IUI-clubje

[Limburgertje]

Veel sterkte en goede moed voor de dames die minder goed nieuws te verwerken kregen...
Hopelijk komt onze beurt ook snel!
Kamieleke, ik heb vandaag de rekening gekregen van de eerste ronde iui, en die bedraagt 151€ en 110€ krijg ik terug van mijn ziekenkas .
Ik zit nu op dag 12 na de inseminatie maar voel al al mijn gewoonlijke voortekenen van mijn aankomende menstruatie.
Hopelijk lukt het dan beter met de menopur...

[Kamieleke]

Oke, bedankt voor de info!

🤞🏽 Limburgertje, misschien komt het toch nog goed... Wanneer ga je een test doen als je menstruatie niet doorkomt?

[Limburgertje]

Oke, bedankt voor de info!

🤞🏽 Limburgertje, misschien komt het toch nog goed... Wanneer ga je een test doen als je menstruatie niet doorkomt?

Ik moet sowieso donderdag bloed gaan laten trekken. Ik ga heb ook geen testen meer liggen thuis en ga proberen om er geen te kopen 😋

[Ellatje]

Dag dames.
Ik wil jullie bedanken voor alle online steun die ik hier gekregen heb.
Ik ga hierbij ook 'afscheid' nemen van jullie.
Lang verhaal kort;
Een dikke week na mijn tweede inseminatie zei mijn partner plots dat hij niet meer met mij verder wou.
Enkele dagen later kwam dan mijn positieve test.
Uiteindelijk is dat dus uitgedraaid op een vroege miskraam en stopt het hier dus.
Ik moet afscheid nemen van mijn toekomst met hem,miskraam verwerken en van mijn kinderwens.

Ik wens jullie zo graag een mooie zwangerschap toe en een.prachtige baby.

[Kat23]

Wow Ellatje,

wat heftig allemaal!
Ik wens jou het allerbeste toe en hopelijk lukt het je om alles snel een plaatsje te geven!

[Lievelotte]

Dag dames.
Ik wil jullie bedanken voor alle online steun die ik hier gekregen heb.
Ik ga hierbij ook 'afscheid' nemen van jullie.
Lang verhaal kort;
Een dikke week na mijn tweede inseminatie zei mijn partner plots dat hij niet meer met mij verder wou.
Enkele dagen later kwam dan mijn positieve test.
Uiteindelijk is dat dus uitgedraaid op een vroege miskraam en stopt het hier dus.
Ik moet afscheid nemen van mijn toekomst met hem,miskraam verwerken en van mijn kinderwens.

Ik wens jullie zo graag een mooie zwangerschap toe en een.prachtige baby.

Wat verschrikkelijk 🙁😞
Ik wens je het allerbeste toe!

[Limburgertje]

Shit zeg, heftig!
Veel sterkte

[Isobel]

Dag dames,

Ik ben eigenlijk nog in afwachting van mijn eerste IUI: nog 2 weken wachten op de resultaten van de laatste onderzoeken, de artsen gaven al aan dat we best met IUI kunnen beginnen, maar volgende cyclus zit mijn vriend dan weer op het verkeerde moment in het buitenland voor het werk ... Ik hoop hier ondertussen al even mee te kunnen schrijven, als dat mag van jullie.

De laatste tijd heb ik namelijk zo'n beetje de ene rotdag na de andere. Mijn vriendinnen zijn druk bezig met carrière maken, en begrijpen dus weinig van mijn bezorgdheid en verdriet. Mijn vriend heeft ook een sterke kinderwens, maar die is dan weer een stuk rationeler dan ikzelf en zegt dat ik er maar wat minder mee moet bezig zijn. Het is allemaal zo frustrerend en oneerlijk en vermoeiend, en al helemaal als je het gevoel hebt dat niemand begrijpt hoe je je voelt. Ik word er ook een beetje boos van dat het ons niet lukt op de "gewone" manier, ondanks alle stomme trucjes en dat sprankeltje hoop elke maand opnieuw. Het is wat het is, maar vrolijk word ik er niet van.

Ik lees dus even mee hier, misschien kan ik op die manier al wat wennen aan het hele idee. En ik hoop hier veel positieve verhalen tegen te komen waar ik zelf ook terug energie van krijg!

Liefs,
Isobel

[Kamieleke]

Dag dames.
Ik wil jullie bedanken voor alle online steun die ik hier gekregen heb.
Ik ga hierbij ook 'afscheid' nemen van jullie.
Lang verhaal kort;
Een dikke week na mijn tweede inseminatie zei mijn partner plots dat hij niet meer met mij verder wou.
Enkele dagen later kwam dan mijn positieve test.
Uiteindelijk is dat dus uitgedraaid op een vroege miskraam en stopt het hier dus.
Ik moet afscheid nemen van mijn toekomst met hem,miskraam verwerken en van mijn kinderwens.

