2de kuur mislukt, moed verloren

[Jona26]

Hallo allemaal,

Ik ben 26 jaar en heb net mijn 2de IUI achter de rug, en deze is mislukt. Na 3 jaar proberen, 2 miskramen , 2 mislukte IUI's en geen enkele aanduidbare medische oorzaak lukt het ons niet om zwanger te worden.
Momenteel ben ik dan ook mijn moed en mijn geloof verloren. Ik weet niet hoe het nu verder moet: 3de IUI proberen, rustpauze inlassen of IVF proberen?
Is er hier een lotgenootje die mij misschien een beetje raad of hoop kan geven?

Groetjes Jona

[Hanne007]

Beste Jona,

Ik begrijp dat je je moed bent verloren. Of je al of niet een rustpauze 'moet' inlassen, kan je uiteraard alleen maar zelf beslissen.

Bij elke IUI heb je tot 20% kans dat het lukt. Het is dus volledig 'normaal' dat niet elke IUI lukt. Bij 'gewone' koppels lukt het ook niet altijd van de eerste, tweede, derde keer hé! Ik heb zelf een week geleden mijn 2de iui achter de rug. En ik weet ook dat ik net als jij volledig in de put zal zitten als het resultaat negatief zou zijn.
Het is verschrikkelijk lastig telkens weer negatief nieuws te moeten verwerken. Hopelijk heb je een beetje steun aan je man/vrouw, (schoon)moeder, goeie vriendinnen, ... Wat ik zelf doe om negatief nieuws beter te verwerken? Dat is eerst een paar wenen natuurlijk! En dan de douche in, goei crèmeke en dan iets leuks gaan doen met je partner. Dan kan zijn: samen een warm badje nemen (met kaarsjes en een glaasje wijn in de buurt), gaan eten, filmpje huren, ... Ook al zou je het liefst van al in je bed kruipen, en heel de nacht wenen, toch moet je jezelf dwingen om terug op te staan en iets leukers te gaan doen. Ook al lijkt de tijd stil te staan, tracht toch iets leuks te doen.

Om je te helpen bij de vraag: 3de IUI of IVF? Deze vraag was bij mij ook aan de orde. En ik ben dus IVF geadviseerd geweest door mijn arts! Ik raad je dus echt aan om hierover te praten met je arts. In mijn geval werd beslist om volgende keer IVF toe te passen omdat er een duidelijk aanwijsbaare medische oorzaak is (nl. de te slechte zaadkwaliteit van mijn man).

Lieve meid, weet dat je niet alleen bent. 2 miskramen en 2 mislukte iui's en dat na 3 jaar: je hebt alle recht om het eventjes niet meer te zien zitten.

Weet wel dat het velen wel de 3de, 4de of 5de keer lukt! (er bestaan hier een aantal fora op deze site, misschien kan je daarbij aansluiten en zo wat meer lotgenootjes vinden? én vooral eind-goed-al-goed-verhalen te lezen krijgen.)

Veel goeie moed en je niet laten kennen é.

[merciann]

Hallo,
Ik weet heel goed waarover je spreekt.Zelf zijn we nu meer dan 1,5 jaar aan het proberen om zwanger te worden en hebben nu 2 IUI pogingen achter de rug. Vrijdag ben ik naar gyne geweest en was een week over tijd. Ik had dus veel hoop en dacht dat ik bepaalde symptomen had van zwangerschap. Echter, het draaide helemaal anders uit. Bleek dus bij een echo dat ik 2 grote cystes had, 1 van 35 en 1 van 45 mm. Daarom werd ik dus niet ongesteld. Alles behalve een zwangerschap dus. Een ijskoude douche. Bovendien zat ik in de wachtzaal tussen 7 zwangere koppels die al dan niet reeds kindjes bij zich hadden. Een ware marteling voor mij. Gisteren ben ik terug naar ziekenhuis geweest om de cystes te laten weghalen.
De gyne bevestigt dat dit door de hormonen komt (clomid en pregnyl) en nu moet ik een rustmaand inlassen. Dat vind ik nog het ergste. Een maand niets doen en 'verliezen'.
Ik heb nu ook een afspraak gemaakt voor volgende maandag bij dokter geerinckx in kortrijk. Hij schijnt gespecialiseerd te zijn.
En ik begrijp heel goed wat jullie zeggen. Vrijdag avond heb ik ook 3 uur liggen wenen in mijn bed. Soms heb ik het gevoel dat het bij alle andere wel lukt en niet bij mij. Ook vertel ik er tegen niemand iets over. ENkel mijn ouders weten het sinds kort. Ik denk dat de druk nog groter wordt als de andere het weten en dat ik het gevoel zal hebben dat ze er dan op zitten wachten.... Langs de andere kant worden nu ook vragen gesteld die telkens weggelachen worden maar in feite heel hard kwetsen.
Het is soms zo moeilijk. Ik hoop dat ik maandag misschien wat meer te horen krijg.Bedankt dat ik hier mijn verhaal even kwijt kon.
Groetjes

