dochter van 21 maanden wil niet meer slapen. Help!

[Lien2]

Ik zit momenteel met de handen in het haar. Ik heb een tweeling van 21 maanden. Altijd goede slapers geweest. Nooit problemen om te gaan slapen en ze slapen gemakkelijk tot een uur of 8 's morgens.
Sinds vorige zaterdag wilt de kleinste van de twee plots niet meer gaan slapen, noch 's middags noch 's avonds, noch in haar eigen bed noch bij de onthaalmoeder of ergens anders.
Ze presteert het dan om 4 uur aan een stuk recht te staan in haar bed en te schokken met haar lichaam zodat haar bed helemaal verschuift. De eerste avond zijn we telkens terug gegaan en haar terug neergelegd en wat getroost maar na 2u hebben we dat opgegeven. De 2de avond hebben we haar gewoon genegeerd (wat zeer moeilijk is, mijn moederhart breekt al als ik er aan denk). Ze viel telkens tussen 12 u en 1 u 's nachts in slaap en slaapt dan gewoon door tot een uur of 9. Gisterenavond hebben we haar opnieuw genegeerd en toen heeft ze het na een uur en een kwartier opgegeven. Maar nu was ze deze morgen al om 5u30 wakker. Opnieuw genegeerd en ze is terug in slaap gevallen om kwart voor 7. Zelfde verhaal voor 's middags. Gisteren heeft ze het een half uur volgehouden en heeft dan 2u en 30 min geslapen.
Ik dacht eerst dat ze een schrik van iets gepakt heeft maar ze weent niet echt. Ze weent enkel als we de kamer verlaten. En dan roept ze op ons of maakt ze zich eens kwaad of zit ze tegen haar eigen te brabbelen of zwijgt ze gewoon maar ze blijft rechtstaan en schokken. Ze is zo moe dat ze op de rand van de bedstijlen gaat hangen maar toch blijft ze volhouden.
Gisteren ben ik naar de huisarts geweest om zeker te zijn dat er toch niks medisch scheelt maar ze is kerngezond. Mijn huisarts denkt dat ze ons aan het uittesten is. Want een kind dat schrik heeft is in paniek en krijg je in eerste instantie niet getroost. Maar ik heb niet de indruk dat ze in paniek is, ze doet niet hysterisch en van zodra we de kamer binnenkomen is ze stil. Maar aan de andere kant vraag ik mij af of een kind op die leeftijd al zo kan testen???
Ik ben al blij dat mijn ander dochter door alles uitslaapt. Maar voor ons is het echt niet lang meer houdbaar en voor haar ook niet want ze heeft haar slaap nog broodnodig. Door de dag is ze dan ook stikop. Ze doet niet moeilijk maar je ziet aan haar dat ze moe is.

Alle ervaringen en tips zijn welkom want ik weet het even niet meer.

Groetjes

[Aria]

Hoi Lien,

ik heb geen kindje van die leeftijd, maar eventjes my 2 cents...

Heb je het boek *Oei, ik groei?* gelezen? Kort samengevat gaat het erover dat babies en peuters (en later natuurlijk ook) op bepaalde momenten mentale sprongetjes maken. Plots krijgen ze er een vermogen bij en dan gaan ze de wereld op een heel andere manier bekijken en kunnen ze ook nieuwe dingen. Zo`n sprongetje wordt echter meestal voorafgegaan door een moeilijke periode van vaak enkele weken. HET signaal dat er bij mijn zoontje iets op handen is, is als hij minder goed slaapt. Hij wil dan overdag niet meer gaan slapen en kan ook `s avonds en `s nachts moeilijk doen.

Het boek zelf behandelt maar de mentale sprongetjes tot de leeftijd van 18 maanden ongeveer, maar de ontwikkeling stopt natuurlijk niet. Zou het kunnen dat je dochtertje misschien voor een belangrijke mentale ontwikkeling staat? Rond die leeftijd heb ik al vaak gehoord dat het met woordenschat en leren praten kan te maken hebben en dat heeft weldegelijk een effect op de slaap. (Hun brein is gewoon veel te druk bezig en ze kunnen daardoor moeilijker in slaap geraken.)

Mijn zoontje is daar wel gevoelig aan, en dat boek heeft me al ontzettend veel geholpen in te begrijpen wat er aan de hand is en om te beseffen: `t is efkes een fase waar we doormoeten, het zal gauw weer beteren.

