Oktober - november - december 2024

[Lien123]

Even een groepje opstarten voor alle dames die uitgeteld zijn voor eind 2024

[Johanna1991]

Ik ben uitgerekend op 05/10/24. Dat lijkt nog heel ver maar als ik nadenk dat ik eind september dus mag stoppen met werken lijkt het ineens minder ver
Ergens vind ik het ook wel symbolisch, omdat ik nu helemaal dezelfde weg afleg als mijn mama. Ik ben zelf eind december geboren (zoals mijn zoontje), en mijn broer volgde 2 jaar en 9 maanden later, eind september. Mama is uiteindelijk twee weken te vroeg bevallen, op 22/09, dus ik ben benieuwd of de geschiedenis zich helemaal gaat herhalen :p
Ze heeft ook altijd gezegd dat het gemakkelijk was dat ik al naar school ging toen mijn broer kwam, dus hopelijk is dat hier hetzelfde, al lijkt die stap van crèche naar school me ook wel heel spannend.

Om op je vraag uit de andere topic te antwoorden:
de misselijkheid begon bij mij tussen week 6 en week 7; tot nu toe verloopt alles eigenlijk exact zoals bij mijn eerste zwangerschap. Ze zeggen wel dat elke zwangerschap anders is, maar ik ken mijn lichaam, ik reageer gewoon heel fel op zowel die HCG als de progesteron (Utrogestan helpt dus absoluut niet maar is helaas noodzakelijk). Vorige keer belandde ik rond week 9 met een HG-zwangerschap (hyperemesis gravidarum) in het ziekenhuis. Maar ergens stelde me dat toen gerust. Ik kreeg tenminste even vocht en vitaminen binnen. Nu heb ik mijn uiterste best gedaan om niet in het ziekenhuis te belanden, telkens Navalit genomen zelfs al moest ik het terug overgeven, maar ik hoop dat ik er geen kwaad aan gedaan heb, want het is moeilijk voor te stellen dat een embryo gezond kan groeien als je zelf zo miserabel bent, ook al zijn ze dan wel parasieten die het beste uit je lichaam halen. Ik geef mijn foliumzuur ook terug over, wat me ook zorgen baart. Multivitamine is al helemaal onmogelijk om in te slikken, veel te vettige en dikke pil.

Nu wil ik niemand bang maken uiteraard :p Ik denk wel dat ik een 'uitzonderlijk' geval ben, ik heb ook heel veel last van reflux zelfs al ben ik kerngezond en niet zwanger, en in de vorige zwangerschapstopic waar ik in zat, was ik ook de enige die in het ziekenhuis is beland. Ik vind het alleen jammer dat sommige vrouwen zelfs een beetje lacherig doen over misselijkheid (even overgeven en weer verder doen, sorry maar dat kan ik niet), of dat ze er automatisch vanuit gaan dat je enkel in de ochtend misselijk bent (heb ik nog nooit meegemaakt).
Maar ik merk (ook doordat ik hier zo'n lang verhaal begin te typen) dat ik er mentaal ook erg van af zie omdat ik een prachtig zoontje heb rondlopen en ik naar hem kijk en ik gewoon niks voel. Alleen maar depri dat ik niet kan eten en drinken.

Het is hier dus serieus aftellen naar week 12 in de hoop dat het dan beter gaat, wat bij mijn zoontje ook zo was (ben nu 10w4d).

[Lien123]

Pfff, ik heb helaas geen leuk nieuws. Ik ga dit groepje helaas terug moeten verlaten.

Ondanks dat mijn Hcg waarden (tegen de verwachtingen in) volgens de consulenten nu op een heel normale waarde stond, bleef ik me de hele week slecht en onzeker voelen. Had een heel slecht gevoel bij mijn lichaam en alles wat ik voelde.

Donderdagavond opeens een klein beetje bloedverlies. Steken in mijn onderbuik die steeds erger werden. Dus gister toch maar aangedrongen voor een extra bloedname. ‘s middags naar het ziekenhuis voor bloedname, terug thuis en gebeld en de Hcg was gestegen van 219 naar 348 op 3 dagen tijd, niet goed dus.

Ik begon ook feller en feller buikpijn te krijgen, moest echt op de zetel gaan liggen, dus opnieuw aangedrongen of ze toch geen echo wouden doen, ook al was het nog heel vroeg. Bleek toch een buitenbaarmoederlijke zwangerschap te zijn, het embryo’tje had zich genesteld in mijn eierstok.

Ben gisteravond nog meteen geopereerd en ze hebben de eierstok en het vruchtje eruit gehaald. Blijkbaar was ik er net op tijd bij want ze zagen tijdens de operatie dat de eerste scheurtjes waren ontstaan (vandaar ook de steeds fellere pijn). Fysiek ben ik momenteel wel oké, mentaal is het toch wat moeilijker

@Johanna, voor jou heel veel succes in je verdere zwangerschap! Ik hoop dat de misselijkheid snel beter gaat worden! Ik duim heel hard mee voor jou!
(Trouwens jammer om te horen dat er vrouwen zijn die lacherig doen over die misselijkheid, en dan nog eens uitgerekend vrouwen! Ik heb bij mijn vorige zwangerschap 9 maanden lang enorme last gehad van misselijkheid en overgeven. En altijd ‘s avonds voor het slapen gaan, of als ik in de auto zat, of als ik een fatsoenlijke maaltijd had gegeten, kon het dan gewoon niet binnen houden. Trek het je niet aan wat anderen denken! Ik at toen ook gewoon waar ik zin in had, want het kwam er toch terug uit. As toen voornamelijk cornflakes en bokes met kaas. Niet veel voedzaams dus maar van alle andere dingen keerde mijn maag zich al op voorhand. Zeker niet te streng zijn voor jezelf!)

