We zijn gestart...

[Xiatje]

Hallo iedereen,

eind september hebben mijn vriendin en ik de beslissing genomen om onze kinderwens in vervulling te (proberen) laten gaan. Omwille van praktische redenen hebben we beslist om via UZ Leuven onze kans te wagen. Oorspronkelijk waren er een beetje twijfels omdat ze in Leuven nog niet zo lang hulp bieden aan lesbische koppels. Maar...die twijfels waren nergens voor nodig...
Begin oktober mochten we op 1ste gesprek bij de gynaecoloog. We werden direct op ons gemak gesteld en we waren achteraf zeer tevreden en gelukkig dat we dit ziekenhuis gekozen hadden (wat niet wil zeggen dat het ergens anders niet goed is, maar we voelden gewoon direct de juist klik). Na ons eerste gesprek kwamen de verplichte gesprekken bij de psycholoog. Het eerste gesprek was gepland voor eind november en het 2e gesprek voor begin januari.
Dat was allemaal toch een beetje onwennig en we wisten niet zo goed wat we daar moesten van verwachten... Ons eerste gevoel was eerder...Waarom moeten wij op gesprek ? Waarom moet er een psychologe beslissen over het feit of wij wel in staat zijn om een kind groot te brengen... Maar ook dat waren eigenlijk niet echt de juiste gedachten.
Ondertussen hebben we gesprek nr. 2 achter de rug en achteraf bekeken waren die gesprekken toch wel nuttig en hebben we er toch ook wel iets van opgestoken. De volgende stap is nu dat ze gaan starten met een reeks onderzoeken bij mezelf om te kijken of mijn inwendige ik klaar is om een kindje te dragen. Hopelijk werkt alles normaal en kunnen we dan snel starten met de eerste inseminatie. De onderzoeken zijn gepland voor 20 januari, dus dat is niet zo lang meer
Normaal gezien is er wel een wachttijd van 6 maanden voor een spermadonor. Maar ze hebben ons voorzichtig gezegd dat de wachttijd allicht korter zal zijn omdat er momenteel wel voldoende sperma op voorraad is.
Dus laat ons hopen dat dat effectief ook zo is

Momenteel ben ik/we toch wel een beetje euforisch gewoon omdat we dit toch allemaal al achter de rug hebben en dat we steeds een stapje korter komen bij onze grootste wens
We kijken er super hard naar uit en tellen echt de dagen af tussen de verschillende stappen door...
Terwijl ik dit neerschrijf kriebelt mijn buik zelfs van blijheid
Momenteel zijn er ook nog maar een aantal mensen in onze naaste omgeving die van onze plannen op de hoogte zijn, maar het liefst van al zouden we het van de daken schreeuwen... Maar misschien moeten we daar nog maar eventjes mee wachten
Wat zijn jullie ervaringen hiermee ? Wachten tot er wat meer zekerheid is of gewoon open over zijn ?

Groetjes!

[Godiva]

Ik ken het gevoel .
Mijn persoonlijke mening: best toch een beetje wachten. Je kan het bespreken met mensen die het dichtst staan en die je vertrouwt, maar hoe meer mensen het weten, hoe meer je de vraag gaat krijgen "en, hoe ver staat het". Leuk als alles vlot gaat, maar je gaat nog veel ups en downs krijgen met al het wachten etc, en dan kan die vraag je soms gestolen worden. Helaas gaat het ook niet altijd even vlot als gedacht/gehoopt, en dan kan het wachten toch nog langer duren...
Maar goed, ik weet uit ervaring ook dat de theorie makkelijker is dan de praktijk, wat betreft niet te veel vertellen .

[EKM81]

Om te beginnen: veel succes in het wachten en wanneer je uiteindelijk zult starten!

Bij ons was onze omgeving op de hoogte van de kinderwens en het feit dat we voor een kindje probeerden. Weliswaar in het begin op de natuurlijke manier, omdat we nog niet wisten dat m'n vriend een genetisch probleem heeft waardoor het biologische niet kon. Toen waren we blij dat we open geweest zijn, omdat onze dichtste omgeving ons ook gesteund heeft in onze keuze voor een donor. Daarna hebben we gezegd tegen hen dat we niet zullen zeggen wanneer we uiteindelijk zullen starten. Ondertussen zijn we begonnen aan cyclus 2, en hebben we het niemand verteld. Enkel op m'n werk zijn ze op de hoogte, omdat het praktisch gemakkelijker is. Wij zijn blij dat we het niet gezegd hebben, maar toch merk ik dat ze ergens wel iets verwachtende zijn en af en toe wel wat vissen achter nieuws. Omdat ze niets weten is dit allemaal wel gemakkelijker af te blokken of te negeren... Dus in jouw geval zou ik ook nog een beetje wachten, of het aan 1 of 2 mensen vertellen, zodat je toch jullie verhaal eens kwijt kunt.