Huilt ze als ze in bed ligt? `t Is niet dat ze pijn of last heeft van tandjes? (Kiezen kunnen rond die leeftijd ook voor veel miserie zorgen?)

Ik zou in ieder geval consequent blijven in je aanpak, maar ik zou haar geen uren alleen laten in haar kamer. Dat je pediater zegt dat ze je wil testen is nogal simplistisch, vind ik. Het is wel zo dat kinderen heel goed leren beseffen hoe ze iets van ons kunnen gedaan krijgen en ze kunnen daar flink in volharden, maar als ze altijd een goede slaper is geweest en nu plots niet meer wil slapen, lijkt mij dat eerder dat er iets scheelt en ze met iets zit. Ik zou eerder denken dat het *testen* is als ze bijvoorbeeld ziek is geweest en daardoor niet goed sliep en je dan wat meer hebt toegegeven en als ze genezen is, blijft ze ook dan slecht slapen of weigert ze te slapen of ...

Ik zou ook vooral veel met haar proberen praten: niet negeren, maar haar vragen wat er scheelt en haar laten eten dat je er voor haar bent. (Maar tegelijkertijd wel consequent blijven in het feit dat het wel bedtijd is...)

Hoop dat het iets helpt en alvast heel veel succes,
Aria

[Muse]

Hoi Lien, het kan écht wel dat ze je aan het uittesten is.
Tussen de leeftijd van 2 en 5 zijn kinderen in volle testfase. Bij de ene gaat dat wat sneller als de andere. Ze zijn dan ook het agressiefst omdat ze het nog niet kunnen vertellen.
Laat je niet verblinden door die schattige, lieve snoetjes... het kunnen echt wel monstertjes zijn.
Er wordt niet voor niks gesproken over de "terrible 2" and "terrifying 3". Maar daarna komt dan ook de "fabulous 4".
Het is héél erg belangrijk heel consequent te zijn. Heel veel positieve stimulatie, maar zéér duidelijke grenzen stellen. Ga ook niet mee in de verleiding om moeilijke momenten te vermijden: zoals oei ze gaat moeilijk doen, ik zal haar maar wat later in bed leggen... Geen goed plan.
Héél héél veel succes en goeie moed met het uitvissen of er nu echt een probleem is, dan wel testing mom and dad.

[trinity]

Hey. Rond 2 jaar hebben we ook een moeilijkere periode gehad. Wel niet zo erg als bij u maar wel moeilijker slapen en zo.
Denk dat het toch wat verlatingsangst moet zijn gezien alles ok is zolang je op de kamer bent.
Wij hebben toen een stickersysteem ingevoerd. Telkens als hij flink geslapen gaf mocht hij smorgens een sticker kleven op een leuke kalender die hij zelf had mogen kopen. En dat hielp enorm. Na 2 weken was bij ons het probleem opgelost. Nog 2 weken later vond hij heg zelfs ni meer nodig om stickers te kleven.
Op 3 jaar en een half zelfde probleem. Maar toen kwam hij snachts bij ons gekropen. Toen hebben we zelfde gedaan maar als hij een ganse week vol met stickers had mocht hij iets leuks kiezen. Spelletje speken, speelgoedje kopen.... probleem terug vlug opgelost.
En nu heeft hij een wekker. Er schaapje die om 7u wakker wordt en daarna mag hij dan opstaan. Werkt goed. Ni elke dag maa toch.
Veel succes. En vooral ni toegeven maar consequent blijven zou ik zeggen. Ook al breekt uw moederhart telkens opnieuw

[Lien2]

Hallo allemaal,

Bedankt voor de reacties!

Het gaat ondertussen al stukken beter . Wij hebben ons gehouden aan de consequente aanpak. De laatste dagen huilt ze nog eventjes als we naar boven gaan. Ze begint al wanneer we haar slaapzak aandoen, dan weet ze al hoe laat het is. Boven lees ik dan nog even een boekje zodat ze weer wat rustiger is. Ik leg haar in bed maar van zodra ik mij omdraai begint ze terug te wenen. Heel eventjes maar en na een paar minuutjes legt ze zich neer en na hooguit 5 minuten slaapt ze toch tot 's morgens. We gaan ook niet meer terug naar boven.
Hopelijk is het snel volledig gepasseerd want vind het telkens wel zielig om haar zo achter te laten maar het moet inderdaad. Ben al blij dat ze het niet meer trekt gedurende 4 uur aan een stuk want dat was echt niet te doen.