Hallo Kathleen,
Ik begrijp je maar al te goed.
Wij bleven maar verder doen met IUI, omdat de dokters het blijkbaar zinvol vonden om verder te gaan.
Maar op een gegeven moment dan vraag je je af, waarmee ben ik bezig? Wanneer moet je stoppen ?
Hoelang kan en lag je hiermee doorgaan, zonder dat je jezelf een rad voor het oog draait.
IVF werd ons heel in het begin ook voorgesteld, maar gezien ik zwanger geworden was via IUI, welke spijtig genoeg een miskraam werd, verkoos men IUI.
Ik ben vooral persoonlijk tegen IVF, maar dan om ethische redenen. Ik heb het er een beetje moeilijk mee.
Momenteel zitten wij nu in een rustpauze. Maar binnenkort starten we weer terug met IUI.
Hou je goed.
groetjes
Katy
interval : miskraam - geslaagde IUI poging
-
catsmart
- Berichten: 3
- Lid geworden op: 12 juni 2007, 15:11
Succesvol zwanger na IUI miskraam (2x)
Een beetje een laat antwoord omdat ik nog nieuw ben op dit forum, maar ik wilde even positief reageren op je berichtje.
Ik heb na een eerste IUI een zwangerschap van 12 weken gehad die vrij onverwachts natuurlijk afbrak. Was heel rottig natuurlijk. De eerste keer nadien, met zo'n 6 weken ertussen om mijn regels er door te laten komen, had ik een biochemische zwangerschap die ook weer afbrak rond de periode dat ik voor de bloedtest moest gaan, (dus niet echt een miskraam).
De keer dà à rop was ik erg rustig en had ik mezelf opgepept, et voilà , zwanger van een prachtige jongen die nu 2 jaar oud is.
Nu zijn wij bezig voor nummerke 2 en gaat het jammer genoeg niet meteen van de eerste keer met IUI maar dat zou wel teveel van het goede gevraagd zijn denk ik. Hoe dan ook, een miskraam betekent niets hoor. Je kan perfect nog een kind krijgen met IUI!
Ik hoop dat dit je een beetje oppept!
ps, wou er nog even aan toevoegen dat dr. Platteau indertijd zelf voorstelde om van Clomid naar Menopur over te stappen wegens betere resultaten (ik heb een onregelmatige cyclus). Nu ben ik ook met Menopur bezig omdat Clomid het voor mij de eerste keer (weer) niet deed. Misschien moet je het daar met je arts eens over hebben?
Ik heb na een eerste IUI een zwangerschap van 12 weken gehad die vrij onverwachts natuurlijk afbrak. Was heel rottig natuurlijk. De eerste keer nadien, met zo'n 6 weken ertussen om mijn regels er door te laten komen, had ik een biochemische zwangerschap die ook weer afbrak rond de periode dat ik voor de bloedtest moest gaan, (dus niet echt een miskraam).
De keer dà à rop was ik erg rustig en had ik mezelf opgepept, et voilà , zwanger van een prachtige jongen die nu 2 jaar oud is.
Nu zijn wij bezig voor nummerke 2 en gaat het jammer genoeg niet meteen van de eerste keer met IUI maar dat zou wel teveel van het goede gevraagd zijn denk ik. Hoe dan ook, een miskraam betekent niets hoor. Je kan perfect nog een kind krijgen met IUI!
Ik hoop dat dit je een beetje oppept!
ps, wou er nog even aan toevoegen dat dr. Platteau indertijd zelf voorstelde om van Clomid naar Menopur over te stappen wegens betere resultaten (ik heb een onregelmatige cyclus). Nu ben ik ook met Menopur bezig omdat Clomid het voor mij de eerste keer (weer) niet deed. Misschien moet je het daar met je arts eens over hebben?
-
Katy
- Berichten: 263
- Lid geworden op: 5 februari 2007, 13:25
beste Catsmart
Bedankt voor je bericht.
Ik moet je wel zeggen dat ik sinds de start van mijn behandelingen steeds menopur heb genomen.
Ik kan dat trouwens veel beter verdragen als clomid.
Het is wel duurder, maar toch beter te verdragen.
Proficiat met je zoontje en succes met je volgende IUI.
groetjes
Katy
Bedankt voor je bericht.
Ik moet je wel zeggen dat ik sinds de start van mijn behandelingen steeds menopur heb genomen.
Ik kan dat trouwens veel beter verdragen als clomid.
Het is wel duurder, maar toch beter te verdragen.
