2de IUI mislukt
-
Nala80
- Berichten: 124
- Lid geworden op: 17 juni 2008, 17:25
2de IUI mislukt
Ik zit er een beetje door vandaag. Onze 2de IUI poging is mislukt. We zijn sinds de zomer van 2005 aan het proberen om zwanger te geraken. Over het algemeen ben ik positief ingesteld, maar soms heb ik het er toch moeilijk mee, zoals deze week. Ik wil me opsluiten en niemand zien. Wou dit gewoon even kwijt.
-
Iris
- Berichten: 123
- Lid geworden op: 3 februari 2007, 9:06
Hallo Nala80
Is toch normaal dat je je even wil afsluiten van iedereen als je net negatief nieuws hebt gekregen? Denk dat de meesten onder ons wel weten hoe dat voelt. Hopelijk vind je snel weer de moed om er terug in te vliegen. En weet dat je niet alleen bent, ook al lijkt het soms zo in je omgeving.
Veel sterkte!
Is toch normaal dat je je even wil afsluiten van iedereen als je net negatief nieuws hebt gekregen? Denk dat de meesten onder ons wel weten hoe dat voelt. Hopelijk vind je snel weer de moed om er terug in te vliegen. En weet dat je niet alleen bent, ook al lijkt het soms zo in je omgeving.
Veel sterkte!
-
Nala80
- Berichten: 124
- Lid geworden op: 17 juni 2008, 17:25
Dank je wel voor je berichtje, lieve Iris.
Ik sta soms versteld van mezelf dat ik zo verdrietig kan zijn, en ben verbaasd als ik lees dat dit het normaal is om je zo te voelen
Ik probeer altijd zo positief mogelijk te denken, en zaken te relativeren, maar af en toe duikt er dan weer zo'n moment van verdriet op.
Maar kleine dingen die ik doe, krikken me dan weer op, zoals simpele dingen, een afspraak maken bij de tandarts, goed werk leveren, een vriendin bezoeken,... Gewoon de dagelijkse dingen, maar die geven me het gevoel dat ik goed bezig ben, en dat ik iets positief doe.
Ik sta soms versteld van mezelf dat ik zo verdrietig kan zijn, en ben verbaasd als ik lees dat dit het normaal is om je zo te voelen
Ik probeer altijd zo positief mogelijk te denken, en zaken te relativeren, maar af en toe duikt er dan weer zo'n moment van verdriet op.Maar kleine dingen die ik doe, krikken me dan weer op, zoals simpele dingen, een afspraak maken bij de tandarts, goed werk leveren, een vriendin bezoeken,... Gewoon de dagelijkse dingen, maar die geven me het gevoel dat ik goed bezig ben, en dat ik iets positief doe.
-
K'tje
- Berichten: 1105
- Lid geworden op: 7 april 2008, 15:46
Hey Nala80,
ik begrijp je gevoelens ook maar al te goed (iedereen hier denk ik)
Ik ben ook al vaak geschrokken van mezelf, dat ik op sommige momenten me echt depressief kan voelen, en dan net als jij, op andere momenten me gelukkig kan voelen als ik iets heel gewoons of kleins doe of meemaak...
Je leert wat meer te relativeren hé als je in onze situatie zit...
Ik wens je veel succes, op naar de 3e IUI, het lukt jullie wel!
Wij zijn nu begonnen aan de 6e IUI (het wordt ook de laatste, als deze niet lukt, dan zullen we overstappen op IVF of ICSI), en ik probeer toch om de moed erin te houden, en positief te blijven! Het lukt niet altijd, maar da's heel normaal volgens mij...
Liefs,
K'tje
ik begrijp je gevoelens ook maar al te goed (iedereen hier denk ik)
Ik ben ook al vaak geschrokken van mezelf, dat ik op sommige momenten me echt depressief kan voelen, en dan net als jij, op andere momenten me gelukkig kan voelen als ik iets heel gewoons of kleins doe of meemaak...
Je leert wat meer te relativeren hé als je in onze situatie zit...
Ik wens je veel succes, op naar de 3e IUI, het lukt jullie wel!
Wij zijn nu begonnen aan de 6e IUI (het wordt ook de laatste, als deze niet lukt, dan zullen we overstappen op IVF of ICSI), en ik probeer toch om de moed erin te houden, en positief te blijven! Het lukt niet altijd, maar da's heel normaal volgens mij...
