Thuisblijfmama worden?

[Isabella***]

Hoi iedereen,

Zijn er van jullie bewuste thuisblijfmama's? Die niet meer uit werken gaan om voor de kroost te zorgen? Wat zijn jullie ervaringen?

Wat zijn de voor-en nadelen volgens jullie?

En wat denkt de rest ?

Zelf denken wij er ernstig over na. Maar het is natuurlijk een grote stap en er hangen veel vooroordelen rond.

Groetjes,

Isabella

[doorzetter]

Persoonlijk, als het financieel zou kunnen, zou ik thuis blijven. Zeker, als er in de toekomst een 2de zou bijkomen, dan weet ik niet hoe ik alles zou bolwerken.
De verzorging komt praktisch helemaal op mij mijn schouders, aangezien mijn vriend heel veel uren doet op zijn werk en moeilijk verlof krijgt.
Om als vb te geven, ik ben 23 juni bevallen via een keizersnede, had (heb nog altijd) een slijmbeursontsteking op mijn heup waardoor ik letterlijk amper kon stappen. Maar stond er wel alleen voor als ik thuis kwam.
Heb nog een maand en half ouderschapsverlof, dus het begint te korten.

Financieel zou het misschien wel juist lukken, maar ik behoud toch ook nog graag zelf wat financiele zekerheid, je weet nooit wat er in de toekomst gebeurd.
Dat is iets wat me zou tegenhouden, als ik met niets anders zou rekening mee moeten houden.

[Aria]

Hoi Isabella,

ik ben thuisblijfmama. Heb momenteel niet zoveel tijd, maar zal hier even mijn ervaringen komen neerpennen!

Liefs,
Aria

[Isabella***]

Hoi ladies,

@ doorzetter : dat klinkt echt zwaar zeg! Kwam die ontsteking er door de zwangerschap? Mijn ouderschapsverlof is er ook ver door, eind januari terug beginnen werken. Ja, bij ons denk ik ook dat het organisatorisch echt moeilijk wordt eens er een tweede is. Financieel zou het bij ons ook net lukken, maar de toekomst ja...je weet nooit hé. En terug beginnen werken na zoveel jaren thuis is mogelijk, maar wel moeilijk...

@Ethlinn : Dat heb je mooi gezegd ! De werkuren van een huisvrouw zijn opgeteld wschl evenveel hé ( soms ook nachtploeg hehe), en de werkgever is hier je gezin Als thuis altijd alles op orde is, de kinderen en de man aan tafel kunnen gaan zitten, alles voor hen wordt opgeruimd, is dat voor hen ook aangenaam hé.
Een goeie crèche is idd heel belangrijk. Ja het pensioen moeten we ook over nadenken, dat zal een pak minder zijn dan!

@ Aria : Ok Aria ik ben nieuwsgierig !

Groetjes,

Isabella

[Aria]

Hoi Isabella,

eventjes mijn ervaringen.

Ik ben gestopt met werken in december 2012. Mijn man heeft toen de mogelijkheid gekregen om in het buitenland te gaan werken en wij zijn dan verhuisd naar het buitenland. Ik had altijd de idee om thuis te blijven eens er jonge kindjes zouden zijn en we zagen onze verhuis als de ideale gelegenheid om aan een gezin te beginnen.

Ik had toen dus nog geen kindjes, maar ben dus gestopt met werken omdat de omstandigheden daartoe de aanzet gaven. Moest ik in Belgie zijn blijven wonen, had ik ook wel die keuze gemaakt, denk ik, maar dan pas op het moment dat er effectief een kindje zou komen.

De reden dat ik graag wou thuisblijven als mama is omdat ik de opvoeding van onze kindjes echt prioritair vind. Ik heb mijn job (Onderwijs) altijd heel graag gedaan en ik wil ook graag binnen enkele jaren weer aan de slag, maar ik vond en vind het heel belangrijk dat ik er volledig kan zijn voor mijn gezin, dat is persoonlijk voor mij veel belangrijker dan carriere. Persoonlijk zie ik mezelf ook geen job in het onderwijs combineren met kleine kindjes. In tegenstelling tot wat mensen denken heb ik mij in het onderwijs in Belgie echt te pletter gewerkt. Wat mij vooral stoort aan de combinatie van werken en kindjes is dan ook al het thuiswerk dat je hebt in het onderwijs. Je komt thuis en het werk is nooit gedaan. Ik deed mijn job met hart en ziel, dus kan mij niet voorstellen dat ik dat zou hebben kunnen volhouden. Mijn gezin of mijn job zouden er uiteindelijk onder geleden hebben. (Ik was wel beginnende leerkracht, vandaar de berg aan werk, ik denk dat dat mettertijd wel afneemt.)

Financieel gezien zitten wij wel in een erg gunstige situatie: mijn man verdient in zijn eentje in het buitenland meer dan dat wij samen in Belgie verdienden. Op dat vlak was het dus een no-brainer. Ik heb echter wel ook vriendinnen in Belgie die thuisblijfmama zijn en waarbij er dus ook maar 1 ouder uit werken gaat. Niet gemakkelijk, maar absoluut wel mogelijk.

Belgie heeft ook een erg goed uitgewerkt sociaal stelsel, dus ik zou zeker bekijken wat je opties zijn. Als ik jou was, zou ik wel nog een brug behouden met je huidige job en kijken of je loopbaanonderbreking of tijdskrediet kan nemen. Vele van mijn vriendinnen die wel werken, hebben zo bijna 1 jaar thuis kunnen blijven. Sommigen van mijn vriendinnen die thuisblijfmama zijn kregen/krijgen ook een sociale bijdrage omdat zij er als ouder bewust voor kiezen niet te gaan werken om de zorg voor je kind op te nemen. Destijds ging dat om een 300-400 euro. Met de huidige besparingen weet ik niet of dat allemaal nog mogelijk is, maar pluis dat dus zeker uit.

