Wie vertelt over IUI aan omgeving?

[AnTan]

Dag allemaal,

Zonder uit te wijden over het verleden, miskramen, verdriet... NU zijn we begonnen met IUI, alleen normaal deze week starten we.
Ik vraag me af... Wie van jullie vertelt dit aan familie, vrienden... Hier is het toch ingrijpend qua energie, tijd, geld... en we moeten 2 uur rijden om de zoveel dagen voor echo's en zo. We doen dit met plezier, financieel, ik zou het 4 voudige betalen, ALLES om alles op alles te zetten om kindje te kunnen krijgen.
Maar het is ingrijpend toch. En niemand weet waarom ik zuiniger ben dan anders . Niemand weet waarom ik meer moe ben dan anders (de afspraken zijn heel vroeg 's morgens, vertrekken hier soms om 6u al om er te zijn)
Ik wil het liever niet zeggen, want mensen wachten sowieso al op 'we zijn zwanger'... en dan wachten ze nog meer. En wat als het niet lukt.
Stel een operatie is nodig, zou ik het eerder ook niet zeggen. Mentaal is het zo lastig. Het is geen strijd die ik met volle moed aanga, ben nog altijd miskramen aan het verwerken, en het feit dat bijna elke vrouw die ik ken zwanger is ... en het is een harde tijd. Om dan te koop te lopen met: 'we gaan voor IUI' en dan na 5 maanden 'ik word geopereerd', en dan daarna, 'we gaan er weer voor'... En dan wellicht toch niet de verwachte steun krijgen... want mensen relativeren alles toch enorm merk ik. Alsof een miskraam of kinderwens die niet in vervulling gaat, een verkoudheid is...
Bij mij weten alleen mijn ouders, broers en man en 1 vriendin van miskramen. De rest weet van niks, collega's, vrienden, familie... maar weet wel dat ik doodgraag kinderen wil.
Dus ik was benieuwd, wie doet dit openlijk, en wie doet dit zonder het eigenlijk te zeggen?

[Sevenflow]

***

[Kimmie01]

Hey AnTan,

Ook ik ben bezig met IUI. Ik ben begonnen eind december en zit nu aan mijn 4de. In maart en april heb ik een rustpauze genomen, ook omdat ik toen een kijkoperatie heb laten doen om te zien waarom het niet lukte.
Onze ouders weten het, onze beste vrienden en een paar collega's van mij. Het is zeker ingrijpend en na al die teleurstellingen wil je gewoon ff soms uw frustratie kwijt en begrepen worden. Wij hebben ervoor gekozen om het niet aan de werkgever te zeggen. Ik weet niet hoe ze gaan reageren, ik denk niet slecht maar je weet nooit. En soms ja zoals je zegt moet je verlof nemen onverwachts voor een IUI, operatie enz. Tja dat is dan zo. Ik zeg dan meestal dat het medisch is en dan kunnen ze er moeilijk nee tegen zeggen.
Gelukkig heb ik wel flexibele werkuren dus als ik dan een dag iets later begin is dat niet erg. Dat is wel gemakkelijk als ik dan naar de gynaecoloog moet 's morgens. Dan moet ik dat niet telkens vragen aan mijn werk of ik later mag beginnen, dat kies ik dus zelf. Maar ik moet dan wel langer blijven en die uren inhalen Wat dus ook maakt dat ik later thuis ben 's avonds, sneller moe van al dat heen en weer geloop... Het is niet gemakkelijk.
Het is zoals je zegt, je zou er alles voor over hebben.

[Duupje]

Hoi

tot vorig jaar toen ik een miskraam kreeg, wist eigenlijk niemand dat we voor een 2e kindje bezig waren. Maar na een week afwezigheid op het werk, heb ik er niet over gelogen omdat erover praten voor mij mijn manier van verwerking was. Nadien vragen de meeste mensen ook niet meer hoever we staan. Sommige vrienden en collega's weten wel dat we met IUI bezig zijn en zij zullen er ook wel naar vragen waardoor ik mijn verhaal weer kwijt kan.
Mijn ouders vertel ik alles. Zij weten precies wanneer ik voor bloedname en/of echo moet gaan enz. Ze zijn voor mij een echte steun.
Ook op mijn werk aan mijn baas laat ik altijd weten wanneer ik naar de gynaecoloog moet.

Ik ben blij dat ik er toch met verschillende mensen over kan praten, want ik vind echt dat je de "behandeling" niet mag onderschatten. Het is ook telkens een heel geregel om op tijd bij de gynaecoloog te kunnen zijn. Plus het is gewoon heel vermoeiend.

Ik zou het niet graag verzwijgen, ook omdat erover praten mij deugd kan doen.

Succes iedereen!

[waitykaty]

Hello,

Na 2 jaar proberen zijn we redelijk open naar mensen in het algemeen door te zeggen dat het niet zomaar lukt en dat we een tandje zullen moeten bijsteken.
Ter eerste vermijden we zo vragen "en wanneer beginnen jullie eraan" en ten tweede steekt het soms een hart onder de riem van mensen die ook proberen en denken dat ze er alleen voor staan. Zodra je zegt dat het niet zomaar lukt krijg je opeens heel veel reacties van mensen die ook lang hebben moeten wachten en een hele maalmolen hebben doorlopen.

Verder weten de goede vrienden en ouders dat we met IUI bezig zijn.
Alleen al omdat ik soms op controle/echo/bloedprikken moet en daardoor afspraken moet afzeggen of omdat ik soms moe, prikkelbaar of ronduit ongelukkig ben.

Om het werk heb ik gezegd dat ik een behandeling volg in Jette wat precies al genoeg uitleg was.
Ik mag nu tussendoor naar al mijn afspraken, er wordt nooit moeilijk over gedaan en nooit naar uitleg gevraagd.
Ben hier wel blij over want hoor soms andere verhalen.

[Vraagtekens]

Hey

Hier is het IUI met donorzaad.

Bij ons zijn de ouders en zussen met schoonbroers op de hoogte van ons probleem van onvruchtbaarheid. Verder enkel nog twee goede vrienden.

Dat wij bezig zijn met IUI behandeling dat weten meerdere mensen, dit omdat wij ook veel de vraag kregen van hoe zit het.. zij weten nu dat het moeilijk gaat en dat we vaak naar Jette moeten. Dus ze steunen ons hier wel goed in..

Op mijn werk weten ze wel dat ik bezig ben met behandeling in Jette en ik mag dan ook ook de nodige afspraken daar volgen zonder dat ik er tijd moet voor inhalen. Dus dat is wel fijn. Natuurlijk hoop ik nu wel dat dit niet te lang meer moet duren want dan denk ik wel dat ze er mss moeilijker over zouden doen.

Succes!