Menopur ... miskraam ... en nu?

[Emmake]

Dag Pien!

Leuk nog wat van je te horen.
Hier nu bezig met 3e poging na miskraam.
1e: bloedverlies gehad hele periode door, dus mijn lichaam was echt nog niet klaar ...
2e: had ik er erg veel hoop in, maar niet gelukt, wel 24 dagen moeten menopur spuiten voor reactie ...
3e: deze keer, op dag 17 al een rijpe follikel, waauw, ben echt in de wolken ... dus afwachten nu.
Ben wel gestart met acupunctuur. Hopelijk helpt het écht! Duimen nu dus!

Emotioneel een pak beter. Terug gaan werken was superzwaar. De draad oppikken, verder gaan met alles, de 'schaamte', de 'blikken van de anderen', ...
Maar nu zijn we 3 maanden verder, en lukt het wel weer. Sommigen zijn al vergeten dat ik ooit zwanger was en doen alsdus kwetsende uitspraken zonder het zelf te beseffen ... (tja)
Ben er weer helemaal ingevlogen met allerlei leuke opdrachtjes, ben aan het 'studeren'; psycholgie, enzoverder.
Maar het verdriet om het verlies blijft natuurlijk.
Naar babyborrels ga ik nog niet.
Ook geen babybezoeken.
Dat doet nog steeds veel pijn ...

En met jou?

[Pien]

Hoi Emmake,

Zwaar ja, ik heb echt pieken en dalen. Soms gaat het goed en gister zat ik weer even in een dip. Vooral dat wachten op die menstruatie baal ik van, want dat zijn in mijn ogen nog 13 loze dagen.
Vooral het werk (docente op school) valt me toch erg tegen. Het is druk op het werk en ik merk dat het me te veel is. Niet iedereen weet het en dan stuit je vaak op onbegrip. Om het dan iedereen te vertellen gaat me ook te ver, want die blikken en vragen hè..daar zit ik bepaald niet op te wachten, jij begrijpt dat denk ik als geen ander.
Omdat ik nog in de afbouwfase van de miskraam(zo noem ik dat maar even, ik geloof dat jij dat terugpakken noemt)zit en nog steeds niet bezig ben met de opbouw, heb ik het idee dat ik maar niet verder kom. Dat zorgt ook voor het nodige verdriet.
Ik wist niet dat het me zo zou raken. Ik ben best een nuchter persoon dat de kinderwens bewust heeft uitgesteld, maar heb daar dus nu toch ook last van.
Babyfeestjes....tja, ik ga dus zondag naar een vriendin/oud-collega die pas is bevallen. Zij weet van niets, ik gun haar het geluk, maar ik zie er als een huis tegenop. Ik kom er slecht onderuit, maar zal zeker weten van de kaart raken als ik in de auto opweg naar huis stap. Gelukkig gaat er een ander vriendin/oud-collegaatje mee die het wel weet.
Wat een gedoe allemaal denk ik ook vaak. Ik wou dat ik me niet meer zo rot voelde, dat ik verder kan. Ik ben zo labiel. Laat het ons snel lukken, nietwaar?
Ik zal heel erg voor je duimen, ik hoop van ganze harte dat het nu raak is bij jou. Spannend hoor!
Wa ik trouwens erg prettig vind is, dat ik door dit contact met jou, niet het gevoel meer heb de enige te zijn met zo'n situatie. Het geeft me indirect veel steun.

Pien

[Emmake]

Dag Pien,

Ja, dat is zo. Ik heb dat gevoel ook!
ik geef trouwens ook les (onder andere, ben nogal een een bezige bij!), en ik weet wat dat vraagt aan voorbereidingen enzoverder ...
Gisteren nog een mail gehad van iemand met wie ik samenwerkte voor een nieuwe productie: 'Wel? Waar zit je? Ben je van de aardbol verdwenen?'
Dan maar net, met een krop in mijn keel, even vertel wat er gebeurd is, en dan ben ik ook weer vertrokken.
Meteen nadien, nu dus , naar deze site, om me weer wat op te laden.
Ik werk enkele uren minder op school (heb een kleine opdracht laten vallen), en ik ben hier nu wel blij om.
Heb zo een halve dag in de week vrij, en dat gebruik ik nog steeds om op te laden.
Mijn moeder begrijpt dat niet goed, en ook de andere mensen hebben zoiets van; nu is het toch lang genoeg geleden?! Van in november! maar ik heb zoiets van: ik zou binnen 3 maanden moeten bevallen.
Dat is een hele andere wijze om dit alles te bekijken.
Maar goed, ik hou me vast aan volgend idee: het is gelukt, dus het zal zeker nog eens lukken ...
Hopelijk duurt het gewoon niet té lang meer
Sterkte nog! (En ik nu ook in 2 enorm FRUSTRERENDE weken wachten; zwanger of niet??)

