Kunstmatige inseminatie na chlomid & pregnyl (& na drilling)
Geplaatst: 5 augustus 2015, 7:28
Hallo iedereen,
Het kan zijn dat deze topic al besproken is, maar toch zou ik graag nog eens mijn verhaal doen
en kijken als er nog vrouwen zijn die in hetzelfde schuitje zitten..
Mijn man en ik zijn sinds augustus 2013 gestopt met anticonceptie.
Met de hoop in september al zwanger te zijn, en dus geen menstruatie te krijgen.
Tot grote vreugde kreeg ik ook geen menstruatie... Misschien was het al zover?
Niet dus.. Mijn menstruatie bleef maar uit. Bloedtest bij de dokter wees uit dat ik niet zwanger was.
Nog even geduld dus...
november 2013
Nog eens 2 maanden verder en nog steeds niet, het was tijd om een afspraak te maken bij de gynaecoloog!
Na een telefoontje om een afspraak vast te leggen, anderhalve maand wachten...
Januari 2014
De gynaecoloog zei me dat ik best wat zou afvallen en veel geduld moest hebben,
dat ik dan wel weer een menstruatie zou krijgen.
Zo gezegd, zo gedaan. Ik volgde een dieet en viel iets meer dan 10 kg af.
Maar 6 maanden later, nog steeds niets.
juli 2014
Ik was het wachten beu, we waren al bijna een jaar verder en nog steeds geen menstruatie,
laat staan een baby!
Tijd voor een andere gynaecoloog!
Ik belde voor een afspraak, deed kort mijn verhaal en mocht diezelfde week nog gaan.
Hij deed een echo en een bloedtest en kwam zo meteen met de diagnose;
Pcos.
HIer had ik nog nooit van gehoord... Toen we de uitleg hoorden, hadden we zoiets van
'Oké, jammer, een tegenslag, maar blijkbaar waren er veel oplossingen voor. We weten nu
wat er mis is, kunnen er iets aan doen, en binnenkort zijn we zwanger!'
Iets te voorbarig waren die gedachten..
We begonnen dus bij het begin;
Chlomid om de eitjes te doen groeien en om de zoveel tijd een controle echo.
Met goede moed ging ik telkens terug, met elke keer opnieuw de tegenslag dat er niets gebeurde.
Toen pas begon het te dagen:
Misschien word het dan toch helemaal niet zo makkelijk als gedacht...
Na 3 pogingen met chlomid, zonder succes, verwees mijn gynaecoloog mij door naar een fertiliteitscentrum.
Dus ik maakte een afspraak bij de vrouwenkliniek van het UZ GENT.
Eind december 2014
Mijn eerste afspraak in Gent. Hier keken ze nog eens met echo, om hetzelfde vast te stellen als
mijn gynae.. Pcos dus.
Toch wilden ze nog 1 keer proberen met chlomid, zoals gedacht, weer zonder succes.
Daarna zijn we, begin januari 2015 gestart met de prikken, menopur.
Mijn volledige eerste keer,
32 prikken,
had ik laten zetten door het wit-gele-kruis. Dit ging vlot en ze waren heel vriendelijk,
maar toch was het wat ongemakkelijk...
Als ik op een familiefeest moest zijn, ging babysitten, naar vrienden wou gaan... Overal moest ik
dan het wit-gele-kruis laten komen.
We hadden het er natuurlijk voor over, maar het hielp ook niet.
Telkens na een controle echo & bloedprik in Gent (om de 4-5 dagen), moest ik verhogen van dosis.
Het ging van 1/4 van een ampul, naar een halve, naar 3/4, dan een volledige...
en zoverder, tot we uiteindelijk aan 2 ampullen per dag zaten (dat zijn dosissen dat ze al gebruiken voor IVF)
Maar nog steeds, wou geen enkel eitje groeien... niets...
De moed zakte alsmaar dieper..
Zeker toen ze de cyclus wouden afbreken omdat er nog altijd geen reactie was.
Dus we gingen verder, opnieuw medicatie nemen om een menstruatie te laten doorkomen, zoals elke keer voor
een rondje chlomid, menopur.
En we starten met de 2e ronde menopur. Opnieuw beginnen met een lage dosis 1/2 van een ampul deze keer.
Ik had besloten om deze keer mijn prikken zelf te zetten.
Dit ging vlot en was veel makkelijker, ik moest niet meer thuis zijn en wachten op de verpleegster, maar nam
gewoon mijn prikken overal mee naartoe.
En zette hem dan in het toilet, of ergens waar het niet opviel.
Na opnieuw 25 prikken en een stuk of 6 controle echos en bloedonderzoeken, besloten ze dat het niets ging
worden.
