Bevallen juli 2015

[Isabella***]

Hoi iedereen,

Ik zit al een tijdje mee te chatten bij mei/juni, maar eigenlijk ben ik uitgerekend voor juli, vandaar het nieuwe topic!

Groetjes,

Isabella

[Isabella***]

Mijn voorgeschiedenis :

januari 2011 gestopt met pil, maart een vroeg miskraam gehad. Sindsdien niets meer gebeurd.

In 2012 ons laten onderzoeken, ze vinden niets.

Zomer van 2014 : we starten met IUI -> in totaal 3 mislukte pogingen gehad.

September 2014 : we stoppen met behandelingen en ziekenhuis omdat we alles kotsbeu zijn, ik heel ziek geweest ben van Clomid. We besluiten samen verder te gaan!

31 Oktober 2014 : 1 week overtijd, mijn euro valt eindelijk dat het misschien toch niet door werkstress komt dat ik 1 week later ben en besluit te testen, en ja hoor, positief!!!

25 november 2014 : eerste echo op 8 weken, we hebben ons klein beertje voor het eerst gezien en het hartje horen kloppen!

[Cathy Van den Broek]

Hey Isabella,

Alvast dikke proficiat. Je ziet, de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Geniet van je zwangerschap!
En dan zal je binnen een paar weken ook de 12 weken echo hebben hé. Spannend! Voor wanneer ben je uitgerekend?

Hier uitgerekend voor 2 juli, dus ik sluit me aan!

Korte geschiedenis:

-Na 7 jaar proberen, een bbz, (met twee operaties tot gevolg), daarna nog cysten op mijn eierstok en weer een operatie, de mmm in geduikeld, 4 mislukte iui's en 1 IVF poging later, bevallen van een zoontje op 9 april 2013.

-Opgestart in juli 2014 voor een brusje en in oktober zwanger van ICSI 1! En dus uitgerekend voor 2 juli 2015

Kunnen we samen aftellen, en hopelijk komen er nog heel wat dames bij!

Groetjes
Cathy

[Isabella***]

Hey Cathy,

Jij ook gefeliciteerd!

Ik heb 22/12 mijn 12weken echo en ben uitgerekend voor 8 juli.

Amai je hebt ook al heel wat meegemaakt zeg! En nu in verwachting van een tweede al , zo zie je maar he!

Ik ben nu 9 weken en 4 dagen, jij zit dan al over de 10 weken?

Hoe voel je je ? Last van kwaaltjes?

Groetjes,

Isabella

[Cathy Van den Broek]

Hey Isabella,

Ik ben nu aan mijn elfde week bezig. Ik vind het met die weken een hele rare manier van tellen. Ik moet het elke keer aan de gyn vragen
En inderdaad last van kwaaltjes: misselijk vanaf de middag, en naarmate de dag vordert wordt dit alsmaar erger.
Daarenboven voelt het bij elke maaltijd alsof ik "stenen" heb gegeten, zo zwaar ligt mijn eten op mijn maag.
En mijn reukzin... tja, alles ruikt heviger en veel zaken die ik voordien graag lust kan ik nu niet meer ruiken of zien.
En zeer moe ook.
Maar we klagen niet hé. Hopelijk verdwijnt dit alles als ik de 3 maand gepasseerd ben.

Hoe gaat het met jou?
De echo's zijn altijd spannend hé! Toch elke keer die ongerustheid omdat je niet echt weet of alles ok is...
Laat je nog bijkomende testen doen? De NIPT-test of een vruchtwaterpunctie?
Bij mijn eerste zwangerschap heb ik zelf gekozen voor de vruchtwaterpunctie, al was dat eigenlijk nergens voor nodig.
Er waren geen indicaties dat er iets mis was, maar toch wou ik zekerheid, en die heb je met een punctie hé.

Maar nu raadt de gyn de NIPT test aan. Die was er twee jaar geleden nog niet, geeft bijna dezelfde zekerheid en is volledig veilig, want bij een punctie heb je toch 1 kans op 300 dat het fout gaat.
En vorige keer hebben we dan wel geluk gehad, nu kies ik toch voor de zekerheid. Al kost het veel geld, maar ja, veiligheid is onbetaalbaar he.

Heb jij veel kwaaltjes?
En heb je een voorkeur voor een jongen of meisje?

