Hallo allemaal,
Is er iemand die na een miskraam een geslaagde IUI poging achter de rug heeft ? En zoja, hoeveel maanden zat er tussen de miskraam en de geslaagde IUI poging ?
Bedankt voor jullie reactie.
Groetjes
Katy
interval : miskraam - geslaagde IUI poging
-
Katy
- Berichten: 263
- Lid geworden op: 5 februari 2007, 13:25
-
Katy
- Berichten: 263
- Lid geworden op: 5 februari 2007, 13:25
-
wes en Mel
- Berichten: 14
- Lid geworden op: 8 mei 2007, 19:44
-
Patricia Torfs
- Berichten: 12
- Lid geworden op: 24 april 2007, 18:51
Hey Katy
Ik heb in mei van vorig jaar een miskraam gehad (ik was zwanger geraakt met IUI met mijn eerste poging nota bene). Ik ben er na het miskraam een hele tijd mee gestopt omdat het emotioneel voor mij te moeilijk was.
Nu ben ik sinds februari terug begonnen maar zonder resultaat tot noch toe.
maar dat wil niet zeggen dat je de moed moet opgeven. (gemakkelijk gezegd hé)
Ik denk dat ik in mijn geval mij gewoon vasthoudt aan de gedachte dat het één keer gelukt is en dat het daarom niet onmogelijk is om het nog een keertje te doen lukken.
Ik wens je in ieder geval héél veel sterkte en moed toe in de komende.... en ik hoop dat jullie kinderwens snel in vervulling zal komen.
groetjes
Patricia
Ik heb in mei van vorig jaar een miskraam gehad (ik was zwanger geraakt met IUI met mijn eerste poging nota bene). Ik ben er na het miskraam een hele tijd mee gestopt omdat het emotioneel voor mij te moeilijk was.
Nu ben ik sinds februari terug begonnen maar zonder resultaat tot noch toe.
maar dat wil niet zeggen dat je de moed moet opgeven. (gemakkelijk gezegd hé)
Ik denk dat ik in mijn geval mij gewoon vasthoudt aan de gedachte dat het één keer gelukt is en dat het daarom niet onmogelijk is om het nog een keertje te doen lukken.
Ik wens je in ieder geval héél veel sterkte en moed toe in de komende.... en ik hoop dat jullie kinderwens snel in vervulling zal komen.
groetjes
Patricia
-
Katy
- Berichten: 263
- Lid geworden op: 5 februari 2007, 13:25
Hoi Patricia,
Ik heb ook een miskraam achter de rug en dit sinds december vorig jaar.
Ik ben echter vrij snel na mijn miskraam, terug gestart met IUI. Ik kon niet anders gezien mijn leeftijd (nu 43 j). Ik kan het mij niet permiteren om een pauze in te lassen (jammer, maar helaas).
Nu zit ik al aan poging 10 via IUI. En ik weet niet zo goed hoelang hiermee door te gaan.
groetjes
Katy
Ik heb ook een miskraam achter de rug en dit sinds december vorig jaar.
Ik ben echter vrij snel na mijn miskraam, terug gestart met IUI. Ik kon niet anders gezien mijn leeftijd (nu 43 j). Ik kan het mij niet permiteren om een pauze in te lassen (jammer, maar helaas).
Nu zit ik al aan poging 10 via IUI. En ik weet niet zo goed hoelang hiermee door te gaan.
groetjes
Katy
-
Patricia Torfs
- Berichten: 12
- Lid geworden op: 24 april 2007, 18:51
Hey Katy
Ik denk dat je op dat punt het beste je gevoel kan volgen. Als je er genoeg van hebt, heb je er genoeg van hé. maar ja dat is makkelijker gezegd dan gedaan ik weet het.
Wij, maar vooral ik, ben aan het twijfelen of we niet beter zouden overstappen naar IVF. Ik heb zo het gevoel dat we ter plaatse staan te trappelen en niet verder geraken. Maar dat is ook weer zoiets hé. IVF is toch weer een ander kaliber dan IUI.
