Hej!
"Niet aan denken" is inderdaad dikke zever.
Hoe het bij ons gegaan is: na de onderzoeken en bij opstart met behandelingen heb ik mij ene aantal maand slecht gevoelt. Rot gevoel. Waarom wij, waarom dit, niet eerlijk, stomme zwangere vrouwen, dat soort gevoelens. Ik vermoed dat dat misschien een beetje is wat je nu hebt.
Op dit moment voel ik mij echter beter, ik heb er meer vertrouwen in, ik geloof er nu ook echt in ook al denk ik dat het nog even kan duren (of niet ... weet je nooit). Dat gevoel geeft wel rust moet ik zeggen.
Hoe ik in deze fase geraakt ben kan ik niet uitleggen. Er is niet iets speciaal dat je kan doen, maar mss enkele tips:
- Zoek lotgenoten. Niet enkel op dit forum, maar ook in het echte leven. Ik kan heel goed praten met een collega bvb die in hetzelfde schuitje zit. Je vindt niet makkelijk mensen die ook zo een pad volgen, maar durf jezelf als je je er klaar voor voelt ook eens blootgeven tegenover iemand die bvbv vraagt "en, gaan jullie er nog niet aan beginnen". De verhalen komen meestal vanzelf, je zou versteld staan.
- Probeer in je relatie een goed evenwicht te bewaren. Blijf toffe dingen doen samen. Maar praat ook veel met je partner over jullie gevoelens, je moet de negatieve gevoelens ook niet uit de weg gaan.
- Confronteer jezelf niet met zwangere vrouwen op de momenten dat het minder goed gaat. Ga babyborrels en bezoekjes uit de weg als je denkt dat je daar op dat moment even niet tegen kan. Verzin een stom excuus
- Probeer indien mogelijk de schuld niet bij jezelf te leggen. Je hebt ene medisch probleem, je kan daar niet aan doen. Luister niet naar al de mensen die spreken over stress. Daar krijg je alleen MEER stress van.
- Zoek een arts of een fertiliteitscentrum waarbij je je op je gemak voelt en je je begrepen voelt. Als je een hele slechte ervaring hebt ergens, blijf niet bij de pakken zitten en laat je niet doen: verander van arts. Het begrip van de arts vind ik zelf heel belangrijk. Een vroedvrouw die zegt "komaan he, derde keer goeie keer", of "succes he mevrouw" zijn heel veel waard bij de oneindige bloednames en echo's.
- zie het als een lotto. Je hebt elke trekking kans op een winnend balletje. En HO! Bij IUI is er een winnend balletje in pakweg 10% van de gevallen. Moest de lotto winst kans 1/10 zijn ik zou elke dag meespelen
Je hebt dus mooie kansen en het kàn.
- Gezien je al je gevoelensknopjes niet kan uitzetten: go with the flow. Ween, roep, blijf dagen in de zetel liggen als dat moet. Die gevoelens zijn normaal, iedereen hier kent deze. Neem dat jezelf niet kwalijk. Je moet niet sterk zijn. Af en toe mag je je gewoon slecht voelen.
Zo!
En nu op naar je eerste IUI! Veel succes!
De ingreep zelf viel bij mij veeeeel beter mee dan verwacht (eerste IUI gehad deze zondag - spannend)
G.