IUI spannend

[Do]

Hallo,

zaterdag terug naar de gyn voor follikelmeting en dit weekend of maandag (waarschijnlijk-hopelijk) inseminatie.
Ik krijg alles moeilijk uit mijn hoofd. De eerste poging is mislukt, nu tweede poging in spontane cyclus.
Ik hoor graag hoe anderen proberen de rust wat te bewaren, er niet heel de tijd mee bezig zijn, je niet laten verwarren door twijfels.
Mijn emoties gaan zo snel op en af: van 'het komt wel in orde' tot 'waarom mogen wij niet spontaan zwanger worden'?
Eigenlijk ben ik op zoek naar iemand die me kan verzekeren dat alles goed komt. Ik weet tegelijkertijd dat dat niet mogelijk is.... Ik ben al heel blij met herkenning en misschien wat tips?

Liefs,
Do

[Loeki]

Hey Do,

Goh, veel volk hier in dezelfde situatie. Waarom is je tweede poging in natuurlijke cyclus? Of was je eerste ook in natuurlijke cyclus?
Mijn eerste poging was ook mislukt, met een hele hoop cystes er bovenop door de wat ze zeiden lichte stimulatie, waardoor ik nu een maand aan de pil zit (ellende alom). Ik overweeg nu om de tweede in natuurlijke cyclus te laten doen zonder hormonen, omdat de schrik voor opnieuw cysten er te diep inzit.

Ik denk dat de verzekering dat alles goed komt van jezelf moet komen. Ik heb het voor mezelf wel uitgemaakt intussen dat alles uiteindelijk wel goed komt. Ook als er geen kindjes komen, zullen we wel de kracht vinden om daar iets mee te doen, en het leven zal ook dan verder gaan. De kunst is nu intussentijd mezelf en mijn partner er zo goed mogelijk door te halen.
Ik ga ook af en toe wel eens naar de psy, geen overbodige luxe. Ik denk dat als je eenmaal onder ogen durft zien dat er misschien geen kinderen komen, het makkelijker wordt. Zonder dat je daarbij niet meer mag hopen hé, laat dat duidelijk zijn.

[wat is er mis?]

Hey Do,

Ikzelf ben nu heb nu de eerste IUI poging achter de rug. Ik zit nu nog in mijn wachtweken. Maandag heb ik een bloedafname en weet ik of het gelukt is. Het is spannend. Ik hoop ergens wel, maar blijf met het nodige realisme ernaartoe kijken. Ik blijf in mijn hoofd houden dat 9/10 mislukt. Ik heb ergens een soort mentale rust gevonden. Maar af en toe heb ik wel eens een opflakkering hoor, een opflakkering van hoop en een opflakkering van "waarom wij?". Maar over het algemeen is het anders dan voorheen. Ik ben niet meer geobsedeerd. Vraag me niet hoe ik het gedaan heb, want jammer genoeg kan ik daar geen antwoord op geven.

Voor de IUI was het helemaal anders. Ik heb het afgelopen jaar enorm emotioneel "afgezien". En ik heb besloten dat niet meer toe te laten. Ik probeer te genieten van andere dingen in het leven. Ik probeer uit te kijken naar dingen die nog kunnen als ik niet zwanger ben. De twee opties hou ik open en aan beide probeer ik duidelijk de voordelen te koppelen en in het daglicht te stellen.

Groetjes,

Bokje
http://babyproject.skynetblogs.be/

[Do]

Hallo,

bedankt voor jullie snelle reactie.

Loeki, ook mijn eerste IUI was in spontane cyclus. Ik heb een regelmatige cyclus en bloedonderzoek geeft normale hormoonwaarden aan.
Waarom was jouw IUI met ondersteuning van hormonen?
Wat vervelend voor jou, cysten o.w.v. behandeling. Hopelijk komt je lichaam snel terug in balans. Praat erover met je gyn. Ik heb het idee dat ze zo automatisch werken, dat onze vragen nodig zijn om toch even stil te staan bij...
Ik herken bij jou ook 'het samen met je partner er doorheen komen'. Vreemd wat deze situatie met je relatie doet. Sowieso voel ik nu al een meerwaarde t.o.v. anderen bij wie de kinderwens snel wordt ingewilligd. Nu ik dit neerschreef, besef ik dat dit vaak één van die gedachten is die me sterkt en terug moed geeft.
Indien dit niet te persoonlijk is, ben ik benieuwd naar je ervaringen bij de psy. Hoe word je geholpen?