Wat mij vooral frustreert en waarschijnlijk mij niet alleen is dat er niemand is die ons kan zeggen dat het de moeite is van het te proberen (in het algemeen dan). Voor hetzelfde geld lukt het gewoon niet. maar ook dat kan niemand zeggen. Misschien zou het voor mij makkelijker zijn van het te aanvaarden dat het niet lukt als het gewoon gezegd zou worden, ik weet het niet. een vriendin van mij heeft gewoon geen keuze. door een bepaalde aandoening kan zij gewoon geen kinderen krijgen. of zij het er nu makkelijker mee heeft dan ik kan ik moeilijk zeggen. Volgens mij blijft het gewoon altijd pijn doen. En als je dan in de flair van vorige week moet lezen dat er mensen zijn die om de (sorry voor wie het ook al heeft moeten doen hé)stomste redenen een abortus laten doen, awel dat gaat mijn petje te boven. daar kan ik mij ongeloooooooflijk kwaad in maken.
Hoe het ook zij, ik hoop van in de grond van mijn hart dat het je lukt en hopelijk ook heel snel. Als ik zie hoeveel mensen er in de wachtzaal van het Middelheim zitten en hoor hoeveel mensen zo een geschenk naar de knoppen doen, dan kan ik maar één ding denken en dat is dat de wereld niet fair is. maar what's new.
onze tijd komt (hopelijk) nog.
Groetjes
Patricia
Ik denk dat je op dat punt het beste je gevoel kan volgen. Als je er genoeg van hebt, heb je er genoeg van hé. maar ja dat is makkelijker gezegd dan gedaan ik weet het.
Wij, maar vooral ik, ben aan het twijfelen of we niet beter zouden overstappen naar IVF. Ik heb zo het gevoel dat we ter plaatse staan te trappelen en niet verder geraken. Maar dat is ook weer zoiets hé. IVF is toch weer een ander kaliber dan IUI.
Wat mij vooral frustreert en waarschijnlijk mij niet alleen is dat er niemand is die ons kan zeggen dat het de moeite is van het te proberen (in het algemeen dan). Voor hetzelfde geld lukt het gewoon niet. maar ook dat kan niemand zeggen. Misschien zou het voor mij makkelijker zijn van het te aanvaarden dat het niet lukt als het gewoon gezegd zou worden, ik weet het niet. een vriendin van mij heeft gewoon geen keuze. door een bepaalde aandoening kan zij gewoon geen kinderen krijgen. of zij het er nu makkelijker mee heeft dan ik kan ik moeilijk zeggen. Volgens mij blijft het gewoon altijd pijn doen. En als je dan in de flair van vorige week moet lezen dat er mensen zijn die om de (sorry voor wie het ook al heeft moeten doen hé)stomste redenen een abortus laten doen, awel dat gaat mijn petje te boven. daar kan ik mij ongeloooooooflijk kwaad in maken.
Hoe het ook zij, ik hoop van in de grond van mijn hart dat het je lukt en hopelijk ook heel snel. Als ik zie hoeveel mensen er in de wachtzaal van het Middelheim zitten en hoor hoeveel mensen zo een geschenk naar de knoppen doen, dan kan ik maar één ding denken en dat is dat de wereld niet fair is. maar what's new.
onze tijd komt (hopelijk) nog.
Groetjes
Patricia
-
Heidic
- Berichten: 19
- Lid geworden op: 4 februari 2007, 18:56
Hey Kathy,
Ikzelf heb 2 IUI ondernomen en telkens zwanger, telkens gevolgd door een miskraam.
Tussen elke poging moesten wij min. 1maand tussen laten kwestie dat alle hormonen opnieuw normaal zouden staan. In ons geval was het telkens langer wachten aangezien de bevruchting nooit volledig afbrak en telkens uitgroeide tot een kyste. Na de twee pogingen zijn we overgestapt op ICSI. Na de 2de poging hierbij hadden we positief resultaat. Ben nu 31 weken zwanger.
Niet opgeven!!
Veel succes nog.
Groetjes
Heidi
Ikzelf heb 2 IUI ondernomen en telkens zwanger, telkens gevolgd door een miskraam.
Tussen elke poging moesten wij min. 1maand tussen laten kwestie dat alle hormonen opnieuw normaal zouden staan. In ons geval was het telkens langer wachten aangezien de bevruchting nooit volledig afbrak en telkens uitgroeide tot een kyste. Na de twee pogingen zijn we overgestapt op ICSI. Na de 2de poging hierbij hadden we positief resultaat. Ben nu 31 weken zwanger.
Niet opgeven!!
Veel succes nog.
Groetjes
Heidi
-
Katy
- Berichten: 263
- Lid geworden op: 5 februari 2007, 13:25
Hoi Patricia
Terug van weggeweest.
