Gedachte verzetten, maar hoe?

IUI Forum
Plaats reactie
bver
Berichten: 1
Lid geworden op: 1 april 2016, 13:37

Gedachte verzetten, maar hoe?

Bericht door bver » 1 april 2016, 14:16

Beste,

Ik zou hier ook even ons verhaal willen vertellen en terwijl zoeken achter tips! Sorry alvast voor de lange tekst die hieronder staat, maar we hebben dan ook - net zoals jullie - al veel meegemaakt ook.
Het komt er eigenlijk op neer dat ik mijn vriendin dieper en dieper weg zie zakken en weet minder en minder hoe ze terug op te peppen.

----------------------------------------------------------
Ons verhaal (tot nu toe..)

Mijn vriendin en ik zijn nu iets langer dan 1,5 jaar aan het proberen om kindjes te krijgen. Het is al een hele rit geweest en momenteel zie ik ook niet direct een einde eraan..

Het is allemaal begonnen eind 2014 toen wij besloten om aan kindjes te beginnen. We waren toen allebei 27 jaar en hadden toen een goeie relatie van zo'n jaartje. Maar we wilden allebei dolgraag kinderen en dus zijn we er toen al aan begonnen. In de ogen van m'n vriendin was ze zelf al aan de 'oude' kant om eraan te beginnen. In haar ideale scenario zou ze op die leeftijd ook al kindjes gehad hebben.. De wens was er dus zeker en vast. Als kleuterleidster is ze een geboren mama eigenlijk.. (alleen nog zonder kindjes op deze moment..)

Na enkele heel onregelmatige cyclussen hebben we al snel een afspraak bij een gynaecoloog gemaakt (juli 2015). Daar bleek dat m'n vriendin cyste had op haar eierstokken waardoor ze te veel mannelijke hormonen aanmaakt en hierdoor helemaal geen eicel ontwikkeld kon worden. Dat was al een eerste domper om te weten te komen dat we al die tijd aan het proberen te waren, terwijl er nooit een eicel gegroeid geweest is.

Ze heeft dan een tijd lang 3 pilletjes per dag moeten innemen om de cyste te laten krimpen. Uiteindelijk is dit wel gelukt geweest en konden we terug verder gaan met onze wens.

De gynaecoloog heeft toen een kuur van clomid-pregnyl voorgeschreven. Die kennen jullie waarschijnlijk ook wel: dag 3 van de regels tot dag 7 clomid innemen. Dag 12: bloed laten trekken en op onderzoek bij de gynaecoloog.. en dan beetje zien wanneer net terugkomen (naar het ziekenhuis) om de pregnylspuit te laten zetten. Na de eerste keer waren we heel hoopvol. M'n vriendin voelde zich helemaal anders dan normaal.. Haar lichaam gaf allerlei andere signalen dan dat ze gewend was. We dachten dus dat het direct prijs was. Groot was toen de tegenslag toen we merkte dat het niet gelukt was. De dingen die ze voelde hadden te maken met wat een eisprong juist allemaal teweeg bracht in haar lichaam. (voor haar dus de eerste keer)

Tijdens haar derde poging, kreeg ze heel veel pijn in haar onderbuik. Ik dacht direct aan een ontstoken appendix. Haar huisdokter heeft ons onmiddellijk doorgestuurd naar spoed. Na enkele echo's en onderzoeken bleek dat tijdens haar eisprong een eicel tegen een bloedvat gedrukt had waardoor er een bloedklonter is ontstaan. Die veroorzaakte de pijn.
Blijkbaar kan dit in uitzonderlijke gevallen voorkomen (maar toevallig ook weer bij ons..)

We mochten die maand die er kwam geen poging ondernemen omdat dit ook niet ging lukken. Er zat namelijk die bloedklonter op de plaats waar een eicel zou moeten groeien..
We hebben toen beslist om in die maand de testen al te laten doen voor inseminatie. Als we die testen gingen doen konden we sowieso een maand niet proberen dus kwam dat dan wel een beetje goed uit om het dan te doen.

