Hallo Elien,
Ik zie net jou bericht hier.. Beetje laat, maar toch aangezien ik dus hetzelfde voorheb dacht ik, ik reageer toch maar even..
Ik was 13 jaar toen ik bij de gyne langs ging omdat ik overdreven hevige maandstonden had.. Toen kwam de nogal onverwachte diagnose uterus didelphys..
Op mijn 14 jaar hebben ze het vaginale septum verwijderd omdat die letterlijk pal in het midden zat.. En op die manier zou ik nooit op een natuurlijke manier kinderen kunnen maken, laat staan ter wereld brengen. Vanaf dan stond niks mij in de weg om later aan kinderen te beginnen..
Maar nu 12 jaar later ( ik ben 26) zit ik toch in het ivf/icsi traject. Intussen in de wachtweken van poging 2, de gynaecoloog die mij in dit traject begeleid zegt ook dat de aandoening niets afdoet aan de vruchtbaarheid, na een aantal onderzoeken was ik gewoon goedgekeurd, maar toen ze mijn partner onderzochten werd er vastgesteld dat hij geen zaadcellen produceerde. Gelukkig hebben ze via een biopsie van zijn teelbal wel zaadcellen gevonden en ingevroren. Die worden nu gebruikt bij onze pogingen.
Dus ik vind het zeker de moeite waard om wat onderzoeken te laten uitvoeren. Dan ben je zeker.
Sorry voor de lange tekst