Proficiat met je zoontje en succes met je volgende IUI.
groetjes
Katy
-
Patricia Torfs
- Berichten: 12
- Lid geworden op: 24 april 2007, 18:51
Hoi Kathleenchris, Katy
Voorlopig hoef ik mij even niks meer aan te trekken van de keuze of IVF hoeft of niet. Ik heb daarnet te horen gekregen dat ik nu op dit ogenblik 4 weken zwanger ben. Nu, ik vind het ongelooflijk nieuws, maar ben toch nog op mijn hoede zene. Ik zal waarschijnlijk toch niet gerust zijn vooraleer het zal geboren worden gezien mijn eerder miskraam en gezien de verhalen van nog andere mensen die meerdere miskramen hebben moeten verwerken. Maar de moed is er wel weer terug nu. Ik wilde jullie nog wel even ongelooflijk succes toe wensen, ik weet (toch een beetje) hoe moeilijk het is of kan zijn, maar je ziet het hé, de wonderen zijn de wereld niet uit.
vele groetjes
Patricia
Voorlopig hoef ik mij even niks meer aan te trekken van de keuze of IVF hoeft of niet. Ik heb daarnet te horen gekregen dat ik nu op dit ogenblik 4 weken zwanger ben. Nu, ik vind het ongelooflijk nieuws, maar ben toch nog op mijn hoede zene. Ik zal waarschijnlijk toch niet gerust zijn vooraleer het zal geboren worden gezien mijn eerder miskraam en gezien de verhalen van nog andere mensen die meerdere miskramen hebben moeten verwerken. Maar de moed is er wel weer terug nu. Ik wilde jullie nog wel even ongelooflijk succes toe wensen, ik weet (toch een beetje) hoe moeilijk het is of kan zijn, maar je ziet het hé, de wonderen zijn de wereld niet uit.
vele groetjes
Patricia
-
Katy
- Berichten: 263
- Lid geworden op: 5 februari 2007, 13:25
-
Patricia Torfs
- Berichten: 12
- Lid geworden op: 24 april 2007, 18:51
Hey Katy
Na de inseminatie moet je zoals je weet 14 lange dagen wachten vooraleer je het resultaat te weten komt hé. Wel vorige keer dacht ik ook al dat het gelukt was omdat alles zo gespannen was, maar door met andere mensen te praten die ook in de wachtzaal zaten blijkt dat je dat ook krijgt van de pregnyl spuit.
Dus toen dat deze keer ook zo was, dacht ik alleen maar aan die spuit. Maar nu had ik ook in mijn onderbuik een vreemd gevoel en niet het gevoel dat je hebt wanneer je je maandstonden moet krijgen. Ik had al tegen mijn man gezegd dat ik dat (als het negatief was) toch ne keer moest laten nakijken want dat er dan echt iets niet in orde was, maar het bleek gewoon de zwangerschap te zijn. Ik had mezelf sinds de vorige ontgoocheling al verplicht (en dat is niet gemakkelijk) om kalmer te blijven. Vorige keer toen ik het negatieve resultaat hoorde kreeg ik gewoon van mij druk te maken en er zeker van te zijn dat het gelukt was, hartkloppingen en ik zat bijna te hyperventileren. Dat mocht echt geen 2de keer gebeuren. maar het is gelukkig ook niet nodig geweest. Nu nog zorgen dat we een keer de volledige zwangerschap doorgeraken en dat is dan toch al één doel waar we na lange tijd in slagen hé.
Misselijk ben ik trouwens nog niet, wat niet wil zeggen dat dat niet meer zal komen. wel ben ik de laatste week enorm moe, maar dat zal ongetwijfeld ook wel overgaan.
Groetjes
Patricia
Na de inseminatie moet je zoals je weet 14 lange dagen wachten vooraleer je het resultaat te weten komt hé. Wel vorige keer dacht ik ook al dat het gelukt was omdat alles zo gespannen was, maar door met andere mensen te praten die ook in de wachtzaal zaten blijkt dat je dat ook krijgt van de pregnyl spuit.
