gesprekspartner
-
- Berichten: 126
- Lid geworden op: 2 februari 2007, 10:37
Becky,
Spijtig dat het ook niet bij je gelukt is. Het verdriet wordt bij mij ook elke keer groter...
Probeer je batterijen eens goed op te laden op reis. Zo'n maandje rust kan ook goed zijn voor je lichaam, ze zeggen toch regelmatig dat je gemakkelijker zwanger wordt in of na een periode waarin je minder stress hebt. Dus hopelijk wordt je vijfde IUI een succes.
Silvie
Spijtig dat het ook niet bij je gelukt is. Het verdriet wordt bij mij ook elke keer groter...
Probeer je batterijen eens goed op te laden op reis. Zo'n maandje rust kan ook goed zijn voor je lichaam, ze zeggen toch regelmatig dat je gemakkelijker zwanger wordt in of na een periode waarin je minder stress hebt. Dus hopelijk wordt je vijfde IUI een succes.
Silvie
-
- Berichten: 263
- Lid geworden op: 5 februari 2007, 13:25
Hoi Sylvie
Wij beginnen alweer aan onze 8ste IUI. IVF is bij ons plots geen optie meer, gezien onze gyneacoloog ons vertelde dat de slaagkansen met IVF tov IUI in ons geval niet veel beter zouden zijn.
Hij wil aldus doorgaan met IUI.
Dus dat wordt weer afwachten.
Ik heb het deze week ook moeilijk gehad toen ik ontdekte dat mijn 7de poging ook weer mislukt was.
Het vreet aan je. Ik krijg met momenten zin om er allemaal mee te stoppen, maarja, daar ga ik later misschien spijt van krijgen, dus doe je maar verder. De vraag is, hoe ver moet je gaan ? Hoe lang wil je ermee doorgaan ? Dat is voor mij een zeer moeilijke vraag.
Hou de moed erin, we zullen er ons samen wel doorwerken.
groetje
Katy
Wij beginnen alweer aan onze 8ste IUI. IVF is bij ons plots geen optie meer, gezien onze gyneacoloog ons vertelde dat de slaagkansen met IVF tov IUI in ons geval niet veel beter zouden zijn.
Hij wil aldus doorgaan met IUI.
Dus dat wordt weer afwachten.
Ik heb het deze week ook moeilijk gehad toen ik ontdekte dat mijn 7de poging ook weer mislukt was.
Het vreet aan je. Ik krijg met momenten zin om er allemaal mee te stoppen, maarja, daar ga ik later misschien spijt van krijgen, dus doe je maar verder. De vraag is, hoe ver moet je gaan ? Hoe lang wil je ermee doorgaan ? Dat is voor mij een zeer moeilijke vraag.
Hou de moed erin, we zullen er ons samen wel doorwerken.
groetje
Katy
-
- Berichten: 123
- Lid geworden op: 3 februari 2007, 9:06
Becky,
Jammer! Hopelijk kan je tijdens de vakantie terug wat moed vinden om door te gaan. Waar ga je op vakantie trouwens? Rust er maar eens goed uit!
Katy,
Succes met je nieuwe poging!
Mag ik je een vraagje stellen? Ik vind het vreemd dat je kansen met IVF niet automatisch groter zijn dan met IUI. Bij IVF is de bevruchting toch al gebeurd en is het 'alleen nog' een kwestie van innesteling? Of begrijp ik dat verkeerd? Moet zeggen dat ik van IVF nog niet teveel weet, aangezien ik nog altijd hoop op KI.
Ondertussen ben ik nog altijd aan het wachten op mijn maandstonden, zodat we ook aan een nieuwe poging kunnen beginnen. Ik heb al een week buikpijn, maar das al.
Succes aan iedereen!
Jammer! Hopelijk kan je tijdens de vakantie terug wat moed vinden om door te gaan. Waar ga je op vakantie trouwens? Rust er maar eens goed uit!
Katy,
Succes met je nieuwe poging!
