IUI & KID

[Elle10]

Ik heb telkens met de ClearBlue getest de avond voor de test in Jette...
De lijntjes waren minimaal, zeker bij mijn jongste, maar ze waren er wel!
En ook telkens na Pregnyl.

Het is absoluut niet onmogelijk zwanger te worden na de eerste inseminatie, daar zijn mijn zoontjes het bewijs van. Bij onze oudste hebben ze een twintigtal minuten nodig gehad om bij de eerste poging de eendenbek in te brengen (blijkbaar een stevige knik in mijn baarmoeder) en hadden ze mij verwittigd dat ik er niet te veel meer van moest verwachten, omdat het sperma daar twintig minuten op een schoteltje had gelegen. Dus de tweede poging was de eerste die kon lukken en was meteen de goede. Bij zoon nummer twee was het ook meteen raak... Al besef ik heel goed hoeveel geluk wij hadden!

Ik ben blij dat er terug wat leven zit in dit forum !

[Vraagtekens]

lieve schatjes pregnyl is met 10 dagen uit je bloed
het halveert per dag
dus als je 1000 eenheden hebt gespoten moet je dus aftellen per dag met de helft..
na 1 dag nog 5000, na 2 dagen nog 2500, 3: 1250; 4: 625; 5: 312,5 ; 6:156,25; 7: 78,125; 8: 39,06; 9: 19,5; 10: 9.76 enzo..

dus dag 11 zou je kunnen testen al..
beste is te wachten tot NOD..

sommige ziekenhuizen wachten tot dag 16 omdat je dan normaal al lang ongesteld moet zijn, omdat ze zeker weten wanneer je eisprong was. en gemiddeld wordt je dan binnen de 16 dagen na eisprong ongesteld.

Veel succes schatjes!

[Michelle]

Ik heb telkens met de ClearBlue getest de avond voor de test in Jette...
De lijntjes waren minimaal, zeker bij mijn jongste, maar ze waren er wel!
En ook telkens na Pregnyl.

Het is absoluut niet onmogelijk zwanger te worden na de eerste inseminatie, daar zijn mijn zoontjes het bewijs van. Bij onze oudste hebben ze een twintigtal minuten nodig gehad om bij de eerste poging de eendenbek in te brengen (blijkbaar een stevige knik in mijn baarmoeder) en hadden ze mij verwittigd dat ik er niet te veel meer van moest verwachten, omdat het sperma daar twintig minuten op een schoteltje had gelegen. Dus de tweede poging was de eerste die kon lukken en was meteen de goede. Bij zoon nummer twee was het ook meteen raak... Al besef ik heel goed hoeveel geluk wij hadden!

Ik ben blij dat er terug wat leven zit in dit forum !

Ik wil jullie allemaal wat moed geven met mijn ervaring. Na jaren sukkelen bij mijn partner en overgestapt te zijn naar mijn buik (klinkt idd beetje raar), was het van de eerste keer raak!! Had het ook nooit gedacht, zeker niet na voorgaande ontgoochelingen bij mijn vriendin voelden wij ons redelijk onfortuinlijk. Maar kijk, nu bijna 16 weken zwanger van de eerste IUI!!!

Niet denken dat het bij jou niet kan, altijd blijven geloven!!!

[Elise2008]

Hier twee iui gehad en zondag moeten normaal mijn regels doorkomen... Ik heb al buikpijn dus ik zal maar niet meer hopen. ik ben zo ontgoocheld.. Vooral als je hoort dat anderen bij het minste zwanger worden. Ik eet gezond en sport regelmatig. Ik weet niet wat ik meer kan doen... Het is gewoon niet eerlijk...

[BeertjeN]

@Elise: Het is inderdaad niet eerlijk! In mijn omgeving wordt ook iedereen zwanger door met hun vingers te knippen.

En het is ook nog eens vrij duur he? Wij zijn ook nog maar aan de derde ronde bezig, maar de rekeningen blijven maar binnenstromen. Consultaties hier, bloedonderzoeken daar, echo's, gesprek met de psycholoog... En dan hebben we de rekeningen van het donorzaad nog niet gekregen... Ben jij ook in Jette bezig?

[Elle10]

Proficiat Michelle!
Geniet ervan!

Ze zijn in Jette dan blijkbaar veranderd van werkwijze. Ik kreeg de rekeningen pas toen we al een tijdje zwanger waren. Dan betaal je die met plezier, natuurlijk !

