2de IUI mislukt

[Nala80]

De medicatie die jouw partner moet nemen, waar zorgt die voor? Het zaad van mijn vriend is weinig beweeglijk en ook de vorm is niet zo goed. Volgens onze behandelende arts bestaat er geen medicatie om dit te bevorderen. Maar nu lees ik dus iets anders en aangezien alle kleine beetjes helpen ...

Er is inderdaad geen medicatie waarbij je zeker weet of het helpt. Tamoxifen blijkt echter te werken in 50 tot 60% van de gevallen. Het kan voor algemene verbetering van de spermakwaliteit zorgen, hoeveelheid, beweeglijkheid, vorm,...

Er zijn ook natuurlijke producten, maar die werken maar in 10% van de gevallen.

[Nala80]

onze derde IUI poging is in juni mislukt. Na een maandje 'vrijaf' gaan we er nu weer voor.
Er een maandje uit zijn, heeft me goed gedaan. Toen ik mijn regels kreeg, was ik wel teleurgesteld. Stiekem had ik gehoopt dat het spontaan zou gelukt zijn omdat de vakantie zo relaxed was. Maar helaas...

Ik ben op het moment weer volop Clomid aan het nemen (3 pilletjes/dag). Maandag heb ik een follikelmeting. Hopelijk heb ik goede eitjes.
Indien deze 4e poging ook mislukt, gaan we, op aanraden van mijn gyne, overstappen op IVF. Ik heb er wel wat schrik voor. Er komt toch wel veel meer bij kijken dan bij IUI.

Hopelijk komt het zover niet...

Onze dokter raadt ons ook aan om over te stappen op IVF. We gaan nog even afwachten, want het lijkt me toch veel ingrijpender dan gewoon inseminatie, ondanks de hogere slaagkansen. We proberen eerst nog medicatie, en nog een inseminatie, en daarna zien we wel weer verder.

[Nala80]

Volgende week hebben we een afspraak met de gynaecoloog. We gaan een 3de IUI proberen. Ben benieuwd wanneer het eitje zal komen. En hoe de kwaliteit van het sperma zal zijn deze keer.

[Nala80]

En de 3de IUI is ook mislukt.

[Janne]

Dag Nala

ik voel met je mee! Huil maar eens goed uit!Gaan jullie nog een vierde poging ondernemen of stappen jullie over op ivf?

Mijn partner heeft ook last van een verminderde vruchtbaarheid (te trage en te weinig zaadcellen). Hij neemt nu Flixar en ik heb niet de indruk dat het werkt. Werkt de Tamoxifen bij jullie? Wat is juist jullie probleem?

Dikke knuffel!

[Nala80]

We gaan nog 2 maand gewoon proberen, en dan waarschijnlijk overstappen op ivf. Dit is ook hetgeen onze gyn ons aanraadt.

We hebben het sperma van mijn man laten testen toen hij al 3,5 maand Tamoxifen had genomen, en hij had 14 milj. zaadcellen, terwijl hij ervoor tussen de 5 en 9 milj. had, dus nog niet wow, maar wel een stuk beter.

Volgens de dokter ligt het probleem dus voornamelijk aan de spermakwaliteit.

En bij jullie? In elk geval veel succes toegewenst!

[Nala80]

Hij neemt nu Flixar en ik heb niet de indruk dat het werkt.

Ik heb gelezen dat Flixar een voedingssupplement is. Mijn man heeft eerder ook een voedingssupplement genomen gedurende 3 maand, en dat heeft ook niets gedaan. Voedingssupplementen werken maar in 10% van de gevallen. Bij Tamoxifen heeft het bij 50 à 60% van de mannen die het nemen een positief effect.

[Janne]

Bij ons ligt het probleem bij de hoeveelheid en de snelheid. Mijn partner heeft rond de 9 milj zaadcellen. Ik moet morgen naar de gyneacoloog voor een echo en bloedonderzoek en ga hem eens vragen naar de Tamoxifen. Elke verbetering geeft ons meer kans!

Bedankt voor de tip! En veel succes met de twee volgende pogingen. Wij hebben na deze poging ook nog twee pogingen en dan stappen we over op ivf. Ik zie er wel tegenop!Hopelijk komt het niet zo ver!

[Nala80]

Meestal als er iets scheelt aan de hoeveelheid, dan is er ook iets mis met snelheid en vorm hoor. Bij ons ook, maar ik zou niet direct weten hoe goed of hoe slecht.

We gaan geen iui meer doen, maar de komende twee maand op de natuurlijke manier, en daarna waarschijnlijk ivf. Ik zie er ook wat tegenop.

[Katy]

18de IUI mislukt, biochemische miskraam, ik zie het niet meer zitten

katy

[Loeki]

Ocharme Katy toch, ik voel zo met je mee meid! Wat een ellende!!!

Misschien alles even laten bezinken, en zien wat Prof D' Hooghe zegt in november?

Vele dikke knufs meid!

[Katy]

Hoi Loekie

Hoe gaat het met je follikels ? Jij maakt ook wel zenuwslopende zaken mee, zeg. Ik zou net zoals jij ook kiezen om de beurt te laten doorgaan.
De voorlaatste keer had ik 4 follikels en toen zei de arts ook dat de IUI misschien kon doorgaan. Na een dag waren ze nog met drie en toe zei de arts dat de IUI weer misschien niet kon doorgaan. Ik heb toen gezegd : over mijn lijk, die IUI gaat door.
En ze hebben die effectief uitgevoerd. Resultaat een biochemische miskraam. Dus er was wel degelijk iets.