De testen waren allemaal OK en we konden beginnen met een eerste inseminatie. Helaas niet gelukt. Ook de tweede is niet gelukt.
Drie dagen geleden was het terug 'dag 12' na de regels. Toen heeft m'n vriendin te horen gekregen dat de eicellen helemaal nog niet gegroeid waren en ze moest vandaag terugkomen. Daarnet terug slecht nieuws gekregen dat ze niet verder gegroeid zijn.
Dus dit zal een cyclus zonder eisprong worden.. (Kan blijkbaar ook zelden eens voorvallen, zoals verwacht dan ook weer bij ons..)

Het is al een hele weg en we zijn er nog lang niet. Maar ik merk dat het echt zwaar begint door te wegen. Vooral het mentale en emotionele is zwaar.
M'n vriendin begint heel negatief te kijken naar haar zelf en neemt haar ook alles kwalijk. Ik zou haar nooit verwijten dat het probleem bij haar ligt, maar ze doet het wel zelf zoveel.. Ik kan haar ook niet op andere gedachte brengen.

De romantiek dat er normaal zou moeten zijn om zwanger te geraken is ook helemaal weg van de moment dat je 'verplicht' moet vrijen na de pregnylspuit. Of nu op de inseminatiedag waarop ik 's morgens eerst naar het ziekenhuis moet en enkele uren laten opnieuw voor de inseminatie zelf..

Ik merk dat m'n vriendin er onderdoor aan het geraken is. Ze heeft van de dokter sinds vorige week 3 weken rust gekregen om wat te bezinnen en om die depressie te voorkomen.

Ze denkt dat alles en iedereen haar tegenwerkt. Wij hebben ondertussen mensen zien zwanger worden en bevallen die plots besloten dat ze kinderen willen die het jaar ervoor nog een abortus gepleegd hebben.. Het lijkt dan allemaal zo oneerlijk. Maar die gedachte mag je dan niet hebben natuurlijk. We zijn sowieso blij dat het bij hun wel gelukt is, maar het knaagt dan soms toch.

Momenteel heb ik geen idee hoe ik haar kan motiveren of ondersteunen:
Ik mag ook niet beginnen om eens even een tussenpauze in te lassen. Elke maand dat we niet proberen is voor haar sowieso een maand weggesmeten. Dat kan ze sowieso niet aan.
Ze is een keer naar een osteopaat geweest. Die vertelde haar om haar lichaam eens te zuiveren met enkele middeltjes. Maar dan mag ze ook even niet proberen om zwanger te geraken. Dus dat lijkt haar ook geen oplossing.

Onze omgeving zegt dat we (ze) er niet zoveel mee mag bezig zijn, maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan als je zoveel pilletjes moet nemen, onderzoeken moet laten doen, .. en telkens wanneer ze in de spiegel kijkt ziet ze de uitslag in haar gezicht van de hormonen in de clomid..
Het enige dat zou helpen is om effectief zwanger te zijn denk ik.

Voor mij zelf is het ook zwaar, maar ik wil dit niet tonen aan haar omdat ze het dan nog moeilijker heeft. Ik moet er zijn voor haar en zien dat ze ondersteuning krijgt waar nodig.

Momenteel lijken kinderen krijgen allemaal zo ver weg.. Liefst van al willen we zo snel mogelijk met IVF beginnen, maar we wachten nu nog even enkele resultaten af en zitten we binnenkort samen met de gynaecoloog om verdere stappen te ondernemen.

Deze post is wel negatief en ook wel een beetje wat zelfbeklag. Ik weet heus wel dat er hier zijn die al een moeilijkere weg bewandeld hebben (of nog aan het bewandelen zijn).. en ik hoop van harte dat iedereen hier uiteindelijk een happy end kan schrijven van hun tocht!