[Minime2024]

Hallo!
Ik sluit me ook aan bij deze groep, na een paar mooie echo’s, uitgerekend op 28/10
Bij mij is het ook een beetje herhaling van de geschiedenis, ik was zelf ook uitgerekend voor eind oktober en uiteindelijk 2weken te vroeg geboren, ben benieuwd
Lien, heel jammer nieuws, maar goed dat je aangedrongen hebt tot ze je serieus namen! Even bekomen en dan met goeie moed naar de volgende poging wanneer je er terug klaar voor bent!

[Juju]

Amai niet veel zwangeren voor Q4 2024...
Maandag een eerste goede echo gehad op 7w2d, dus ik sluit me ook graag aan... uitgerekend op 23/11.

@Lien, verschrikkelijk, veel succes en hopelijk zien we je snel terug!
@Johanna, ik hoop dat je misselijkheid intussen voorbij is! jij hebt wss al je NIPT gehad, hopelijk was alles goed.

[Johanna1991]

Ik heb me al een paar keer voorgenomen hier actiever te worden, maar ik erger me nogal te pletter aan de AI-chatbots die het forum lijken te hebben overgenomen

Heel lief dat je ernaar vraagt, we hebben sinds vorige week ons resultaat binnen inderdaad en alles was in orde en deze keer is het een meisje. Ik had schrik dat er door paasweekend vertraging zou zitten op de resultaten, maar we hebben maar 5 werkdagen moeten wachten tot het op mijn app stond (bloed afgenomen in HH Leuven maar UZ Leuven is degene die de NIPT doet). Een grote fjoew dus bij mij en mijn partner!
Een goede echo op 7 weken is al een belangrijke mijlpaal!

@Lien: ik vind het zo erg om te lezen, voel me zelfs een beetje schuldig dat ik je nog heb proberen opvrolijken en ik vind het, naast alles wat je dan moet meemaken, ook echt héél erg dat je zelf zo moet zitten aandringen op een echo. Hopelijk heb je de voorbije weken wat kunnen rusten en het verwerken of wat je ook nodig hebt. Ik zou het ook zeker begrijpen als je even niet meer op dit forum komt. Ik heb dat ook af en toe gedaan tijdens 'verplichte pauzes' en dat hielp me wel.

Ik heb geprobeerd om op 12 weken te stoppen met Navalit, ik dacht, het ergste moet nu toch voorbij zijn. Dat was geen goed idee: ik begon meteen terug over te geven. Ter info: ik neem sowieso maar 1 pilletje per dag, enkel 's ochtends. Ik voel me altijd in de namiddag en avond het slechtste, dus ik heb nooit 's avonds pilletjes genomen "voor de ochtendmisselijkheid", ik wilde er zo weinig mogelijk nemen. Dan heb ik op 14 weken nog eens geprobeerd om te stoppen, maar nee hoor, meteen terug overgeven.
Ik heb al een paar vriendinnen horen zeggen: waarom wil je daar per se mee stoppen, desnoods blijf je het nemen tot aan de bevalling, kan geen kwaad. Ik weet wel dat het geen kwaad kan, maar ik heb zo'n fobie van pillen slikken en meteen terug overgeven, ik moet me elke ochtend nog steeds er mentaal overzetten dat die pil gaat helpen en dat ik niet ga moeten overgeven. Ik heb ook het gevoel dat mijn lichaam nu niet meer tegen die hoge HCG-waardes kan, omdat ik het altijd met hulp van Navalit heb zitten 'onderdrukken'. Dit klinkt waarschijnlijk allemaal heel raar voor anderen. Maar ik heb het wel een beetje gehad ondertussen. Ik voel zeker een verschil met een paar weken geleden, dat ik meer kan eten en meer energie heb, maar ergens hoopte ik me toch te voelen zoals bij mijn zoontje 3 jaar geleden, toen was dat tweede semester heel aangenaam.

[Essie2022]

@Johanna, ik was doodziek vanaf 6 wkn zwangerschap. Ik bleef maar braken, ik hield niks binnen, zelfs geen slok water en het was net in de hittegolf vorig jaar. Ik was op nog geen 8 dagen bijna 5kg afgevallen en wankelde op mijn benen. Ik heb toen navalit moeten nemen en zelfs met Navalit was ik nog heel ziek maar was het wel ietsje ´leefbaarder´ geworden gelukkig. Telkens ik probeerde af te bouwen of te stoppen, werd het weer 10x erger.. mr toen zei mijn gynae dat ze dit vaker hoorde, dat je vaak eerst een paar dagen veel zieker bent, maar het dan betert! Ze zei dat het wel een dag of 3 kon duren.. zelf ben ik 6 dagen doooooodziek geweest toen ik stopte. Maar iets in mij zei me om door te zetten. Ondanks dat ik weer constant moest braken en mij enorm ellendig voelde.. maar na 6 dagen was het ineens veeeeeel beter. Het is natuurlijk geen garantie.. maar het kan dus echt wel zijn dat even ´doorzetten´ wel helpt. En ik hoor wel gelijkaardige verhalen bij vriendinnen.. dat het heel lastig kan zijn om van de Navalit ´af te geraken´.. rond week 21-22 was bij mij de misselijkheid voorbij. Terwijl ik een week ervoor als ik 1x mijn Navalit vergat ik direct weer stond over te geven.. dus mss wel het proberen eens waard! In ieder geval hoop ik mee voor jou.. want ik heb echt van die eerste helft van mijn zwangerschap niet kunnen genieten en letterlijk niks kunnen doen.. dus ik duim op beterschap voor jou!