Groetjes
Cathy

[Isabella***]

Hoi Cathy,

Ik vind die wekentelling ook verwarrend, en ik vergis me constant. 2,5 mnd ver klinkt logischer

Misselijkheid bij mij net hetzelfde verloop : dus totaal niet 's ochtends ( hoewel ze het ochtendmisselijkheid noemen, ahum ) maar in de loop van de dag wordt het erger met overgeven. Heb het al van week 5, was eerst bij mijn huisarts gegaan maar die zei niks in te nemen wegens het risico....Het was dus echt een hel om te gaan werken en gelukkig heeft de gyn me dan Primperan en Postafene voorgeschreven die ik vanaf week 8 inneem. Het was in het begin beter, maar nu begint de medicatie precies minder effect te hebben, ofwel wordt de misselijkheid erger...Ik hoop dat het binnen een week of 2 zal minderen!...
Ben ook moe, slaap slecht, en heb ook rare eet- en drinkgewoonten gekregen. Ook heel actieve baarmoeder, ik voel duideljk dat daar vanalles aan het gebeuren is!

Ik ben idd al aan het aftellen naar 22 december, altijd stressen een echo! De eerste keer dat ik voor een echo kwam ( pas op 8 weken) had de stagiaire eerst mijn bloeddruk genomen die blijkbaar zo hoog stond dat ze er niet gerust in waren! de gyn zei om het na de echo nog eens te meten want dat ik nu zenuwachtig was
Onze gyn heeft ons enkel aangesproken over de nekplooimeting, ik denk dat we verdere onderzoeken zullen laten doen als ze daar iets vinden...

Ik heb al gehoord van de NIPT test, klinkt idd veel veiliger dan die punctie!

Wij hebben geen voorkeur, ben gewoon zo blij dat het eindelijk gelukt is, als het maar gezond is! * stress stress

[Cathy Van den Broek]

Hey Isabella!

Ja, dus dezelfde kwaaltjes daar!
En inderdaad, hier ook aktieve baarmoeder...
Dat vind ik nog het akeligst: de rest van de "bijwerkingen" zijn normaal, maar als je zo krampen of steken voelt... ik vind dat zo raar. Maar het hoort erbij hé.

Ik heb sinds vorige week ook de Postafene gekregen, en het is een wondermiddel hé. Ik voel me er algemeen veel beter mee. Ik heb precies ook meer energie sinds ik het inneem.
Ik heb net een afspraak bij de gyn voor de 12 weken echo en de NIPT test voor volgende week donderdag.
Ik ben dus benieuwd.
Pas na ongeveer drie weken heb je het resultaat. (van de NIPT)

Zeg, bij jullie ook een bijzonder verhaal hoor, eerst zo moeilijk zwanger worden en dan gebeurt er ineens toch dat ene wonder... fantastisch!

Voorlopig vind ik het hier in dit topic maar rustig, zo met ons tweetjes. Ik hoop dat er nog heel veel dames mogen bijkomen in de loop van de volgende weken/maanden...

Groetjes
Cathy

[Isabella***]

Hoi Cathy,

Ja die baarmoedersteekjes en krampjes vind ik ook akelig, ik wacht altijd bang af maar gelukkig worden het nooit menstruatiekrampen. En zolang ik supermisselijk ben, ben ik gerust ( hoe ironisch ook...)

Vandaag ook aan mijn 11de week begonnen, ga zo blij zijn als ik 13 of 14 weken ben en die 'gevaarlijke' periode voorbij is.

Bij ons weet de familie het al van het begin, maar op het werk ga ik wachten tot na nieuwjaar, dan ben ik 14 weken. Ik sta in het onderwijs en zit nu al te berekenen of ik mijn schooljaar zal kunnen uitdoen, het zou wel het beste zijn voor de studenten, maar dat wil zeggen dat ik tot 8mnd en 3 weken moet gaan werken Ik weet niet of dat haalbaar is...

Wie weet het al bij jullie? En wanneer is de beste moment om in bevallingsverlof te gaan denk je?

En hopelijk zijn we niet de enige op het forum die in juli moeten bevallen

Groetjes,

Isabella

[Cathy Van den Broek]

Hey Isabella!

Sorry voor mijn late antwoord maar ik heb niet elke dag de tijd om even te komen kijken

Dat van dat "blij zijn dat je misselijk ben" dat ken ik, haha! Tegenstrijdig, maar het is momenteel bijna het enige aan wat je kan "voelen" dat je zwanger bent he.

Als je in het onderwijs staat dan zal het toch ook niet makkelijk zijn om je goed te houden als je zo misselijk bent.
Ik kan me er wel iets bij voorstellen...

