Aftellen naar IUI

[Loeki]

Als ik m'n krijg, mogen we starten met IUI! Ik verwacht ze de 9e, mag ze absoluut niet hebben voor de 7e (wegens zomerstop), en ben dus volop aan het aftellen.

Het wachten duurt toch zo lang! Natuurlijk sinds gisteren al wat krampjes (dat komt ervan, van dat aftellen), vandaag al wat erger, zo'n gevoel dat ik ze al ga krijgen maar het is echt nog te vroeg. Innesteling zeker, jaja... (vreemd dat ik dat nog denk, want ik geloof er niet meer in, in een spontane zwangerschap).

Ik ga mogen beginnen met 37 eenheden Menopur, geen idee of dat goed gaat lukken, of ik daar wel tegen ga kunnen, of ik niet teveel last ga hebben van m'n humeur, ... Dan 5000 eenheden Pregnyl en dan de Utrogestan waar ik al zoveel "goeds" van heb gehoord.

En last but not least af en toe bekruipt me het gevoel "wil ik dit allemaal wel"? Al die behandelingen enzo. Zou ik niet even tevreden zijn zonder kindjes denk ik dan. Dan kan je veel reizen, je hebt meer vrijheid, kortom alle voordelen van geen kinderen hebben zijn dan plots zo duidelijk. De volgende dag kan het dan helemaal omgekeerd zijn, en snap ik niet hoe ik dat heb kunnen denken! Ik vind het heel dubbel, ik zou enerzijds soms bijna terug met anticonceptie willen beginnen, anderzijds ben ik er soms zeker van dat ik tot het uiterste zou gaan voor een kindje(s).

En dan lees ik de berichtjes hier op het forum van de moedige vrouwen die zich door mislukte IVF's en ICSI's slaan, en voel ik me onnozel, met m'n angstjes over IUI.

Was het maar al weekend!

Hier nog aftellers voor IUI?

[Vereltje]

Dag Loeki!

Wij zijn nog niet aan IUI toe, maar het komt wel dichterbij. Deze maand hebben we de eerste poging achter de rug met follikelmeting en bloednames om eisprong te bepalen. Normaal krijg ik nu donderdag mijn , tenzij het gelukt is natuurlijk!

Dit moeten we drie keer geprobeerd hebben voor we naar IUI kunnen overschakelen.

Ik ben blij dat ik niet de enige ben die soms al twijfels heeft bij IUI... Het lijkt soms alsof doorgaan met behandelingen de enige optie is. Maar we zijn nu ook heel gelukkig met elkaar, hebben ook verder niets om ons zorgen om te maken. Zoals je zegt, zonder kinderen heb je de vrijheid om te doen wat je wil.
Ik ben vooral bang dat een behandeling met hormonen zwaar zal doorwegen op mijn gemoed en onze relatie. Ik heb zo al genoeg last van mijn hormonen

Maar we willen zo graag een kindje... Dus denk ik dat als we ervoor staan, we toch ook zullen beslissen om met de behandelingen door te gaan.

Ik wou dat ik even optimistisch kon zijn als mijn gynaecoloog, die is er al van overtuigd dat het deze maand prijs zal zijn. Waar hij dat op baseert weet ik niet maar we zouden het heel graag willen geloven.

Als ik nu donderdag mijn krijg, zal ik toch weer even heel verdrietig zijn... Het is allemaal niet eerlijk he...

Ik hoop dus samen met jou dat deze week snel gaat, voor jou omdat je dan met IUI kan starten (of misschien is het niet meer nodig ), en voor mij omdat ik dan weet of het gelukt is of niet.

Liefs,

Vereltje x

[Loeki]

Hoi Vereltje,

Ik denk dat het hun taak is om optimistisch te zijn ofzo. De onze was ook precies "in de wolken" over onze geplande IUI's. Tot 50% kans heb ik om zwanger te zijn tegen volgend jaar zei hij! (voor 4 cycli IUI incl rustpauzes, ik heb nog nergens zo'n goede cijfers gezien...)

Toen zei ik "dat is dan in de veronderstelling dat het sperma even goed is als het laatste spermastaal (de twee eerste waren veel slechter)". Aja zei hij, dus ja...

Ik heb ook best veel last van mijn hormonen, en mijn ventje nog veel meer... Af en toe moet hij er echt wel aan geloven, ocharme. Dat belooft...

Kvind het supertof dat ik niet de enige ben met zo'n rare twijfels. Ik denk wel dat het voor een groot stuk voortkomt uit schrik dat het nooit gaat lukken...

Kzal duimen voor donderdag!

[Vereltje]

Dag Loeki,

Dikke pech, ik heb gisterenavond mijn gekregen... Mijn stemming is nu ongeveer gelijk aan het weer: veel donderwolken.