Mag ik je een vraagje stellen? Ik vind het vreemd dat je kansen met IVF niet automatisch groter zijn dan met IUI. Bij IVF is de bevruchting toch al gebeurd en is het 'alleen nog' een kwestie van innesteling? Of begrijp ik dat verkeerd? Moet zeggen dat ik van IVF nog niet teveel weet, aangezien ik nog altijd hoop op KI.
Ondertussen ben ik nog altijd aan het wachten op mijn maandstonden, zodat we ook aan een nieuwe poging kunnen beginnen. Ik heb al een week buikpijn, maar das al.
Succes aan iedereen!
-
- Berichten: 263
- Lid geworden op: 5 februari 2007, 13:25
Beste Iris,
De reden waarom de IVF bij mij, persoonlijk niet zoveel meer kans op slagen zou geven, ligt in mijn leeftijd.
Als je 25 jaar bent dan zou IVF wel een aanzienlijke meerwaarde op kans betekenen. Maar vanaf 35 jaar zou die kans zo klein zijn, dat je beter voor IUI zou opteren, gezien de vele spuiten en pillen, om nog maar te zwijgen over de kostprijs van de behandeling als je geen terugbetaling meer geniet.
vandaar.
Hopelijk kunnen we samen positief naar de volgende ronde van IUI uitkijken. De moed erin houden, he. Ook al is het soms niet gemakkelijk.
Groetjes
Katy
De reden waarom de IVF bij mij, persoonlijk niet zoveel meer kans op slagen zou geven, ligt in mijn leeftijd.
Als je 25 jaar bent dan zou IVF wel een aanzienlijke meerwaarde op kans betekenen. Maar vanaf 35 jaar zou die kans zo klein zijn, dat je beter voor IUI zou opteren, gezien de vele spuiten en pillen, om nog maar te zwijgen over de kostprijs van de behandeling als je geen terugbetaling meer geniet.
vandaar.
Hopelijk kunnen we samen positief naar de volgende ronde van IUI uitkijken. De moed erin houden, he. Ook al is het soms niet gemakkelijk.
Groetjes
Katy
-
- Berichten: 126
- Lid geworden op: 2 februari 2007, 10:37
Katy,
Echt spijtig dat je zevende IUI niet gelukt is. De vraag hoe lang je ermee door moet gaan, zal wel heel moeilijk zijn. Voor mezelf zou dat heel lang zijn, gezien ik nog geen kinderen heb, en er zowat alles voor zou over hebben. Maar ik denk dat je uiteindelijk zelf wel zou aanvoelen wanneer het teveel is geworden.
Ik heb toch al wel veel verhalen gelezen op sites waarbij vrouwen pas op de elfde IUI zwanger zijn geworden. Het kan dus nog zeker.
Iris,
Jij moet nog drie dagen wachten op je uitslag. Ik nog een vijftal dagen. Ik voel ook elke maand wel wat anders. Sommige maanden heb ik hele gevoelige borsten, andere maanden wat steekjes in mijn buik. Sinds tweetal dagen voel ik ook afwisselend wat steken of gespannen gevoel in onderbuik. Ik probeer er niet teveel waarde aan te hechten, want heb al gemerkt dat mijn lichaam me soms goed voor de gek kan houden. Ook kan de pregnyl nog wat uitwerkingen hebben. Dit zou tot 12 dagen kunnen duren.
We houden er inderdaad samen de moed in!
Silvie
Echt spijtig dat je zevende IUI niet gelukt is. De vraag hoe lang je ermee door moet gaan, zal wel heel moeilijk zijn. Voor mezelf zou dat heel lang zijn, gezien ik nog geen kinderen heb, en er zowat alles voor zou over hebben. Maar ik denk dat je uiteindelijk zelf wel zou aanvoelen wanneer het teveel is geworden.
Ik heb toch al wel veel verhalen gelezen op sites waarbij vrouwen pas op de elfde IUI zwanger zijn geworden. Het kan dus nog zeker.