Bij ons zijn een paar mensen van de familie op de hoogte: het was bijna niet te doen om het volledig geheim te houden omdat we zwanger zijn geworden via IVF, wat heel wat ziekenhuis/doktersbezoeken inhoudt.
Rond het moment van de Pick-up hebben we oppas-hulp van mijn mama moeten inroepen voor het zoontje, omdat dat buiten de reguliere uren van de onthaalmama viel.
Dus moesten we wel een reden zeggen en liegen doe ik nu ook weer niet graag.
En dan waren er dus nog een paar goede vriendinnen en mijn schoonzus, die rond het moment dat we zwanger waren, vroegen of we terug via IVF voor een tweede gingen... dus tja, dan moet je of liegen, of je zegt het...
Maar op mijn werk en de meesten van de familie, weten het nog niet.

Ik werk in een 12-uren systeem (bij de politie) en dat is tot nu toe heel haalbaar. Door die 12-uren (dag/nacht) moet ik per week maar een drie a vier shiften werken om al mijn uren te presteren. Wat heel leuk is voor mijn zoontje: ik ben er superveel voor hem en kan ook mijn huishouden volledig rond krijgen.
Maar op het ogenblik dat ik zeg dat ik zwanger ben mag ik niet meer in 12-uren werken en moet ik overschakelen naar een 8-uren regeling (enkel overdag en niet meer 's nachts) dus moet ik 5 dagen per week gaan werken, en niet meer de gebruikelijke 3 dagen

Ik denk dat ik het midden januari ga zeggen, want dan ga ik het ook niet meer kunnen verstoppen...
Dus kan het nog een maandje rekken.

Als jij in het onderwijs staat, mag je dan niet stoppen op 3 maand of zoiets?
Mijn overbuurmeisje is gestopt op 3 maand, en zij is kleuterjuf. Die is toen een jaar thuis geweest. Heerlijk moet dat zijn...
Ik ben bij mijn vorige zwangerschap heel goed geweest tot mijn bevalling, dus ik denk, in theorie, als je een goede zwangerschap hebt, dat werken tot na je 8 maand, wel haalbaar is.
Wij moeten in principe ook werken tot onze 8 maand en 3 weken.
Ik was bij mijn vorige zwangerschap heel mijn huis nog aan het kuisen de dag voor ik uitgerekend was. Zonder enig probleem. Maar voor 't zelfde geld loopt het nu heel anders natuurlijk.

Groetjes en fijn weekend hé!
Tot later! (en hopelijk zijn we hier dan niet meer alleen )

Cathy

[Isabella***]

Hey Cathy,

Die shiften lijken me idd ideaal om te combineren met kindjes en huishoudelijk werk. Ik zou het ook zo lang mogelijk verzwijgen in jouw plaats

Ah dat wist ik niet van kleuterjuffen? Misschien risico op besmetting kinderziektes en het optillen van die kleine ukjes dat niet goed zal zijn? Lijkt me wel zalig vanaf 3 maanden lekker rusten en je voorbereiden op de bevalling...Zal bij mij dus niet het geval zijn want ik geef les aan volwassenen dus ik hoop dat ik tot het einde van het schooljaar kan gaan, dan schuift mijn verlof ook op want juli en augustus worden bij ons dan als 2 mnd zwangerschapsverlof gerekend. Mijn collega's zullen me in januari wel zeggen dat ik het superslecht gepland heb maar ja, het was totaal niet gepland, ben al blij dat het eindelijk gelukt is!

Ah van dat poetsen net voor de bevalling heb ik al veel gehoord, ik hoop dat ik dan ook nog zo actief zal zijn!

Groetjes

[Cathy Van den Broek]

Hey Isabella!

En ondertussen blijven we hier lekker met ons tweetjes in dit topic! Dat betekent natuurlijk ook wel dat er blijkbaar weinig dames succes hebben gehad met hun behandeling in oktober/november... Stiekem hoop ik dat er toch nog een paar bijkomen.

Ja, als die twee maanden "groot" verlof gerekend worden als zwangerschapsverlof dan is dat inderdaad dikke vette pech seg.
Maar anderzijds valt dat in het niets met het feit dat je op deze manier zwanger bent kunnen worden natuurlijk.
Ben je nog zo misselijk? Ik beleef een top-week. Ik ga ze uitroepen tot week van de misselijkheid. We zitten nu in week twaalf, dus ik hoop echt dat het betert. Dag en nacht honger, eten voelt niet goed en niet-eten voelt ook niet goed. En de Postafene helpt niet zo goed meer.
Morgen de 12 weken echo en nekplooimeting. En meteen ook bn voor de NIPT test. Daarvan hebben we dan de uitslag binnen drie weken. En weten we meteen ook, als alles goed blijft gaan, dat het een jongen of meisje wordt.