Tegen dit punt hadden ze al een paar keer gesproken van eierstok drilling.
Dit gingen we proberen.
Dus we hadden een gesprek met onze behandelende gynaecoloog om de operatie vast te zetten.
Zoals gevreesd ging dit wel met enige wachttijd gepaard...
In maart 2015 hadden we dit gesprek en de operatie werd vast gepind voor 7 mei 2015.
Gewoon afwachten is het ergste... Je weet dat er niets kan gebeuren, je doet er niets aan, je kunt gewoon..
wachten..
7 mei 2015
Eindelijk was het zover, onze baby komt met elke stap dichterbij!
De drilling (ook LEO) genaamd, ging vlot. Ze hadden in elke eierstok gaatjes gebrand, dat de zones
die mannelijke hormonen produceren kapot deed,
in de hoop dat de eitjes dan eindelijk gingen overwinnen en konden groeien.
De pijn viel goed mee en de genezing ging vlot.
Op 18 mei 2015 had ik mijn controle gesprek.
Toen zei de dokter dat ik 5 weken moest afwachten om te zien of mijn menstruatie vanzelf op gang ging komen.
Wat niet gebeurde... Dus ik belde terug en kreeg een afspraak op
1 juli 2015
Ik ging, kreeg opnieuw een echo en een bloedtest.
Maar toen ik thuiskwam die woensdag, kreeg ik buikkrampen en 2 uren later werd in ongesteld!
Voor de eerste keer in bijna 2 jaar, zonder medicatie!
Euforie omschrijft het best dit gevoel.. eindelijk kwamen we er dichter bij, eindelijk een stap in de goede richting!
Dus ik mocht een paar dagen later terug gaan om een nieuw medicatie plan uit te werken.
Opnieuw starten met chlomid, 2 pilletjes per dag om te beginnen, dan terug op controle.
Jammer genoeg was er weer geen groei.
Dus ophogen naar 3 pilletjes per dag.
Op 15 juli 2015
Een woensdag, terug op controle.
Wonder boven wonder...
ze deden een echo en zagen in mijn linker eierstok een eitje groeien!
Ik kon het bijna niet geloven,
kon mijn tranen niet bedwingen...
Eindelijk!!
Toen was hij 14 mm.
Dus stoppen met mijn medicatie en 2 dagen later al terug om de groei goed op te volgen!
Vrijdag 17 juli
Nog niet zoveel gegroeid als gehoopt. 15 mm nog maar, nog even wachten en zondag terug.
Zondag 19 juli
We hadden verwacht weer een mm bij te hebben in groei.
Dus bij de echo meten ze het eitje.
20 mm...
Hij is klaar! Dit vond ik moeilijk om te vatten.
Bijna 2 jaar...
Eindelijk krijgen we een kans!
Die avond moest ik mijn pregnyl zetten om mijn eisprong op gang te doen komen.
En dinsdag 21 juli 2015 binnen gaan voor de 1e keer kunstmatige inseminatie.
(Mijn man zijn zaad was ook getest, en was voor toch een goeie 90% in orde, dus eigenlijk
voldoende om gemakkelijk natuurlijk zwanger te raken, maar met mijn historie wouden ze
de kansen nog wat groter maken door een inseminatie te doen met mijn man zijn gefilterd zaad.
Dan verwijderen ze het zaadvocht en filteren ze er de beste "zwemmertjes" uit)
21 juli 2015
Dag van de inseminatie.
10u30 in de vrouwenkliniek.
Mijn man had blijkbaar een goed staaltje geleverd met 94% bewegelijke zaadcellen.
Het zag er goed uit!
De inseminatie zelf gaf een raar gevoel. Niet echt pijn maar toch vrij ongemakkelijk, drukkend.
En nu was het weer.. wachten...
18 tot 19 dagen voor we een urine test mochten doen, als ik tegen dan nog geen menstruatie had gehad.
Nu zijn we 15 dagen verder, en gisteren is (denk ik) mijn menstruatie begonnen
Ik zeg denk ik, omdat het niet veel bloed is. Heel anders dan anders..
Maar ja
Gisteren al gebeld naar Gent en morgen ochtend mag ik terug, dan kijken ze met echo en
normaal opnieuw starten met chlomid, op naar de volgende inseminatie...
Zo, dit is mijn lange verhaal tot nu toe.
Het zou me deugd doen om ook eens iemand anders verhaal te lezen,
die in hetzelfde schuitje zit.
Want hoe hard iedereen dat ik graag zie ook zijn of haar best doet,
niemand kan je zo goed begrijpen dan iemand die hetzelfde mee maakt...
vele grtjs en hopelijk binnenkort meer nieuws...