Liefs,
K'tje
-
Kim*
- Berichten: 61
- Lid geworden op: 5 februari 2008, 22:07
-
Nessa
- Berichten: 18
- Lid geworden op: 18 juni 2008, 16:12
IUI
Hallo,
ik herken mezelf in jullie verhalen... Ook wij hoopten snel zwanger te worden, toen ik december 2006 stopte met de pil te nemen.
Na een jaar was ik nog steeds niet zwanger. Maar had ik wel ontzettend lange cyclussen (45 dagen was geen uitzondering). De gynaecoloog deed een aantal onderzoeken: eierstokken, sperma, ... Het verdict was niet volledig negatief maar rooskleurig zag het er ook niet meteen uit. Het zou moeilijk zijn om natuurlijk en spontaan zwanger te worden. Mijn eitjes groeien onvoldoende en mijn vriend heeft onvoldoende zaadcellen van goede kwaliteit.
De gynaecoloog stelde ons het te doorlopen programma voor. Zes pogingen met inseminatie waarbij er telkens wordt gestimuleerd met clomid. Vervolgens kunnen er zes pogingen gedaan worden met ivf. 12 kansen dus... Ondertussen heeft de gynaecoloog mijn dosis clomid al twee keer verhoogd. Ik zit nu aan 150mg (3pilletjes) per dag gedurende 5 dagen. Ik heb ook al zelf moeten 'bijspuiten'. Wanneer er een eitje groot genoeg is, krijg ik pregnyl om vervolgens over te gaan op de inseminatie.
Poging 1 mislukt... Poging 2 mislukt... Vrijdag een eerste follikelmeting. Zal er een groot genoeg eitje zijn? Het hele circus begint weer opnieuw. Het is nog maar de derde keer maar ik heb het er ontzettend moeilijk mee. Zwanger worden zou niet zo moeilijk mogen zijn...
Ik heb sinds kort een aantal mensen uit mijn omgeving het verhaal gedaan. Maar de reacties zijn niet meteen wat ik verwachtte. "Je bent nog jong, het komt wel." Ik ben 28j, wilt dit dan zeggen dat ik nog geen recht heb om moeder te worden? Of dat je verlangen minder groot is? En de klassieker: "je moet er niet zoveel mee bezig zijn, ik ken iemand die ..." Hoe kan je er niet mee bezig zijn? Ons hele leven staat on hold, ook al doen we nog zo ons best om er het beste van te maken. Hoe gaan jullie hiermee om?
Groetjes,
Nessa
PS: ik ben blij dat ik jullie gevonden heb...
ik herken mezelf in jullie verhalen... Ook wij hoopten snel zwanger te worden, toen ik december 2006 stopte met de pil te nemen.
Na een jaar was ik nog steeds niet zwanger. Maar had ik wel ontzettend lange cyclussen (45 dagen was geen uitzondering). De gynaecoloog deed een aantal onderzoeken: eierstokken, sperma, ... Het verdict was niet volledig negatief maar rooskleurig zag het er ook niet meteen uit. Het zou moeilijk zijn om natuurlijk en spontaan zwanger te worden. Mijn eitjes groeien onvoldoende en mijn vriend heeft onvoldoende zaadcellen van goede kwaliteit.
De gynaecoloog stelde ons het te doorlopen programma voor. Zes pogingen met inseminatie waarbij er telkens wordt gestimuleerd met clomid. Vervolgens kunnen er zes pogingen gedaan worden met ivf. 12 kansen dus... Ondertussen heeft de gynaecoloog mijn dosis clomid al twee keer verhoogd. Ik zit nu aan 150mg (3pilletjes) per dag gedurende 5 dagen. Ik heb ook al zelf moeten 'bijspuiten'. Wanneer er een eitje groot genoeg is, krijg ik pregnyl om vervolgens over te gaan op de inseminatie.
Poging 1 mislukt... Poging 2 mislukt... Vrijdag een eerste follikelmeting. Zal er een groot genoeg eitje zijn? Het hele circus begint weer opnieuw. Het is nog maar de derde keer maar ik heb het er ontzettend moeilijk mee. Zwanger worden zou niet zo moeilijk mogen zijn...
Ik heb sinds kort een aantal mensen uit mijn omgeving het verhaal gedaan. Maar de reacties zijn niet meteen wat ik verwachtte. "Je bent nog jong, het komt wel." Ik ben 28j, wilt dit dan zeggen dat ik nog geen recht heb om moeder te worden? Of dat je verlangen minder groot is? En de klassieker: "je moet er niet zoveel mee bezig zijn, ik ken iemand die ..." Hoe kan je er niet mee bezig zijn? Ons hele leven staat on hold, ook al doen we nog zo ons best om er het beste van te maken. Hoe gaan jullie hiermee om?