[barkat]

Hoi Pien en Emmake,

Ik herken mij jammer genoeg helemaal in jullie situatie.

Zo een 2 weken geleden heb ik mijn 2e miskraam gehad. Ik was ongeveer 9 weken zwanger mijn eerste miskraam was ik 6 weken zwanger.

Het is inderdaad heel moeilijk om dit te verwerken en de mensen (vrienden/familie) kunnen soms zo raar en vervelend reageren. Ik denk dat sommig gewoon niet weten wat te zeggen en dat ze dan iets heel stoms zeggen, ze zouden eigenlijk gewoon beter hun mond houden denk ik dan.

Ik heb het inderdaad ook moeilijk met goeie vriendinnen die zwanger of net bevallen zijn, zo moeten we constant naar babyborrels en dat maakt het niet gemakkelijker.

Deze week zijn wij (mijn man en ik) naar de dokter moeten gaan voor een bloedonderzoek, omdat ik nu al 2 miskramen heb gehad, nu moeten we wel 6 weken wachten op de resultaten. Dus dat wordt een lange periode.

Vele groetjes en sterkte bij het verwerken maar blijf de moed er toch maar inhouden. Maar we moeten wel positief blijven denken, zo lukt het ons zeker om zwanger te geraken. En hopelijk zwanger te blijven!

xxx

[Pien]

Hoi Emmake,

Knap dat jij die oplaad-uren hebt geregeld. Moet ik eigenlijk ook doen, maar het roept zoveel vragen op bij collega's. Ze zijn heel lief en zorgzaam, maar dat werkt dus in dit geval tegen.
Het vertellen vind ik ook het moeilijkst en heb ik meestal daarna een soort kater van, dus mijd ik die situatie toch wel veel.
Jammer dat je moeder het niet begrijpt. Tegen mij zeggen ze steeds dat ik meer aan mijzelf moet denken en dus misschien een week ziekmelden, maar dat vind ik dus erg lastig.
Tja, op het werk dus een collegaatje die 6 dagen voor mij uitgerekend was. Zij groeit door en ik dus niet, dus ook bij mij steeds het beeld en gevoel....hoe was het nu bij mij geweest als het niet was misgegaan? Erg confronterend en pijnlijk, ook omdat ik altijd erg goed met haar omging en daar nu dus verschrikkelijke moeite mee heb en uit haar buurt blijf.
Gisteren bij een vriendin geweest die ook een lang traject heeft gekend en zwanger is geraakt dmv IUI. Wij hebben alleen na de menopur en pregnyl de natuurlijke weg geprobeerd en er is ons ook niet verteld van het inbrengen van zaad. Zou IUI meer kans geven? Wat doen jullie? Weet jij iets van de kansen als het ingebrecht wordt door de gyneacoloog?
Ik duim me verder rot voor je, laat ons zo snel mogelijk hierdoorheen komen, dan kan het leven weer verder, nietwaar?

Pien

[Pien]

Hoi Barkat,

Wat knap dat je toch het positieve blijft zien. Of is dat met vlagen? Ik kan me ook erg voorstellen dat je er even flink doorheen kan zitten.
Over de reacties van anderen, probeer ik mij zoveel mogelijk in te beelden wat ik gedaan/gezegd zou hebben als een familielid of vriendin van mij dit zou overkomen. Het is heel moeilijk reageren en maar net wat iemand graag wil horen. Eigenlijk kun je weinig goeds zeggen, maar als je ervan uitgaat dat ze met je meevoelen en het goed bedoelen zakt het misschien wel wat.
Hoveel ampullen menopur zat jij en hoevaak spuiten voordat je de pregnyl mocht?
Jij natuurlijk ook alle sterkte toegewenst met de te verwerken klap.

Pien

[barkat]

Hoi Pien,

Ja ik probeer toch een beetje optimistisch te blijven, maar ik heb het inderdaad ook moeilijk.

