Wat kan je voelen als IUI gelukt is?
Geplaatst: 31 juli 2014, 14:12
Hallo "lotgenootjes",
Ik ben nieuw hier en zoek ook wat steun bij anderen die hetzelfde meemaken.
Na een jaar proberen zwanger te worden zonder succes, zijn we naar de gynaecoloog gestapt. Zij stelde al snel voor een hsg te laten doen. Een spermastaal hadden we zelf al laten onderzoeken via een voorschrift van de huisarts en konden we dus al meteen voorleggen bij de gyn. Bij mijn man bleek alles in orde. Ik was zeer onregelmatig. Had soms een cyclus van 20 dagen, soms van 40 dagen. Ik wist dus nooit wanneer ik een eisprong had... Ovulatietest bleven soms 10 dagen na elkaar positief (smileytest van clearblue). We hadden dus al wel een vermoeden dat er een probleem was bij mij. Uit de hsg bleek dus dat er anatomisch niets aan de hand was. Baarmoeder en eierstokken/eileiders waren normaal en alles was goed open. De hsg deed zelfs niet veel pijn bij mij (omdat alles open was). Ik was dus al een beetje opgelucht, maar er moest dus iets anders mis zijn... De gynaecoloog liet ook een aantal maanden na elkaar bloed trekken op dag 3 en op dag 20. Hieruit bleek dat mijn FSH-waarde in het bloed kleiner was dan mijn LH-waarde en dat moet dus net omgekeerd zijn! Dus ik heb PCO. Eigenlijk was ik opgelucht dat het dit "maar" was, want ik had al veel ergere dingen in mijn hoofd... Na een tijdje begin je op internet vanalles op te zoeken en word je er alleen maar banger en ongeruster door.
Ik ben dus vorige cyclus (juni 2014) gestart met Clomid (laagste dosis) en Pregnyl. We moesten 4 tot 6 maanden op deze manier proberen, zonder IUI. De eerste clomid-pregnyl-poging was mislukt. Ik kreeg nochthans hoop omdat mijn menstruatie 3 dagen later kwam dan de gyn voorspeld had. We zijn dus deze maand de 15e cyclus aan het proberen zwanger te worden en de tweede cyclus met clomid en pregnyl, MAAR deze maand stelde de gyn opeens voor om IUI te doen. Ik vroeg haar een voorschrift om het sperma nog eens te laten onderzoeken om zeker te zijn dat dit niet achteruit gegaan was. De gyn zei toen meteen dat we dit spermastaal ineens zouden gebruiken voor IUI. Ik heb dus 13 dagen geleden mijn eerste IUI gehad. De dag zelf heb ik me echt rustig gehouden, maar de dagen nadien ben ik terug beginnen werken en heb ik grote kuis gedaan in huis... (Nieuwbouw = veel werk) Ik heb me dus niet ingehouden... Een week na de IUI kreeg ik af en toe eventjes het gevoel dat ik ongesteld ging worden. Dat drukkende, krampachtige gevoel helemaal onder in je buik en soms links of rechts. Dat gevoel komt nu in de tweede wachtweek dagelijks nog enkele keren terug. Ik weet echt niet wat dat te betekenen heeft. Ik heb tot nu toe nog geen druppel bloed verloren... Gelukkig maar! Dat zou ook te vroeg zijn, want ik zou ten vroegste morgen mijn regels krijgen. Voor de rest heb ik niet echt rare symptomen. Alleen slaap ik 's nachts echt slecht en ben ik heel vroeg wakker. Mijn borsten zijn ook al een aantal dagen gevoelig, maar niet pijnlijk. Ze lijken ook groter, ofwel beeld ik me dat maar in. Ik vroeg me dus af of er iemand, bij wie IUI gelukt is, me kan vertellen wat zij voelde gedurende de twee wachtweken na IUI. Ik weet dat ieder vrouwenlichaam anders reageert, maar ik ben gewoon benieuwd of er gelijkenissen zijn met wat ik nu voel (en nog nooit eerder gevoeld heb).
