schuldgevoel en wachtmaanden?

[babybuik]

Hey lieve lotgenootjes,

ik zit met een dilemma en hoop dat jullie me wat kunnen sturen.
Momenteel zijn wij bezig aan onze vierde iui poging, ik bekijk het positief, maar voel niets 'veranderen' dus denk dit weekend te ontdekken dat het niet gelukt zal zijn.
En nu heb ik er precies even genoeg van...
Ik wil heel erg graag een kindje, ondertussen zijn we iets meer dan een jaar aan het proberen, vierde keer iui, daarvoor vier keer enkel met clomid en 'gerichte prestaties'.
en ik ben het beu... Ik herken mijn lichaam niet meer (je zou denken dat ik al zwanger ben). Ben de pilletjes en spuitjes beu, ben vooral de doktersbezoeken beu en het leven in twee weken voor en twee weken na inseminatie.

Dus ergens is er een deel van mij dat heel graag even alles on hold wil zetten.
Langs de andere kant bekruipt ma dan onmiddellijk een schuldgevoel. alsof ik er niet genoeg voor over heb...
en beetje schrik voor de 'verloren tijd'.
En dan denk ik 'kom nog even doordoen', misschien tot we aan zes pogingen zitten. De dokter wil dan overschakelen op ivf.
maar misschien denk ik na die zesde keer ook van 'kom nog even doordoen'.

Een pauze zou leuk zijn, maar ik heb het gevoel dat het een beetje egoïstisch zou zijn... al zou mijn loverboy daar absoluut niets op tegen hebben hoor, maar er is dat stemmetje in mijn hoofd.

Heeft er iemand dit dilemma al gehad? kan er iemand tips geven?
wat zouden jullie doen?

[Setta]

Ik begrijp dit volkomen en denk dat vele dames dit zullen beamen. Ik heb, zeker nu met ICSI, vaak het idee dat ik er maar mee moet stoppen. Zeker als ik een negatieve test in handen hebt. Maar als ik dan hoor dat iemand zwanger is, bevallen,...begint dat knagend gevoel weer de kop op te steken en weet ik gewoon dat ik verder ga.

Schuldig moet je je zeker niet voelen, dat hoort er bij.
Ik weet eigenlijk niet meer hoe ik me voelde voor ik met mijn kinderwens begon. Wie was ik toen? Was ik toen opgewekter, minder volwassen...Jammer hé. Precies alsof ze iets fundamenteels in je hersenen aanpassen.

[EKM81]

Soms kan een maandje pauze deugd doen. Dat was bij ons toch het geval.
Na de 3de IUI had ik het ook even gehad, we zijn al 3 jaar aan het wachten...
Maar na die maand had ik terug de energie gevonden om verder te gaan, want dit is wat we zo graag willen.
Misschien dat ik het na dinsdag (indien het slecht zou zijn) ook het weer even niet zie zitten, maar ik denk dat dit normaal is! Het is ons goed recht om soms eens goed te vloeken en het allemaal niet meer te zien zitten.
Misschien een reisje plannen of zo? Een paar dagen er es goed tussen uit? Kan helpend zijn!

[crosserke]

Hoi,
Geloof mij, je bent zeker niet de enige. Wij gaan deze maand voor de vierde keer een IUI doen, maar ik ben dit ook allemaal k*tsbeu... Sorry dat ik het zo cru zeg, maar het is allemaal zwaarder dan de meeste denken die dit niet meemaken. Ze zeggen tegen mij ook altijd, kom op, nog even volhouden. Het is voor de goede zaak. Mijn vriend gaat er wel heel licht over en snapt niet goed waarom ik er zo een drama over maak. Na de derde IUI kon ik al overstappen op IVF, maar dit zie ik al helemaal niet zitten.
Ik ben er zelfs serieus over aan het nadenken om gewoon te stoppen met alles na deze poging. Het heeft voor mij al echt genoeg geweest, en deze vierde poging doe ik puur voor mijn vriend, omda dienst niet wil opgeven.
Ikzelf heb pok al twee keer pauze genomen...
Groetjes Stephanie.

[EKM81]

Hoi,
Geloof mij, je bent zeker niet de enige. Wij gaan deze maand voor de vierde keer een IUI doen, maar ik ben dit ook allemaal k*tsbeu... Sorry dat ik het zo cru zeg, maar het is allemaal zwaarder dan de meeste denken die dit niet meemaken. Ze zeggen tegen mij ook altijd, kom op, nog even volhouden. Het is voor de goede zaak. Mijn vriend gaat er wel heel licht over en snapt niet goed waarom ik er zo een drama over maak. Na de derde IUI kon ik al overstappen op IVF, maar dit zie ik al helemaal niet zitten.
Ik ben er zelfs serieus over aan het nadenken om gewoon te stoppen met alles na deze poging. Het heeft voor mij al echt genoeg geweest, en deze vierde poging doe ik puur voor mijn vriend, omda dienst niet wil opgeven.
Ikzelf heb pok al twee keer pauze genomen...
Groetjes Stephanie.

