IUI-clubje

[Mitte]

X

[Atalanta]

Al die inzichten, dat bedoel ik dus met ‘het gevoel hebben nooit echt geholpen te worden door het ziekenhuis’.
Ik heb de secretaresse aan de lijn gehad en zij zei dat ik maar beter kon stoppen. De gynaecoloog heeft het nooit gehad over een bloedtest. Ik heb altijd wel wat bruine afscheiding een paar dagen voor mijn menstruatie, daarom dat ik ook niet hoop op een mirakel. Maar je hebt wel een punt, op de duur ontneem je jezelf alle hoop, omdat je dan veel beter tegen de teleurstelling kan ..

[Sara1987]

Al die inzichten, dat bedoel ik dus met ‘het gevoel hebben nooit echt geholpen te worden door het ziekenhuis’.
Ik heb de secretaresse aan de lijn gehad en zij zei dat ik maar beter kon stoppen. De gynaecoloog heeft het nooit gehad over een bloedtest. Ik heb altijd wel wat bruine afscheiding een paar dagen voor mijn menstruatie, daarom dat ik ook niet hoop op een mirakel. Maar je hebt wel een punt, op de duur ontneem je jezelf alle hoop, omdat je dan veel beter tegen de teleurstelling kan ..

Ik heb 48u bruinverlies gehad nu met positieve test en 2 keer goede bloedresultaten. Was wat in paniek maar volgens vroedvrouw is tot een inlegkruisje vol helder bloedverlies of bruinverlies normaal. Kan zelfs na NOD nog.

Ik heb deze poging vroeg getest en positief getest maar mijn HCG stond dag na NOD ook al op 652. Vorige zwangerschap maar op 40 dus daar had een vroege test sowieso negatief geweest...

[Babske84]

Ik had gestuurd nr mn gyna dat mn menstruatie begonnen was en daarom dat ze zei dat ik moest starten met clomid..
Ik heb voor de rest nog niets moeten nemen ofzo aangezien het de eerste iui was...
Zal mss idd morgen nog een test gaan halen maar het zou kunnen dat ik gewoon een korte lutale fase heb doordat eisprong al laat was...moeilijk allemaal want elk lichaam is anders he...
Bedankt voor de hulp dames!

[Mitte]

X

[Atalanta]

Al die inzichten, dat bedoel ik dus met ‘het gevoel hebben nooit echt geholpen te worden door het ziekenhuis’.
Ik heb de secretaresse aan de lijn gehad en zij zei dat ik maar beter kon stoppen. De gynaecoloog heeft het nooit gehad over een bloedtest. Ik heb altijd wel wat bruine afscheiding een paar dagen voor mijn menstruatie, daarom dat ik ook niet hoop op een mirakel. Maar je hebt wel een punt, op de duur ontneem je jezelf alle hoop, omdat je dan veel beter tegen de teleurstelling kan ..

Ik heb 48u bruinverlies gehad nu met positieve test en 2 keer goede bloedresultaten. Was wat in paniek maar volgens vroedvrouw is tot een inlegkruisje vol helder bloedverlies of bruinverlies normaal. Kan zelfs na NOD nog.

Ik heb deze poging vroeg getest en positief getest maar mijn HCG stond dag na NOD ook al op 652. Vorige zwangerschap maar op 40 dus daar had een vroege test sowieso negatief geweest...

Bedankt om dit te delen. We moeten dus niet altijd gek worden bij wat bloed. De volgende keer vraag ik meer duidelijke instructies

[Josie21]

Ik had gestuurd nr mn gyna dat mn menstruatie begonnen was en daarom dat ze zei dat ik moest starten met clomid..
Ik heb voor de rest nog niets moeten nemen ofzo aangezien het de eerste iui was...
Zal mss idd morgen nog een test gaan halen maar het zou kunnen dat ik gewoon een korte lutale fase heb doordat eisprong al laat was...moeilijk allemaal want elk lichaam is anders he...
Bedankt voor de hulp dames!