Iris,
Jij moet nog drie dagen wachten op je uitslag. Ik nog een vijftal dagen. Ik voel ook elke maand wel wat anders. Sommige maanden heb ik hele gevoelige borsten, andere maanden wat steekjes in mijn buik. Sinds tweetal dagen voel ik ook afwisselend wat steken of gespannen gevoel in onderbuik. Ik probeer er niet teveel waarde aan te hechten, want heb al gemerkt dat mijn lichaam me soms goed voor de gek kan houden. Ook kan de pregnyl nog wat uitwerkingen hebben. Dit zou tot 12 dagen kunnen duren.
We houden er inderdaad samen de moed in!
Silvie
-
- Berichten: 123
- Lid geworden op: 3 februari 2007, 9:06
-
- Berichten: 126
- Lid geworden op: 2 februari 2007, 10:37
-
- Berichten: 12
- Lid geworden op: 22 februari 2007, 22:26
Hallo allemal,
't Is inderdaad soms moeilijk om de moed erin te houden.. Iedereen in mijn omgeving zegt me dat ik er teveel mee bezig ben, maar hoe kan het ook anders, als je bezig bent met IUI?
Ik zal deze maand nog eens op de natuurlijke manier proberen, 't is weer eens iets anders, ha.
We gaan naar Ierland, voor een week, Iris
amai, ik hoor hier dat er dames zijn die tot 11 keer IUI proberen, mijn dokter heeft gezegd: maximum 6.
Groetjes!
't Is inderdaad soms moeilijk om de moed erin te houden.. Iedereen in mijn omgeving zegt me dat ik er teveel mee bezig ben, maar hoe kan het ook anders, als je bezig bent met IUI?
Ik zal deze maand nog eens op de natuurlijke manier proberen, 't is weer eens iets anders, ha.
We gaan naar Ierland, voor een week, Iris
amai, ik hoor hier dat er dames zijn die tot 11 keer IUI proberen, mijn dokter heeft gezegd: maximum 6.
Groetjes!
-
- Berichten: 126
- Lid geworden op: 2 februari 2007, 10:37
Sara,
Ik vind het enorm spijtig voor je. Is weer even slikken zeker...
Ik ben nog aan het afwachten tot vrijdag, maar heb geen goed voorgevoel. Voel me weer zoals alle vorige maanden, geen voortekenen.
Mij gaat het even niet zo goed, ben dan ook paar dagen thuis van het werk. Vreselijke hoofdpijn en kan me niet concentreren op het werk. Spanningshoofdpijn van de stress, zei de dokter.
Dit weekend ga ik met mijn vriend op weekend. Als het negatief is, dan hoop ik dat ik dit weekend weer ergens de moed zal vinden om door te gaan naar de vijfde poging.
Kan jij nog goed omgaan met maandelijkse tegenslagen?
groetjes,
Silvie
Ik vind het enorm spijtig voor je. Is weer even slikken zeker...
Ik ben nog aan het afwachten tot vrijdag, maar heb geen goed voorgevoel. Voel me weer zoals alle vorige maanden, geen voortekenen.
Mij gaat het even niet zo goed, ben dan ook paar dagen thuis van het werk. Vreselijke hoofdpijn en kan me niet concentreren op het werk. Spanningshoofdpijn van de stress, zei de dokter.
Dit weekend ga ik met mijn vriend op weekend. Als het negatief is, dan hoop ik dat ik dit weekend weer ergens de moed zal vinden om door te gaan naar de vijfde poging.
Kan jij nog goed omgaan met maandelijkse tegenslagen?
groetjes,
Silvie
-
- Berichten: 16
- Lid geworden op: 5 maart 2007, 13:16
De hoop nog niet opgeven hé...ik ken vrouwen die in het begin ook geen symptomen hadden maar toch zwanger waren! Ik blijf alvast duimen voor je!