Liefs, Lena
Ik ben nieuw hier en zoek ook wat steun bij anderen die hetzelfde meemaken.
Na een jaar proberen zwanger te worden zonder succes, zijn we naar de gynaecoloog gestapt. Zij stelde al snel voor een hsg te laten doen. Een spermastaal hadden we zelf al laten onderzoeken via een voorschrift van de huisarts en konden we dus al meteen voorleggen bij de gyn. Bij mijn man bleek alles in orde. Ik was zeer onregelmatig. Had soms een cyclus van 20 dagen, soms van 40 dagen. Ik wist dus nooit wanneer ik een eisprong had... Ovulatietest bleven soms 10 dagen na elkaar positief (smileytest van clearblue). We hadden dus al wel een vermoeden dat er een probleem was bij mij. Uit de hsg bleek dus dat er anatomisch niets aan de hand was. Baarmoeder en eierstokken/eileiders waren normaal en alles was goed open. De hsg deed zelfs niet veel pijn bij mij (omdat alles open was). Ik was dus al een beetje opgelucht, maar er moest dus iets anders mis zijn... De gynaecoloog liet ook een aantal maanden na elkaar bloed trekken op dag 3 en op dag 20. Hieruit bleek dat mijn FSH-waarde in het bloed kleiner was dan mijn LH-waarde en dat moet dus net omgekeerd zijn! Dus ik heb PCO. Eigenlijk was ik opgelucht dat het dit "maar" was, want ik had al veel ergere dingen in mijn hoofd... Na een tijdje begin je op internet vanalles op te zoeken en word je er alleen maar banger en ongeruster door.
Ik ben dus vorige cyclus (juni 2014) gestart met Clomid (laagste dosis) en Pregnyl. We moesten 4 tot 6 maanden op deze manier proberen, zonder IUI. De eerste clomid-pregnyl-poging was mislukt. Ik kreeg nochthans hoop omdat mijn menstruatie 3 dagen later kwam dan de gyn voorspeld had. We zijn dus deze maand de 15e cyclus aan het proberen zwanger te worden en de tweede cyclus met clomid en pregnyl, MAAR deze maand stelde de gyn opeens voor om IUI te doen. Ik vroeg haar een voorschrift om het sperma nog eens te laten onderzoeken om zeker te zijn dat dit niet achteruit gegaan was. De gyn zei toen meteen dat we dit spermastaal ineens zouden gebruiken voor IUI. Ik heb dus 13 dagen geleden mijn eerste IUI gehad. De dag zelf heb ik me echt rustig gehouden, maar de dagen nadien ben ik terug beginnen werken en heb ik grote kuis gedaan in huis... (Nieuwbouw = veel werk) Ik heb me dus niet ingehouden... Een week na de IUI kreeg ik af en toe eventjes het gevoel dat ik ongesteld ging worden. Dat drukkende, krampachtige gevoel helemaal onder in je buik en soms links of rechts. Dat gevoel komt nu in de tweede wachtweek dagelijks nog enkele keren terug. Ik weet echt niet wat dat te betekenen heeft. Ik heb tot nu toe nog geen druppel bloed verloren... Gelukkig maar! Dat zou ook te vroeg zijn, want ik zou ten vroegste morgen mijn regels krijgen. Voor de rest heb ik niet echt rare symptomen. Alleen slaap ik 's nachts echt slecht en ben ik heel vroeg wakker. Mijn borsten zijn ook al een aantal dagen gevoelig, maar niet pijnlijk. Ze lijken ook groter, ofwel beeld ik me dat maar in. Ik vroeg me dus af of er iemand, bij wie IUI gelukt is, me kan vertellen wat zij voelde gedurende de twee wachtweken na IUI. Ik weet dat ieder vrouwenlichaam anders reageert, maar ik ben gewoon benieuwd of er gelijkenissen zijn met wat ik nu voel (en nog nooit eerder gevoeld heb).
Liefs, Lena