Groetjes,
Nessa
PS: ik ben blij dat ik jullie gevonden heb...
-
feliz
- Berichten: 4
- Lid geworden op: 17 februari 2008, 10:42
het is toch raar dat we met zovelen dezelfde moeilijke periode meemaken - ik herken me volledig in jullie verhalen : wij besloten in mei 2006 voor kindjes te gaan maar bij ons 1ste bezoek aan de gynae bleek dat ik een grote cyste had die verwijderd moest worden. Eind juli ging ik dus onder het mes en daarna begonnen we met veel hoop aan ons 'klussen'.
In december ging ik opnieuw op controle en bleek alles nog ok maar in juni 2007 stelde mijn gynae opnieuw een cyste vast. Gevolg : opnieuw onder het mes en daarna een Zoladex-kuur (dit is een hormonenkuur die je in je menopauze brengt en alles stillegt in je eierstokken zodat alles een beetje kan rusten na die 2de operatie).
Mijn gynae verwees me ook meteen door naar de fertiliteitsdienst in AZ Sint-Lucas te Gent voor een nauwe opvolging - een beslissing waarvoor ik haar nu nog steeds dankbaar ben !
In december konden we uiteindelijk onze 1ste IUI hebben en wat bleek : het was al meteen gelukt !! We konden het zelf bijna niet geloven maar toch was het waar. Ons geluk was echter van korte duur want na 6.5 weken kreeg ik een miskraam (wellicht had ik een buitenbaarmoederlijke zwnangerschap gehad). Terug naar af dus ...
Ondertussen hebben we in april onze 3de IUI gehad (mislukt) en hebben we in mei een maandje pauze ingelast.
Ik had de voorbije weken heel veel stress op het werk en met al deze zware emotionele balast erbij, werd het me plots te veel : niet anders dan schreien, schreien en schreien ...
Ik ben sedert donderdag thuis van mijn werk en ervaar dit als een adempauze in deze toch wel zware emotionele periode. Ik voel me ondertussen wel al wat beter maar heb nog maar eens beseft dat een mens naar zijn lichaam moet luisteren ...
Komende donderdag/vrijdag hebben we wellicht onze 4de IUI en we hopen maar we durven niet te veel hopen ook ... maar dit kennen jullie wellicht ook ...
dikke knuffel aan wie dit nodig heeft !
In december ging ik opnieuw op controle en bleek alles nog ok maar in juni 2007 stelde mijn gynae opnieuw een cyste vast. Gevolg : opnieuw onder het mes en daarna een Zoladex-kuur (dit is een hormonenkuur die je in je menopauze brengt en alles stillegt in je eierstokken zodat alles een beetje kan rusten na die 2de operatie).
Mijn gynae verwees me ook meteen door naar de fertiliteitsdienst in AZ Sint-Lucas te Gent voor een nauwe opvolging - een beslissing waarvoor ik haar nu nog steeds dankbaar ben !
In december konden we uiteindelijk onze 1ste IUI hebben en wat bleek : het was al meteen gelukt !! We konden het zelf bijna niet geloven maar toch was het waar. Ons geluk was echter van korte duur want na 6.5 weken kreeg ik een miskraam (wellicht had ik een buitenbaarmoederlijke zwnangerschap gehad). Terug naar af dus ...
Ondertussen hebben we in april onze 3de IUI gehad (mislukt) en hebben we in mei een maandje pauze ingelast.
Ik had de voorbije weken heel veel stress op het werk en met al deze zware emotionele balast erbij, werd het me plots te veel : niet anders dan schreien, schreien en schreien ...
Ik ben sedert donderdag thuis van mijn werk en ervaar dit als een adempauze in deze toch wel zware emotionele periode. Ik voel me ondertussen wel al wat beter maar heb nog maar eens beseft dat een mens naar zijn lichaam moet luisteren ...
Komende donderdag/vrijdag hebben we wellicht onze 4de IUI en we hopen maar we durven niet te veel hopen ook ... maar dit kennen jullie wellicht ook ...
dikke knuffel aan wie dit nodig heeft !
-
Nala80
- Berichten: 124
- Lid geworden op: 17 juni 2008, 17:25
Dag K'tje, dank je voor je berichtje. We zitten inderdaad allemaal in hetzelfde schuitje, en zien veel herkenningspunten bij elkaar. Ik wens je van harte een klein wondertje toe!
