Diagnose PCO

[Kiya]

Hey iedereen,
ik heb net zoals jullie ook de diagnose PCO gekregen (pas vorige maand). Ik probeer nu een goede zes maanden zwanger te worden.
Ik weet niet waarom, maar diep vanbinnen heb ik altijd gedacht een vruchtbaarheidsprobleem te hebben. Maar dat maakte het niet makkelijker om het effectief te horen.
Bovendien eergisteren nog slechter nieuws gekregen: de spermakwaliteit van mijn man was ook niet goed.
't Was nogal veel in één keer om te verwerken.

En ondertussen merk ik meer en meer dat niemand in mijn omgeving het echt snapt. Diegenen die het niet weten zitten ongevraagd tips te geven om zwanger te worden of vlakaf vragen waarom het zo lang duurt: AUW!
En diegenen die het wel weten zeggen dat het wel allemaal goed komt, dat ik te gestresseerd ben, dat ik aan andere dingen moet denken, enz.
Allemaal heel goed bedoeld hoor, maar ik word er soms gek van!
Gelukkig kan ik rekenen op mijn man om me een luisterend oor te bieden, maar nu zit hij ook met z'n eigen verdriet en bovendien wil ik wel eens wat vrouwelijke lotgenoten leren kennen.
Toen ik begon te zoeken op internet naar pco kwam ik dus hier terecht..Ik heb jullie berichtjes eens doorgelezen en mijn eerste reactie was: ik ben niet alleen!!! In mijn omgeving raakt iedereen zomaar zwanger dat ik me stilaan volledig abnormaal voelde.

Ik hoop dus dat we elkaar wat kunnen steunen in deze periode, dat we naar elkaar kunnen luisteren (of lezen) en moed inpraten waar nodig.

Bij deze mijn verhaal

[AW]

Hallo Kiya,

Ik kan me perfect voorstellen hoe jij je voelt.
Voor ik de diagnose gekregen had, had ik al een gevoel dat ik vruchtbaarheidsproblemen heb. Maar de bevestiging was toen ook een slag in he gezicht.
Mijn gynaecoloog heeft dan direct een behandeling opgezet en die ben ik nu volop aan het doorlopen.
Heb jij ook een behandeling gekregen of ben je er nog niet aan toe?
Ik heb niet lang getwijfeld en ben er met volle moed aan begonnen. Het is vaak niet gemakkelijk maar we weten waarom we het doen hé.
Ik krijg ook vaak te horen dat ik veel te veel stress heb en dat ik er een beetje relaxer mee moet omgaan maar dat is idd gemakkelijk gezegd hé! Dan moeten zij ook maar vertellen hoe ik dat moet doen Het is geen knopje dat je uitschakelt hé?
Ik ben nu sinds begin november acupunctuur aan het volgen en heb wel de indruk dat dat de stress een beetje weg neemt.
Postief blijven denken en er blijven in geloven is belangrijk.
Je bent zeker niet alleen, denk dat maar niet.
En... alles komt wel in orde, het vraagt wat meer geduld voor ons

Veel succes

[Kiya]

Hey AW,

ik ben ondertussen ook meteen gestart met het innemen van pilletjes: eerst 12 dagen lutenyl, daarna menstrueren en dan clomid nemen. Ben benieuwd wat voor effect het zal geven, maar ik durf niet enthousiast meer worden.

Bij mij gaat de stress op en af. De laatste twee à drie maanden ben ik er niet zoveel meer mee bezig omdat ik toch niet menstrueerde. Ik was gewoon gefrustreerd omdat ik niet wist wat er scheelde..
Daarvoor was het wel erg: ik stond ermee op en ik ging ermee slapen. Ik had ovulatietabellen opgesteld en heel de cirque daarrond. En elke keer dat ik 'overtijd' was liep ik naar de apotheker om zwangerschapstests, was ik me al aan het inbeelden hoe ik het nieuws zou verkondigen. Die periode was voor mij zeer pijnlijk.

En nu is het eventjes slikken door de diagnose, maar ik ben blij omdat er nu eindelijk iets wordt gedaan. Ik was het beu om gewoon te 'wachten'.
Nu is het nog eventjes spannend om op de uitslag van de spermastaal te wachten (ze doen een nieuwe test om zeker te zijn). Als die niet goed is, is de kans groot dat we beter meteen IUI proberen.
O ja, ondertussen ben ik ook al expert in het vakjargon; 't is wel een heel nieuwe wereld die is opengegaan he...