Nu gaat het wel maar gisteren heb ik toch weer serieus wat afgehuild. M'n ogen zijn nu helemaal dik haha
Die teleurstelling...dat went nooit hé...jammer genoeg
Nu gaat het wel maar gisteren heb ik toch weer serieus wat afgehuild. M'n ogen zijn nu helemaal dik haha
Die teleurstelling...dat went nooit hé...jammer genoeg
-
- Berichten: 5
- Lid geworden op: 7 maart 2007, 16:19
Hallo iedereen,
Ik bezoek ondertussen ook reeds een kleine week deze site en ik heb stuk voor stuk jullie verhalen gelezen. Het is zo begrijpbaar voor mij! Ik doe even kort mijn verhaal: ik heb PCO dus geen natuurlijke eisprong. Deze moet dus opgewekt worden met Clomid (zit momenteel aan dosis van 3 per dag!) en inspuitingen Menopur. In september 2006 kreeg ik het prachtige nieuws dat ik zwanger was, spijtig genoeg resulteerde dit in een miskraam op ca. 10 weken en een curretage met veel verdriet als gevolg. November en december dan mijn lijf wat herstel en rust gegund en sinds januari opnieuw herbegonnen. Januari eisprong opgewekt, resultaat negatief! Februari eisprong opgewekt en bij boedanalyse op 26/2 kreeg ik te horen dat ik opnieuw zwanger was. Echter op 01/03 diende ik mn bloed opnieuw te laten trekken en was het zwangerschapshormoon volledig gezakt... dus niet meer zwanger (gynae zegt dat er bevruchting zal geweest zijn maar dat er héél vroeg al bij de innestelling iets verkeerd zal gegaan zijn.. een vrouw met een normale cyclus zou zelfs niet geweten hebben dat ze zwanger was, hoogstens 2 à 3 dagen overtijd zijn geweest). Ik moet zeggen dat de teleurstelling deze maand verschrikkelijk was! Ik heb écht diep gezeten en wou niemand horen of zien. Ik was op iedereen kwaad. Ook mijn vriend heeft het zeer moeilijk met dit alles en tracht mij telkens weer op te beuren en moed te geven maar ik voel dat hij er zelf stilletjes aan ook onder door gaat. Het is verdomd zo moeilijk ook om telkens weer om te gaan met die teleurstelling! Iedere maand terug naar af en dan stilletjes aan komt de hoop nadat je een eisprong hebt gehad... 14 dagen in onzekerheid, elk symptoompje dat je voelt denk je "zou ik...?" en dan op het hoogtepunt van je hoop krijg je het harde verdict 'negatief!'. En zo iedere maand weer opnieuw. Om dan nog maar te zwijgen van al je kennissen en vriendinnen bij wie het wél lukt en al de dikke buiken die je rondom je ziet. T'is net of je er toe aangetrokken wordt!
