Wachtdagen na IUI

[Cindy1978]

Hallo, ik heb afgelopen zaterdag mijn tweede IUI gehad en zit nu in de wachtdagen. Bij de eerste IUI zat ik een emotionele achtbaan, afwisselend van blij tot verdrietig. Bij ons is het probleem dat het zaad van mijn man onvoldoende levende zaadjes heeft. Gelukkig ziet het er uit dat bij mij alles goed is. Het voordeel is dat ik niet aan de hormonen hoef, waar ik ontzettend blij mee ben, want volgens mij zou ik helemaal gek worden. Ik merk dat ik steeds vakaner moeite heb met kinderen en zwangere vrouwen....Wie heeft deze ervaring ook? En hoe ga je hier mee om?

[swiet]

Dag Cindy,
Hopelijk was de tweede keer, de goede keer voor jou! Ik duim alvast mee...
Ikzelf heb wel van in het begin hormonen 'moeten' nemen, al is er bij mijzelf ook niets vastgesteld. Maar uiteindelijk vind ik de wachtweken vooral het moeilijkst. Heen en weer gesleurd worden tussen hopen en niet hopen. Vanalles voelen, maar dan toch geen positief nieuws. Of helemaal niets voelen, en je daarbij ook niet prettig voelen...
Tot voor kort werd ik nog vrolijk van zwangere mensen en pasgeboren baby'tjes. Maar ik merk dat ik het er moeilijker mee krijg. Of dat ik zelfs wat kwaad word wanneer mensen het erover hebben of ze liefst een jongen of meisje willen (terwijl daar helemaal niets verkeerd mee is natuurlijk...)
Ik heb aan vrienden van mij gevraagd om me te blijven betrekken bij hun zwangerschap. Om me ook de vreugde mee te laten beleven. Ik ben bang dat ik anders helemaal vervreemd en dat mensen niets meer aan ons durven vertellen. Soms vind ik het heel moeilijk, maar dat probeer ik dan ook te zeggen...

Ik denk dat het heel menselijk is dat je het er moeilijk mee hebt. Maar blijf vooral hopen! Op een dag hou je zelf het geluk in je handen...

[Duifke]

Hoi Cindy,

ik zit in bijna hetzelfde schuitje, alleen zit bij ons het probleem bij mij. De kwaliteit bij mijn man is bovengemiddeld (de arts noemt het turbozaad), maar ik heb PCO.
In januari heb ik mijn eerste IUI gehad en die was in eerste instantie geslaagd, maar bij 10 weken bleek het vruchtje geen hartslag meer te hebben. Sindsdien heb ik nog 5 IUI's gehad, maar geen een is geslaagd. Vanochtend weer mijn regels gekregen en weer even lekker in 'n dip beland. Het is nog moeilijker om te weten dat het aan jezelf ligt, ik verwijt dus ook echt elke keer alles aan mezelf. Ik voel me na iedere mislukte IUI een steeds grotere mislukkeling. Op dit moment twijfel ik ook grandioos of ik nog wel een IUI wil ondernemen, mijn man wil graag dat ik doorga, maar voor mij word het iedere maand zwaarder om de teleurstelling te verwerken en daarbij brengen alle ziekenhuis bezoeken zoveel onrust met zich mee. Ik weet echt niet hoelang ik dit nog kan opbrengen. We zijn al dik 2 jaar bezig met onderzoeken en hormonen, maar niets biedt een leuk vooruitzicht en nog langer gestopt met de pil.
Het zien van pasgeboren baby's en zwangeren kan ik niet meer, iedere keer opnieuw krijg ik het ontzettend moeilijk, hoe hard ik ook probeer het leuk te vinden voor een ander. Helaas zijn er in mijn familie en op mijn werk de afgelopen jaar meerdere zwanger geworden en bevallen. De meeste van hen snappen ook totaal niet waarom ik het zo moeilijk vind en er volgen dan alleen maar gevoelloze opmerkingen die me nog dieper de grond in duwen.

Geef de hoop niet op, zeker niet nu je nog in je wachtdagen zit. Blijf er over praten of schrijven, al weet ik dat het ontzettend moeilijk is als niemand je begrijpt. Ook dat stukje heb ik ondertussen opgegeven, want begrip werd bij mij nauwelijks getoond.

Heel veel succes,

groetjes,
Bianca

[Lacta]

Moeilijk is dat hè als je t gevoel hebt dat níemand je écht begrijpt (ook al doen mensen hun best). Ik denk ook eigenlijk dat het eigenlijk ook zo is, dat niemand je écht kán begrijpen.....simpelweg omdat ze niet in jouw schoenen staan.
Zelfs als je er met mensen wel (veel) over praat, dan nog is het maar een beperkt deel van het complete plaatje en kunnen zij nooit voelen wat jij voelt.
Dit maakt het proces vaak zó enorm eenzaam!!

Ik ken dat gevoel helaas té goed.....mijn relatie heeft t niet overleefd......

Ik heb ruim een week geleden ook mn inseminatie weer gehad (1e sinds de MK, maar nu met een onbekende donor) en zit dus ook in de wachtweken.
De eerste week na de inseminatie vind ik altijd wel gaan ('luxe' dat je niet meer hoeft te prikken ed), maar nu ben ik toch écht nerveus....