Ik moet altijd eerst starten met clomid 5 dagen 2 pilletjes en dan naar de gyn om te kijken of ik nog extra menopur moet bijspuiten. De laatste keer had ik nog 4 spuiten menopur nodig dacht ik. En dan 1 pregnylspuit voor de IUI en nog 2 pregnylspuiten na de IUI.

Ik kan me heel goed voorstellen dat het niet gemakkelijk is om jouw collega dagelijks te zien. Dat is heel confronterend. Ik heb ook een goeie vriendin die zwanger is en ik heb er nu ook moeite mee.

De slaagkansen van IUI, deze zijn in ieder geval toch een heel stuk hoger dan op de natuurlijke wijze. Eerst en vooral controleren ze het spermastaal, ze kunnen dit ook nog optimaliseren. Dus dat is toch al positief en zo ben je zeker dat het onmiddellijk op de goeie plaats zit. Dus toch een grotere slaagkans vind ik. Ik was nu bij mijn 2de IUI zwanger.

Veel succes

[Emmake]

Hallo!!

Hoe gaat het ondertussen met jullie??

Even weggeweest: letterlijk even naar Frankrijk!
Zit nu in mijn 2 weken wachten (nog een week eigenlijl), en nadien zouden we ook sperma laten inbrengen (moest het niet gelukt zijn).
We overwogen dit vorige keer al, maar omdat het de eerste keer ook met menopur en pregnyl gelukt was, dachten we toch nog een keertje op deze weg te proberen.
Ik ga nu naar de acupuncturist en voel me daar echt beter bij, maar dat zal voor iedereen wel verschillende zijn.
Ik voel me eigenlijk niet echt zwanger en anders ben ik al veel zieker nu, maar goed, we zien wel.
Mijn moeder leeft wel met me mee hoor, maar voor aangezien zij ook héééél lang op kinderen heeft moeten wachten, en er toch gekregen heeft (uiteindelijk) zonder behandelingen ... Ze vind dat hele hormonengedoe geen goed idee ...
Ik begrijp haar ergens wel, maar er is geen andere weg voor mij.
Straks op babybezoek bij een collega van me ...

Hou jullie goed!!!

[Pien]

Hier gaat het rustig aan. Ik moet eerst nog mijn menstruatie krijgen en ga zo met skivakantie daar moet ik gaan starten met prikken. Ik wil geen tijd meer verliezen, en ook geen lekker weekje er tussenuit, dan maar dus de zooi meenemen. Zo gaat een week denk ik ook veel sneller.
Een betrokken moeder heb ik ook. Ze belt me helemaal plat om op de hoogte te blijven. Lief bedoeld en soms ook fijn, maar soms heb ik er ook niet echt veel zin in.
Babybezoek bij een oud collegaatje had ik vorige week ook en dus ook overleefd, het viel me gelukkig mee en ook het effect daarna, want daar was ik bang voor.
Nou, ik hoop het beste voor je emmake! Ongeacht wat het is hoop ik je nog wel te zien hier op het forum.
Pien

[Emmake]

Hier gaat het rustig aan. Ik moet eerst nog mijn menstruatie krijgen en ga zo met skivakantie daar moet ik gaan starten met prikken. Ik wil geen tijd meer verliezen, en ook geen lekker weekje er tussenuit, dan maar dus de zooi meenemen. Zo gaat een week denk ik ook veel sneller.
Een betrokken moeder heb ik ook. Ze belt me helemaal plat om op de hoogte te blijven. Lief bedoeld en soms ook fijn, maar soms heb ik er ook niet echt veel zin in.
Babybezoek bij een oud collegaatje had ik vorige week ook en dus ook overleefd, het viel me gelukkig mee en ook het effect daarna, want daar was ik bang voor.
Nou, ik hoop het beste voor je emmake! Ongeacht wat het is hoop ik je nog wel te zien hier op het forum.
Pien

Dag Pien,

Gisteren dus op bezoek geweest, en het viel zeer goed mee. Ik wilde me héél sterk houden, maar uiteindelijk praatte ik er toch af en toe nog over. Zo van; ja, ik had dat ook, enzo. De zwangere vriendin van me, die meeging (ja het was meteen jackpot ) deed ook zeer normaal tegen me. Dat heb ik veel liever dan het betuttelen of vermijden van zinnen en situaties. Ik denk dat na een uurtje daar te zijn niemand nog echt de link 'miskraam' met mij legde ... En dus, de terugslag vandaag was ook miniem. (Behalve toen ik de postbus opendeed en ik dus wéér een producten aangeboden kreeg voor gratis babyspullen, kortingen ,... grrrrr).
Maar goed, wat je zegt, we blijven volhouden he.
De week ertussen uit deed mij alleszins weer wel goed.
We houden vol, want we moeten wel.
Daarbij, wanneer het dan ooit lukt, zullen we des te meer beseffen wat we hebben!!!
Geniet van je skivakantie!!!