Als ik jou berichtje lees, stel ik vast dat ik ook al zo gedacht heb. Als ze me zouden zeggen dat het absoluut niet meer mogelijk is, dan denk ik, dat is natuurlijk persoonlijk, dat ik mij daar beter zou bij kunnen neerleggen.
Ondertussen is mijn tiende IUI poging mislukt. En dit net tijdens mijn verlof. Verschrikkelijk vond ik dat. Ik heb bijna de hele dag gehuild.
Op zo'n momenten zit de moed echt in mijn kleinste teen.
Als ik het nieuws hoorde over die baby die daar gestikt is in die overhitte auto, was ik bijna ontploft. Hoe is dat nu toch mogelijk dat je je eigen kind vergeet op de achterbank van de auto.
Het leven is inderdaad niet fair.
Ik weet ook niet meer wat gedaan. Over IVF wordt er niet meer gesproken. Dus op naar poging 11 ?
Weet jij al wat je gaat doen ?
groetjes
Katy
Terug van weggeweest.
Als ik jou berichtje lees, stel ik vast dat ik ook al zo gedacht heb. Als ze me zouden zeggen dat het absoluut niet meer mogelijk is, dan denk ik, dat is natuurlijk persoonlijk, dat ik mij daar beter zou bij kunnen neerleggen.
Ondertussen is mijn tiende IUI poging mislukt. En dit net tijdens mijn verlof. Verschrikkelijk vond ik dat. Ik heb bijna de hele dag gehuild.
Op zo'n momenten zit de moed echt in mijn kleinste teen.
Als ik het nieuws hoorde over die baby die daar gestikt is in die overhitte auto, was ik bijna ontploft. Hoe is dat nu toch mogelijk dat je je eigen kind vergeet op de achterbank van de auto.
Het leven is inderdaad niet fair.
Ik weet ook niet meer wat gedaan. Over IVF wordt er niet meer gesproken. Dus op naar poging 11 ?
Weet jij al wat je gaat doen ?
groetjes
Katy
-
kathleenchris
- Berichten: 371
- Lid geworden op: 8 februari 2007, 10:59
Hoi Katy,
al 11 IUI pogingen, waarom is IVF geen optie bij jullie? Ik dacht dat er eigenlijk 6 rondes IUI worden voorgesteld en dat het dan allemaal opnieuw besproken wordt en geëvalueerd wordt. Of is het omdat je al eens zwanger bent geweest? Want zoveel IUI pogingen kruipen echt in je lichaam en versta heel goed dat je niet goed weet waar kruipen !
Ik hoop van harte dat je het kan afsluiten met een rond buikje !!
mama van een bengel en een engeltje
al 11 IUI pogingen, waarom is IVF geen optie bij jullie? Ik dacht dat er eigenlijk 6 rondes IUI worden voorgesteld en dat het dan allemaal opnieuw besproken wordt en geëvalueerd wordt. Of is het omdat je al eens zwanger bent geweest? Want zoveel IUI pogingen kruipen echt in je lichaam en versta heel goed dat je niet goed weet waar kruipen !
Ik hoop van harte dat je het kan afsluiten met een rond buikje !!
mama van een bengel en een engeltje
-
Katy
- Berichten: 263
- Lid geworden op: 5 februari 2007, 13:25
Beste Kathleenkris
Wij hebben dat inderdaad ook aan onze arts gevraagd, en die zei dat IVF voor ons geen optie was om de volgende redenen :
1) gezien mijn leeftijd nl 43 jaar zou de slaagkans met IVF slechts 1% meer zijn dan met IUI
2) ik ben reeds zwanger geweest en dus kan ik terug zwanger worden met IUI, zei hij
3) de kostprijs : ik moet sinds de opstart met IUI alles betalen, krijg geen terugbetaling meer (ondanks het feit dat ik daar geen bezwaar tegen had).
Momenteel las ik even een rustpauze in, ondanks de druk van mijn biologische klok, want ik heb echt geen tijd te verliezen.
Bedankt alvast voor je medevoelen.
groetjes
Katy
Wij hebben dat inderdaad ook aan onze arts gevraagd, en die zei dat IVF voor ons geen optie was om de volgende redenen :
1) gezien mijn leeftijd nl 43 jaar zou de slaagkans met IVF slechts 1% meer zijn dan met IUI
2) ik ben reeds zwanger geweest en dus kan ik terug zwanger worden met IUI, zei hij
3) de kostprijs : ik moet sinds de opstart met IUI alles betalen, krijg geen terugbetaling meer (ondanks het feit dat ik daar geen bezwaar tegen had).
