Pcos / hormonen / ...
Geplaatst: 23 november 2014, 13:15
Hallo,
Tijdens mijn puberteit was het min of meer al duidelijk dat mijn eierstokken niet goed functioneren. Mijn partner en ik hebben sinds kort een kinderwens. In mei ben ik gestopt met mijn pil. We vonden het belangrijk om in het begin al eens langs te gaan bij de gynaecologe... Gewoon een check up. Ik zag alles enorm zitten, was uitgelaten en enthousiast. Ik ben echter die dag met traantjes naar huis gegaan. Er werd pcos vast gesteld... Had er nog nooit van gehoord.
Gelukkige zijn we vroeg op de hoogte en niet al enkele maanden aan het proberen denk ik dan.
Ondertussen zijn we een aantal maanden verder. Ik heb er al heel wat over gelezen en gehoord ondertussen. Als het nodig is kan ik ook bij men partner, familie en vrienden men hart luchten maar... Toch heb ik zoveel het gevoel er alleen voor te staan. Toch voel ik me veelal onbegrepen... Het heeft grip op men hele leven en soms verlies ik mezelf er in.
Momenteel neem ik voor de tweede keer clomid in. Ik kreeg ook nog metformine voorgeschreven. Na een paar dagen er mee gestopt want had wat last van de bijwerkingen. Nog iemand ervaring met metformine ???
Ik ondervind ook bij mezelf dat ik op een emotionele rollercoaster zit! Soms komen er tranen zonder aanleiding maar ik laat ze stromen.... Nog anderen die zo'n last hebben met die emoties ???
Ik hoop deze keer resultaat te hebben maar de kans is klein. Mij. Vriend is om de zes weken, zes weken in het buitenland voor,zijn werk. M'n laatste bezoek aan de gynaecoloog was niet echt hoopgevend. Ze vertelde me dat we op deze manier nog jaren kunnen proberen. En dat we eens moeten nadenken over kunstmatige bevruchting. Opnieuw ben ik met traantjes thuis gekomen, want had gehoopt een aantal antwoorden ... Er zijn alleen maar vragen bijgekomen.
Oef ... Het is er uit
Tijdens mijn puberteit was het min of meer al duidelijk dat mijn eierstokken niet goed functioneren. Mijn partner en ik hebben sinds kort een kinderwens. In mei ben ik gestopt met mijn pil. We vonden het belangrijk om in het begin al eens langs te gaan bij de gynaecologe... Gewoon een check up. Ik zag alles enorm zitten, was uitgelaten en enthousiast. Ik ben echter die dag met traantjes naar huis gegaan. Er werd pcos vast gesteld... Had er nog nooit van gehoord.
Gelukkige zijn we vroeg op de hoogte en niet al enkele maanden aan het proberen denk ik dan.
Ondertussen zijn we een aantal maanden verder. Ik heb er al heel wat over gelezen en gehoord ondertussen. Als het nodig is kan ik ook bij men partner, familie en vrienden men hart luchten maar... Toch heb ik zoveel het gevoel er alleen voor te staan. Toch voel ik me veelal onbegrepen... Het heeft grip op men hele leven en soms verlies ik mezelf er in.
Momenteel neem ik voor de tweede keer clomid in. Ik kreeg ook nog metformine voorgeschreven. Na een paar dagen er mee gestopt want had wat last van de bijwerkingen. Nog iemand ervaring met metformine ???
Ik ondervind ook bij mezelf dat ik op een emotionele rollercoaster zit! Soms komen er tranen zonder aanleiding maar ik laat ze stromen.... Nog anderen die zo'n last hebben met die emoties ???
Ik hoop deze keer resultaat te hebben maar de kans is klein. Mij. Vriend is om de zes weken, zes weken in het buitenland voor,zijn werk. M'n laatste bezoek aan de gynaecoloog was niet echt hoopgevend. Ze vertelde me dat we op deze manier nog jaren kunnen proberen. En dat we eens moeten nadenken over kunstmatige bevruchting. Opnieuw ben ik met traantjes thuis gekomen, want had gehoopt een aantal antwoorden ... Er zijn alleen maar vragen bijgekomen.
Oef ... Het is er uit