Maar kom, ik wil hier zeker en vast niet de negatieveling uithangen en mede door het bestaan van deze site weet ik nu dat ik zeker niet alleen sta en dat er héél veel vrouwen met dezelfde problemen en gevoelens worstelen. Ik wou eigenlijk met dit schrijven enkel wat lotgenoten vinden om mekaar wat moed en hoop te geven. Mijn situatie momenteel: zondag 11/03 mijn laatste 3 pilletjes Clomied genomen en nu vanavond op controle om te kijken of er reactie is en er een follikel aan het groeien is. Zoniet, starten met Menopur. We zien wel. Mijn vriend en ik gaan trouwens 24/03 voor een weekje op skivakantie en ik denk dat dat ons allebei ferm goed zal doen! Even weg van alles en je hoofd eens kunnen leegmaken. Kan deugd doen! Alleszins vele groetjes en sterkte en moed aan iedereen hier en tot schrijfs! Karo (29 jaar)
Ik bezoek ondertussen ook reeds een kleine week deze site en ik heb stuk voor stuk jullie verhalen gelezen. Het is zo begrijpbaar voor mij! Ik doe even kort mijn verhaal: ik heb PCO dus geen natuurlijke eisprong. Deze moet dus opgewekt worden met Clomid (zit momenteel aan dosis van 3 per dag!) en inspuitingen Menopur. In september 2006 kreeg ik het prachtige nieuws dat ik zwanger was, spijtig genoeg resulteerde dit in een miskraam op ca. 10 weken en een curretage met veel verdriet als gevolg. November en december dan mijn lijf wat herstel en rust gegund en sinds januari opnieuw herbegonnen. Januari eisprong opgewekt, resultaat negatief! Februari eisprong opgewekt en bij boedanalyse op 26/2 kreeg ik te horen dat ik opnieuw zwanger was. Echter op 01/03 diende ik mn bloed opnieuw te laten trekken en was het zwangerschapshormoon volledig gezakt... dus niet meer zwanger (gynae zegt dat er bevruchting zal geweest zijn maar dat er héél vroeg al bij de innestelling iets verkeerd zal gegaan zijn.. een vrouw met een normale cyclus zou zelfs niet geweten hebben dat ze zwanger was, hoogstens 2 à 3 dagen overtijd zijn geweest). Ik moet zeggen dat de teleurstelling deze maand verschrikkelijk was! Ik heb écht diep gezeten en wou niemand horen of zien. Ik was op iedereen kwaad. Ook mijn vriend heeft het zeer moeilijk met dit alles en tracht mij telkens weer op te beuren en moed te geven maar ik voel dat hij er zelf stilletjes aan ook onder door gaat. Het is verdomd zo moeilijk ook om telkens weer om te gaan met die teleurstelling! Iedere maand terug naar af en dan stilletjes aan komt de hoop nadat je een eisprong hebt gehad... 14 dagen in onzekerheid, elk symptoompje dat je voelt denk je "zou ik...?" en dan op het hoogtepunt van je hoop krijg je het harde verdict 'negatief!'. En zo iedere maand weer opnieuw. Om dan nog maar te zwijgen van al je kennissen en vriendinnen bij wie het wél lukt en al de dikke buiken die je rondom je ziet. T'is net of je er toe aangetrokken wordt!
Maar kom, ik wil hier zeker en vast niet de negatieveling uithangen en mede door het bestaan van deze site weet ik nu dat ik zeker niet alleen sta en dat er héél veel vrouwen met dezelfde problemen en gevoelens worstelen. Ik wou eigenlijk met dit schrijven enkel wat lotgenoten vinden om mekaar wat moed en hoop te geven. Mijn situatie momenteel: zondag 11/03 mijn laatste 3 pilletjes Clomied genomen en nu vanavond op controle om te kijken of er reactie is en er een follikel aan het groeien is. Zoniet, starten met Menopur. We zien wel. Mijn vriend en ik gaan trouwens 24/03 voor een weekje op skivakantie en ik denk dat dat ons allebei ferm goed zal doen! Even weg van alles en je hoofd eens kunnen leegmaken. Kan deugd doen! Alleszins vele groetjes en sterkte en moed aan iedereen hier en tot schrijfs! Karo (29 jaar)
-
- Berichten: 12
- Lid geworden op: 22 februari 2007, 22:26
Welkom, Karo, we kunnen hier inderdaad in ons forumpje een beetje 'uithuilen', want met vriendinnen gaat dat niet, of toch moeilijk. Zij hebben gewoon geen idee wat een emotioneel leed soms mee gepaard gaat.
Jammer, Sara, dat je ook geen chance hebt, ik ga ook de 5 e ronde beginnen volgende maand...
Ik heb een foto gezien van mezelf, deze week genomen.. en ik ben jammer genoeg op korte tijd heel veel verouderd (ben 30 geworden); ik vrees dat de stress zich begint af te tekenen op mijn gezicht
Jammer, Sara, dat je ook geen chance hebt, ik ga ook de 5 e ronde beginnen volgende maand...