Basbke, je zei dat je maandstonden ni zo fel zijn. Tegen mij is gezegd dat je de dag waarop je 's ochtend rood bloed verliest als dag 1 van je menstruatie moet tellen om te rekenen wanneer je met de Clomid moet starten. Daarvoor kan het spotting zijn. Hopelijk loopt het allemaal een beetje zoals het zou moeten. Veel succes!

[Pindanootje]

Goeiemorgen dames.. Ik heb gister de hele avond wel flink last van m'n buik gehad na spuitje nummer 5. Heel opgeblazen gevoel vanbinnen, beetje opgezet gevoel. Is dit normaal? Ik ben al meteen bang dat ik dan Ohss krijg ofzo. Zou ik m'n buikpijn moeten melden aan ZH of hoort dat er bij? Heb normaal vrijdag pas een echo opstaan..

[Elvira]

Goeiemorgen dames.. Ik heb gister de hele avond wel flink last van m'n buik gehad na spuitje nummer 5. Heel opgeblazen gevoel vanbinnen, beetje opgezet gevoel. Is dit normaal? Ik ben al meteen bang dat ik dan Ohss krijg ofzo. Zou ik m'n buikpijn moeten melden aan ZH of hoort dat er bij? Heb normaal vrijdag pas een echo opstaan..

Das vervelend, maar bij mij zeggen ze dat dit vaak een normale reactie is na de spuiten... als je je er niet goed bij voelt zou ik gewoon even bellen hoor, dat stelt mij toch altijd gerust!
Ik heb net mijn eerste follikel meting gehad (dag 10) en zit op 12 mm zoals meestal. Dus 99% zeker dat ik vrijdag terug moet voor de tweede meting.

[mich75]

Goeiemorgen dames.. Ik heb gister de hele avond wel flink last van m'n buik gehad na spuitje nummer 5. Heel opgeblazen gevoel vanbinnen, beetje opgezet gevoel. Is dit normaal? Ik ben al meteen bang dat ik dan Ohss krijg ofzo. Zou ik m'n buikpijn moeten melden aan ZH of hoort dat er bij? Heb normaal vrijdag pas een echo opstaan..

Het is niet abnormaal dat je zoiets voelt, je kan dat ook van Clomid of Menopur hebben, het zijn tenslotte hormonen die de boel gaan beïnvloeden en de ene reageert feller dan de andere.

OHSS komt meestal voor na de punctie of eventueel de eisprong en wordt extra uitgelokt door Pregnyl. Als men op voorhand OHSS vermoedt dan wordt er Gonapeptyl gegeven ipv Pregnyl.

Als je toch nog een beetje ongerust bent, meet dan dagelijks je buikomtrek en je gewicht en noteer dit, als het aanzienlijk (enkele kg en meer dan 10 cm) stijgt dan is er iets aan de hand.

[Pindanootje]

Goeiemorgen dames.. Ik heb gister de hele avond wel flink last van m'n buik gehad na spuitje nummer 5. Heel opgeblazen gevoel vanbinnen, beetje opgezet gevoel. Is dit normaal? Ik ben al meteen bang dat ik dan Ohss krijg ofzo. Zou ik m'n buikpijn moeten melden aan ZH of hoort dat er bij? Heb normaal vrijdag pas een echo opstaan..

Het is niet abnormaal dat je zoiets voelt, je kan dat ook van Clomid of Menopur hebben, het zijn tenslotte hormonen die de boel gaan beïnvloeden en de ene reageert feller dan de andere.

OHSS komt meestal voor na de punctie of eventueel de eisprong en wordt extra uitgelokt door Pregnyl. Als men op voorhand OHSS vermoedt dan wordt er Gonapeptyl gegeven ipv Pregnyl.

Als je toch nog een beetje ongerust bent, meet dan dagelijks je buikomtrek en je gewicht en noteer dit, als het aanzienlijk (enkele kg en meer dan 10 cm) stijgt dan is er iets aan de hand.