Nu moeten we nog twee keer proberen voor we met IUI mogen starten, en in augustus kan al niet door onze vakantie. Volgens mij is dat tijdverspilling want het is nu wel duidelijk dat het zo niet lukt.

Dit is dus bijvoorbeeld zo één van die momenten waarop ik denk: laten we het gewoon opgeven. Maar morgen zal ik daar al wel anders over denken hoor.

Hopelijk bij jou beter nieuws...

[Loeki]

Grrrr, laat het maar eens goed regenen en bliksemen, dat doet de lucht ook he!

Het kan inderdaad frusterend zijn he, die "zinloze" behandelingen! Maar ze zullen wel een reden hebben om je eerst zo te laten proberen, ik hou mezelf dat toch ook voor ogen. Kvind het voor een heel groot stuk gewoon vertrouwen, dat ze wel weten waar ze mee bezig zijn enzo. Heb het er zelf ook moeilijk mee hoor, maar hoe rustiger je er in blijft, hoe sneller het allemaal voorbij gaat.

Hier nog niks nieuws, wachten op de ... Vandaag is het in ieder geval de 7e, dus ze mogen komen van mij! Maar ik zal nog even geduld moeten hebben, tzal voor de 9e zijn, of ten vroegste morgen of ten laatste de 10e.

[Vereltje]

Je hebt gelijk hoor Loeki, ik kan maar beter rustig blijven en vertrouwen hebben in mijn gynaecoloog.

Ik hoorde een paar dagen geleden dat mijn nichtje die nu 7 maanden zwanger is, ook met IUI is zwanger geworden. Ik weet niet hoe ze zou reageren, maar ik denk dat ik haar ook eens ga opbellen om te horen hoe het bij haar allemaal gelopen is.

Het is zo moeilijk om hier geen controle over te hebben he... Ik ben normaal nogal een controlefreak.

Hou me zeker ook op de hoogte hoe het bij jou allemaal verloopt he!

Liefs,

Vereltje

[Loeki]

Ik zal hier wel regelmatig iets posten.

Weet je nichtje dat jullie werken aan een kindje? Als je het haar kan zeggen vind je er idd misschien steun aan.

Ik vind het controle aspect heel moeilijk. Ik regel ook liever alles zelf, wil graag zelf altijd de voor- en nadelen afwegen, en hetgeen ze nu met mij al gedaan hebben en nog willen doen druist soms regelrecht tegen mijn gevoel in, en das best moeilijk ja.

[Vereltje]

Mijn nichtje weet dat we al even aan het proberen zijn maar ik heb het er met haar nog niet echt over gehad. Ik denk dat het me wel zou helpen om weer wat moed te krijgen.

Het is ook lastig dat we niet eens weten waarom we niet zwanger kunnen worden. Eerst gaf me dat meer hoop omdat ik dacht dat het dan wel snel in orde zou komen, maar nu vind ik het juist moeilijker omdat we dan ook niet weten wat er nu juist moet gebeuren.

Ik moet dringend eens iets leuks gaan doen om mijn gedachten wat te verzetten denk ik

[Tiny]

Beste 'aftellers',

ik ben ondertussen 35 jaar en ben zowat 5 jaar bezig met zwanger worden, zwanger blijven en -godzijdank- mijn zoontje Michiel van 2,5 jaar. Voor onze zoon heb ik 2 miskramen gehad. De wereld leek op mijn kop te vallen. Ik kreeg dezelfde twijfels, zelfs depressieve gevoelens. Ook op je relatie weegt dit enorm. Belangrijk is dat je weet dat iedereen hier anders op reageert, dat mannen anders reageren en dat je reactie ook afhangt van moment tot moment....
Belangrijk blijft de aandacht voor jezelf en je relatie!
Wat jullie zeggen over de vrijheid met z'n 2'tjes is inderdaad correct, maar ik kan niet ontkennen dat Michiel dat ruimschoots goed maakt.
Omdat we graag nog een kindje willen en nog 2 misgelopen zwangerschappen hebbben, heb ik nu 1 IUI gehad. Gisteren mijn.... Weet wel niet hoelang we dit nog volhouden.... enfin (wat een lang epistel) ik wil alleen maar zeggen dat jullie twijfels volledig normaal zijn, maar jullie verlangen naar een zwangerschap ook.
Ik zal voor jullie duimen.
PS ben blij dat ik hier eens vrouwen tegenkom met dezelfde geovelens. Mijn beste vriendin panikeerde al na 4 maanden...en bleek dan zwanger te zijn

[Loeki]

Hey Vereltje,

Wij waren inderdaad ergens opgelucht toen we erachter kwamen dat de zaadjes niet zo goed zijn. Ik denk graag (hoop doet leven he) dat dit van alle vruchtbaarheidsproblemen misschien nog bijna de gemakkelijkste is om op te lossen... Moest er bij ons niks gevonden zijn, ik zou het er ook moeilijk mee hebben.