Jij had die echo maandag 22 december hé. Het komt kortbij... Ik duim in alle geval!

Groetjes
Cathy

[NeleG]

Hoi dames!


Ik zat ook wat te kletsen/volgen op het mei-juni forum, maar ben inderdaad uitgerekend voor begin Juli, dus mag ik bij dit clubje! Ik ben momenteel 11 weken zwanger (Heb ook de 22e december onze 12 weken echo) en ben uitgerekend voor 6 juli

Onze geschiedenis:
meer dan 1 jaar vruchteloos proberen, via MMM allerlei dingen laten checken: heel lichte vorm van endometriose werd weggenomen + korte luteale fase van ongeveer 10 dagen. Eerste IUI gehad in oktober en meteen raak! Misschien dat de Utrogestan (progesteron) om de luteale fase te verlengen er voor iets tussen zat, we zullen het nooit weten. Ik ben in ieder geval heerlijk zwanger en dolblij. Ondanks het feit dat zo'n jaar eigenlijk helemaal nog niet zo lang is, denk ik toch vaak EINDELIJK

Kwaaltjes vallen hier trouwens ook echt heel goed mee: ben maar 1 week misselijk geweest (week 8 tot 9) en daarna was het weer weg. Totale paniek uiteraard, maar wat ga je er aan doen Ik heb me er bij neergelegd dat niet meer misselijk zijn ook zijn voordelen heeft Tot op heden wel heel moe (ik lig 's avonds rond 6u echt al voor apegapen in de zetel) en mijn borsten hebben precies beslist dat ze niet meer stoppen met groeien. Mijn darmen zijn ook echt ontzettend in de war (constipatie olé olé) en omdat ze dan zwellen loop ik al sinds een week in een zwangerschapsbroek met een mini-buikje. De knop van mijn gewone broek zat echt in de weg, haha. Het zal er niet op beteren de komende tijd!

Op 7 weken was onze kleine flinkerd bijna 1 cm groot en het hartje klopte flink, ik zit echt af te tellen naar 22 december in de hoop dat we dan een flink friemelend klein ukje mogen zien. Ik heb er in ieder geval goeie hoop in.

Groetjes!
Nele

[Cathy Van den Broek]

Dag Nele,

Hehe, toen waren we al met drie!
Alvast een hele dikke proficiat met je zwangerschap. Ik denk dat je dan gelijk met Isabella je echo hebt!

En of je nu een jaar, twee jaar of 5 jaar hebt moeten proberen, uiteindelijk is het voor iedereen beangstigend als het op natuurlijke manier niet schijnt te lukken en je medische hulp moet inroepen he.
Ik denk dat iedereen op dit forum het gevoel van machteloosheid, angst en onrust wel herkent.
Als ik al die verhalen hier lees (op het forum in het algemeen) dan hoop ik zo vaak dat het uiteindelijk voor iedereen een keer "prijs" kan zijn. Het is iedereen zoooo hard gegund.
Ik denk wel dat, als je een tijdje in de mmm hebt gezeten, je toch iets bezorgder ben en vaker ongerust over je zwangerschap. Wij weten allemaal dat het niet altijd "vanzelfsprekend" verloopt en dat er zoveel kan misgaan...

Ik zal zelf wel blij zijn dat ik morgen mijn echo heb en dat (hopelijk!) alles goed is...
En die misselijkheid, tja, het hoort erbij en zo voel je dat je zwanger bent, maar als ik zou mogen kiezen dan zou ik toch liever niet misselijk zijn...

En die constipatie is echt vreselijk he, ik heb er ook last van. Ik kan maar 1 keer om de 8 a 9 dagen naar toilet gaan.
En heb daar dan weer een halve dag last van achteraf.
Ik ga morgen aan de gyn vragen of ik daar niet iets kan voor nemen.
Ik eet zoveel fruit en groenten... en toch helpt dat niet.