[AW]

Hallo,

Goed dat je de knoop hebt doorgehakt en gestart bent met een behandeling.
Zomaar 'wachten' op iets wat niet komt is frustrerend hé? Ik heb het ook allemaal voor gehad. Toen in het begin mijn menstruatie niet doorkwam, maakte ik ook al een vreugdedansje in mezelf omdat ik dacht dat ik zwanger was. Achteraf bekeken is dat wel belachelijk eigenlijk
Ik heb ook 6 cycli clomid genomen maar zonder resultaat. Ik hoop dat jij meer geluk hebt... Ieder lichaam is anders hé. Ik reageerde wel goed en had telkens een mooie follikel maar toch bleef de zwangerschap telkens uit.
Nu ben ik met inspuitingen menopur bezig. We zien wel wat dit geeft.
In welk ziekenhuis ben jij in behandeling?
Ik in Bonheiden en ben er zeer tevreden over.
Mijn vriend zijn spermastaal is ook onderzocht en op het eerste zicht was alles ok maar nu wordt hij toch nog eens extra onderzocht omdat er geen schot in de zaak komt...

Veel succes met de uitslag!

[Kiya]

Ik zal je op de hoogte houden van de vorderingen

Ik hoop dat de clomid wat verandering teweeg brengt, maar ik heb nog al gehoord dat het niet altijd lukt om met clomid zwanger te worden. Daarom durf ik niet te hard te hopen, maar ik heb het soms zo moeilijk om er niet aan te denken. Als ik een drukke dag heb lukt het wel nog, maar zoals nu -alleen thuis op een vrijdagavond- is het echt balen.
En zowiezo denk je er elke dag aan toch? Elke keer je een wijntje weigert, elke keer je een pilletje neemt. En: elke keer je een zwangere vrouw op straat ziet (wat er de laatste zes maand gigantisch veel lijken )

Heb jij bijwerkingen gehad van de medicatie? Want daar heb ik toch wat schrik van (niet zozeer dat het mij tegenhoudt om ze te nemen, maar toch...).

Ik ben in behandeling in het gynaecologisch centrum in Gent. Ik ga er nog niet zolang, maar tot nu toe zeer tevreden. Vooral het feit dat er eens naar me werd geluisterd, in tegenstelling tot mijn huisarts die me zei dat ik pas hulp moest zoeken als ik een jaar niet menstrueerde (??), of iedereen die zei dat ik nog jong genoeg ben en dat de tijd niet dringt (ik ben 24).

[AW]

Hallo Kiya,

Ik krijg ook altijd te horen dat ik toch nog tijd genoeg heb omdat ik nog zo jong ben. (word 26) Langs ene kant is dat wel zo en is het wel goed dat we al een diagnose hebben en er iets aan kunnen doen maar mensen vergeten precies hoe zwaar het allemaal kan zijn hé... Leeftijd speelt dan echt geen rol vind ik. Een je ervoor gaat, wil je dat echt heel hard en ergens in mij zit er een angst dat het nooit goed komt en daar wil ik ook van af.

Altijd die hormonen slikken, het getel, het klussen op commando, het geloop naar het ziekenhuis,... dat vreet op den duur aan je en je wordt het echt beu.

De eerste 3 cyclussen heb ik bijna geen last gehad van clomid, de laatste 3 wel.
Mijn lichaam reageerde niet meer zoals het hoorde en kreeg lichamelijke klachten zoals opgeblazen gevoel, slecht in je vel zitten, stemmingswisselen,...
Nu, je kan jezelf niet vergelijken met iemand anders want ieder lichaam is anders en iedereen rageert anders op de medicatie.
Er is zeker wel een kans om met clomid zwanger te worden hoor... Er blijven in geloven en dan komt alles wel goed!

Veel succes en groetjes

[Vivke]

Hey dames,

ik probeer al 2 jaar om zwanger te worden. In juli dit jaar werd pco vastgesteld. Dan ben ik met clomid gestart. En jawel, na de 2e keer clomid, een positieve test! (Zelfs 3 testen want kon het niet geloven) Dus zeker de moed niet opgeven, bij mij is het ook gelukt, ben nu 6 weken zwanger!


Heel veel moed en heel veel succes allemaal!

[Kiya]

Een dikke proficiat voor jou vivke! Geniet met volle teugen van de zwangerschap.

En AW: moest ik er niet meer geraken voor de feesten, veel sterkte, probeer (al is het maar eventjes) te genieten van kerst en nieuw. En ik zal voor jou ook een baby'tje wensen voor 2009. Dikke knuffel! xxx
Hou me op de hoogte van de vorderingen he