Moed houden, dames! En probeer je gedachten wat te verzetten...
Ik weet het, gemakkelijker gezegd dan gedaan, maar stress is voor niks goed!
Wij waren de eerste keer in behandeling tijdens deze periode en ons idee was 'nog even genieten voor ons leven helemaal verandert!' Dat hebben we dan ook gedaan: terrasjes, bbq, spelletjesavonden bij vrienden, ... alles om bezig te blijven, plezier te maken en om vooral niet te beginnen piekeren.

Veel succes!

[Elise2008]

@Elise: Het is inderdaad niet eerlijk! In mijn omgeving wordt ook iedereen zwanger door met hun vingers te knippen.

En het is ook nog eens vrij duur he? Wij zijn ook nog maar aan de derde ronde bezig, maar de rekeningen blijven maar binnenstromen. Consultaties hier, bloedonderzoeken daar, echo's, gesprek met de psycholoog... En dan hebben we de rekeningen van het donorzaad nog niet gekregen... Ben jij ook in Jette bezig?

Wij moesten een vast bedrag betalen voor we eraan begonnen. Uiteraard kwamen de rekeningen van de onderzoeken ervoor toe. Ik ben wel blij dat die rekeningen niet meer toekomen dat zou alleen maar ontmoedigen denk ik... We volgen onze behandeling in Brugge. Hier is het wachten op de regels... Buikpijn en onderrugpijn. Op naar ronde drie zeker. Hierna zou ik toch wel even willen wachten denk ik...

[BeertjeN]

@Elise: De regels al doorgekomen? Heb je deze morgen getest?

[Elise2008]

Ik durfde niet testen maandagmorgen... Te veel schrik voor de ontgoocheling. Ik voelde mijn regels aankomen. Ik had alles klaargelegd van bloedbonnetjes om te bellen naar het ziekenhuis. Tot vanmorgen had ik nog buikpijn en rugpijn, maar ze komen maar niet door dus heb ik deze morgen met een klein hartje getest.
Totaal onverwacht en ik kan het nog altijd niet geloven, maar de test was positief. Vrijdag test ik sowieso opnieuw.

[Vraagtekens]

ooh echt!! spannend!!!
wanneer heb je bloedname?

[BeertjeN]

Oh wauw. Dat is goed nieuws!

[EKM81]

Hallo iedereen,

met veel belangstelling lees ik de berichten op dit forum! Ik ben dan ook nieuw hier.
Mijn vriend en ik verlangen al iets meer dan 2 jaar naar een kindje van ons twee. Vorige zomer kregen we dan ook het verdict dat we niet meer moeten hopen op een biologisch kindje van mijn vriend (Azoöspermie). We hadden reeds eerder gesprekken gehad rond de mogelijkheid van een donor, maar wanneer je beseft dat dit de enige optie zal zijn, blijft het toch wel slikken. Nu… dat moet ik jullie waarschijnlijk niet uitleggen. Een voordeel van een forum als dit, want in een omgeving waar iedereen met gemak lijkt zwanger te worden, voel je, je soms toch echt abnormaal.
Sinds eind mei staan we op de wachtlijst voor een anonieme donor. Twijfels rond anoniem of niet-anoniem, hebben we allemaal gehad, en nu soms nog… Indien de Belgische wetgeving anders was en het mogelijk was in Jette, hadden we hier waarschijnlijk voor gekozen. Zowel mijn vriend als ik willen het goed doen en ons kindje zo'n goed mogelijke toekomst geven. We mogen er niet aan denken dat ons kindje later problemen zou hebben omdat wij nu een verkeerde keuze zouden maken. Wat als ons kind het ons later kwalijk zou nemen dat we voor een anonieme donor kozen? Na heel wat gelezen te hebben op internet, lees ik toch her en der dat nog wat meer koppels dezelfde vragen hebben, maar dat het nadien wel lijkt 'mee te vallen'. Volgens Jette moeten we zo'n 6 maand wachten, wat zou zeggen dat we misschien met een heel klein beetje geluk in december een brief in de brievenbus krijgen… Hoewel het wachten soms lang lijkt, is het waarschijnlijk goed om ook de laatste mentale hindernissen te overwinnen. Zijn er nog mensen met dezelfde twijfels en vragen? Of mensen die al positieve ervaringen hebben gehad met KID? Mensen die reeds oudere kinderen hebben met KID? Kortrom: alle ervaringen, verhalen en tips zijn welkom! Want wij verlangen, net zoals iedereen hier, keihard naar een kindje van ons twee. Want ook al is het met een donor, voor ons blijft het ONS kind.