[merciann]

Hallo,
Ik weet heel goed waarover je spreekt.Zelf zijn we nu meer dan 1,5 jaar aan het proberen om zwanger te worden en hebben nu 2 IUI pogingen achter de rug. Vrijdag ben ik naar gyne geweest en was een week over tijd. Ik had dus veel hoop en dacht dat ik bepaalde symptomen had van zwangerschap. Echter, het draaide helemaal anders uit. Bleek dus bij een echo dat ik 2 grote cystes had, 1 van 35 en 1 van 45 mm. Daarom werd ik dus niet ongesteld. Alles behalve een zwangerschap dus. Een ijskoude douche. Bovendien zat ik in de wachtzaal tussen 7 zwangere koppels die al dan niet reeds kindjes bij zich hadden. Een ware marteling voor mij. Gisteren ben ik terug naar ziekenhuis geweest om de cystes te laten weghalen.
De gyne bevestigt dat dit door de hormonen komt (clomid en pregnyl) en nu moet ik een rustmaand inlassen. Dat vind ik nog het ergste. Een maand niets doen en 'verliezen'.
Ik heb nu ook een afspraak gemaakt voor volgende maandag bij dokter geerinckx in kortrijk. Hij schijnt gespecialiseerd te zijn.
En ik begrijp heel goed wat jullie zeggen. Vrijdag avond heb ik ook 3 uur liggen wenen in mijn bed. Soms heb ik het gevoel dat het bij alle andere wel lukt en niet bij mij. Ook vertel ik er tegen niemand iets over. ENkel mijn ouders weten het sinds kort. Ik denk dat de druk nog groter wordt als de andere het weten en dat ik het gevoel zal hebben dat ze er dan op zitten wachten.... Langs de andere kant worden nu ook vragen gesteld die telkens weggelachen worden maar in feite heel hard kwetsen.
Het is soms zo moeilijk. Ik hoop dat ik maandag misschien wat meer te horen krijg.Bedankt dat ik hier mijn verhaal even kwijt kon.
Groetjes

[knorijn]

ik weet precies hoe je je voelt.ik heb vandaag te hren gekregen dat de 2de sessie ook negatief is.
ik heb het der heel moeilijk mee en verlies men moed ook wel even
maar ik en mijn vriend praten daar wel over en ik denk dat da ook een voordeel is

[Duifke]

Hallo,
Helaas weet ik er ook alles van. Het valt iedere keer weer tegen als de uitslag negatief is.
Op dit moment zit ik ook in een flinke dip.
We hebben de 29e juli de tweede IUI gehad en sinds gisteren heb ik mijn regels. Veel te vroeg, maar goed ze zijn er.
Onze eerste IUI in januari leek in eerste instantie geslaagd, maar die zwangerschap hebben we helaas verloren bij 10 weken. We zijn al sinds vorig jaar april bezig om zwanger te worden, weliswaar van ons tweede kindje, maar het is emotioneel nu zwaarder dan toen voor me. Ondanks dat we in 2007/2008 ook dik anderhalf jaar bezig zijn geweest om zwanger te raken. Ik heb PCOS. Het zat dus in ons achterhoofd dat het weer de nodige tijd zou kosten. Nu is het zware dat in mijn omgeving de ene na de andere wel spontaan en snel zwanger raakt en dat dan ook nog in geuren en kleuren zit te vertellen, niet nadenkend dat het een ander verschrikkelijk kwetst. Dan ben ik nog zo sociaal om te weten dat zij vol geluk en hormonen zitten. Jammer genoeg snappen anderen niet hoe wij ons kunnen voelen en hoe pijnlijk en verdrietig het voor ons is. met ons bedoel ik vrouwen/koppels die niet spontaan zwanger kunnen worden.
Op dit moment zie ik het even niet zitten om weer te starten met een nieuwe cyclus en het opnieuw moeten afwachten of het een geslaagde poging gaat worden.
HOpelijk mogen we allemaal snel genieten van een mooie zwangerschap.

groetjes

[rainbow]

hey duifke en anderen,

het blijft elke keer moeilijk he, we moeten toch veel doorstaan he..
En nee het wordt er niet beter op.. Ik heb na 2,5j natuurlijk proberen intussen 4 IUi's zonder resultaat achter de rug, een 5e die niet is kunnen doorgaan door overstimulatie en ben nu bijna aan het einde van mijn (vrijwillige) rustmaandje.
Ik heb nog geen kindjes en ik wil er echt héél erg graag minstens ééntje..