Ik wens jullie zo graag een mooie zwangerschap toe en een.prachtige baby.

Hoe erg allemaal Ellatje!!! 😞
Had je het zien aankomen?
Hopelijk kan je alles heel snel een plaatsje geven, vind je snel het geluk terug en hoef je je kinderwens niet opzij te zetten.

Hele dikke knuffel!

[Kamieleke]

Dag dames,

Ik ben eigenlijk nog in afwachting van mijn eerste IUI: nog 2 weken wachten op de resultaten van de laatste onderzoeken, de artsen gaven al aan dat we best met IUI kunnen beginnen, maar volgende cyclus zit mijn vriend dan weer op het verkeerde moment in het buitenland voor het werk ... Ik hoop hier ondertussen al even mee te kunnen schrijven, als dat mag van jullie.

De laatste tijd heb ik namelijk zo'n beetje de ene rotdag na de andere. Mijn vriendinnen zijn druk bezig met carrière maken, en begrijpen dus weinig van mijn bezorgdheid en verdriet. Mijn vriend heeft ook een sterke kinderwens, maar die is dan weer een stuk rationeler dan ikzelf en zegt dat ik er maar wat minder mee moet bezig zijn. Het is allemaal zo frustrerend en oneerlijk en vermoeiend, en al helemaal als je het gevoel hebt dat niemand begrijpt hoe je je voelt. Ik word er ook een beetje boos van dat het ons niet lukt op de "gewone" manier, ondanks alle stomme trucjes en dat sprankeltje hoop elke maand opnieuw. Het is wat het is, maar vrolijk word ik er niet van.

Ik lees dus even mee hier, misschien kan ik op die manier al wat wennen aan het hele idee. En ik hoop hier veel positieve verhalen tegen te komen waar ik zelf ook terug energie van krijg!

Liefs,
Isobel

Hoi Isobel,

Oh wat rot seg dat je vriend dan net niet in het land is. Hoelang zijn jullie al bezig voor een kindje. Ik zie dat je reeds een miskraam te verwerken kreeg? Op hoeveel weken was dat? Hopelijk ook voor jou snel positief nieuws...

Heel veel succes!

[Isobel]

Dag dames,

Ik ben eigenlijk nog in afwachting van mijn eerste IUI: nog 2 weken wachten op de resultaten van de laatste onderzoeken, de artsen gaven al aan dat we best met IUI kunnen beginnen, maar volgende cyclus zit mijn vriend dan weer op het verkeerde moment in het buitenland voor het werk ... Ik hoop hier ondertussen al even mee te kunnen schrijven, als dat mag van jullie.

De laatste tijd heb ik namelijk zo'n beetje de ene rotdag na de andere. Mijn vriendinnen zijn druk bezig met carrière maken, en begrijpen dus weinig van mijn bezorgdheid en verdriet. Mijn vriend heeft ook een sterke kinderwens, maar die is dan weer een stuk rationeler dan ikzelf en zegt dat ik er maar wat minder mee moet bezig zijn. Het is allemaal zo frustrerend en oneerlijk en vermoeiend, en al helemaal als je het gevoel hebt dat niemand begrijpt hoe je je voelt. Ik word er ook een beetje boos van dat het ons niet lukt op de "gewone" manier, ondanks alle stomme trucjes en dat sprankeltje hoop elke maand opnieuw. Het is wat het is, maar vrolijk word ik er niet van.

Ik lees dus even mee hier, misschien kan ik op die manier al wat wennen aan het hele idee. En ik hoop hier veel positieve verhalen tegen te komen waar ik zelf ook terug energie van krijg!

Liefs,
Isobel

Hoi Isobel,

Oh wat rot seg dat je vriend dan net niet in het land is. Hoelang zijn jullie al bezig voor een kindje. Ik zie dat je reeds een miskraam te verwerken kreeg? Op hoeveel weken was dat? Hopelijk ook voor jou snel positief nieuws...

Heel veel succes!

Dag Kamieleke!

Ik was al 8 maanden ver. Spontaan zwanger geraakt na ongeveer een jaar toen (was wel al 3 jaar gestopt met de pil, enkel wat de vruchtbare periode "vermeden" toen, achteraf gezien dus vreemd dat ik niet eerder zwanger werd met zo'n onvoorzichtige manier van anticonceptie ). Nu is het wel moeilijker, die kinderwens is nog 1000 keer meer aanwezig nu en ik heb het gevoel dat ik dat verlies geen echte plaats kan geven zolang er geen kindje in mijn armen ligt. De klassieke troost van iedereen in mijn omgeving was (en blijft) dan ook "je bent nog jong, je zal zo snel opnieuw zwanger zijn!". Toch niet dus. Ik weet niet hoe ik zal reageren als ik eenmaal terug zwanger ben (ik zal er niet gerust in zijn denk ik), maar het niet-meer-zwanger-zijn vind ik afschuwelijk, dus ik moet er toch maar weer voor gaan dan.