Dus toen dat deze keer ook zo was, dacht ik alleen maar aan die spuit. Maar nu had ik ook in mijn onderbuik een vreemd gevoel en niet het gevoel dat je hebt wanneer je je maandstonden moet krijgen. Ik had al tegen mijn man gezegd dat ik dat (als het negatief was) toch ne keer moest laten nakijken want dat er dan echt iets niet in orde was, maar het bleek gewoon de zwangerschap te zijn. Ik had mezelf sinds de vorige ontgoocheling al verplicht (en dat is niet gemakkelijk) om kalmer te blijven. Vorige keer toen ik het negatieve resultaat hoorde kreeg ik gewoon van mij druk te maken en er zeker van te zijn dat het gelukt was, hartkloppingen en ik zat bijna te hyperventileren. Dat mocht echt geen 2de keer gebeuren. maar het is gelukkig ook niet nodig geweest. Nu nog zorgen dat we een keer de volledige zwangerschap doorgeraken en dat is dan toch al één doel waar we na lange tijd in slagen hé.
Misselijk ben ik trouwens nog niet, wat niet wil zeggen dat dat niet meer zal komen. wel ben ik de laatste week enorm moe, maar dat zal ongetwijfeld ook wel overgaan.
Groetjes
Patricia
-
kathleenchris
- Berichten: 371
- Lid geworden op: 8 februari 2007, 10:59
-
Katy
- Berichten: 263
- Lid geworden op: 5 februari 2007, 13:25
Hallo Patricia
Ik hoop dat alles goed met je gaat?
Toen ik zwanger was, vorig jaar, kreeg ik ook een aantal symptomen die erop wezen dat ik zwanger was. Alleen jammer dat ik toen niet genoteerd heb vanaf wanneer deze symptomen de kop kwamen opsteken.
Vanaf welke dag na inseminatie voelde jij aan je lichaam dat je zwanger was ?
groetjes
Katy
Ik hoop dat alles goed met je gaat?
Toen ik zwanger was, vorig jaar, kreeg ik ook een aantal symptomen die erop wezen dat ik zwanger was. Alleen jammer dat ik toen niet genoteerd heb vanaf wanneer deze symptomen de kop kwamen opsteken.
Vanaf welke dag na inseminatie voelde jij aan je lichaam dat je zwanger was ?
groetjes
Katy
-
Patricia Torfs
- Berichten: 12
- Lid geworden op: 24 april 2007, 18:51
Hey Katy
Tja, wanneer begon dat ook al weer? Ik denk ergens het begin van de 2de week na de inseminatie. Maar in het begin denk je dat het toch maar van de spuit is.
Tegen het einde van week 2 zei ik nog tegen mijn man, als ik niet zwanger ben moet ik dit toch even laten nakijken want dan is dit niet normaal. het is zo het gevoel van je maandstonden door te krijgen maar dan net iets erger. Niezen en hoesten doen dan ook héél veel deugd (niet!).
en voor de rest ja, je borsten staan opgespannen maar dat heb ik al elke keer gehad daarom dat ik dat niet aannam als tegen van slagen.
Maar ik heb ook al gehoord dat dit ook niet bij iedereen zo is. Er zijn mensen die helemaal niks voelen en toch zwanger blijken te zijn, en dan ook mensen waaronder ik vorige keer die bijna zeker denken te weten dat het gelukt is en die dan teleurgesteld worden omdat ze de signalen verkeerd geinterpreteerd hebben.
Heb jij al een idee wanneer je terug gaat beginnen?
Groetjes
Patricia
Tja, wanneer begon dat ook al weer? Ik denk ergens het begin van de 2de week na de inseminatie. Maar in het begin denk je dat het toch maar van de spuit is.
Tegen het einde van week 2 zei ik nog tegen mijn man, als ik niet zwanger ben moet ik dit toch even laten nakijken want dan is dit niet normaal. het is zo het gevoel van je maandstonden door te krijgen maar dan net iets erger. Niezen en hoesten doen dan ook héél veel deugd (niet!).
en voor de rest ja, je borsten staan opgespannen maar dat heb ik al elke keer gehad daarom dat ik dat niet aannam als tegen van slagen.
Maar ik heb ook al gehoord dat dit ook niet bij iedereen zo is. Er zijn mensen die helemaal niks voelen en toch zwanger blijken te zijn, en dan ook mensen waaronder ik vorige keer die bijna zeker denken te weten dat het gelukt is en die dan teleurgesteld worden omdat ze de signalen verkeerd geinterpreteerd hebben.
Heb jij al een idee wanneer je terug gaat beginnen?
Groetjes
Patricia
-
Katy
- Berichten: 263
- Lid geworden op: 5 februari 2007, 13:25
Hoi Patricia
Ik ben blij te horen dat alles goed met je gaat.
Neem op tijd je rust, als je daar behoefte aan hebt.