Ik begrijp je volledig, echt waar! En ik zou het ook niet zien zitten om over te schakelen op IVF... maar als dat de enige manier is, dan denk ik dat ik er toch voor zou gaan. Maar dat moet jij voor jezelf uitmaken.
Het lijkt me zoveel leuker om het gewoon op de natuurlijke manier te kunnen doen... en soms wordt ik gek van mensen die het vanzelfsprekend vinden!
Nu, ik heb al verhalen gehoord van mensen die na IUI overschakelen op IVF en heel snel prijs hebben... maar natuurlijk is dat te bekijken verhaal per verhaal. Ik duim in ieder geval voor jou!

[Setta]

@Crosserke: jammer dat jullie niet eensgezind hiermee verder kunnen doen. Lijkt me vervelend om dit allemaal te moeten dragen. Ik ben alleenstaande en neem dus alle beslissingen zelf, maar geloof me: ik moet soms echt tegen mezelf vechten. Met jezelf praten? Ik heb het geleerd het afgelopen jaar. Zeker met ICSI. Inseminaties lijken niks, maar omdat dat een pak sneller gaat en je lichaam zelf nog veel moet doen is dat dan weer dichter bij je. Kan het zelf moeilijk verwoorden eigenlijk, ook al heb ik er 9 gehad zonder resultaat. Persoonlijk vind ik inseminaties minder erg, maar dat is wellicht omdat ik iemand ben die niet goed tegen pauzes kan. Na een verse poging(als je geen cryo's hebt) moet je verplicht een maand overslaan en daar krijg ik zenuwen van. Bij inseminaties is dat niet.

[babybuik]

Hey meisjes,

Net weeral een negatieve test gedaan en ik heb er even genoeg van nu.
Ik heb ook het idee dat mijn vriend er los over gaat. 'Dan is het volgende maand he schatteke'. Hetgeen natuurlijk goed bedoeld is,maar ik heb het even helemaal gehad...
Ik duim verder voor de andere meisjes hier!
Ik heb men regels nog niet,dus heb nog een paar dagen om te beslissen of ik clomid ga nemen.

Dikke knuffel aan iedereen!

[Setta]

@Babybuik: ik voel met je mee meid...Heb dit 9 keer meegemaakt waarvan zeker 3 keer dat niemand er zeker van was...ik kan je verzekeren: dat is moordend!

In mijn omgeving zegt iedereen ook altijd hetzelfde: "het zal wel eens lukken", "je eicellen zijn goed", "je bent nog jong",...Alsof je daar iets aan hebt. Als ik mijn ma confronteer met het rotslechte gevoel dat ze me hierdoor geeft is het altijd weer datzelfde: "ik weet niet hoe ik moet reageren". Echt heel ambetant.

Ga je verder met IUI of schakel je al over naar IVF/ICSI?

[Lien86D]

Oh wat jammer voor je.... Ik begrijp het ook hoor, de twijfel over een pauze, maar zelf kan ik me er niet toe brengen omdat t naar mijn gevoel zo'n tijdverlies is (en geduldig ben ik nooit geweest).
Voor de Clomid moet je niet bang zijn; zeker met een lage dosis vallen de bijwerkingen bij heel veel vrouwen echt goed mee!

[CantWaitToMeetYou]

Hoi dames,

Zo intens verlangen, zoveel moeite doen, zoveel laten, je lichaam volpompen met hormonen, hoop en angst die elkaar continu afwisselen... Iedereen zou hier verdrietig, boos, eenzaam of wanhopig van worden. Wees dus niet te streng voor jezelf.

Ik kan alleen uit eigen ervaring spreken, maar ik vind pauzes wel nuttig. In Januari hebben wij ook een pauze genomen, toen moest het na operatie (endometriose). En ik keer er eerst echt tegen op, maar het heeft me echt deugd gedaan. Even terug mezelf worden zonder al die hormonen, even terug echt een koppel worden en niet continu bezig zijn met zwanger worden. Een pauze kan je echt terug energie geven. Voel je dus niet schuldig of heb niet gevoel dat je het niet graag genoeg wilt. Voor jezelf zorgen is heel belangrijk en ik geloof erin dat pauzes je aansterken/ontstressen en je kansen zodanig vergroten.

Wij gaan nu ook twee maanden een pauze nemen om dan terug met volle moed aan IVF te beginnen.
Ik voel nu dat ik dit nodig heb, zwanger worden houdt me continu bezig en diep ongelukkig. Ik moet er even afstand van nemen zodat ik terug positiviteit kan vinden. Luister naar jezelf en neem een pauze wanneer je het gevoel hebt dat het je teveel wordt!