Ah oké dat stelt me eigenlijk wel heel erg gerust! Dank je wel Mich Denk echt dat het in gewicht of buikomvang niet te merken is. Enkel in de avond een gevoel alsof je vanbinnen een zwembandje hebt zitten. Maar dan weet ik iig dat dat geen kwaad kan en ik me eigenlijk niet ongerust moet maken

[Johanna1991]

Ik heb de laatste pagina's hier eerst teruggelezen en alles wat jullie schrijven is zo ontzettend herkenbaar. Vooral dit:

Ik heb al vaak tegen vrienden gezegd 'het meest frustrerende is niet dat die baby er niet meteen komt, maar wel dat ik continu het gevoel heb dat ik niet echt geholpen word en ik altijd maar zelf alles moet ontdekken/voorstellen.'

Ik zal even schetsen wat mijn 'proces' tot nu toe is geweest:

In oktober 2017 gestopt met de pil. Niet om meteen zwanger te raken, maar omdat ik al 10 jaar aan dezelfde zware pil zat (Diane 35). In augustus 2018 de diagnose PCOS (ik wist van niets, omdat de pil dit sinds mijn puberteit onderdrukt had). Ik voel me mentaal en fysiek eigenlijk zovéél beter zonder pil, ondanks de vreselijke acne en zwarte haartjes op plaatsen waar je dat niet wil.
We hebben pas een jaar later (augustus 2019) beslist om echt in actie te schieten, omdat ik ondertussen van job was veranderd, mijn vriend was afgestudeerd van zijn doctoraat en beginnen werken, etc. We begonnen hoopvol met de laagste dosis clomid, die deed niets, uiteindelijk had ik pas mijn eerste echte eisprong op 01/01/20 (makkelijk te onthouden datum) dankzij de hoogste dosis clomid (150 mg vijf dagen lang). Ik heb drie cyclussen na elkaar met die hoogste dosis clomid gehad (en pregnyl), telkens begonnen mijn regels redelijk snel, maar had ik wel heel lang (soms tot zes dagen) bruinverlies totdat ik echt helderrood bloedverlies had en dat dus als 'dag 1' kon tellen.
De laatste cyclus in maart was de eerste in het fertiliteitscentrum (niet meer bij de 'gewone' gynaecologie), en daar zeiden ze voor het eerst iets over mijn dunne baarmoederslijmvlies. Daar hadden ze een half jaar lang bij gynaecologie nooit iets van gezegd.
Na drie mislukte pogingen begon natuurlijk die freakin' corona. Ik heb geprobeerd me rustig te houden omdat ik zelfs zonder corona sowieso in april een rustcyclus wilde inlassen, na drie keer clomid na elkaar. Ik ging er helemaal van uit dat mijn cyclus volledig zou stilvallen zonder clomid. Niets was minder waar: ik heb daarna drie regelmatige cyclussen gehad, in april, mei en juni, telkens wel met een redelijke late eisprong (gegokt via ovulatietesten – die leken te werken ondanks de PCOS – en de Billingsmethode; temperatuurmethode heb ik snel opgegeven), zo rond dag 18, 19 of 20. Maar hey, als dat mijn cyclus is... alles beter dan niets!!
In mei had ik een biochemische zwangerschap. Ik had eerst een veel te vroege zwangerschapstest gedaan, die negatief was. Ik dacht dat ik mijn regels had, maar na 2 dagen licht bloedverlies stopte het. Dan 7 dagen niets. Opnieuw een test gedaan, die positief was, maar tegelijk met die test kreeg ik mijn regels. Bij de bloedname bevestigden ze dan dat het een biochemische zwangerschap was.
In juni had ik 9 dagen na mijn eisprong al het begin van mijn regels (opnieuw duurde het 6 dagen voor ze echt doorkomen, maar van zodra je bruinverlies hebt, weet je dat het niets is geworden).
Toen had ik het echt compleet gehad. Drie keer clomid mislukt, drie keer wonder boven wonder een natuurlijke cyclus waarvan eentje dan toch de bevruchting was gelukt, en dan ontdekken dat mijn luteale fase waarschijnlijk al die tijd véél te kort is geweest. Misschien was dat ook de reden dat de innesteling in mei heel snel was afgebroken. Na eigen internetonderzoek (aangezien ik in juni nog niet terug kon naar het fertiliteitscentrum) heb ik besloten om zelf achter Utrogestan te vragen, in de hoop dat dat het verschil zou maken. In juli heb ik dan mijn eerste cyclus gehad met Puregon te spuiten (dit vond ik uiteindelijk wel gemakkelijk in gebruik; ze hadden me getoond hoe ik Menopur moest spuiten op voorhand en dat leek me veel moeilijker), elke avond één bolletje Utrogestan en dat is weer niets geworden.