Ik zweef momenteel in een soort niemandsland. Aan de ene kant wil ik wel verder, maar dan moet ik die rare test HSG laten uitvoeren en ik sta daar niet volledig achter. Maar aan de andere kant zijn we nu al een maand in een soort rust (dwz geen IUI's) en dat bevalt me veel beter. Misschien is deze rustpauze wel nodig om terug op mijn plooi te komen, want ik heb het de laatste maanden niet altijd gemakkelijk gehad. Ik kan dit trouwens met niemand delen, enkel mijn man en ik zijn op de hoogte. Dat is wel een bewuste keuze geweest. Ik wou mijn ouders dat niet aandoen, al die miserie. Vandaar.
Dus ben nog aan het twijfelen, alleen veel tijd om te twijfelen heb ik niet.
groetjes
Katy
Ik ben blij te horen dat alles goed met je gaat.
Neem op tijd je rust, als je daar behoefte aan hebt.
Ik zweef momenteel in een soort niemandsland. Aan de ene kant wil ik wel verder, maar dan moet ik die rare test HSG laten uitvoeren en ik sta daar niet volledig achter. Maar aan de andere kant zijn we nu al een maand in een soort rust (dwz geen IUI's) en dat bevalt me veel beter. Misschien is deze rustpauze wel nodig om terug op mijn plooi te komen, want ik heb het de laatste maanden niet altijd gemakkelijk gehad. Ik kan dit trouwens met niemand delen, enkel mijn man en ik zijn op de hoogte. Dat is wel een bewuste keuze geweest. Ik wou mijn ouders dat niet aandoen, al die miserie. Vandaar.
Dus ben nog aan het twijfelen, alleen veel tijd om te twijfelen heb ik niet.
groetjes
Katy
-
Patricia Torfs
- Berichten: 12
- Lid geworden op: 24 april 2007, 18:51
Hey Katy
Ik kan aannemen dat je liever niet hebt dat je ouders zich daar zorgen om maken hoor.
En hoe meer mensen op de hoogte zijn, hoe meer vragen je krijgt: en? nog altijd niks?
Maar wat mijn ervaring is, is dat het voor jou wel makkelijker zal worden als je er met iemand anders ook over kunt praten. Het zal misschien niets opleveren wat betreft slaagkans, maar de druk en stress op jouw schouders zal misschien een beetje verminderd zijn.
Bij mij waren er spijtig genoeg véél mensen op de hoogte om maar te beginnen bij mij op het werk, omdat ik 's morgens naar de consultatie in het Middelheim moest en ik dus met andere woorden te laat was, kon ik eigenlijk niet anders dan het hen vertellen. Nu, veel begrip moet je nooit verwachten hoor. Ze willen wel bezorgd overkomen maar je voelt zowiezo dat het hen alleen maar te doen is dat het werk niet achterop geraakt.
Maar wat misschien wel zou kunnen helpen is een goede vriend(in) of kennis die je in vertrouwen zou kunnen nemen.
Schrijven met mensen die hetzelfde (of ongeveer toch) meemaken helpt. Voor mij zeker ook. Maar het enige wat ik hier mis en dat is normaal, is het persoonlijk contact. Iets tegen iemand vertellen geeft (voor mij althans) een grotere opluchting dan te corresponderen via deze website. Gewoon omdat je direct respons hebt en niet moet wachten tot iemand kan of wil antwoorden.
Maar wat vooral het belangrijkste is, is dat je voor jezelf de lat niet te hoog legt en daar bedoel ik mee dat je niet alles zelf hoeft te dragen.
Ik hoop echt dat je hier iets aan hebt, ik kan ook alleen maar vertellen wat mijn gevoel hierover is hé. Ik blijf in ieder geval nog wel een hele tijd inloggen op deze site. Is het niet voor mezelf, dan wil ik best andere mensen helpen met raad, meer kan ik spijtig genoeg niet doen... Kon het maar.
In ieder geval, hou er de moed in hé
Groetjes
Patricia
Ik kan aannemen dat je liever niet hebt dat je ouders zich daar zorgen om maken hoor.
En hoe meer mensen op de hoogte zijn, hoe meer vragen je krijgt: en? nog altijd niks?
Maar wat mijn ervaring is, is dat het voor jou wel makkelijker zal worden als je er met iemand anders ook over kunt praten. Het zal misschien niets opleveren wat betreft slaagkans, maar de druk en stress op jouw schouders zal misschien een beetje verminderd zijn.