Dag Kim, dank je voor de virtuele knuffel en de bemoedigende woorden! Dat doet echt goed.
Dag Nessa, je verhaal is heel herkenbaar. Ik vertel het ook liever niet aan te veel mensen, want zoals je zegt is het moeilijk voor anderen om zich echt voor te stellen wat je voelt en wat je meemaakt. En om er dan nog eens gepast op te reageren. Ik ben ook 28 jaar. We hebben er een 2de IUI poging opzitten, maar we doen alles rustig aan, en proberen stil te staan bij de goede dingen in het leven die we wel hebben, zoals een goede relatie, goed werk,... Veel succes lieve Nessa, en veel sterkte op je weg!
Dag Feliz, zoals je zegt moeten we inderdaad wat meer naar ons lichaam luisteren. We gaan steeds door en af en toe moet we toch even ontladen, en hebben we een periode dat we het er allemaal uithuilen. En dan denken we: vanwaar komt dat? Maar het is eigenlijk heel normaal. Het is een manier om ermee om te gaan, en de hele weg te verwerken. Ik heb vorig jaar ook een miskraam gehad op een kleine 11 weken. Dikke knuffel terug, en gebruik je adempauze! Het doet ons stilstaan, en dat is soms wel eens nodig. Zodat we er daarna terug tegenaan kunnen gaan. Succes met je 4de poging! xxx
Dag Kim, dank je voor de virtuele knuffel en de bemoedigende woorden! Dat doet echt goed.
Dag Nessa, je verhaal is heel herkenbaar. Ik vertel het ook liever niet aan te veel mensen, want zoals je zegt is het moeilijk voor anderen om zich echt voor te stellen wat je voelt en wat je meemaakt. En om er dan nog eens gepast op te reageren. Ik ben ook 28 jaar. We hebben er een 2de IUI poging opzitten, maar we doen alles rustig aan, en proberen stil te staan bij de goede dingen in het leven die we wel hebben, zoals een goede relatie, goed werk,... Veel succes lieve Nessa, en veel sterkte op je weg!
Dag Feliz, zoals je zegt moeten we inderdaad wat meer naar ons lichaam luisteren. We gaan steeds door en af en toe moet we toch even ontladen, en hebben we een periode dat we het er allemaal uithuilen. En dan denken we: vanwaar komt dat? Maar het is eigenlijk heel normaal. Het is een manier om ermee om te gaan, en de hele weg te verwerken. Ik heb vorig jaar ook een miskraam gehad op een kleine 11 weken. Dikke knuffel terug, en gebruik je adempauze! Het doet ons stilstaan, en dat is soms wel eens nodig. Zodat we er daarna terug tegenaan kunnen gaan. Succes met je 4de poging! xxx
-
smoske
- Berichten: 19
- Lid geworden op: 19 juni 2008, 23:07
heykes
wil jullie allemaal al heel veel sterkte wensen in deze moeilijke periode en weet wat jullie bedoelen met die reacties ik ben er 24 en mijn partner 31 en hebben een grote kinderwens maar dan krijgde dus echt de reactie van ge ze nog te jong ge hebt nog 20 jaar de tijd maar die begrijpe ni da ge op u 24 ook mama wild worden en door die clomid ben ik een paar kg bij gekomen en beginne een paar mannen in een volle cafetaria te roepe van he ge ze wel goe verdikt he al die kopkes dan naar u gericht en daar stade dan me u voeten aan de grond genageld wa moete dan als reactie geven heb men eige omgedaaid en ben gewoon door gegaan
groetjes
wil jullie allemaal al heel veel sterkte wensen in deze moeilijke periode en weet wat jullie bedoelen met die reacties ik ben er 24 en mijn partner 31 en hebben een grote kinderwens maar dan krijgde dus echt de reactie van ge ze nog te jong ge hebt nog 20 jaar de tijd maar die begrijpe ni da ge op u 24 ook mama wild worden en door die clomid ben ik een paar kg bij gekomen en beginne een paar mannen in een volle cafetaria te roepe van he ge ze wel goe verdikt he al die kopkes dan naar u gericht en daar stade dan me u voeten aan de grond genageld wa moete dan als reactie geven heb men eige omgedaaid en ben gewoon door gegaan
groetjes
-
Nala80
- Berichten: 124
- Lid geworden op: 17 juni 2008, 17:25
Die reacties over je gewicht zijn inderdaad vervelend, vooral als je je er zelf niet zo goed bij voelt.
