Hoi allemaal,
Lang geleden dat ik hier nog ben geweest! `t Is fijn jullie nog es te lezen!
Ethlinn, hoe gaat het ondertussen met je? Heb regelmatig aan je gedacht...
Met onze twee patatjes gaat alles goed. Zoon wordt volgende maand 2 jaar en ons Noor is er ondertussen 4 maand.
Er begint een goei ritme te komen bij ons Noor. Haar dag ziet er ongeveer zo uit:
Wakker worden rond 7-8u, dan bv.
Dan doet ze in de vm ofwel 2 kleine dutjes ofwel 1 grote en dan heeft ze id vm soms nog een voeding rond een uur of 10-11u. Anders rond 12-13u.
Mijn zoontje slaapt rond 13u voor zijn middagdut en zij slaapt dan ook. Ik heb hen vanaf het begin zo samen laten slapen.
Dan rond 15.30u maak ik beiden ten laatste wakker en heeft zij weer bv.
Dan nog een dutje in de namiddag als we gaan wandelen rond 17u, dan weer bv en dan tussen 19u-20u bv en is het bedtijd.
Normaal gezien wordt ze `s nachts 1 keer wakker, zo rond 4u-5u, drinkt en gaat dan weer slapen.
De afgelopen 2 weken had ze wel een verkoudheid en dat is verder geevolueerd in een hoestje, dat verstoorde haar slaap wel... Ik was net begonnen met slaap training (Ik vind dat dat woord nogal een negatieve connotatie heeft, maar for lack of a better word...), dus dan zijn we weer ff achteruit gegaan. Ze was net goed aan het zelf inslapen `s avonds. Maar nu gaat het weer wat beter, dus doen we weer ewa verder. Ze is vandaag voor beide dutten zelf ingeslapen, whoepie, dus het begint te komen.
Ze slaapt nog altijd in een bedje naast mijn bed. Mijn zoontje heef tot 9 maanden bij mij geslapen/tot zijn nachtvoedingen gestopt zijn en hij is beginnen doorslapen. (12u aan 1 stuk)
Bij haar ga ik hetzelfde doen, maar aangezien ze nu al op 1 nachtvoeding zit (Zoon had er nog 2 op deze leeftijd), denk ik dat ze wel wat sneller gaat doorslapen, dus ik hoop ergens tussen 6 en 9 maanden haar in een eigen kamer te kunnen leggen.
Momenteel hebben we wel maar 2 slaapkamers, maar normaal zullen we tegen dan verhuisd zijn.
Met vaste voeding begin ik rond 6 maanden.
Hier is het ook geen gemakkelijke periode geweest, hoor. Ik moet zeggen dat ik de combo van de 2 kleintjes echt veel beter vind meevallen, maar onze omstandigheden zijn niet gemakkelijk en daar worstel ik echt wel mee. Ik woon nu al 7 maanden bij mijn schoonouders, mijne man is heel lang in het buitenland geweest en die is nu wel sinds eind augustus bij ons, maar die doet nu free lance werk waardoor die 7/7 soms werkt, en dagen dat die pas om middernacht effectief thuis is...
Neem daar het feit bij dat ik hier in Egypte de taal niet ken of zeer beperkt en ik hier geen vrienden heb, niet kan autorijden/geen openbaar vervoer heb/... Ik heb al 6 maanden buiten met mijn man geen deftig gesprek gehad met iemand... Simpele dingen zoals met mijn kinderen naar een park gaan of een speeltuin gaan hier gewoonweg niet, er is niks op wandelafstand en met de auto daar heeft mijn man heel vaak geen tijd voor en iemand anders is moeilijk beschikbaar. Of iets voor mezelf doen? Nope.
Ik denk er nu heel erg over om weer naar Belgie te komen en daar opnieuw te beginnen. Bij mijn schoonfamilie zijn we tijdelijk beland, omdat mijn man ontslagen werd in het begin van dit jaar en we daarbij ook vaarwel moesten zeggen tegen onze thuis/vrienden/vertrouwde omgeving, maar het was nooit de bedoeling dat we hier zo lang nog zouden zitten. Er is ook geen uitzicht hier in Egypte op beterschap en ik voel dat ppd hier daardoor ook de kop begint op te steken. Ik had er na mijn zoontje (in retrospect) ook last van, maar ben er uiteindelijk doorgekomen, maar doordat de situatie hier zo uitzichtloos is met momenten en ik echt begin te lijden onder het gebrek aan sociaal contact en bewegingsvrijheid, begint het met mij ook achteruit te gaan.
Dus ja, hier met de kindjes alles prima, met de mama niet zo. Ik hoop dat ik binnenkort iets positiever kan komen vertellen.
Liefs,
Aria
Ik ben al gelukkig als ik eens 3 uurtjes aan 1 stuk kan doorslapen. 
:D