Momenteel las ik even een rustpauze in, ondanks de druk van mijn biologische klok, want ik heb echt geen tijd te verliezen.
Bedankt alvast voor je medevoelen.
groetjes
Katy
-
kathleenchris
- Berichten: 371
- Lid geworden op: 8 februari 2007, 10:59
Hei Katy,
Ik heb net 5 min geleden gehoord dat m'n IUI niet gelukt is. Omdat het staal van m'n man slecht was (heel slecht), gaan we nog één cyclus IUI doen, en daarna wordt alles besproken. Indien de resultaten toch zo slecht blijven, gaan we over naar IVF. Ik kreeg deze boodschap 14 dagen geleden voor het eerst te horen en ik was er niet goed van. Maar ik heb ook al een zoontje en een engelendochter (afgeknelde navelsteng, dus niets genetisch of niets dat met de zwangerschap zelf te maken heeft ... )en bij mij stellen ze dadelijk IVF voor. Maar 10 IUI's kruipt werkelijk in de kleren, IVF natuurlijk ook, maar is de slaagkans maar 1% meer in jullie geval?
Ondanks ik twee kindjes gehad heb op een natuurlijke manier, moeten we plots zo ver gaan om terug zwanger te worden.
Ik wens je echt heel veel succes en moed, want dat laatste heb je wel echt nodig !
groetjes,
kathleen
mama van een bengel en een engeltjes
Ik heb net 5 min geleden gehoord dat m'n IUI niet gelukt is. Omdat het staal van m'n man slecht was (heel slecht), gaan we nog één cyclus IUI doen, en daarna wordt alles besproken. Indien de resultaten toch zo slecht blijven, gaan we over naar IVF. Ik kreeg deze boodschap 14 dagen geleden voor het eerst te horen en ik was er niet goed van. Maar ik heb ook al een zoontje en een engelendochter (afgeknelde navelsteng, dus niets genetisch of niets dat met de zwangerschap zelf te maken heeft ... )en bij mij stellen ze dadelijk IVF voor. Maar 10 IUI's kruipt werkelijk in de kleren, IVF natuurlijk ook, maar is de slaagkans maar 1% meer in jullie geval?
Ondanks ik twee kindjes gehad heb op een natuurlijke manier, moeten we plots zo ver gaan om terug zwanger te worden.
Ik wens je echt heel veel succes en moed, want dat laatste heb je wel echt nodig !
groetjes,
kathleen
mama van een bengel en een engeltjes
-
Katy
- Berichten: 263
- Lid geworden op: 5 februari 2007, 13:25
Hoi Kathleen
Ja, ik word er even stil van als ik lees dat er weeral een IUI mislukt is. Ik voel echt met je mee.
Op zo'n moment zou je liefst even je verstand willen stilzetten om niet te hoeven nadenken.
Waarom, waarom, ik heb het mezelf ook al zo dikwijls afgevraagd. Vroeger dan probeerde ik me sterk te houden, maar bij mij thuis vloeien de traantjes soms rijkelijk.
Veel sterkte. Het spermastaal van mijn echtgenoot is ook van een verminderde kwaliteit, maar toch nog voldoende voor IUI. Dus wat doe je dan ? Doorgaan.
Huil of roep maar eens goed uit. Dat kan deugd doen.
Als je hier op het forum leest, dan besef je dat je niet alleen staat. Dus we moeten nu wel volhouden, he.
groetjes
Katy
Ja, ik word er even stil van als ik lees dat er weeral een IUI mislukt is. Ik voel echt met je mee.
Op zo'n moment zou je liefst even je verstand willen stilzetten om niet te hoeven nadenken.
Waarom, waarom, ik heb het mezelf ook al zo dikwijls afgevraagd. Vroeger dan probeerde ik me sterk te houden, maar bij mij thuis vloeien de traantjes soms rijkelijk.
Veel sterkte. Het spermastaal van mijn echtgenoot is ook van een verminderde kwaliteit, maar toch nog voldoende voor IUI. Dus wat doe je dan ? Doorgaan.
Huil of roep maar eens goed uit. Dat kan deugd doen.