Laten we hopen dat het bij ons allemaal is gelukt!!

x Lacta

[fjnj]

hallo allemaal,

ik heb vorige week maandag pregnyl gespoten en woensdag mijn eerste inseminatie gehad.
de dagen hierna vielen me best zwaar. heb continue last van mijn buik en rug. eergisteren had ik zomaar steken bij mijn schaambeen en in de avond een plopje in mijn buik.
heb gister een test gedaan en die was positief. kan dit door de pregnyl komen?
wij zijn nu bijna drie jaar bezig maar dit is de eerste positieve test. ik hoop zo dat het nu raak is. maar begin onderhand de gek te worden van die wachtdagen.
heb ook sterk het gevoel dat niemand in onze omgeving het snapt. en dat is af en toe zo frustrerend. vooral als ze lachend en gelukkig vertellen dat ze in verwachting zijn en op de een of andere manier zijn dat er in de afgelopen drie jaar meer dan ooit.

groetjes fjnj

[lanabel]

@fjnj: pregnyl heeft een halveringstijd van 33 uur. DWZ dat na 33u de hoeveelheid HCG nog maar voor de helft aanwezig is in je lichaam (kan van mens tot mens wel een beetje variëren).
Als je pregnyl 5000 hebt gespoten, dan is er 33u later nog 2500 aanwezig enz...

Zwangerschapstesten testen positief vanaf 20 à 25.
Je kan dus bereken hoeveel van de pregnyl momenteel nog in je lichaam zou zitten, dat geeft je een indicatie of de positieve test van de pregnyl is of niet.

succes ermee!

Voor de andere dames: hou vol in die ellendige wachtweken!!! Ik duim voor jullie!

[fjnj]

hey lanabel

bedant voor je reactie.
aan de hand van jou gegevens zou ik donderdag op de 10e dag zitten en dus pregnyl vrij zijn. vrijdag maar nog een test er tegen aan gooien. de buikpijn is in de ochtend alweer wat beter dus denk dat we niet teveel moeten hopen. alhoewel mijn (.)(.) wat meer pijn doen maar dat kan ook door een naderende ongesteldheid komen. zit zo in de zenuwen.

groetjes

[muisinie]

hoi hoi,

die wachtweken zijn zooo verschrikkelijk!!!
Bij onze vorige pogingen had ik 2 volle weken pijn aan mijn borsten (terwijl anders maar 2 dagen voor mijn regels) dus dacht het raak was maar niet dus ...

nu zitten we in de wachtweken van poging 4 en weet echt niet meer wat ik er moet van denken.
Ook al paar keer pijn gehad in mijn onderrug (kan ook op MS wijzen), gisteren verschillende steken in mijn onderbuik , pijnlijke borsten (kan ook op MS wijzen), ...
Ik wil niet hopen maar die komt zo vanzelfs op hé.

NOD is morgen of vrijdag dus hoef niet meer zo lang te wachten.
Ik doe ook zelf nooit geen testje (tenzij ik over tijd ga), ik wacht gewoon mijn regels af want ik wil het risico niet lopen dat ik vals positief test door de pregnyl.

groetjes muis

[fjnj]

@muisinie

wou dat ik zo geduldig was want een positieve test maakt je idd nog maar meer onzeker. ik had begrepen dat pregnyl geen klachten gaf maar heb afgelopen week behoorlijk wat last gehad en dan ga je idd snel hopen dat het komt door een zwangerschap maar word nu wel weer in de realiteit gegooid door de ervaringen van anderen hoor. wat ik erg fijn vind btw. vrijdag zit ik op mijn elfde dag van pregnyl dus wil dan eigenlijk weer een test doe om te kijken of hij dan nog positief is.
als je nou geen zwangerschap symptomen krijgt van pregnyl kan je tenminste uitgaan van je lichaam maar nu kan dat niet. erg lastig he?

gr

[muisinie]

erg lastig inderdaad.
Weet nog goed de eerste keer dat ik pregnyl moest nemen dat ik toen zowat alles voelde dat een zwangere vrouw maar kan voelen --> pijnlijke borsten, buikpijn, rugpijn, voortdurend honger, snel moe, ....
Maar stond al snel met mijn voetjes op de grond toen het mislukt was.

Daarom dat ik nu niet meer te veel durf hopen maar is zoooooooo ontzettend ambetant dat de eigenschappen gelijkaardig zijn.
Want deze maand is het net hetzelfde: veel honger,moe, rugpijn en dan ook nog es pijnlijke steken.

ik ga blij zijn dat het vrijdag is, dak meer weet ...
zodat we poging 5 kunnen plannen (al hoop ik toch nog stiekem dat het niet nodig zal zijn).

groetjes muis

[Lacta]

Het is idd zo dat je na de inseminatie klachten kunt krijgen.....en die kunnen op meerdere dingen wijzen.....oftewel, je kunt er (helaas!) geen peil op trekken.

Ik mag zelfs pas 18 dagen na de inseminatie testen, maar hoor van velen dat ze dat na 14 tot 16 dagen al mogen testen. Ik moet ook een test doen als ik wél ongesteld geworden ben....om er zéker van te zijn dat ik níet zwanger ben voordat ik weer aan de puregon ga beginnen.
Als je eerder dan 2 weken ná de inseminatie test, kan de test dus echt beïnvloed worden door de pregnyl.

Ik heb afgelopen zaterdag weer een inseminatie gehad (als deze niet lukt, ga ik over op IVF waarschijnlijk) dus hier is het ook weer spannend.....

x Lacta

[fjnj]

hey dames,

houden jullie ons op de hoogte?

[muisinie]

fjnj,

je kan je anders ook toevoegen aan het IUI-clubje (topic op dit forum).
Daar kan je iedereen zijn verhaal meevolgen en ben je
up to date met wie zwanger is en hoe de wachtweken verlopen, etc ..


groetjes muis

[Lacta]

Ik zit zelf bij het 'clubje' IUI&KID

x Lacta