Mijn vraag naar jullie toe is, hoe proberen jullie alles van je af te zetten? Wat zijn dingen die helpen (om samen als koppel bv te doen) hierbij.. Wij hebben sinds enkele maanden een puppie en dit helpt wel. We zijn nu ook verplicht om buiten te komen en te gaan wandelen. Dit doet sowieso deugd ook!

EKM81
Berichten: 249
Lid geworden op: 15 juli 2015, 16:57

Re: Gedachte verzetten, maar hoe?

Bericht door EKM81 » 1 april 2016, 20:16

Welkom in ieder geval hier op dit forum! Ik wou dat je hier nooit had moeten komen, want dan had je een leuker verhaal gehad... Ik kan me wel inbeelden hoe je vriendin zich moet voelen. Elke maand dat wij niet kunnen proberen voelt ook als een verloren maand, en ook ik heb al momenten gehad waarop ik dacht dat ik eronder door ging gaan.
Als ik nadenk over wat voor mij allemaal helpt dan is onze hond er ook eentje van. Wij hebben onze hond nu 1,5 jaar en zijn al zo'n 3 jaar aan het proberen een kindje te krijgen (we zijn ondertussen ook bezig met IUI). De hond zorgt voor afleiding en troost in moeilijke dagen. Het 'zorgen voor' geven we nu volledig aan onze hond. We zijn heel erg trots op haar!
Wat ook helpt is eens op reis gaan, zijn wij afgelopen zomer gaan doen nadat we alle onderzoeken gehad hadden en eindelijk op de wachtlijst stonden voor een donor. Een dagboek bijhouden, boeken rond het thema lezen (o.a. boek van de verdwaalde ooievaar)... Moest ik voelen dat ik in een depressie wegglijd en er geen vat meer op heb, dan zou ik met de psycholoog van het CRG gaan praten. Had een heel goed gevoel bij die mevrouw toen we moesten gaan voordat we op de wachtlijst voor een donor konden.
En de gedachte dat je ermee bezig bent. Dat in je hoofd blijven houden. Je staat nu alweer een serieuze stap verder dan toen je nog gewoon aan het proberen was.
Veel praten met elkaar! En blijven hopen! Je bent soms sterker dan je denkt! En trouwens, je verhaal is helemaal geen klaagzang, integendeel, het is de realiteit. En wij staan hier allemaal klaar om naar elkaars verhaal te luisteren, dus altijd welkom! :)

Ik duim keihard voor jullie!
stop Pil (maart 2013)
Wachtlijst KID (mei 2015)
6e IUI (juni 2016)
Juli 2016: ZWANGER!!
3 maart 2017: bevallen van een flinke zoon!
november 2020: start traject voor een brusje

Emeltje
Berichten: 346
Lid geworden op: 22 januari 2012, 22:55

Re: Gedachte verzetten, maar hoe?

Bericht door Emeltje » 1 april 2016, 23:54

Hallo,

Je hart hier komen luchten doet altijd deugd, voor mij was dat toch zo...
Het 'leuke' hier is dat iedereen hier altijd zijn verhaal kwijt kan, we weten allemaal hoe het is is om de hele rimram door te moeten en je kan hier altijd op veel steun en begrip rekenen... Voor mij is dit forum een hele grote hulp geweest doorheen de mmm.