Lynn
Het kan zijn dat deze topic al besproken is, maar toch zou ik graag nog eens mijn verhaal doen
en kijken als er nog vrouwen zijn die in hetzelfde schuitje zitten..
Mijn man en ik zijn sinds augustus 2013 gestopt met anticonceptie.
Met de hoop in september al zwanger te zijn, en dus geen menstruatie te krijgen.
Tot grote vreugde kreeg ik ook geen menstruatie... Misschien was het al zover?
Niet dus.. Mijn menstruatie bleef maar uit. Bloedtest bij de dokter wees uit dat ik niet zwanger was.
Nog even geduld dus...
november 2013
Nog eens 2 maanden verder en nog steeds niet, het was tijd om een afspraak te maken bij de gynaecoloog!
Na een telefoontje om een afspraak vast te leggen, anderhalve maand wachten...
Januari 2014
De gynaecoloog zei me dat ik best wat zou afvallen en veel geduld moest hebben,
dat ik dan wel weer een menstruatie zou krijgen.
Zo gezegd, zo gedaan. Ik volgde een dieet en viel iets meer dan 10 kg af.
Maar 6 maanden later, nog steeds niets.
juli 2014
Ik was het wachten beu, we waren al bijna een jaar verder en nog steeds geen menstruatie,
laat staan een baby!
Tijd voor een andere gynaecoloog!
Ik belde voor een afspraak, deed kort mijn verhaal en mocht diezelfde week nog gaan.
Hij deed een echo en een bloedtest en kwam zo meteen met de diagnose;
Pcos.
HIer had ik nog nooit van gehoord... Toen we de uitleg hoorden, hadden we zoiets van
'Oké, jammer, een tegenslag, maar blijkbaar waren er veel oplossingen voor. We weten nu
wat er mis is, kunnen er iets aan doen, en binnenkort zijn we zwanger!'
Iets te voorbarig waren die gedachten..
We begonnen dus bij het begin;
Chlomid om de eitjes te doen groeien en om de zoveel tijd een controle echo.
Met goede moed ging ik telkens terug, met elke keer opnieuw de tegenslag dat er niets gebeurde.
Toen pas begon het te dagen:
Misschien word het dan toch helemaal niet zo makkelijk als gedacht...
Na 3 pogingen met chlomid, zonder succes, verwees mijn gynaecoloog mij door naar een fertiliteitscentrum.
Dus ik maakte een afspraak bij de vrouwenkliniek van het UZ GENT.
Eind december 2014
Mijn eerste afspraak in Gent. Hier keken ze nog eens met echo, om hetzelfde vast te stellen als
mijn gynae.. Pcos dus.
Toch wilden ze nog 1 keer proberen met chlomid, zoals gedacht, weer zonder succes.
Daarna zijn we, begin januari 2015 gestart met de prikken, menopur.
Mijn volledige eerste keer,
32 prikken,
had ik laten zetten door het wit-gele-kruis. Dit ging vlot en ze waren heel vriendelijk,
maar toch was het wat ongemakkelijk...
Als ik op een familiefeest moest zijn, ging babysitten, naar vrienden wou gaan... Overal moest ik
dan het wit-gele-kruis laten komen.
We hadden het er natuurlijk voor over, maar het hielp ook niet.
Telkens na een controle echo & bloedprik in Gent (om de 4-5 dagen), moest ik verhogen van dosis.
Het ging van 1/4 van een ampul, naar een halve, naar 3/4, dan een volledige...
en zoverder, tot we uiteindelijk aan 2 ampullen per dag zaten (dat zijn dosissen dat ze al gebruiken voor IVF)
Maar nog steeds, wou geen enkel eitje groeien... niets...
De moed zakte alsmaar dieper..
Zeker toen ze de cyclus wouden afbreken omdat er nog altijd geen reactie was.
Dus we gingen verder, opnieuw medicatie nemen om een menstruatie te laten doorkomen, zoals elke keer voor
een rondje chlomid, menopur.
En we starten met de 2e ronde menopur. Opnieuw beginnen met een lage dosis 1/2 van een ampul deze keer.
Ik had besloten om deze keer mijn prikken zelf te zetten.
Dit ging vlot en was veel makkelijker, ik moest niet meer thuis zijn en wachten op de verpleegster, maar nam
gewoon mijn prikken overal mee naartoe.
En zette hem dan in het toilet, of ergens waar het niet opviel.
Na opnieuw 25 prikken en een stuk of 6 controle echos en bloedonderzoeken, besloten ze dat het niets ging
worden.