Hebben jullie de zwangerschap al wereldkundig gemaakt?
Wij gaan dat aan de familie met kerst doen, en op mijn werk zeg ik het rond 15 januari.
Ik heb voor mijn zoontje (die nu 19 maand is) een t-shirt gekocht met de tekst "ik ben stoer want ik word grote broer".
Dit gaan we hem dan aandoen met kerst en zo kan hij het "zelf" zeggen.
We vonden dat wel een leuke manier

Groetjes en hou je goed hé! Tot gauw,
Cathy

[NeleG]

Hoi Cathy!


Drie is een groepje he, nu ist officieel

Het blijft inderdaad een raar gegeven: een kindje krijgen/maken/... is zo iets intiems tussen jezelf en je partner, en we ginnegappen af en toe dat er bij ons nog een zekere Dr. Puttemans tussen zat. We kunnen er maar mee lachen he, nu 't allemaal "in orde" is. Maar ik kan die stressgevoelens nog heel gemakkelijk oproepen. De angst dat je het niet kan, nooit zal kunnen, dat het misgaat, ... ik haatte het. Nu vind ik het soms nog steeds moeilijk dat we het "niet zelf gedaan hebben", ook al is het wel ons babytje. Het blijft een gek gevoel: een soort van "falen" dat je er een dokter voor nodig had. Ik vertel ook niet aan iedereen dat we er een IUI voor nodig hadden. Mensen kunnen zo KIJKEN dan he. GRMBL!

En die ongerustheid dat het nu gelukt is maar dat het dan ook goed moet blijven gaan, ik heb er met de regelmaat van de klok ook last van hoor. Hoe vaak heb ik al niet iets gegoogled om te kijken of dat "normaal" is. Of hoe een zorgen heb ik me gemaakt dat mijn misselijkheid weg was want 't zou toch geen miskraam worden. Of als je baarmoeder gaat krampen en je denkt "oh god oh god oh god blijf zitten daarbinnen". Of toen ik in een vergadering zat en ineens iets voelde en dacht "shit dit gaat niet goed ik heb denk ik een miskraam wat loopt er anders tussen mijn benen" en helemaal over de rooie naar het toilet ging om te merken dat het omhulsel van het utrogestan-bolletje van die ochtend er uit was "gedrupt". Of dat ik de hartslagmeter aandoe die ik gebruik om te sporten om te kijken of mijn hartslag in rust nog zo lekker hoog is (zit nu rond de 90) want dat wil zeggen dat mijn lichaam toch nog steeds een babytje aan het maken is en er veel energie voor nodig heeft. Echt, ik verklaar mezelf soms gillend gek. Maar wat het voorbije jaar me wel heel erg geleerd heeft is, dat hoe graag ik dit ook wil, ik er niks over te zeggen heb. Dus hoe overstuur ik ook zal zijn moest het alsnog fout lopen: ik zal het nooit of te nimmer kunnen tegenhouden. Dus erover zitten zenuwen heeft eigenlijk weinig zin. Bevestiging zoeken in de symptomen doet uiteraard wel ontzettend deugd.

En een goeie echo zien nog meer! DUuh! Ik kijk er ook ontzettend naar uit Je zou er bijna elke week in willen he. Wat zeg ik: elke dag! Hahahahaha! Ik hou me ondertussen bezig met uitzoeken van leuke meubeltjes voor onze kinderkamer van binnenkort, informeer me over alles wat met zwangerschap te maken heeft en zie met liefde mijn tonnetje groeien (al zijn het dan nog steeds darmen eigenlijk feitelijk ). Mijn man en ik denken er over na om een cursus haptonomie te gaan doen: dat is een soort van in contact komen met je ongeboren kindje, en blijkbaar is het voor de partner-van ontzettend leuk, omdat die dan ook echt een band kan opbouwen met het ongeboren kindje door bepaalde bewegingen te doen. Lijkt me ontzettend fijn voor mijn man, nu ben ik de enige die vanalles voelt en die binnenkort ook het kindje zal voelen. Ik merk heel erg hoe fijn hij het idee vind om er toch ook al mee in contact te kunnen komen, zonder dat hij moet wachten tot het kindje geboren is. Hun band kan maar zo sterk als mogelijk worden he, met papa-in-spe. Cursus is wel redelijk prijzig, vandaar de "we denken er is over na". Hahaha!