Zijn jullie bezig voor een eerste kindje? Wanneer weet je of deze IUI gelukt is? Spannender dan de wachtweken bij "gewoon" proberen, of is dat een beetje hetzelfde?

[Kamieleke]

Dag dames,

Ik ben eigenlijk nog in afwachting van mijn eerste IUI: nog 2 weken wachten op de resultaten van de laatste onderzoeken, de artsen gaven al aan dat we best met IUI kunnen beginnen, maar volgende cyclus zit mijn vriend dan weer op het verkeerde moment in het buitenland voor het werk ... Ik hoop hier ondertussen al even mee te kunnen schrijven, als dat mag van jullie.

De laatste tijd heb ik namelijk zo'n beetje de ene rotdag na de andere. Mijn vriendinnen zijn druk bezig met carrière maken, en begrijpen dus weinig van mijn bezorgdheid en verdriet. Mijn vriend heeft ook een sterke kinderwens, maar die is dan weer een stuk rationeler dan ikzelf en zegt dat ik er maar wat minder mee moet bezig zijn. Het is allemaal zo frustrerend en oneerlijk en vermoeiend, en al helemaal als je het gevoel hebt dat niemand begrijpt hoe je je voelt. Ik word er ook een beetje boos van dat het ons niet lukt op de "gewone" manier, ondanks alle stomme trucjes en dat sprankeltje hoop elke maand opnieuw. Het is wat het is, maar vrolijk word ik er niet van.

Ik lees dus even mee hier, misschien kan ik op die manier al wat wennen aan het hele idee. En ik hoop hier veel positieve verhalen tegen te komen waar ik zelf ook terug energie van krijg!

Liefs,
Isobel

Hoi Isobel,

Oh wat rot seg dat je vriend dan net niet in het land is. Hoelang zijn jullie al bezig voor een kindje. Ik zie dat je reeds een miskraam te verwerken kreeg? Op hoeveel weken was dat? Hopelijk ook voor jou snel positief nieuws...

Heel veel succes!

Dag Kamieleke!

Ik was al 8 maanden ver. Spontaan zwanger geraakt na ongeveer een jaar toen (was wel al 3 jaar gestopt met de pil, enkel wat de vruchtbare periode "vermeden" toen, achteraf gezien dus vreemd dat ik niet eerder zwanger werd met zo'n onvoorzichtige manier van anticonceptie ). Nu is het wel moeilijker, die kinderwens is nog 1000 keer meer aanwezig nu en ik heb het gevoel dat ik dat verlies geen echte plaats kan geven zolang er geen kindje in mijn armen ligt. De klassieke troost van iedereen in mijn omgeving was (en blijft) dan ook "je bent nog jong, je zal zo snel opnieuw zwanger zijn!". Toch niet dus. Ik weet niet hoe ik zal reageren als ik eenmaal terug zwanger ben (ik zal er niet gerust in zijn denk ik), maar het niet-meer-zwanger-zijn vind ik afschuwelijk, dus ik moet er toch maar weer voor gaan dan.

Zijn jullie bezig voor een eerste kindje? Wanneer weet je of deze IUI gelukt is? Spannender dan de wachtweken bij "gewoon" proberen, of is dat een beetje hetzelfde?

Ohnee, hoe erg seg 😞 Dat moet inderdaad moeilijk zijn om te verwerken... Anderen bedoelen het allemaal heel goed als ze zo’n dingen zeggen maar daar heb je uiteindelijk geen boodschap aan he. Weten ze wat de oorzaak was van de misval?
Wij zijn bezig voor een tweede kindje. Wij hebben
een zoontje van 5, verwekt op de natuurlijke manier na een 9-tal maanden. Ondertussen na 14 maanden geprobeerd te hebben, gestart met iui. Ik vind de wachtweken toch spannender omdat je nu echt wel telt vanaf de dag vd inseminatie. Helaas voel ik sinds vandaag wat ongemakjes in mijn buik die erop wijzen dat mijn menstruatie eraan gaat komen 😕

[Isobel]

Hoi Isobel,

Oh wat rot seg dat je vriend dan net niet in het land is. Hoelang zijn jullie al bezig voor een kindje. Ik zie dat je reeds een miskraam te verwerken kreeg? Op hoeveel weken was dat? Hopelijk ook voor jou snel positief nieuws...