[Vlokje]

Dag Xiatje,

Mij vriendin en ik zijn sinds februari 2015 bezig met het hele proces. Net als jij zal ik ook degene zijn die het kindje zal dragen. Wij zijn in behandeling bij het CRG van het Middelheimziekenhuis in Antwerpen. Ondertussen hebben we ook 2 (weliswaar mislukte) IUI-pogingen achter de rug. Ik herken het euforische gevoel helemaal, al moet ik zeggen dat dit ondertussen toch wel een beetje getemperd is. Ik moest voor de start van de eerste poging een Hyfosy en een HSG laten doen, na de twee pogingen moest ik ook nog een Hysteroscopie ondergaan. Al bij al waren de resultaten van alle onderzoeken goed, dus deze week gaan we vol goede moed voor de derde IUI-poging! Ik probeer er niet té veel aan te denken, maar er komt zoveel bij kijken dat je het natuurlijk nooit helemaal kan loslaten.

In onze omgeving zijn er een aantal mensen die het weten. We hebben er voor gekozen om enkel onze allerbeste vrienden en onze ouders hiervan op de hoogte te brengen. Ons eerste idee was om het tegen niemand te zeggen. Echter toen er na verloop van tijd wat complicaties dreigden te zijn (de gynaecoloog had het vermoeden dat ik wat problemen had met mijn eileiders e.d.), vond ik het toch echt heel moeilijk om het voor onszelf te houden. Des te meer omdat er rond onze leeftijd (wij zijn 26 jaar) sowieso vaak de vraag gesteld wordt "en, jullie nog geen babyplannen?". Er zijn vrienden die er wat meer naar vragen dan anderen, maar eigenlijk vind ik dat geen probleem. Op het werk weten een paar collega's het ook, maar dat is dan louter owv praktische redenen. Aangezien er toch heel wat consultaties in het ziekenhuis nodig zijn (en die uiteraard altijd overdag plaatsvinden), moeten we dit op ons werk ook geregeld krijgen. Dankzij die collega's is dat nu ook altijd al gelukt!

Ik wens je alvast heel veel succes met de onderzoeken komende woensdag! Hopelijk kunnen jullie daarna snel beginnen met de eerste IUI!

[Xiatje]

Hoi iedereen,

eindelijk is het zover... Binnen 3 weken heb ik mijn eerste inseminatie.
Dolgelukkig zijn we dat we eindelijk ECHT kunnen starten.
Hopelijk verloopt alles vlot en hebben we niet teveel pogingen nodig om zwanger te geraken.

Voorlopig zijn er enkele goede vrienden en mijn ouders op de hoogte. Uiteraard heb ik op het werk, omwille van de praktische kant, het ook verteld aan een aantal mensen.
Iedereen die het weet is ook mega-enthousiast

[Elise24]

Hoi iedereen,

eindelijk is het zover... Binnen 3 weken heb ik mijn eerste inseminatie.
Dolgelukkig zijn we dat we eindelijk ECHT kunnen starten.
Hopelijk verloopt alles vlot en hebben we niet teveel pogingen nodig om zwanger te geraken.

Voorlopig zijn er enkele goede vrienden en mijn ouders op de hoogte. Uiteraard heb ik op het werk, omwille van de praktische kant, het ook verteld aan een aantal mensen.
Iedereen die het weet is ook mega-enthousiast

Hallo Xiatje,

heel veel succes alvast met je eerste inseminatie. Wij moeten eind deze maand op een eerste consult om dan onze eerste inseminatie ook te kunnen plannen. Het is inderdaad erg spannend. Al roept het bij ons toch nog veel vragen op, hopelijk brengt het consult van eind deze maand wat duidelijkheid. We leven met jullie mee, het is ook voor ons allemaal nieuw!
Hoopvolle groetjes

[Vlokje]

Spannend allemaal! Wij hebben net onze vierde poging achter de rug.. Afwachten maar!!

Xiatje en Elise24: Hou me zeker op de hoogte!!

Groetjes!