Als je hier op het forum leest, dan besef je dat je niet alleen staat. Dus we moeten nu wel volhouden, he.
groetjes
Katy
-
Patricia Torfs
- Berichten: 12
- Lid geworden op: 24 april 2007, 18:51
Hey Katy
Ik heb voor mezelf een lijn moeten trekken tot waar ik ga. Niet omdat ik niet alles wil geven om een kindje te krijgen, maar omdat ik nu het gevoel heb dat alles maar dan ook alles in het teken staat van dat kindje.
Wij zijn nu (volgende september) 4 jaar bezig en dat begint toch wel te wegen.
Dus, ik weet volgende vrijdag of deze inseminatiepoging gelukt is of niet, en dan ga ik nog één cyclus IUI proberen. Lukt dat niet dan zullen we overstappen naar IVF of ICSI (dat moet nog besproken worden) en daar ga ik ook één poging van ondernemen (dan ben je nog wel even bezig hoor), maar dan is het gedaan. Misschien lijkt dat voor vele mensen onbegrijpelijk, maar tegen dan zijn we 5 jaar bezig en als het dan nog niet gelukt is, dan zal het wel nooit lukken. Er moet toch nog iets anders in het leven zijn dat ons gelukkig maakt. Niet dat ik nu niet gelukkig ben, maar er ontbreekt nog een schakelte.
Ik weet ook niet hoe ik ga reageren als ik eenmaal op dit punt beland ben, maar ik zal dan maar hopen dat ik de juiste beslissing genomen heb. Ik moet alleen zeker zijn voor mezelf dat ik (toch bijna) alles gedaan heb wat ik kon. Ik wil hier ook niet aan kapot gaan hé, en onze relatie mag dat ook niet doen.
Vooralsnog hoop ik dat deze poging toch positief zal zijn. Wat ik wel al geleerd heb is dat familie en vrienden (die overigens deze problemen niet hebben) het allemaal zoveel beter weten. Waarom doe je niet dit?? en waarom doe je niet dat?? Ik heb al veel gezegd dat ze zich maar ne keer in onze schoenen moeten zetten en dat het dan waarschijnlijk toch wel een pak minder zal zijn, de commentaar.
enfin, ik hoop voor vrijdag en ik hoop ook dat de adempauze die jij neemt je weer nieuwe moed geeft, echt waar. Groetjes Patricia
Ik heb voor mezelf een lijn moeten trekken tot waar ik ga. Niet omdat ik niet alles wil geven om een kindje te krijgen, maar omdat ik nu het gevoel heb dat alles maar dan ook alles in het teken staat van dat kindje.
Wij zijn nu (volgende september) 4 jaar bezig en dat begint toch wel te wegen.
Dus, ik weet volgende vrijdag of deze inseminatiepoging gelukt is of niet, en dan ga ik nog één cyclus IUI proberen. Lukt dat niet dan zullen we overstappen naar IVF of ICSI (dat moet nog besproken worden) en daar ga ik ook één poging van ondernemen (dan ben je nog wel even bezig hoor), maar dan is het gedaan. Misschien lijkt dat voor vele mensen onbegrijpelijk, maar tegen dan zijn we 5 jaar bezig en als het dan nog niet gelukt is, dan zal het wel nooit lukken. Er moet toch nog iets anders in het leven zijn dat ons gelukkig maakt. Niet dat ik nu niet gelukkig ben, maar er ontbreekt nog een schakelte.
Ik weet ook niet hoe ik ga reageren als ik eenmaal op dit punt beland ben, maar ik zal dan maar hopen dat ik de juiste beslissing genomen heb. Ik moet alleen zeker zijn voor mezelf dat ik (toch bijna) alles gedaan heb wat ik kon. Ik wil hier ook niet aan kapot gaan hé, en onze relatie mag dat ook niet doen.
Vooralsnog hoop ik dat deze poging toch positief zal zijn. Wat ik wel al geleerd heb is dat familie en vrienden (die overigens deze problemen niet hebben) het allemaal zoveel beter weten. Waarom doe je niet dit?? en waarom doe je niet dat?? Ik heb al veel gezegd dat ze zich maar ne keer in onze schoenen moeten zetten en dat het dan waarschijnlijk toch wel een pak minder zal zijn, de commentaar.
enfin, ik hoop voor vrijdag en ik hoop ook dat de adempauze die jij neemt je weer nieuwe moed geeft, echt waar. Groetjes Patricia
-
kathleenchris
- Berichten: 371
- Lid geworden op: 8 februari 2007, 10:59
Hallo Katy,
bedankt voor je persoonlijk berichtje. Het deed deugd en inderdaad de vrijdag heb ik al wenend naar m'n ouders gebeld. Ik kwam net van een baby bezoek en er was niemand thuis en viel echt in een gat. Nu is het weer beter... Maar je berichtje vind ik echt lief. Op zich hebben we nog niet veel pogingen achter de rug, maar we vechten zo lang voor onze kindjes ... lief en bedankt. Veel moed met de verdere behandelingen !