Tegen dit punt hadden ze al een paar keer gesproken van eierstok drilling.
Dit gingen we proberen.
Dus we hadden een gesprek met onze behandelende gynaecoloog om de operatie vast te zetten.
Zoals gevreesd ging dit wel met enige wachttijd gepaard...
In maart 2015 hadden we dit gesprek en de operatie werd vast gepind voor 7 mei 2015.
Gewoon afwachten is het ergste... Je weet dat er niets kan gebeuren, je doet er niets aan, je kunt gewoon..
wachten..
7 mei 2015
Eindelijk was het zover, onze baby komt met elke stap dichterbij!
De drilling (ook LEO) genaamd, ging vlot. Ze hadden in elke eierstok gaatjes gebrand, dat de zones
die mannelijke hormonen produceren kapot deed,
in de hoop dat de eitjes dan eindelijk gingen overwinnen en konden groeien.
De pijn viel goed mee en de genezing ging vlot.
Op 18 mei 2015 had ik mijn controle gesprek.
Toen zei de dokter dat ik 5 weken moest afwachten om te zien of mijn menstruatie vanzelf op gang ging komen.
Wat niet gebeurde... Dus ik belde terug en kreeg een afspraak op
1 juli 2015
Ik ging, kreeg opnieuw een echo en een bloedtest.
Maar toen ik thuiskwam die woensdag, kreeg ik buikkrampen en 2 uren later werd in ongesteld!
Voor de eerste keer in bijna 2 jaar, zonder medicatie!
Euforie omschrijft het best dit gevoel.. eindelijk kwamen we er dichter bij, eindelijk een stap in de goede richting!
Dus ik mocht een paar dagen later terug gaan om een nieuw medicatie plan uit te werken.
Opnieuw starten met chlomid, 2 pilletjes per dag om te beginnen, dan terug op controle.
Jammer genoeg was er weer geen groei.
Dus ophogen naar 3 pilletjes per dag.
Op 15 juli 2015
Een woensdag, terug op controle.
Wonder boven wonder...
ze deden een echo en zagen in mijn linker eierstok een eitje groeien!
Ik kon het bijna niet geloven,
kon mijn tranen niet bedwingen...
Eindelijk!!
Toen was hij 14 mm.
Dus stoppen met mijn medicatie en 2 dagen later al terug om de groei goed op te volgen!
Vrijdag 17 juli
Nog niet zoveel gegroeid als gehoopt. 15 mm nog maar, nog even wachten en zondag terug.
Zondag 19 juli
We hadden verwacht weer een mm bij te hebben in groei.
Dus bij de echo meten ze het eitje.
20 mm...
Hij is klaar! Dit vond ik moeilijk om te vatten.
Bijna 2 jaar...
Eindelijk krijgen we een kans!
Die avond moest ik mijn pregnyl zetten om mijn eisprong op gang te doen komen.
En dinsdag 21 juli 2015 binnen gaan voor de 1e keer kunstmatige inseminatie.
(Mijn man zijn zaad was ook getest, en was voor toch een goeie 90% in orde, dus eigenlijk
voldoende om gemakkelijk natuurlijk zwanger te raken, maar met mijn historie wouden ze
de kansen nog wat groter maken door een inseminatie te doen met mijn man zijn gefilterd zaad.
Dan verwijderen ze het zaadvocht en filteren ze er de beste "zwemmertjes" uit)
21 juli 2015
Dag van de inseminatie.
10u30 in de vrouwenkliniek.
Mijn man had blijkbaar een goed staaltje geleverd met 94% bewegelijke zaadcellen.
Het zag er goed uit!
De inseminatie zelf gaf een raar gevoel. Niet echt pijn maar toch vrij ongemakkelijk, drukkend.
En nu was het weer.. wachten...
18 tot 19 dagen voor we een urine test mochten doen, als ik tegen dan nog geen menstruatie had gehad.
Nu zijn we 15 dagen verder, en gisteren is (denk ik) mijn menstruatie begonnen
Ik zeg denk ik, omdat het niet veel bloed is. Heel anders dan anders..
Maar ja
Gisteren al gebeld naar Gent en morgen ochtend mag ik terug, dan kijken ze met echo en
normaal opnieuw starten met chlomid, op naar de volgende inseminatie...
Zo, dit is mijn lange verhaal tot nu toe.
Het zou me deugd doen om ook eens iemand anders verhaal te lezen,
die in hetzelfde schuitje zit.
Want hoe hard iedereen dat ik graag zie ook zijn of haar best doet,
niemand kan je zo goed begrijpen dan iemand die hetzelfde mee maakt...
vele grtjs en hopelijk binnenkort meer nieuws...
Lynn