Ik had deze week op dag 14 al bloed laten trekken, ik kon echt niet meer wachten van spanning, plus de laatste twee dagen had ik echt last van gespannen borsten en draaiingen en heel moe. De waarde was toen positief, ik was aan de ene kant aan het zweven, maar aan de andere kant kwam direct mijn nuchtere kant naar boven en bleef ik waakzaam. Nu vrijdag terug bloed laten trekken en het was gezakt. Ik heb al niets anders gedaan dan gehuild. Ik kan niet buitenkomen, want ik krijg mijn ogen bijna niet meer open, zo gezwollen zijn ze.
Ik hoop dat ik terug de moed vind, maar het wordt verdraaid moeilijker en moeilijker. En qua steun van mijn man moet ik niet rekenen. Dus sta ik er weer, zoals altijd alleen voor. gelukkig heb ik jullie nog. Ik zou echt niet weten wat gedaan, moest ik hier niet eens mijn ding kunnen zeggen.
bedankt.
en voor iedereen, veel succes.

katy

[Loeki]

We houden de moed er nog even in, morgen controle. Voor de laatste hormoon instorting zat m'n grootste op 15.4 mm. Plus ze had volgens mij nipt gemeten, het kan dus ook 16 zijn (heb ik nog al eens gehad zeg, een vroedvrouw die gewoon vlakaf zei "tis 11, o nee, dat was ie vorige keer ook al, tzal dan wel 12 zijn"). En daar hou ik me aan vast. Vorige keer heb ik de pregnyl gehad op 17 mm, dus ik moet nog maar één millimeterke. Das één dag goed groeien nog hé, das al wat nodig is. De rest die eventueel meegroeit daar trek ik me nog niet teveel van aan. Alleen zuipen die kleintjes hopelijk niet al die menopur op, want dan groeit die grote niet.

Gyne's moesten je verdorie echt de keuze laten! We moeten dat toch zelf beslissen wat voor ons het zwaarste is, prikken of wachten. Zij kunnen dat toch niet weten. Ze denken direct van ja, prikken, das een ingreep en heeft dus risico's, maar ze staan niet stil bij de mogelijke risico's van extra wachten. Depressie bijvoorbeeld.

En die mannen ja, ik weet ook niet altijd wat ik met de mijne moet aanvangen. Ze gaan er heel anders mee om. Misschien ist voor de jouwe gewoon veel te moeilijk allemaal. De mijne houdt er zich soms ook het liefst van al gewoon buiten. Das zijn zelfbescherming. Maar ja, wij zitten ermee hé.

Nog vele dikke knufs, wees lief voor jezelf.

[Katy]

Hoi ,

ik weet niet hoe ik de dag weeral ga doorkomen. Ik voel me ellendig. Ik zie het even niet meer zitten. En het ergste van al is, dat ik niet kan rekenen op de steun van mijn man. Sterker nog, het woord echtscheiding komt hier steeds vaker ter sprake.
Ik weet dat in een partnerrelatie de kinderwens nooit even groot kan zijn. Er is altijd een partner die iets minder belang hecht aan het al dan niet slagen van de kinderwens. In ons geval, ben ik het die heel graag kinderen wou, maar mijn man was er nooit klaar voor. Ik heb steeds zijn wens gerespecteerd, maar ondertussen vlogen de jaren voorbij. En nu is het voor mij misschien te laat (gezien de leeftijd). Na 3 jaar medische behandelingen komt dit verwijt meer en meer naar boven. Terecht of onterecht? Ik weet één ding, dat ik me een beetje bedrogen voel.
Sorry, dat moest er even af. Eigenlijk hoort dit thuis in het moppertopic, maar goed.

groetjes

katy

[wat is er mis?]

Katy,

Eerlijk, ik weet niet zo goed hoe te reageren. We weten allemaal vooraf dat een onvervulde kinderwens spanningen met zich mee kan brengen in een relatie. Hiervan ben ik gelukkig totnogtoe nog gespaard gebleven. Daarom dat ik ook niet goed weet wat te zeggen.
Ik begrijp dat je hem ergens een verwijt naar het hoofd slingert. Maar anderzijds moet je ook er klaar voor zijn toch? Anders zou hij misschien verwijten naar jouw hoofd slingeren. Ik was lang niet klaar voor een kindje, ook mijn ventje niet trouwens. Ik heb echt het gevoel dat we samen beslist hebben om voor een kind te gaan en het lijkt alsof we samen klaar waren. Maar Katy, ook ik heb mezelf al verweten er vroeger aan te beginnen. Maar ook dan weten we niet hoe het gelopen zouden zijn. Uiteindelijk beslis je zulke dingen toch altijd samen? En jullie moeten er nu samen door. Ik hoop dat jullie rust en steun vinden bij elkaar. Ik hoop dat alles in orde komt. Ik hoop dat het woord echtscheiding niet meer valt.Ik hoop dat dit jullie band sterker maakt.

Veel sterkte,

Bokje