Hoi Patricia,
ik wil even op je berichtje reageren. Voor ik m'n zoontje had, wilden we een gesprek houden met het fertiliteitscentrum. Voordat we daar naar toe wilden gaan hadden we een limit opgesteld. Tot daar wilden we gaan, verder niet. Dus ik begrijp je redenering volkomen. Plots was ik natuurlijk zwanger en werd onze droom werkelijkheid. Na m'n zoontje had ik de ingesteldheid van als er geen tweede komt, dan is eentje méér als voldoende ! De tweede zwangerschap was er onverwacht snel, maar ik ben m'n dochtertje kwijtgeraakt na 30 weken zwangerschap door afgeknelde navelstreng. Nu doet het me meer pijn dan ooit en soms heb ik de vieze gedachte dat ik liever geen kinderen had (ik zou m'n zoontje wel geen dag kunnen missen hoor). Maar geen intens verdriet, gemis van iets dat je net niet kan hebben. Zo zie je dat kinderen, bezig zijn met kinderen, plannen maken etc .. je hele wereld op z'n kop kan zetten. Maar als jij zelf een lijn wilt en kunt trekken, moet je je eigen hart volgen ! Ik zit nu met zo veel in de knoop dat ik echt een knoppeke zou willen vinden, maar dat kennen jullie ook wel. Waarschijnlijk zullen we de stap IVF zetten, terwijl ik die vroeger niet wilde nemen. Maar ik ga ook maar een beperkt aantal pogingen doen. Dan hebben we inderdaad alles uitgeprobeerd en hebben we geen gevoel meer van 'als we dat maar gedaan hadden ...'
iedereen, veel succes
groetjes
kathleen
mama van een bengel en een engeltje
bedankt voor je persoonlijk berichtje. Het deed deugd en inderdaad de vrijdag heb ik al wenend naar m'n ouders gebeld. Ik kwam net van een baby bezoek en er was niemand thuis en viel echt in een gat. Nu is het weer beter... Maar je berichtje vind ik echt lief. Op zich hebben we nog niet veel pogingen achter de rug, maar we vechten zo lang voor onze kindjes ... lief en bedankt. Veel moed met de verdere behandelingen !
Hoi Patricia,
ik wil even op je berichtje reageren. Voor ik m'n zoontje had, wilden we een gesprek houden met het fertiliteitscentrum. Voordat we daar naar toe wilden gaan hadden we een limit opgesteld. Tot daar wilden we gaan, verder niet. Dus ik begrijp je redenering volkomen. Plots was ik natuurlijk zwanger en werd onze droom werkelijkheid. Na m'n zoontje had ik de ingesteldheid van als er geen tweede komt, dan is eentje méér als voldoende ! De tweede zwangerschap was er onverwacht snel, maar ik ben m'n dochtertje kwijtgeraakt na 30 weken zwangerschap door afgeknelde navelstreng. Nu doet het me meer pijn dan ooit en soms heb ik de vieze gedachte dat ik liever geen kinderen had (ik zou m'n zoontje wel geen dag kunnen missen hoor). Maar geen intens verdriet, gemis van iets dat je net niet kan hebben. Zo zie je dat kinderen, bezig zijn met kinderen, plannen maken etc .. je hele wereld op z'n kop kan zetten. Maar als jij zelf een lijn wilt en kunt trekken, moet je je eigen hart volgen ! Ik zit nu met zo veel in de knoop dat ik echt een knoppeke zou willen vinden, maar dat kennen jullie ook wel. Waarschijnlijk zullen we de stap IVF zetten, terwijl ik die vroeger niet wilde nemen. Maar ik ga ook maar een beperkt aantal pogingen doen. Dan hebben we inderdaad alles uitgeprobeerd en hebben we geen gevoel meer van 'als we dat maar gedaan hadden ...'
iedereen, veel succes
groetjes
kathleen
mama van een bengel en een engeltje
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 17 gasten