Ik had, net zoals vele anderen en jij dus ook, ook altijd het gevoel van neen geen maand 'rusten' weer een maand verloren maar achteraf gezien is een maand tussen laten niet altijd slecht, de batterijen eens opladen, eens sex hebben zonder te moeten denken wanneer moet dat potje alweer gevuld worden... eens een weekendje weg, eens de hele tijd niet moeten denken nu die medicatie, nu dat wel... dat niet... al heb ik op het moment dat ze zeiden nu een maand rust tranen met tuiten geweend...
Ik heb ook lichaam zuiverende diëten gevolgd tijdens de rustmaanden onder het motto baat het niet dan schaad het niet.
Een hond hebben we ook in huis genomen toen het maar niet lukte zwanger te worden van ons eerste dochtertje, ieder beetje afleiding helpt op die momenten.
Verder zijn we tijdens de behandelingen dikwijls naar disney land geweest (we zijn nogal pretparkfreaks) en een weekendje er tussen uit om de batterijen terug op te laden. Al is en blijft het moeilijk om je gedachten te verzetten, gewoon eens iets romantisch of iets kleins wat je even alles doet vergeten kan al deugd doen, al heb ik ook een paar keer er door gezeten en door de dokter thuis gezet geweest.
Heel veel succes allesinds en hopelijk mogen jullie snel een wonderke verwelkomen, we duimen hier alvast volop mee
3 rondes clomid, 6 OI met menopur, zwanger tijdens wacht maand in jan '12.
Nov '12 dochterje. Aug '13 iui brusje, 4 iui en cystes, icsi 1 zwanger. Sept '14 2de dochtertje geboren. Juni '15 icsi brusje, icsi 1 neg, aug '15 zwanger tijdens 'rustmaand'

babybuik
Berichten: 28
Lid geworden op: 25 april 2016, 15:46

Re: Gedachte verzetten, maar hoe?

Bericht door babybuik » 25 april 2016, 15:59

Hey Bver,

Het is inderdaad een grote test voor een relatie. Ik ben ook nog geen grote kenner (wij zijn iets meer dan een jaar bezig), maar ook bij ons zijn er de gekende spanningen. Vrijen lukt eerst moeilijk omdat het dan en daar moet en daarna tja... zoveel doktersbezoeken, zoveel testen zoveel rare dingen die gebeuren in je lichaam dat erotiek of sensualiteit toch wel naar achter op het lijstje schuift...
en de gedachten verzetten is een hele moeilijke... iedereen zegt dat je er niet aan mag denken, maar zoals je zelf al aangeeft is dat heel moeilijk met de doktersbezoeken en de medicatie.
Ik denk dat niet panikeren wel de boodschap is, hoe moeilijk ook.
Ik heb me een paar keer verwend met een deugddoende massage, daar beur je toch altijd een beetje van op.
En ook bij ons is er een hond (al was die r voor de kinderwens) en inderdaad dat 'zorgen voor' helpt toch ook een beetje, ook de wandelingen kunnen dikwijls heel veel deugd doen.

Je partner heeft heel veel geluk met iemand die haar zo steunt en zo betrokken is!
Hopelijk kunnen jullie op tijd en stond even quality time doorbrengen zonder een bijkomende agenda!
Op zoek naar lotgenoten tijdens deze tocht naar een babybuik...
altijd welkom op babybuik.wordpress.com om ervaringen uit te wisselen!

IsabelleV
Berichten: 163
Lid geworden op: 26 augustus 2016, 14:44

Re: Gedachte verzetten, maar hoe?

Bericht door IsabelleV » 26 augustus 2016, 14:59

Hoi,

mijn eerste post hier :)
Wij hebben nu een 2de IUI achter de rug, nog een weekje wachten. Ik voel vandaag vanalles...
Bij de eerste poging was mijn teleurstelling groot. Het overviel mij.
Ik wist toen nog niet goed wat ik ermee moest doen, met al die gevoelens. Ik kreeg zelfs eventjes het gevoel dat het mijn schuld was dat het niet gelukt was.
Ik heb al heel veel gehoord dat koppels, relaties, personen, eronder bezwijken en ik wil dat uiteraard vermijden.
Ik heb dus besloten mezelf te belonen op een of andere manier na een mislukte poging. Liefst op een manier waarop zwangere vrouwen dat niet kunnen: sushi bv., cocktails... Ik ben geen grote alcoholverbruiker maar ik let er wel op tijdens de wachtperiode na een IUI.
Het klinkt misschien raar om jezelf te belonen op zo'n moment maar het voelde wel goed. We hebben het toch wel allemaal gedaan & doorstaan, de onderzoeken, pillen en spuitjes! Ons lijft heeft zijn best gedaan, we hebben onszelf niets te verwijten.
En terwijl geniet je van de dingen die je bij een zwangerschap moet laten. Volgende op mijn lijstje: sauna.
Al hoop ik dat het deze keer wel lukt natuurlijk!
En jeetje zeg, beeld ik me al die krampen en pijntjes ed. in mijn buik/borsten in? Verveleeeeend...