[Elise24]

Hallo,

Wij zijn zowel vorige week vrijdag als vandaag langs geweest op consult. Volgende week woensdag heb ik mijn eerste follikelmeting. Nu moet ik me inspuiten met Puregon. Heeft iemand hier ervaring mee? Het is allemaal zo spannend! Ik hoop zo dat die eerste follikelmetingen goed is. Hoe gaat het bij jullie?
Ons werd verteld dat we 4 pogingen met IUI mogen ondernemen. Omdat er maar 2% van de zaadcellen van mijn man goed is... Dat was wel een echte domper...

Hoopvolle groetjes

[Vlokje]

Hoi Elise24,

Ik heb geen ervaring met Puregon. Heb bij de eerste twee insminatiepogingen enkel Pregnyl moeten spuiten en de laatste twee pogingen zelfs niets..

Wat die follikelmetingen betreft (en inseminatie in het algemeen), de eerste twee keer vond ik het enorm spannend allemaal, maar vanaf de derde weet je wat er gaat komen en was het voor ons ook wel makkelijker te relativeren. Ik moet telkens op dag 12 de eerste keer gaan voor de meting en dan wordt er adhv daarvan bepaald wanneer ik terug moet voor de volgende meting. Wij mogen voorlopig 6 pogingen doen, maar wij werken natuurlijk wel met een donor..

Verder zitten wij nu in de wachtweken na onze vierde iui-poging. Normaal gesproken zou ik morgen mijn menstruatie moeten doorkrijgen, al was ik vorige maand wel wat vroeger. Mijn menstruatie kan dus eigenlijk op elk moment doorbreken nu.. Even spannend afwachten, maar ik probeer er niet te veel aan te denken .

Ik duim in elk geval mee voor jullie follikelmeting!

Groetjes!

[Elise24]

Hallo Vlokje

Ik hoop dat jullie nu toch ook eens geluk mogen hebben en dat jullie 4de poging wel een succes is!
Ik duim in elk geval mee!

grtjs

[EKM81]

Hallo,

Wij zijn zowel vorige week vrijdag als vandaag langs geweest op consult. Volgende week woensdag heb ik mijn eerste follikelmeting. Nu moet ik me inspuiten met Puregon. Heeft iemand hier ervaring mee? Het is allemaal zo spannend! Ik hoop zo dat die eerste follikelmetingen goed is. Hoe gaat het bij jullie?
Ons werd verteld dat we 4 pogingen met IUI mogen ondernemen. Omdat er maar 2% van de zaadcellen van mijn man goed is... Dat was wel een echte domper...

Hoopvolle groetjes

Ik start deze cyclus met Puregon, dus voorlopig nog geen ervaring mee

[Xiatje]

Wij zijn vorige week gestart met follikelmetingen en bloedafnames... en na 2x testen heb ik woensdag telefoon gehad dat ik 's avonds mijn pregnyl mocht inspuiten.
En dan donderdagmorgen (07/04/2016) was het eindelijk zover...de eerste inseminatie was een feit !!
Het is echt wel spannend allemaal... Zeker nu we moeten wachten tot de bloedafname of tot mijn regels doorkomen... (hopelijk van niet )
Je voelt vanalles in je buik en telkens denk je...zou dit een teken zijn dat ik zwanger ben...
Maar ik heb op internet gelezen dat de pregnyl ook wat symptomen van zwangerschap kan opwekken
Zijn er nog mensen die dit ervaren ?

[Xiatje]

Vandaag een teleurstellend bericht gekregen
Deze morgen voor de 2e keer deze cyclus bloed en echo gaan laten nemen (vandaag was dag 11) en toen bleek dat mijn follikeltjes al gesprongen waren... 2 dagen ervoor bleek dat er 3 klaarzaten, 2 van 11mm en 1 van 12mm. Vandaag, dus 2 dagen later zijn er reeds 2 gesprongen en uit het bloed blijkt ook dat mijn hormonen al terug aan het afzwakken zijn. Dus deze cyclus moeten we laten voorbijgaan zonder inseminatie...
Ik vraag me af of mijn innerlijke ik een beetje aan het "flippen" is...
Gedurende een half jaar mijn cyclus op te meten bleek dat ik altijd een cyclus had van 26 of 27 dagen. De eerste keer voor de 1ste inseminatie had ik een cyclus van 28dagen en nu naar aanloop van de 2e inseminatie had ik een cyclus van 23dagen De eerste inseminatie van vorige maand is gebeurd op dag 12 en nu is het al voorbij op dag 11...Toch een beetje ingewikkeld allemaal hé...
Ik hoop dat volgende maand een beetje normaal kan verlopen en dat we er volgende keer wel op tijd bij zijn of dat er niets anders mis is zodat we niet nog eens een maand moeten laten voorbijgaan...