Alle verhalen die ik op het internet tegen kwam over endometriose (of toch de meeste) gaven me heel wat steun. Daarom word het maar eens tijd dat ik het mijne toch ook maar eens neerschrijf. Hopelijk heeft iemand er iets aan.
Ik ben nu 27 en in December 2005 werd er bij mij endometriose vastgesteld. Achteraf bleek ik er al jaren mee rond te lopen. Ik was al een jaar of 2 heel erg duizeligen heel erg moe. Ik had ook erg pijnlijke maandstonden maar aangezien dat dat altijd zo geweest was vond ik dat echt niet vreemd.Ik heb ook jaren gedacht dat maandstonden donker bruin van kleur zijn. Sinds een tijdje weet ik beter.
Nu dat duizelig zijn was een ramp. Ben er 1 job aan kwijtgespeeld en ben van dokter naar dokter gelopen. Natuurlijk werd er niet aan endometriose gedacht ( had zelf ook nooit de link gelegd met mijn cyclus.)Dus na een reeks onderzoeken en wat gekke medicatie als zoethouder werdd me vertelt dat het in m'n hoofd zat.Ik wist wel beter maar toch kreeg mijn zelfvertouwen een enorme knauw. Ik moest maar een psycholoog zoeken. Ik ging dus niet meer op bezoek bij de dokter hoe erg het ook werd.
Voor alle duidelijkheid dat heb ik niet gedaan.Ik wist dat er iets niet juist was met me en besloot er dan maar mee te leren leven. Ik had echt constant het gevoel van vallen, maar na een jaar had ik wel door dat ik nooit viel dus leer je relativeren.Dus ik ging voort zo goed en zo kwaad als het ging.
In September 2005 ging ik terug studeren, nog steeds duizelig en moe dus heel grote stap en toen werd het nog erger. Ik was altijd moe en bleef moe. Ik sleepte me door het leven en sliep elke vrije moment.Rond die tijd begon mijn buik alle dagen pijn te doen. Mijn maandstonden die altijd al heel onregelmatig en pijnlijk waren werden nu echt ondraagelijk en moest er echt mee thuisblijven. Mijn partner zag me elke dag achteruit gaan en heeft me op een dag bijna op z'n rug naar de plaatselijke huisarts gedragen. Wat ben ik mijn vriend daar dankbaar voor.
voor de duidelijkheid was met mijn partner gaan samenwonen en dit was nieuwe dokter.
Bang om niet geloofd te worden deed ik heel het verhaal en ook het verhaal van de duizeligheid aan de nieuwe dokter en wat een verschil. Hij heeft geluisterd en beloofde me te zoeken tot hij wist wat er was. Hij heeft meteen juist geraden. Hij liet een echo doen en er zat een cyste van 7cm.Hij heeft me meteen doorgestuurd naar gynacoloog.
Zeer jonge maar fantastische zachte dokter. Iemand die luistert en zijn patienten ongeloofelijk begeleid en ondersteunt. Deze man heeft me 3 dagen na die eerste echo geopereert en toen de chocoladecyste verwijderd en ook de diagnose endometriose gesteld. Hij heeft alle tijd genomen om ales uit te leggen al drong alles toen nog ni door. Voor mijn part was ik er vanaf. Ik was ook voor het eerst niet meer duizelig in jaren wat een gevoel!!!!!!!
4 weken later moest ik op controle en wat een schok. Cyste was terug en was groter dan de eerste(8cm).De gynacoloog was er zelf ni goed van zo snel had hij nog niet zelf gezien. 6 weken nan de 1ste operatie kwam de 2de operatie en werd de cyste eb mijn rechtereierstok verwijderd. Viel dat tegen zeg het werd een lange recuperatie. En gedaan met de studies ging echt niet meer . Wat een gevoel van falen.
6 weken later opnieuw controle en er was weer een kleine cyste te zien (3cm).Paniek maar geen nieuwe operatie. Ik werd met hormonen (zoladex) in een kunstmatige overgang gebracht. 3 maanden een hel.Opvliegers humeurveranderingen ,een lichaam dat helemaal veranderd je word er echt neergeslagen van , doodmoe en ik werd van de inspuitingen elke maand zieker. Mijn partner is een held hij heeft het allemaal verdagen en heeft me elke seconden gesteund.
De cyste ging wel weg. De pijn niet, mijn buik zat vol verklevingen.Daarna ging het een paar maand redelijk goed. De overdosis hormonen ging langzaam uit mijn lichaam en de vermoeidheid ging langzaam weg. Ik kon terug wat leven.
Ik ging opnieuw op zoek naar een opleiding ditmaal bij de vdab en deed sucsesvol een hele reeks testen in Juni en mag in augustus beginnen. jipie jee MAAR
het mag niet zijn Net voor dee testweken had ik al een vermoeden. Terug duizelig en moe. Alle klachten waren terug heb de testen op pijnstillers gedaan en mocht van de gynacoloog meteen komen.
( Als ik bel mag ik altijd 2 dagen later komen. Komt omdat ik alleen bel als het al heel erg pijn doet en dan is het ook meestal al ver gevorderd. Leve mijn gynacoloog.)
Ja, hoor weer prijs 14 juli weer geopereerd ditmaal mijn gynacoloog samen met andere specialist. Weer cyste weggehaald en heel veel verklevingen rond baarmoeder en blaas. ook hebben ze een mirenaspiraal geplaatst.
Goed nieuws er zat niets op de darmen; wat een geluk! Ook mijn laatse eierstok mocht blijven. De ingreep viel reuze mee deze keer en ik was ook voor de eerste keer niet ziek van de verdoving . (super anestesist was een hele gekke nederlander ) De recuperatie gaat heel erg goed en ik voel me ook echt goed. Ben nog wel heel moe . Ook het spiraal bezorgd me helemaal geen last al wacht ik wel m'n maandstonden af.
Dat is mijn verhaal. Ik wacht een beetje onrustig de controle van 14 augustus af. Hoop dat alles nu weg is in hoeverre dat dat kan en dat ik nu even zonder pijn kan leven. Het is wel een heel opstel geworden en ik schrik er zelf een beetje van als ik het lees. Is de eerste keer dat ik het opschrijf . Heb ik een aantal dingen niet vertelt anders werd het echt onduidelijk.
Ik hoop dat iemand er iets aan heeft. Mij heeft het in ieder geval goed gedaan.
Aan iedereen met endometriose:voel je niet schuldig en laat je niet wijsmaken dat je niet ziek bent. Volg je eigen gevoel en zeg het op tijd aan de dokters als er iets niet juist aanvoelt tijdens de onderzoeken of over de manier dat je behandeld word.Zoek tot je een goede gynacoloog vind die naast dokter ook nog beseft dat hij mens is en dat hij mensen behandeld.Dat maakt het toch allemaal iets draagelijker.
(Ik ben er 1 tje tegengekomen die dacht dat hij god was en die zag nummers in plaats van mensen passeren.Was nochtans een grote naam maar ga daar nooit meer heen.)
Amvisions