Ik heb een foto gezien van mezelf, deze week genomen.. en ik ben jammer genoeg op korte tijd heel veel verouderd (ben 30 geworden); ik vrees dat de stress zich begint af te tekenen op mijn gezicht
-
- Berichten: 5
- Lid geworden op: 7 maart 2007, 16:19
Hey Becky en alle anderen!
Bedankt om me welkom te heten... doet deugd.
Ben woensdag op controle geweest en heb follikel van 1.5cm. Moet morgen opnieuw bloed laten trekken en s'avonds op controle. Kijken of follikel verder is gegroeid en zoja, inspuiting Pregnyl zodat ik 36u later eisprong heb. Op den duur wordt alles zo routine hé! Spijtig genoeg ook de 'verplichte sex'!
Silvie, heb jij ondertussen al meer nieuws? Ik hoop en duim alleszins mee voor jou!
Ja, Becky ik ken dat gevoel.. als je jezelf ziet op foto's van een paar jaar geleden kan je soms echt schrikken. Ikzelf word er 24 maart 29 en zie s'morgens in de spiegel ook dat ik er niet meer uitzie zoals 5 jaar geleden. Maar geloof me, niemand blijft jong zulle dus je bent zeker niet de enige! Ik heb het niet zozeer moeilijk met fysisch ouder worden maar wel met het psychische aspect. Ik bedoel dat ik de maanden en jaren maar zie verdertikken en elke maand dat het weer niet is gelukt besef ik dat ik een oudere moeder zal zijn dan gemiddeld (als het geluk van moeder worden voor mij ooit is weggelegd). Dat is bij mij vooral waar ik het moeilijk mee heb. Groetjes!
Bedankt om me welkom te heten... doet deugd.
Ben woensdag op controle geweest en heb follikel van 1.5cm. Moet morgen opnieuw bloed laten trekken en s'avonds op controle. Kijken of follikel verder is gegroeid en zoja, inspuiting Pregnyl zodat ik 36u later eisprong heb. Op den duur wordt alles zo routine hé! Spijtig genoeg ook de 'verplichte sex'!
Silvie, heb jij ondertussen al meer nieuws? Ik hoop en duim alleszins mee voor jou!
Ja, Becky ik ken dat gevoel.. als je jezelf ziet op foto's van een paar jaar geleden kan je soms echt schrikken. Ikzelf word er 24 maart 29 en zie s'morgens in de spiegel ook dat ik er niet meer uitzie zoals 5 jaar geleden. Maar geloof me, niemand blijft jong zulle dus je bent zeker niet de enige! Ik heb het niet zozeer moeilijk met fysisch ouder worden maar wel met het psychische aspect. Ik bedoel dat ik de maanden en jaren maar zie verdertikken en elke maand dat het weer niet is gelukt besef ik dat ik een oudere moeder zal zijn dan gemiddeld (als het geluk van moeder worden voor mij ooit is weggelegd). Dat is bij mij vooral waar ik het moeilijk mee heb. Groetjes!
-
- Berichten: 126
- Lid geworden op: 2 februari 2007, 10:37
Voor ons deze maand weer slecht nieuws. Onze vierde IUI is niet gelukt. Ik had het verwacht, maar het komt toch steeds hard aan. We starten onze laatste IUI en daarna IVF. Ik had nooit gedacht nog aan de IVF toe te komen, maar nu lijkt het wel heel dicht te komen. Als het nodig is, zal ik het wel doen maar momenteel schrikt IVF mij toch nog af. Ik hoop dat onze laatste IUI lukt natuurlijk.
Ik hoop dat binnenkort iemand op dit forum toch eens goed nieuws heeft hé. Laat het zeker weten! Ik wens het jullie (en ook mezelf ) allemaal toe.
Silvie
Ik hoop dat binnenkort iemand op dit forum toch eens goed nieuws heeft hé. Laat het zeker weten! Ik wens het jullie (en ook mezelf ) allemaal toe.
Silvie
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 11 gasten