Naast de emotionele rollercoaster, ben ik eerlijk gezegd helemaal niet tevreden over het fertiliteitscentrum. Ik ben misschien te kritisch, of had te veel verwachtingen. Misschien komt het omdat ik zelf in een ander ziekenhuis werk, of omdat mijn moeder en vriend allebei in datzelfde ziekenhuis werken. De non-communicatie is ongelooflijk. Ze zijn steeds onduidelijk en veel te vlug aan de telefoon, ze denken niet aan het feit dat papieren voor het ziekenfonds niet in orde zijn... ik ben nu al zoveel voor echo's en bloednames geweest, maar geen enkele keer hebben ze mijn dossier gelezen. In juli (de eerste keer met Puregon) moest ik zelf uitleggen aan de vroedvrouw dat ik met gonadotrofines mocht beginnen en dat ik een biochemische zwangerschap had gehad. Ik heb één telefonische consultatie gehad van vijf minuten in al die tijd met een arts. Er wordt constant een procedure afgerammeld: eerst clomid, dan gonadotrofines, dan IUI, dan IVF. In plaats van al mijn bloednames en echo's eens naast elkaar te leggen en mij als een persoon, of op z'n minst een uniek dossier, te bekijken... Ik wil zoveel weten: waarom hebben ze mij niet onmiddellijk de combinatie van clomid en utrogestan gegeven? Waarom beslissen ze Puregon ipv Menopur? Waarom beslissen ze IUI na één mislukte poging met Puregon?

Vandaag bloedname gehad om 100% te zijn dat ik mag stoppen met de Utrogestan, en ze zeiden dus dat ze volgende cyclus al IUI willen doen. Mijn partner vindt dat heel snel. Alles is "in orde" bij ons; zijn spermastaal was goed, mijn hyfosie was goed, ik heb nu een eigen cyclus (al kan dat terug stoppen natuurlijk), mijn baarmoederslijmvlies is steeds mooi drieledig, alleen wat aan de dunne kant... En hij zegt steeds: "het was toch gelukt in mei, zelfs zonder enige hormonen, dat kan toch nog eens gebeuren". Ik heb een dubbel gevoel: langs de ene kant wil ik dat het vooruit gaat, langs de andere kant lijkt me IUI nog zoveel stressvoller. Ik ben nu al een paniekbeest in die twee wachtweken. Wat gaat het dan zijn met IUI? Hoe houden jullie je recht na een mislukte IUI? Ik ben nu al een wrak elke keer, ook al probeer ik me sterk te houden en probeer ik heel snel vooruit te kijken naar de volgende cyclus.
En ook rond mij geraakt iedereen "onverwacht" en "zeer plots" zwanger.