Bij mij waren er spijtig genoeg véél mensen op de hoogte om maar te beginnen bij mij op het werk, omdat ik 's morgens naar de consultatie in het Middelheim moest en ik dus met andere woorden te laat was, kon ik eigenlijk niet anders dan het hen vertellen. Nu, veel begrip moet je nooit verwachten hoor. Ze willen wel bezorgd overkomen maar je voelt zowiezo dat het hen alleen maar te doen is dat het werk niet achterop geraakt.
Maar wat misschien wel zou kunnen helpen is een goede vriend(in) of kennis die je in vertrouwen zou kunnen nemen.
Schrijven met mensen die hetzelfde (of ongeveer toch) meemaken helpt. Voor mij zeker ook. Maar het enige wat ik hier mis en dat is normaal, is het persoonlijk contact. Iets tegen iemand vertellen geeft (voor mij althans) een grotere opluchting dan te corresponderen via deze website. Gewoon omdat je direct respons hebt en niet moet wachten tot iemand kan of wil antwoorden.
Maar wat vooral het belangrijkste is, is dat je voor jezelf de lat niet te hoog legt en daar bedoel ik mee dat je niet alles zelf hoeft te dragen.
Ik hoop echt dat je hier iets aan hebt, ik kan ook alleen maar vertellen wat mijn gevoel hierover is hé. Ik blijf in ieder geval nog wel een hele tijd inloggen op deze site. Is het niet voor mezelf, dan wil ik best andere mensen helpen met raad, meer kan ik spijtig genoeg niet doen... Kon het maar.
In ieder geval, hou er de moed in hé
Groetjes
Patricia
-
Katy
- Berichten: 263
- Lid geworden op: 5 februari 2007, 13:25
Hoi Patricia
Volkomen gelijk. De computer heeft even uitgelegen, net nu, vandaar mijn late antwoord.
Inderdaad, zo kan je niet steeds direct een antwoord geven op een reactie op dit forum.
Gezien ik mijn werk zo een beetje kan regelen, heb ik dit nog niet hoeven te vertellen. Ik vind dat inderdaad een luxe dat ik dit kan, want al die vragen en opmerkingen van collega's zullen in het begin misschien wel goedgemeend zijn, maar zoals je zelf ook zegt, is het na een tijdje bij hen erom te doen dat je zo snel mogelijk terugbent om erin te vliegen en de achterstand weg te werken. Ik denk dat ik ook nog deze maand een rustpauze neem en dat ik misschien de volgende maand terugopstart met IUI.
Ik stel vast dat je na een tijdje gelaten wordt in alles. Vroeger zat ik altijd in zak en as als mijn maandstonden er weer voor de zoveelste keer doorkwamen. Dan zat ik die dag een hele dag triestig te zijn, maar nu, het doet me echt niets meer. Ik heb soms het gevoel dat ik op automatische piloot zit.
We zullen wel zien. Onlangs had ik een afspraak gemaakt met een ander fertiliteitscentrum voor een tweede opinie. Dat is regelrecht uitgedraaid op een nachtmerrie. Die dokter was ronduit grof tegen mij. Ik had ten stelligste de indruk dat hij me liever arm was dan rijk en hierdoor een brutale houding aannam, waardoor ik zelf dan wel de conclusies zou trekken om te vertrekken.
Dat komt er dan nog eens bij. Toen ik hem vertelde over mijn miskraam op twee maanden, wimpelde hij dit af alsof dit een fait divers was en totaal onbelangrijk. Sommige artsen zijn echt niet waard om arts te zijn.
Sorry voor mijn gezaag, maar soms moet de waarheid ook eens gezegd worden, he?
Hou je goed, en geniet van je zwangerschap.
groetjes
Katy
Volkomen gelijk. De computer heeft even uitgelegen, net nu, vandaar mijn late antwoord.
Inderdaad, zo kan je niet steeds direct een antwoord geven op een reactie op dit forum.
Gezien ik mijn werk zo een beetje kan regelen, heb ik dit nog niet hoeven te vertellen. Ik vind dat inderdaad een luxe dat ik dit kan, want al die vragen en opmerkingen van collega's zullen in het begin misschien wel goedgemeend zijn, maar zoals je zelf ook zegt, is het na een tijdje bij hen erom te doen dat je zo snel mogelijk terugbent om erin te vliegen en de achterstand weg te werken. Ik denk dat ik ook nog deze maand een rustpauze neem en dat ik misschien de volgende maand terugopstart met IUI.