Bver, misschien kan jouw vriendin ook zoiets vinden?

X
IUI 3 keer zonder resultaat
ICSI: november 2016 - 18 follikels, 1 teruggeplaatst, geen cryo's.
September 2017: een zoon!
ICSI 2: oktober 2019 - 12 follikels, 1 teruggeplaatst, 2 cryo’s!
Overstimulatie maar wel zwanger!

Dora26
Berichten: 534
Lid geworden op: 7 november 2015, 19:54

Re: Gedachte verzetten, maar hoe?

Bericht door Dora26 » 26 augustus 2016, 22:04

Ik heb ook een tijd gehad dat ik het zo moeilijk had, dat ik gewoon een hele dag thuis zat.
Maar ik merkte dat; als we ergens naartoe gingen, dit voor mij wel leuk was eens ik de stap gezet had. Om te vertrekken was het telkens moeilijk, maar eens we weg waren, kon ik mezelf wel amuseren.
Wat wij dus doen is regelmatig een aantal uitstapjes samen plannen; een weekendje weg, een dagje naar de zoo of naar de zee, een optreden meepikken, een filmpje kijken, cinema doen, eens gaan eten, een wandeling met de hondjes...
Je zal natuurlijk overal geconfronteerd worden met mensen die wél mama zijn of die hun kindjes bij hebben of die zwanger zijn. Maar ik merk dat we door die 'verplichte' uitstapjes meer naar elkaar toegroeien, omdat we elkaar ook nog steeds op een ontspannen en leuke manier kunnen zien, ipv altijd met dat 'zware' proces rond kindjes krijgen bezig te zijn. Je bent er eens even tussenuit. Maar ik moet mezelf ook verplichten hoor :wink:

Veel succes gewenst!
Kinderwens sinds september 2014
Januari 2016: Laparascopie, endometriose graad 3
17 maanden op de natuurlijke manier, 3 mislukte IUI's, IUI4 stopgezet, ICSI1.1 mislukt, ICSI 1.2 (tp 2 cryo's), nog 3 cryo's over -> ZWANGER!

dahlia
Berichten: 88
Lid geworden op: 18 september 2016, 13:15

Re: Gedachte verzetten, maar hoe?

Bericht door dahlia » 1 oktober 2016, 10:01

Wij doen onbewust ook meer dingen onder ons tweetjes sinds we in de MMM gestapt zijn... Eens gaan ontbijten of op restaurant, een dagje naar 't stad, een grote wandeling met de hondjes op verplaatsing, een terrasje, ... Soms babbelen we dan wel over de IUI en onze kansen etcetera, maar even goed kunnen we het er een hele dag niet over hebben, en dat doet allebei wel eens deugd.

Zelf ben ik ook begonnen met een dagboek, omdat het mij wel deugd doet om elke avond even alles van mij af te schrijven, want je hoofd kan je jammergenoeg niet uitzetten hé... Dat schrijven helpt mij echt om wat minder te piekeren 's nachts.

Ik denk dat het belangrijkste gewoon is om je leven niet op pauze te zetten nu, want spijtig genoeg weten we geen van allen hier hé hoe lang het kan duren voor onze grootste wens uitkomt.
08/2016: intake fertiliteitscentrum - 3 x IUI - negatief
01/2017: ICSI 1 - TP 1 en 2 negatief
06/2017: ICSI 2 - TP 3, 4, 5, 6 negatief, TP 7 biochemische zwangerschap
06/2018: ICSI 3 - freeze-all van 4 cryo's vanwege overstimulatie

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 12 gasten