Sorry voor dit veel te lange bericht, ik moest het even van me afschrijven.
Ik hoop alleszins dat we hier allemaal mogen juichen binnenkort. <3

[Pindanootje]

Hey Johanna,

Welkom hier, ook jij hebt er al een heel traject op zitten zo te horen (lezen) met veel ontgoocheling op allerlei vlak.. In welk fert.centrum zit je als ik mag vragen?
Ik zou willen zeggen: van hetgeen je nu al doet, naar IUI, is een veel minder grote stap dan het lijkt waarschijnlijk. Je hebt tenslotte al clomid, pregnyl en nu puregon gedaan, het enige wat verandert is dan niet meer vrijen maar je partner een staaltje aan het labo laten afgeven dat 1, 5u later bij jou met een korte, pijnloze procedure zal worden ingebracht. Het stelt niet zoveel voor. Of dat was mijn ervaring toch. De wachtweken zijn er even spannend en stressig bij als voorheen denk ik. Je kansen vergroten gewoon nog wat.
Voor mij was de stap van clomid naar puregon precies een grotere om te nemen mentaal. En zo is het voor iedereen anders.. Maar makkelijk is het nooit. Waar je drempel ook ligt, je moet erover, en er enorm veel voor over hebben.
Ik vind het altijd lastig als mensen tegen me zeggen "achja je weet waarvoor je het doet he". Nee dat weet je helemaal niet. Meeste vd keren blijkt dat je het voor niks hebt gedaan namelijk, voor een negatieve zwangerschapstest en kan je weer je moed bijeen rapen om van vooraf aan te beginnen Tot de dag dat het eens lukt. Hopelijk mag die voor ons allen hier er snel zijn...

[mich75]

Ik wil zoveel weten: waarom hebben ze mij niet onmiddellijk de combinatie van clomid en utrogestan gegeven? Waarom beslissen ze Puregon ipv Menopur? Waarom beslissen ze IUI na één mislukte poging met Puregon?

Om te beginnen is niet elke gyn gesprecialiseerd in fertiliteit, sommigen weten er zelfs vrij weinig over, ze doen vaak de begeleiding van zwangere vrouwen en bevallingen en misschien nog wat vrouwelijke 'ongemakken' oplossen.
Een aantal wil je wel helpen met fertilteitsproblemen, maar weten er bitter weinig van. Jij hebt geen eigen eisprong, wel dan geven ze medicatie om die eisprong op te wekken. Dat een aantal keer proberen en dan het volgende. Je wil niet weten hoe vaak ze koppels zo 'helpen' en waarbij het spermastaal nooit onderzocht is en dan blijkt na overstap naar IUI of IVF dat daar het grote probleem ligt.

Een aantal dames hebben die Utrogestan niet nodig en dus wordt die standaard niet altijd voorgeschreven, ook weer door onwetendheid. Maar het is ook wel intimiderend als je ineens een hoop medicatie moet nemen en die vaak nog tot niets leidt.

Menopur wordt eerder gegeven bij oudere dames en/of dames met een laag amh, maar dat verklaart niet waarom ze je uitleggen hoe Menopur te spuiten.

Vandaag bloedname gehad om 100% te zijn dat ik mag stoppen met de Utrogestan, en ze zeiden dus dat ze volgende cyclus al IUI willen doen. Mijn partner vindt dat heel snel. Alles is "in orde" bij ons; zijn spermastaal was goed, mijn hyfosie was goed, ik heb nu een eigen cyclus (al kan dat terug stoppen natuurlijk), mijn baarmoederslijmvlies is steeds mooi drieledig, alleen wat aan de dunne kant... En hij zegt steeds: "het was toch gelukt in mei, zelfs zonder enige hormonen, dat kan toch nog eens gebeuren". Ik heb een dubbel gevoel: langs de ene kant wil ik dat het vooruit gaat, langs de andere kant lijkt me IUI nog zoveel stressvoller. Ik ben nu al een paniekbeest in die twee wachtweken. Wat gaat het dan zijn met IUI? Hoe houden jullie je recht na een mislukte IUI? Ik ben nu al een wrak elke keer, ook al probeer ik me sterk te houden en probeer ik heel snel vooruit te kijken naar de volgende cyclus.