Ik stel vast dat je na een tijdje gelaten wordt in alles. Vroeger zat ik altijd in zak en as als mijn maandstonden er weer voor de zoveelste keer doorkwamen. Dan zat ik die dag een hele dag triestig te zijn, maar nu, het doet me echt niets meer. Ik heb soms het gevoel dat ik op automatische piloot zit.
We zullen wel zien. Onlangs had ik een afspraak gemaakt met een ander fertiliteitscentrum voor een tweede opinie. Dat is regelrecht uitgedraaid op een nachtmerrie. Die dokter was ronduit grof tegen mij. Ik had ten stelligste de indruk dat hij me liever arm was dan rijk en hierdoor een brutale houding aannam, waardoor ik zelf dan wel de conclusies zou trekken om te vertrekken.
Dat komt er dan nog eens bij. Toen ik hem vertelde over mijn miskraam op twee maanden, wimpelde hij dit af alsof dit een fait divers was en totaal onbelangrijk. Sommige artsen zijn echt niet waard om arts te zijn.
Sorry voor mijn gezaag, maar soms moet de waarheid ook eens gezegd worden, he?
Hou je goed, en geniet van je zwangerschap.
groetjes
Katy
-
Patricia Torfs
- Berichten: 12
- Lid geworden op: 24 april 2007, 18:51
Hey Katy
Dat is absoluut geen gezaag.
De avond toen mijn miskraam is vastgesteld ben ik via de spoed in het ziekenhuis binnengegaan omdat ik serieus bloedverlies had.
De spoeddokter (niet de gynaecoloog) die mij eerst onderzocht vooraleer de gynacoloog gebeld werd zei mij letterlijk: "tja, als het eruit komt, komt het er toch uit zene, daar kan je niks aan doen". Op dat moment stond ik aan de grond genageld. Mocht ik toen iets helderder hebben kunnen denken had ik hem toch wel een keer serieus zijn vet gegeven. Het is niet omdat dat een man was, die toch anders denken en er gevoelsmatig anders tegenover staan dat zij zo grof hoeven te zijn hé.
Naar mijn mening zouden dokters die het niet meer kunnen opbrengen om enige emoties te ervaren, hun stiel moeten opgeven en lege zakken gaan rechtzetten (weet anders ook niet wat ze zouden moeten doen). Het slaat misschien op niet veel, maar zo is het toch? is het zo moeilijk om jezelf in de plaats van anderen te zetten? het is niet dat je ontploft hoor als je dat doet. Sorry voor mij tirade, maar als ik daaraan denk word ik nog altijd kwaad. En geloof mij, als ik die dokter nog een keer tegenkom zál ik hem zijn vet geven. Ik hoop dat je alsnog een dokter tegenkomt die je wel kan vertrouwen. Ik weet niet direct in welke regio je woont maar mocht je in de buurt van het Antwerpse wonen, kan ik je een héél goede dokter aanbevelen. Laat het maar weten hé.
Groetjes
Patricia
Dat is absoluut geen gezaag.
De avond toen mijn miskraam is vastgesteld ben ik via de spoed in het ziekenhuis binnengegaan omdat ik serieus bloedverlies had.
De spoeddokter (niet de gynaecoloog) die mij eerst onderzocht vooraleer de gynacoloog gebeld werd zei mij letterlijk: "tja, als het eruit komt, komt het er toch uit zene, daar kan je niks aan doen". Op dat moment stond ik aan de grond genageld. Mocht ik toen iets helderder hebben kunnen denken had ik hem toch wel een keer serieus zijn vet gegeven. Het is niet omdat dat een man was, die toch anders denken en er gevoelsmatig anders tegenover staan dat zij zo grof hoeven te zijn hé.
Naar mijn mening zouden dokters die het niet meer kunnen opbrengen om enige emoties te ervaren, hun stiel moeten opgeven en lege zakken gaan rechtzetten (weet anders ook niet wat ze zouden moeten doen). Het slaat misschien op niet veel, maar zo is het toch? is het zo moeilijk om jezelf in de plaats van anderen te zetten? het is niet dat je ontploft hoor als je dat doet. Sorry voor mij tirade, maar als ik daaraan denk word ik nog altijd kwaad. En geloof mij, als ik die dokter nog een keer tegenkom zál ik hem zijn vet geven. Ik hoop dat je alsnog een dokter tegenkomt die je wel kan vertrouwen. Ik weet niet direct in welke regio je woont maar mocht je in de buurt van het Antwerpse wonen, kan ik je een héél goede dokter aanbevelen. Laat het maar weten hé.
Groetjes
Patricia
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 22 gasten