Phew, het is toch wel een opluchting te horen dat ik niet de enige ben die soms "verdacht veel" voordelen ziet plots in een leven zonder kinderen. Geef toe, het klinkt een beetje absurd allemaal.

Hee, daarnet had ik een beetje bruinverlies, dus de regeltjes zullen inderdaad voor morgen zijn (geweldig toch als ze zo braaf op tijd zijn)! Super hé, dan kunnen we starten! Vanmorgen was ik misselijk en dus was er een sprankje hoop, maar toch ben ik precies niet echt teleurgesteld. Zoveel te beter zeker.

Om m'n gedachten te verzetten ga ik vaak gewoon iets actiefs doen, dat helpt bij mij nog het best. Werken in de tuin, grote schoonmaak, schilderen, ... Handen uit te mouwen! (en dan ben ik 's avonds steendood, maar ja... )

[Vereltje]

Dag Loeki,

Das wel goed nieuws dat je nu kan beginnen met de IUI! En dan maar hopen dat het van de eerste keer prijs is he.

Nog vier dagen werken en dan vertrekken we op vakantie. We gaan kamperen in Zweden, een weekje. Wie weet worden we wel zo "één met de natuur" dat we er spontaan zwanger van worden! Het zal ons in ieder geval goed doen om er eens helemaal tussenuit te zijn.

Zaterdag vroeg mijn schoonmoeder, die van niets op de hoogte was, of we nu eigenlijk geen kinderen willen of dat er iets anders aan de hand is... Ik heb het haar dan maar verteld. En uiteraard alle antwoorden gekregen die je kan krijgen: het zal wel de stress zijn, je moet er niet zo veel mee bezig zijn...

Ik heb mijn nichtje nog niet gebeld, ik weet niet of ze het er met mij over zal willen hebben...

[Loeki]

Yepyep, het eerste spuitje zit erin, zaterdag moet ik al "op echo" (en bloed prikken).

Wel pijnlijker dan ik dacht zeg, die spuit. Ik had mezelf stiekem wijsgemaakt dat het niks ging zijn, maar ja, tis wel degelijk een naald die erin moet en als ik de vloeistof erinspuit, brand het een beetje, tot een uurtje na de spuit. Nu ja, is allemaal niet erg hoor, ik word trouwens vast nog beter in spuiten...

Tof zeg, kamperen in Zweden! Wij zijn er zo eens gaan kanovaren, als je een kampeerfanaat bent, dat vond ik echt wel het toppunt van kamperen. Geniet ervan!!!

Misschien zal je nichtje een betere gesprekspartner zijn... Als je daar behoefte aan hebt, iedereen is daar anders in hé.

[Vereltje]

Proficiat met je eerste spuit!
Ik vind het wel een beetje griezelig dat je jezelf moet inspuiten... Maar het zal wel wennen he, mensen met diabetes moeten dat ook altijd doen.

Ik ben net met een dagboek begonnen waarin ik op de ouderwetse manier heb opgeschreven wat we tot nu toe al gedaan hebben, en waarin ik dus ook alles ga bijhouden wat we nog moeten doorstaan voor we ooit misschien zwanger worden...

Wij gaan met een vlot varen in Zweden, ik heb er echt veel zin in! Nu maar hopen dat het niet te veel regent he! We hebben nog meer gemeenschappelijk dan onze kinderwens

[Loeki]

Dank je! Twas inderdaad wel een beetje vies, ik had gedacht dat die naald er vanzelf in zou gaan, maar ik moest toch een beetje duwen... En toen ik ze eruit haalde, was er een druppeltje bloed (bij de dokter zie ik nooit druppeltjes bloed hangen). Ach, tis inderdaad een beetje wennen, en het minste van m'n zorgen, das een feit. Zelf prikken is toch het handigste vind ik, anders ben je zo afhankelijk van anderen...

Hihi, ik heb een tijdje terug ook zo'n dagboekje bijgehouden. Het laatste half jaar heb ik niet meer zo'n behoefte gehad erin te schrijven, maar sinds we in de mmm gekropen zijn, schrijf ik weer alles op, maar tot nu toe enkel de "technische details".

Toen wij gingen kano varen, hadden we een groot plastic zeil meegekregen, om over de kano te leggen als het regende, om een tent mee te bouwen, om op te zitten, als windscherm,... . We hebben zo inderdaad eens een keer in de plensende regen onder dat zeil gezeten! Klinkt nu misschien raar, maar ik wens het je van harte toe, het is gewoon superromantisch!

Leuk zeg, een vlot. Kan je daar ook mee "rondvaren" of ligt dat vast?

[Loeki]

Het tweede spuitje ging al veel beter, deed bijna geen pijn en ook geen bloed meer gezien (oef).