Bokje, veel succes met je eerste IUI. Hopelijk zorgt jouw gevonden rust voor succes!! Ik duim alvast.

Liefs,
Do

[Loeki]

Hey Do,

Vele IUI's gebeuren met een lichte hormonale stimulatie, ook waar ik ga is het gewoon de standaard procedure. IUI in spontane cyclus doen ze daar normaal gezien nooit. Naar het schijnt is de kans op zwangerschap met lichte hormonale stimulatie iets groter dan zonder. Ze denken dat dat komt omdat ook bij vrouwen met een "normale" cyclus (ik ben ook netjes regelmatig, nooit problemen gehad) toch af en toe het eitje niet goed rijpt of het baarmoederslijmvlies niet klaar is.

Het is inderdaad zo dat ze werken volgens standaard procedures, maar niet iedereen is standaard hé... Ik ga er zeker wat van zeggen als ik nu weer op controle moet. Ik zal dan wel zien...

En ja, we komen er sterker uit als koppel, ben ik zeker van! Ik denk ook wel dat er mensen door uit elkaar gaan, maar daar ben ik bij ons niet bang voor.

Ik praat gewoon met de psy over die dingen die moeilijk voor me zijn op dat moment. Bijvoorbeeld het nadenken over wat als het niet lukt. Of praten over wie ik het nu vertellen moet, en waarom ik het niemand wil vertellen. Ik zeg haar gewoon wat er op mijn lever ligt, en ze praat daar heel handig op in. Tis eigenlijk gewoon samen erover nadenken, ze dringt me niks op ofzo, ze helpt me eigenlijk gewoon mijn gedachten te structureren, waardoor ik uiteindelijk zelf wel oplossingen vind, die ik anders misschien niet of minder makkelijk zou vinden.

[wat is er mis?]

Hallo Do,

Ook mijn cyclus is met lichte hormonale stimulatie. De laagste dosis, 50 mg Pergotime (hetzelfde als Clomid). Dat is zoals Loeki zegt standaard. Ik heb het ook niet nodig. Ik heb een regelmatige cyclus, eitjes rijpen vanzelf, hormonale waarden waren allemaal goed. Dus geen reden om het te geven. Maar ze doen om het toch een beetje te manipuleren hebben ze tegen mij gezegd.
En de Utrogestan moet ik "opsteken" (jak) omdat ik nogal een korte cyclus heb. Dat zou te wijten kunnen zijn aan een te korte luteale fase. Door progesteron bij te geven willen ze de luteale fase ondersteunen en stimuleren ze een goede innesteling.

We hopen dat het werkt!

Groetjes,

Bokje

[Loeki]

Bwah, mijn luteale fase is 12 dagen, dat is toch netjes tussen de vereiste 10 à 16 dagen, en ik moet ook de maximale dosis Utrogestan. Zelfs met een cyclus van 21 dagen kan je aan die vereiste 10 dagen komen. Hebben ze je ooit laten temperaturen Bokje om te zien of die luteale fase echt te kort is?
Mij hebben ze zelfs nooit gevraagd achter mijn luteale fase, tis maar omdat ik toevallig lang getemperatuurd heb dat ik het weet. Dus ook daar steken ze het maar op omdat het zogezegd geen kwaad kan en maar kan helpen he...

[wat is er mis?]

Loeki,

Nee ze hebben me nooit laten temperaturen. Ik heb het zelf ook maar één maand gedaan. En ze hebben me ook wel gezegd dat een luteale fase van 10 dagen meer dan genoeg is en dat ze dus niet vermoeden dat daar een probleem is. Ze hebben er zelf ook niet naar gevraagd hé naar mijn luteale fase. Ik heb het zelf aangebracht. Vorig jaar ben ik in november naar de gynaecoloog geweest. Dat was net voor mijn eisprong. Ze had gezien dat mijn follikel 19mm was en dus de volgende dag of misschien de dag nadien zou springen. Als ik dan telde kwam ik aan een luteale fase van 10 à 11 dagen. Volgens de fertiliteitsarts geen probleem, maar hij zei je moet je er geen zorgen over maken want we zll u progesteron geven om het te ondersteunen. Een lotgenote die naar hetzelfde CRG gaat moet het niet nemen, dus dacht dat het toch daaraan lag.

Nu ja, we zien wel. In ieder geval de russen zijn er nog niet. Dus de progesteron doet zijn werk zeker.