Meestal zeggen ze dat je een jaar moet proberen eer je behandelingen krijgt, als er eerder iets mis blijkt te zijndan wordt deze termijn ingekort. Aangezien het met behandelingen iets gerichter is, doet men 4-6 pogingen voor men overstapt naar de volgende mogelijkheid.

Jullie hebben 4x OI gehad en dus kan theoretisch gezien de volgende stap IUI zijn, maar ze hebben blijkbaar geen rekening gehouden dat het zelfs zonder enige vorm van medicatie ook al eens gelukt is.

Je bent niet verplicht om IUI te doen als je dat niet wil. Je kan ook zonder medicatie verder doen en bv enkel Utrogestan nemen. Was 1 per dag om geen vroegtijdig bruinverlies te hebben? Anders moet je naar 2 of zelfs 3 per dag gaan.

Nog een groot verschil tussen patiënt en arts: Jij/jullie beslissen om voor een kind te gaan en meestal wil je dat eens de knoop is doorgehakt dat je liever gisteren dan morgen zou zwanger worden. Hoe langer het duurt, hoe groter de wens, dus als het niet lukt ga je medische hulp zoeken. Je krijgt mogelijk een diagnose die je niet verwacht en die je moet verwerken en dan al dan niet ingrijpende behandelingen. De ene zegt ok en gaat ervoor, de andere wil het liever stapje per stapje doen.

Nu langs de kant van de arts is het anders: jij wil zwanger worden, het lukt niet, wat onderzoeken en ze beginnen met de behandeling bv OI, dit lukt niet, hup naar IUI, lukt ook niet, hup het volgende. Jij wil een kind, de dr probeert dit te realiseren zonder rekening te houden met het mentale aspect. Voor hen is het gewoon stap a,b,c,...

Als je een beetje protesteert omdat je het allemaal nogal ingrijpend vindt, kan je wel eens het antwoord krijgen of je nu een kind wil of niet.
Als je uiteindelijk toch alle stappen moet doorlopen om een kindje te krijgen ga je misschien spijt hebben dat je te lang getwijfeld hebt, maar als je toch wacht met verdere behandelingen en het lukt op vrij korte termijn, dan ben je blij dat je je gevoel hebt gevolgd.

Spijtig genoeg heeft niemand een kristallen bol...en achteraf is het altijd makkelijk spreken.

Als je je niet goed voelt in je huidig crg, ga naar een ander, dat alleen al gaat veel doen voor je gemoedsrust.

Niet iedereen is hetzelfde, de meeste mensen gaan naar de dr en vragen om het probleem op te lossen,of dit nu een ziekte is of infertiliteit, ze willen 'genezen' en nemen alles blindelings aan want de dr weet het het beste, hij heeft er voor gestudeerd.
Maar er zijn andere mensen, en ik ben er ook zo eentje die zich ook eerder kritisch opstelt en niet alles voor waar aanneemt. Dit is ook gekomen de slechte ervaringen met artsen, die verkeerde diagnoses stelden en sindsdien ben ik een 'moeilijke' patiënt die zich niet zomaar laat afschepen.

[Minosh]

Hallo Johanna,

Welkom (spijtig om dit te moeten zeggen)
De wachtweken bij iui of bij gewone cyclusmonitoring zijn even zenuwslopende. Je iedere keer oprapen na een negatieve uitslag is nooit leuk.
Ik denk dat je in zo een traject nooit te kritisch kan zijn. Uiteindelijk volgen dokters alleen maar stappen. Als het ene niet lukt, dan proberen we gewoon het andere, zonder er dieper op in te gaan.
1 ding ik al geleerd heb, je kan nooit te veel vragen stellen, of dingen aankaarten.
Hoe langer je wacht, hoe langer het duurt vooraleer er misschien antwoorden komen.
Indien je je niet meer goed voelt bij je fertiliteitscentrum dan is het misschien alleen maar voor je eigen moraal om naar een andere te gaan.

Ik hoop alvast dat je snel een positieve test in je handen hebt
Succes