Ik denk dat mensen niet weten hoe te reageren, en dat ze je willen troosten met de beste intenties. Uiteraard ben je niet te jong om aan kinderen te beginnen, maar langs de andere kant merk ik bij mezelf dat ik soms denk: ik ben nog jong, ik heb nog tijd om te proberen, lukt het dit jaar niet, dan lukt het volgend jaar misschien. Uiteraard is dat vaak op andere momenten dan ook weer geen troost
Ik wens jou eveneens veel sterkte in deze moeilijke periode!
Ik denk dat mensen niet weten hoe te reageren, en dat ze je willen troosten met de beste intenties. Uiteraard ben je niet te jong om aan kinderen te beginnen, maar langs de andere kant merk ik bij mezelf dat ik soms denk: ik ben nog jong, ik heb nog tijd om te proberen, lukt het dit jaar niet, dan lukt het volgend jaar misschien. Uiteraard is dat vaak op andere momenten dan ook weer geen troost
Ik wens jou eveneens veel sterkte in deze moeilijke periode!
-
Tiny
- Berichten: 301
- Lid geworden op: 20 juli 2008, 21:07
-
Nala80
- Berichten: 124
- Lid geworden op: 17 juni 2008, 17:25
Dag Tiny,
We hebben nog geen nieuwe poging ondernomen. Mijn man is eind juni begonnen met medicatie (Tamoxifen) en we hopen dat dat de spermakwaliteit zal verbeteren. Momenteel zijn we dus op de natuurlijke manier aan het proberen. We zijn van plan om pas binnen een paar maand een 3de IUI te doen.
Ik wens je veel succes!
We hebben nog geen nieuwe poging ondernomen. Mijn man is eind juni begonnen met medicatie (Tamoxifen) en we hopen dat dat de spermakwaliteit zal verbeteren. Momenteel zijn we dus op de natuurlijke manier aan het proberen. We zijn van plan om pas binnen een paar maand een 3de IUI te doen.
Ik wens je veel succes!
-
Kim*
- Berichten: 61
- Lid geworden op: 5 februari 2008, 22:07
Hey Nala80
De medicatie die jouw partner moet nemen, waar zorgt die voor? Het zaad van mijn vriend is weinig beweeglijk en ook de vorm is niet zo goed. Volgens onze behandelende arts bestaat er geen medicatie om dit te bevorderen. Maar nu lees ik dus iets anders en aangezien alle kleine beetjes helpen ...
Groetjes
Kim
De medicatie die jouw partner moet nemen, waar zorgt die voor? Het zaad van mijn vriend is weinig beweeglijk en ook de vorm is niet zo goed. Volgens onze behandelende arts bestaat er geen medicatie om dit te bevorderen. Maar nu lees ik dus iets anders en aangezien alle kleine beetjes helpen ...
Groetjes
Kim
-
Nessa
- Berichten: 18
- Lid geworden op: 18 juni 2008, 16:12
Hallo allemaal,
onze derde IUI poging is in juni mislukt. Na een maandje 'vrijaf' gaan we er nu weer voor.
Er een maandje uit zijn, heeft me goed gedaan. Toen ik mijn regels kreeg, was ik wel teleurgesteld. Stiekem had ik gehoopt dat het spontaan zou gelukt zijn omdat de vakantie zo relaxed was. Maar helaas...
Ik ben op het moment weer volop Clomid aan het nemen (3 pilletjes/dag). Maandag heb ik een follikelmeting. Hopelijk heb ik goede eitjes.
Indien deze 4e poging ook mislukt, gaan we, op aanraden van mijn gyne, overstappen op IVF. Ik heb er wel wat schrik voor. Er komt toch wel veel meer bij kijken dan bij IUI.
Hopelijk komt het zover niet...
Groeten,
Nessa
onze derde IUI poging is in juni mislukt. Na een maandje 'vrijaf' gaan we er nu weer voor.
Er een maandje uit zijn, heeft me goed gedaan. Toen ik mijn regels kreeg, was ik wel teleurgesteld. Stiekem had ik gehoopt dat het spontaan zou gelukt zijn omdat de vakantie zo relaxed was. Maar helaas...
Ik ben op het moment weer volop Clomid aan het nemen (3 pilletjes/dag). Maandag heb ik een follikelmeting. Hopelijk heb ik goede eitjes.
Indien deze 4e poging ook mislukt, gaan we, op aanraden van mijn gyne, overstappen op IVF. Ik heb er wel wat schrik voor. Er komt toch wel veel meer bij kijken dan bij IUI.
Hopelijk komt het zover niet...
Groeten,
Nessa
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Google [Bot] en 36 gasten