Heel veel succes!

Dag Kamieleke!

Ik was al 8 maanden ver. Spontaan zwanger geraakt na ongeveer een jaar toen (was wel al 3 jaar gestopt met de pil, enkel wat de vruchtbare periode "vermeden" toen, achteraf gezien dus vreemd dat ik niet eerder zwanger werd met zo'n onvoorzichtige manier van anticonceptie ). Nu is het wel moeilijker, die kinderwens is nog 1000 keer meer aanwezig nu en ik heb het gevoel dat ik dat verlies geen echte plaats kan geven zolang er geen kindje in mijn armen ligt. De klassieke troost van iedereen in mijn omgeving was (en blijft) dan ook "je bent nog jong, je zal zo snel opnieuw zwanger zijn!". Toch niet dus. Ik weet niet hoe ik zal reageren als ik eenmaal terug zwanger ben (ik zal er niet gerust in zijn denk ik), maar het niet-meer-zwanger-zijn vind ik afschuwelijk, dus ik moet er toch maar weer voor gaan dan.

Zijn jullie bezig voor een eerste kindje? Wanneer weet je of deze IUI gelukt is? Spannender dan de wachtweken bij "gewoon" proberen, of is dat een beetje hetzelfde?

Ohnee, hoe erg seg 😞 Dat moet inderdaad moeilijk zijn om te verwerken... Anderen bedoelen het allemaal heel goed als ze zo’n dingen zeggen maar daar heb je uiteindelijk geen boodschap aan he. Weten ze wat de oorzaak was van de misval?
Wij zijn bezig voor een tweede kindje. Wij hebben
een zoontje van 5, verwekt op de natuurlijke manier na een 9-tal maanden. Ondertussen na 14 maanden geprobeerd te hebben, gestart met iui. Ik vind de wachtweken toch spannender omdat je nu echt wel telt vanaf de dag vd inseminatie. Helaas voel ik sinds vandaag wat ongemakjes in mijn buik die erop wijzen dat mijn menstruatie eraan gaat komen 😕

Een navelstrengaccident dat niet te voorkomen was zeiden ze. Pech.

Wel fijn dat jullie al een zoontje hebben! Dat zal ook wel voor wat afleiding zorgen. Toch raar hé, ergens is het wel positief dat je al eens zwanger geweest bent, dat het kan, maar het blijft lastig als het niet lukt. Zolang die menstruatie er niet is: blijven hopen! Alles kan nog. Ik duim met je mee!

[Ellatje]

Dag dames.
Ik wil jullie bedanken voor alle online steun die ik hier gekregen heb.
Ik ga hierbij ook 'afscheid' nemen van jullie.
Lang verhaal kort;
Een dikke week na mijn tweede inseminatie zei mijn partner plots dat hij niet meer met mij verder wou.
Enkele dagen later kwam dan mijn positieve test.
Uiteindelijk is dat dus uitgedraaid op een vroege miskraam en stopt het hier dus.
Ik moet afscheid nemen van mijn toekomst met hem,miskraam verwerken en van mijn kinderwens.

Ik wens jullie zo graag een mooie zwangerschap toe en een.prachtige baby.

Hoe erg allemaal Ellatje!!! 😞
Had je het zien aankomen?
Hopelijk kan je alles heel snel een plaatsje geven, vind je snel het geluk terug en hoef je je kinderwens niet opzij te zetten.

Hele dikke knuffel!

Neen,absoluut niet.
We hebben in december een huis gekocht,hij heeft me in januari ten huwelijk gevraagd,al die psychologische testen enz moeten ondergaan voor iui-d(en al het geld dat we er tegenaan hebben gegooid)en dan plots niets meer?nee dus,ik stond aan de grond genageld.
Ik had het gevoel dat ik in een soap was terechtgekomen.en nog steeds.
Maar nu idd ff tijd nemen om dit allemaal een plaats te geven.want het is veel om ineens te kunnen behappen.
Bedankt.

[Kat23]

@Ellatje: woorden van troost schieten te kort bij zoiets... maar van mij ook een dikke knuffel!

@Isobel: herkenbaar die ‘onverklaarbare subfertiliteit’. Zo dubbel eh: langs de ene kant ben je zo blij dat er niet iets ernstig mis is, langs de andere kant zeer frustrerend waarom het dan maar niet wil lukken...
Ik moet dringend mijn ‘handtekening’ eens aanvullen dat jullie bij mij ook kunnen volgen maar dat komt er maar niet van. Ik heb vorige week mijn 3e IUI gehad na vorige keer een biochemische zwangerschap te hebben gehad. Dus nu hopen we dan maar we op de goede weg zitten 🤞