Wij zijn dus idd op reis vertrokken! Hij had nog koorts 's ochtends maar hebben het er toch op gewaagd. 5u gereden tot in Duitsland op hotel: HEL!!!!!! De rit viel mee, maar dan op hotel een kamer waar het 30°C was en een babybed zonder deftige matras, dus moest hij tussen ons slapen. Hele nacht liggen stampen en slaan, en wakker elke keer dag ik bewoog, om de 3u drinken, krijsen 's avonds, krijsen 's ochtends. Ik heb geen oog dicht gedaan. En mijn man was ook zo positief (terwijl ik gezegd had: "als we allebei positief blijven en er voor gaan, dan wil ik vertrekken), die was de hele tijd bezig dat we terug gingen moeten keren enz. Toen hij zich na een nacht ronken dan 's ochtends om 6u opnieuw in bed legde en mij opnieuw eten liet geven heb ik gezegd dat we naar huis gingen terugkeren. En dan draaide hij zijn kar natuurlijk, wou hij toch doorrijden. Uiteindelijk heb ik toegegeven. 't Was een mooie reis, de familie waarvan we het appartement huurden was echt super superlief, huisje met zicht op de bergen, ik heb echt heimwee nu! Gust was eigenlijk heel erg braaf, wij deden telkens iets (wandelen, gletsjer bezoeken,...) vanaf een uur of 10 à 11 tot de late namiddag en hij sliep meestal de hele tijd. Heeft dus wel héél veel in de maxi cosi gezeten en daar voelde ik mij telkens schuldig over, maar hij zit daar precies zo graag in... Wij gingen dan 's avonds slapen samen met hem (rond 20u à 20u30) omdat zijn bedje in onze "living-keuken" stond en we daar dus niet meer konden zijn vanaf dan... Zijn ritme is echter wel helemaal overhoop gegooid. Thuis sliep hij door en dronk hij 5x 180ml of meer, in Oostenrijk kreeg hij een avondvoeding, dan wou hij nog een nachtvoeding en om 6u alweer een voeding. LASTIG!! Hij at daar dus 7x/dag en hij dronk steeds max 100ml en wou daarna niet meer drinken, hij werd dan echt heel kwaad als we nog probeerden. Moesten dan allerlei truuks uithalen, zoals met hem rondwandelen ondertussen, hem in de wipper zetten en daar nog een beetje laten drinken enz. Ik heb dan van daaruit de vroedvrouw gebeld en die zei dat baby's tussen 4 en 5 maand idd kunnen "staken", en meestal als er veel nieuwe dingen zijn, omdat de wereld rond hen interessanter geworden is dan hun fles. Nou, leuk... Nu terug thuis proberen we opnieuw zijn oude ritme erin te krijgen... We hebben ook de patatjes weggelaten op reis omdat dat niet goed meer ging en hij ziek was enz (gevolg: constipatie, krampen, glycerinesuppo's mogen halen op reis,... pfffffffff!) en vandaag heeft hij heel zijn pot auberginepatatjes leeggegeten, heel enthousiast! Hij drinkt nu ook al terug 150ml in één keer, en niet meer in 2x, dus hopen dat het terug goedkomt. Vannacht toch ook opnieuw 6u aan een stuk geslapen, fjoew! En ondertussen heb ik veel te veel stress gehad op reis met zijn voedingen en krampen en lastige nachten en de rit en ik heb nu heimwee naar die lieve mensen daar zodat ik mij nu eigenlijk wel heel slecht voel. Ik begin stilaan te twijfelen of ik niet een beetje een postnatale aan het kweken ben...
Ik heb geen flauw idee in hoeverre stemmingswisselingen en emotioneel zijn en overbezorgd zijn horen bij deze tijd, of vanaf wanneer er toch iets mis blijkt te zijn... Het stomme is dat wanneer Gust blij is en lacht en "gemakkelijk" is, dat ik mij opnieuw super voel, maar vanals dat hij begint te wenen krijg ik schrik dat ik het uiteindelijk niet ga volhouden, terwijl dat eigenlijk helemaal niet aan de orde is, die schrik is niet realistisch, want ik kan het best aan... (denk ik toch). Hebben jullie hier ook last van? Of ga ik toch beter eens hulp zoeken? Ik heb het gevoel dat het nog steeds te maken heeft met het feit dat hij een behoorlijke huilbaby was de eerste weken en ik daar precies een soort trauma aan overgehouden heb...
@iedereen met groentenpapmiserie: mijn vroedvrouw zei om het rustig aan te doen, niet forceren, willen ze niet meer, dan stop je, en willen ze op 6 maand nog steeds niet, dan hebben ze nog wel een heel repertoire aan truuks om het te doen marcheren
Ze zei ook om smaken te mengen: iets dat ze lekker vinden + iets nieuw en dan beetje spelen met de verhoudingen enzo... Ze zei ook om zeker niet verder te doen als ze lastig zijn want ze weten dat ze dan aandacht krijgen...
@Ilse: hoeveel drinkt Stan dan om 1u? Kan toch niet heel veel zijn als hij na 10min al in bed ligt?
@Uiltjes@BluePixie: Hier ook zo lastig die nachten, vanaf 14w af en toe in periodes terug nachtvoeding, en dan weer een paar dagen niet en dan weer wel, maar zeg opdenduur, dat is wel lastig! Die van ons kan nu onmogelijk nog "aan het springen" zijn. Ik ben altijd jaloers als ik die verhalen hoor van baby's die aan 3w of 4w 12u aan een stuk doorslapen... Ik ga aan die mensen ook eens beginnen vragen of dat dan weer om zeep was achteraf of dat dat vanaf dan de hele tijd door zo ging...
@BluePixie: ohjee, fout belmoment... Vreselijk!! Ik zie er ook enorm tegenop om hem weg te brengen, eerst leek een onthaalmama ons beter dan grootouders, om conflicten te vermijden, maar nu denk ik er natuurlijk anders over als ik zie dat de grootouders hem voortdurend aandacht geven en een onthaalmama dat niet gaat kunnen doen...
@Jackie: jij hebt toch écht de droombaby die je verdient na al die moeite he! Lekker lang slapen amai! Komt dichtbij, het terug gaan werken, echt niet tof he!