Ik wil jullie heel veel succes wensen, hopelijk komt het geluk héél snel onze kant op ,he!

liefs

[saartje1905]

Hallo iedereen,

Ik begrijp hoe jullie jullie voelen, ik zit in hetzelfde schuitje. Een jaar bezig, 2 miskramen gehad en nu negatief resultaat gekregen van onze 2de IUI poging. En ik dacht nochtans dat het deze keer ging lukken, niet dus, he... Vanmorgen slechte morgend gehad, maar ja, we moeten verder he
Mijn arts had sowieso al beslist van maar 3 IUI pogingen te doen en dan over te schakelen naar IVF. Langs de ene kant vind ik het wel goed, langs de anderen kant is het precies dat we verder gaan naar de "laatste" stap. Ik zou al blij zijn moest ik een kindje hebben, meer vraag ik niet,...
Ik heb ook besloten om acupunctuur te proberen, ik kan er niets meer verliezen denk ik dan. Iemand al geprobeerd?
Gaat er iemand van jullie in Jette?

Groetjes
sarah

[Duifke]

Hallo Sarah,

Ik heb ervaring met accupunctuur.4 jaar geleden ben ik dat ondergaan, omdat mijn huisarts mij absoluut niet wilde doorsturen naar het ziekenhuis (ondanks dat ik al 8 maanden geen regels meer had gehad!).
De mevrouw van de accupunctuur kon na het voelen van mijn enkels direct vertellen wat er aan de hand was; een hormoonprobleem dat niet vanzelf overgaat (zoals de huisarts beweerde; je bent pas 8 maanden met de pil gestopt, dat komt nog wel!)
Via de accupunctuur zijn mijn hormonen uit zichzelf begonnen te werken, maar toch vond deze mevrouw het verstandiger als ik ook naar het ziekenhuis ging voor onderzoek.
In het begin vond ik het pijnlijk, maar naarmate ik er kwam werd de pijn (prikjes) minder. als het minder pijn doet, betekend dat het mankement minder wordt (werd mij verteld).
Ik ben in Geleen (Nederland geweest), woon namelijk in Sittard.
Heel veel succes.

Groetjes, Bianca

[saartje1905]

Hey bianca,

Ik herken het probleem direct, ik nam vroeger geen pil omdat ik toch geen relatie had, en inderdaad ik kreeg soms na een jaar pas mijn regels, dus ik wist toen al dat er iets aan de hand was en dat het moeilijk ging zijn. Ik heb mijn partner pas leren kennen als ik 28 was, en mijn kinderwens is er al zo lang, dat het nu lijkt alsof dat een jaar proberen al een eeuwigheid duurt! Bedankt alvast voor de informatie hoor, ik hoop dat het mijn cyclus dan ook een beter regelmatiger kan krijgen, he. Heb jij ook zo veel pijn tijdens je menstruatie door al die hormonen?
Ik begrijp dat jullie zo is effe een pauze inlassen, maar ik durf dat niet zo goed. Maar ik denk dat als deze niet lukt, we dan toch naar ivf moeten overschakelen en dat er dan sowieso een wachttijd zal zijn, kzal dan mijn pauze inlassen
Ik wens jullie heel veel succes, geniet nu effe van een hormonenvrije maand, en hopelijk komt het dan heel snel voor jullie!

Groetjes
sarah

[Duifke]

Hoi Sarah,

Mijn man en ik hebben elkaar ook leren kennen toen we 27 (ik) en 29 waren, nu bijna 5 jaar geleden. Ben nu 31. Dan is het lang wachten voordat je aan kindjes begint er niet bij als je ze graag wilt.

Tot nu toe hebben we zelf niet gekozen voor pauze's tussendoor, maar doordat mijn man erg ziek is geweest en het afgelopen jaar meerdere operaties heeft moeten ondergaan, zijn er gedwongen pauze's geweest.
Maar goed, we zullen zien hoe het verder loopt.

Tegenwoordig voel ik de eisprong wel goed en met mijn regels heb ik ook wat buikkrampen. Mijn pijngrens ligt hoog, waardoor ik vrij veel kan hebben. Prettig is het in ieder geval niet al die pijntjes en steken tijdens de regels.
Hopelijk mag jij ook snel van een zwangerschap genieten, uiteraard de andere meiden hier ook!!

groetjes,
Bianca