Wat betreft de constipatie: ik had er zoveel last van (heb van mezelf al redelijk luie darmen) dat ik er een 'anaal fissuur' aan overhield: een soort van kloofje omdat er teveel druk op mijn darmen/behind kwam te staan. Ik ging gillend naar het toilet, zoveel pijn deed dat. Gelukkig heeft onze dokter me wel goed geholpen met een zalfje en wat pilletjes: probiotica, extra vezels en extra magnesium (tegen spierkrampen, want je anus is ook een spier ). Daarnaast mocht ik als ik echt lang niet kon gaan (en dan kreeg ik buikpijn) een glycerine suppo steken om alles op gang te brengen of movicol nemen. Dat kon geen kwaad blijkbaar. Misschien kan je hier bij jou arts ook eens naar informeren. Ik weet hoe strontvervelend (haha, woordspeling) het kan zijn!!

Bij ons weten al redelijk wat mensen dat we zwanger zijn trouwens:
- mijn/zijn ouders en mijn zussen meteen, omdat ze meeleefden met ons traject. Het was pretty obvious dat ik ineens dolgelukkig door het huis liep
- mijn collega's, omdat mijn coördinator had gevraagd of ze het mocht meedelen aan de raad van bestuur ivm de begroting van volgend jaar: als ik er een half jaar niet ben heeft dat uiteraard invloed op hoe zij hun centen moeten verdelen. Dus dan vond ik dat de collega's het ook wel moesten weten. Felicitaties vanuit het bestuur krijgen terwijl je collega's van niks weten is gewoon te bizar.
- een aantal vrienden weten het van vorige vrijdag omdat ik hen pas in februari terug pas zie en tegen dan is het ook echt onnozel om het nog aan te kondigen.

De rest weet nog van niks: mijn familie en zijn familie (grootouders, tantes, nonkels, neven, nichten, ...) krijgen het ook met kerstmis te horen. Leuk nieuwtje om te brengen op een kerstfeest he Ik vind dat T-shirtje echt geweldig klinken: lijkt me heerlijk om het zo aan te kunnen kondigen! Voor de grootmoeder van mijn man doen we ook een specialleke: die wil al zo lang overgrootmoeder worden, dat moeten we echt goed vieren vind ik. Ze zei onlangs dat ze nog eens iets wou breien of haken (dat doet ze vaak in de winter) maar dat ze niet zo goed wist wat en voor wie. Ik heb nu dus een leuk boekje met haakwerk voor babytjes uitgezocht en ik steek een kopie van de echo (die we de 22e zullen hebben) op de bladzijde van het ontwerp dat ik het leukste vind. Met de mededeling dat het voor haar allereerste achterkleindkind zal zijn. Ze wordt gek, dat weet ik nu al


Veel plezier op jullie echo morgen! Ik duim mee dat alles goed is, maar het klinkt alvast wel zo. Lekker positief zijn, het is kerstmis voor iets! Genieten genieten en nog eens genieten! Het is eindelijk aan ons!

Liefs,
Nele

[Isabella***]

Hey Nele leuk dat je erbij komt ! Jij bent de tweede in het bevallingsrijtje dan als ik me niet vergis?

Cathy 2 juli
Nele 6 juli
Ik 8 juli

Whiii zo spannend !!!!

We hebben maandag dan allebei 12 weken echo, toch spannend hé, kben de dagen al aan het aftellen!

'k Zal morgen voor je duimen Cathy!! Ga jij dan al het geslacht weten? Zo super zeg! Ik dacht dat het pas veel later kon, of is dat met de NIPT test dat je het weet? Ik wil het ook weten ze, voor kamer en kleertjes enzo

Bij ons weet de hele familie het al en een paar collega's vanop het werk, ik ben deze week thuis wegens verschrikkelijke misselijkheid( ik weet spijtig genoeg heel goed hoe mijn wc-pot er van dichtbij uitziet nu... ) en krijg al smsjes van bezorgde collega's...Maar ze moeten nog wachten tot januari! Hetzelfde hier Cathy, medicatie werkt ook niet meer...Dokter zegt dat het nu piekt en zal beteren de volgende week/ weken. 'k Hoop het echt. Nele, je moet zeker niet ongerust zijn dat je niet vaak misselijk bent, de meeste van mijn collega's hebben zelfs niks van last gehad. Prijs jezelf gelukkig!
Ja constipatie en opgezet buikje heb ik ook, zo om de 3 dagen dus valt nog mee in vergelijking met jullie eigenlijk.

T-shirt en breiboek lijken me een superleuk idee die gaan verschieten zeg

We gaan het onze vrienden nu zaterdag zeggen op mijn man zijn verjaardag, misschien moet ik eens nadenken over iets origineels ook

Tot de volgende en geniet van deze tijd !!!