[Emmake]

Hier gaat het rustig aan. Ik moet eerst nog mijn menstruatie krijgen en ga zo met skivakantie daar moet ik gaan starten met prikken. Ik wil geen tijd meer verliezen, en ook geen lekker weekje er tussenuit, dan maar dus de zooi meenemen. Zo gaat een week denk ik ook veel sneller.
Een betrokken moeder heb ik ook. Ze belt me helemaal plat om op de hoogte te blijven. Lief bedoeld en soms ook fijn, maar soms heb ik er ook niet echt veel zin in.
Babybezoek bij een oud collegaatje had ik vorige week ook en dus ook overleefd, het viel me gelukkig mee en ook het effect daarna, want daar was ik bang voor.
Nou, ik hoop het beste voor je emmake! Ongeacht wat het is hoop ik je nog wel te zien hier op het forum.
Pien

Dag Pien,

Gisteren dus op bezoek geweest, en het viel zeer goed mee. Ik wilde me héél sterk houden, maar uiteindelijk praatte ik er toch af en toe nog over. Zo van; ja, ik had dat ook, enzo. De zwangere vriendin van me, die meeging (ja het was meteen jackpot ) deed ook zeer normaal tegen me. Dat heb ik veel liever dan het betuttelen of vermijden van zinnen en situaties. Ik denk dat na een uurtje daar te zijn niemand nog echt de link 'miskraam' met mij legde ... En dus, de terugslag vandaag was ook miniem. (Behalve toen ik de postbus opendeed en ik dus wéér eens producten aangeboden kreeg voor gratis babyspullen, kortingen ,... grrrrr).
Maar goed, wat je zegt, we blijven volhouden he.
De week ertussen uit deed mij alleszins weer wel goed.
We houden vol, want we moeten wel.
Daarbij, wanneer het dan ooit lukt, zullen we des te meer beseffen wat we hebben!!!
Geniet van je skivakantie!!!

[Emmake]

Vraagje ...

Ik doe net een test (eigenlijk een dag te vroeg en niet met ochtendurine) en niet veel te zien.
Tranen natuurlijk ...
Maar dan ga ik nog eens kijken, paar minuten later, en ik zie een hééééél fijn doorschijnend lijntje staan!
Zou dit????

[Pien]

Ochtend urine had weinig verschil moeten maken, maar ik neem aan dat je later nog een test hebt gedaan......en????

[Emmake]

Dag Pien,

Ja, hoor, ik ben ondertussen 6 weken ver.
Ditmaal neem ik wel Utrogestan bij ... tot ik 12 weken ver ben.
Maar wat een bang hartje dat er weer iets mis zal lopen, echt erg.
Ik probeer wel positief te denken; het is toch weer gelukt!

Hoe is het met jou ondertussen?

En met Barkat?

Groetjes,
Emmake

[Pien]

Hoi Emmake,

Wat goed om dit van je te horen! WOW...zes weken en zo snel al weer gelukt. Ik hoop dat het bij mij ook zo snel zou gaan. Ik heb het spuiten nu achter de rug en wacht nu de twee weken na de pregnyl injectie of het raak is. Dé nietzeggende spannende 2 weken zijn afgelopen dinsdag begonnen.
De utrogestan heb ik er ook bij, maar ook bij de vorige keren. Wat een gedoe is dat. Ben je van die ellendige prikken af krijg je 3 x per dag utrogestan. Daar wordt ik niet echt vrolijk van. Maargoed alles voor het goede doel. Hopelijk lukt het nu, dan ben je d'r het snelst weer vanaf.
Maargoed, inderdaad positief blijven dat het hartje en alles nu goed groeit bij jou. Ik begrijp je bezorgdheid als geen ander. Ik zou er niet aan moeten denken dat het voor de 2e keer mis zou gaan en ga d'r van uit dat de kans op een 2e miskraam erg minimaal moet zijn. Dus hou je taai, geniet er ook van zover je durft en hou me op de hoogte.


Groetjes,

Pien