groetjes,
EKM81

[MC2]

Hallo allemaal,

Ik ben hier nieuw en zal in het kort uitleggen hoe het zit.
Ik ben 27 jaar en heb op 14/7 voor de derde keer een iui ondergaan en zit dus nu in de wachtweken...
Ik vroeg me af of iemand ervaringen heeft met bepaalde symtomen of is dit nog te vroeg?
Na een paar pogingen begin je je volgens mij vanalles in te beelden, en heel veel dingen te voelen die er misschien niet zijn, dus daarom had ik graag jullie mening eens gehad..

groetjes

[grasje]

Hallo dames!

hier een 31-jarige die vanmorgen haar derde IUI-D kreeg. Ik vind het iedere keer even spannend, maar ik vind toch de twee weken voor de inseminatie het zwaarst: echo's, bloedprikken, onzekerheden over groei follikel, onzekerheid over ovulatie en vooral het plannen van afspraken-werk-sociaal leven. Nu de inseminatie achter de rug is, is er niets anders te doen dan wachten, en dan lukt het me beter om mijn gewone dagelijkse leven weer op te nemen.

Hier ook een partner met azoospermie, maar dit was al geweten vooraleer ik hem leerde kennen, dus die klap was er niet. We zijn dan ook beiden helemaal ok met het idee van een donor. Inderdaad jammer dat er niet echt een keuze is tussen anoniem of niet-anoniem in België. Wij neigden zelf altijd eerder naar anoniem, maar zeker niet met het idee om het te verzwijgen voor de omgeving of het kindje (mocht het er komen, fingers crossed). We zijn zelf erg open mensen, dus dan zou verzwijgen wel vreemd zijn. Eerder vanuit het idee dat mannen die doneren gewoonweg niet intekenen om ook maar elementen van het vaderschap op te nemen. Dus zelfs als je kind zijn 'donor-vader' ooit zou ontmoeten, denk ik dat dit eerder een negatieve ervaring zou zijn. Maar dit is allemaal persoonlijke mening. Ik respecteer ieders mening hierover.

En nu duimen omhoog en vingers gekruist dat er deze maand iets gebeurt hier vanbinnen

Hoe lang zijn jullie al bezig?
Met of zonder stimulatie?
In welk centrum?

Groetjes,
Grasje

[babyBummy]

Hallo,

Ik volg dit forum sinds de start van ons "avontuur", maar heb nu meer dan ooit de behoefte om ook ons verhaal te delen.

Februari, dit jaar, zijn we gestart met de KID behandeling. Ik had 2 follikels klaarzitten, heb op het laatste moment toch nog Clomid moeten gebruiken en in de wachtperiode nam ik Progynova. Na 2 lange wachtweken belde ik voor het resultaat en dat was positief. Voor de zekerheid mocht ik maandag opnieuw voor een test gaan en dan een afspraak maken voor de eerste echo. We waren enorm verbaasd dat het de eerste keer al gelukt was en ontzettend blij! Helaas kregen we maandag minder goed nieuws. Mijn waarden waren gedaald en er zou een miskraam volgen. Een paar dagen later was het zover.

Ondertussen zitten we aan poging 4, de laatste poging met Clomid. We hebben nog goede waarden gehad, maar ook hier bleef het niet zo. De laatste keer was er helemaal geen bevruchting. Vrijdag heb ik mijn eerste echo gehad voor de nieuwe cyclus, op het moment dat ik in de wachtzaal zat kreeg ik van een vriendin het bericht dat ze zwanger was. Nog maar pril, maar ze hebben meer geluk. Die hele dag heb ik me slecht gevoeld. Ik gun het ze enorm, want ook zij hebben moeilijkheden gehad. Maar het is gewoon niet eerlijk, ik wil ook goed nieuws kunnen vertellen. Maandag vertelde ook een andere vriendin dat ze zwanger was. Sindsdien heb ik het idee dat IEDEREEN zwanger is.... buiten ik.

Op vrijdag bij de eerste echo zaten aan beide kanten follikels klaar van 10-11 mm. Gisteren bij de opvolging was het een andere dokter en hij zag er blijkbaar maar 1. Deze was 18 mm, het slijmvlies was in orde (dus geen progynova dit keer ) Vandaag volgt de inseminatie voor poging nummer 4 en dan volgen de 2 lange wachtweken.

Hopelijk vind ik hier lotgenoten om mijn gedachten mee te delen. Zo zal de "stress" toch ook wel minderen?
Ik lees graag jullie verhaal en tips!