Pensioen is voor ons momenteel niet aan de orde, aangezien waar wij wonen er geen pensioenen bestaan.

Ik zou ook rekening houden met dat je waarde in de arbeidsmarkt wel gaat dalen. Hoe langer je niet werkt, hoe moeilijker het wordt om weer aan de slag te gaan. (Dat is ook iets dat in mijn achterhoofd speelt.) Ben je van plan om een korte periode thuis te blijven (Enkele jaren) of wil je echt nooit meer aan de slag? Bij ons is ons tweede kindje nu onderweg en dan is ons gezinnetje compleet en dan zie ik me wel als de kids naar school gaan, geleidelijk aan zelf weer aan de slag gaan.

Wat vooroordelen betreft: in mijn familie ben ik de enige thuisblijfmama en daar kwam wel eens een opmerking op. Zelfs nadat mijn zoontje geboren werd kreeg ik soms de vraag of ik dan terug ging werken? Bij mijn vriendinnen is het dan weer minder een uitzondering. Waar ik woon werkt geen enkele mama-vriendin. De enige vriendinnen van mij hier die werken zijn single en hebben geen kids. Sociaal is dat hier dus heel erg aanvaard. In Belgie heb ik ook een aantal vriendinnen die thuisblijfmama`s zijn, dus ook vanuit die hoek weinig vooroordelen. Ik denk dat het belangrijk is dat je wel een aantal nieuwe vriendinnen probeert te maken die ook thuisblijfmama zijn, als je er nog geen hebt.

Daarnaast moet je voor jezelf ook goed weten of dit is wat je echt wil doen. De meeste vriendinnen van mij die 1 jaar of dergelijke zijn thuis geweest na een kindje, waren altijd heel blij dat ze terug konden gaan werken. Ik hoor ook heel vaak van mama`s in mijn omgeving die wel werken dat ze de dagen thuis met kindje(s) een pak vermoeiender vinden dan de dagen op het werk.

Thuisblijfmama zijn kan snel eentonig worden ook, maar saai is het allerminst. Ik ben echt hele dagen bezig met mijn zoontje, huishouden, ... Mijn man heeft een drukke carriere en wij wonen duizenden kilometers van familie, dus ik sta er ook wel helemaal alleen voor wat betreft de *zorgtaken*. Dat is ook niet altijd even makkelijk, ik krijg dus zelden tot nooit een mama-break, maar ik heb daar ondertussen wel een evenwicht in voor mezelf dus dat zit goed.

Liefs,
Aria

[Aria]

Conclusie: ik ben heel blij dat ik thuisblijfmama kan zijn. Ik weet nog toen mijn zoontje 3 maanden werd dat ik dacht dat in Belgie nu de meeste mama`s weer aan het werk moesten en ik kon het me totaal niet voorstellen. Nog altijd niet eigenlijk. Mijn persoonlijke mening is dat de beste plek voor een kindje is om dichtbij de mama te zijn en ik ben enorm blij dat ik dat mijn kindjes kan geven. Mijn zoontje is nu 1 jaar en ik geef nog steeds borstvoeding: iets dat ik nooit had kunnen doen, denk ik, als ik had moeten gaan werken. (Er zijn mama`s die het doen, maar ik weet niet of ik het dan zo lang had volgehouden.)
Ik voel ook dat de band die we hebben heel sterk is en dat ik nu echt kan werken aan die basis van onze relatie later. Ik heb zelf geen goede relatie met mijn ouders, dus ik vind het wel heel belangrijk om een goede band met mijn kinderen op te bouwen en dat begint vanaf dat ze zo mini zijn. Ik voel ook dat ik op deze manier de beste mama kan zijn en de beste echtgenote. Ik heb niet de stress van een job buitenshuis, dus ik ben over het algemeen rustiger, kan mijn huis in goede banen leiden en iedereen is happy.

[Isabella***]

Dag Aria,

Ik moet zeggen dat ik me in veel opzichten herken in jou, niet alleen qua karakter maar ook qua job : ik sta ook in het onderwijs en ben ook iemand die me 100% geef, wat me heel veel stress en slapeloze nachten bezorgt. De prestatiedruk bij ons op school is ook groot, er wordt verwacht dat je altijd beschikbaar bent ( via mail, gsm) en naast het lesgeven hebben we nog heel wat andere taken, zoals dat ook op andere scholen gaat. Het onderwijs wordt inderdaad enorm onderschat tot mijn grote spijt, die vooroordelen blijven bestaan...Een dom voorbeeld : De buur vraagt hoe het gaat op school, ik zeg " het is druk momenteel", reactie : " alle, jij gaat nu toch niet klagen hè? Met al die vakanties?" Ik reageer er gewoon niet meer op. Zij zien niet dat we in het weekend en in de vakanties de tijd broodnodig hebben om lessen in elkaar te steken, en papierwerk voor de school rond te krijgen, en zoveel andere dingen... Bovendien geef ik naast les overdag ook avondlessen. Ik zie mezelf niet voor een klas staan terwijl mijn kinderen thuis met hun huiswerk worstelen.
Dat lijkt me totaal onlogisch. Ik heb zoveel bewondering voor de mama's die dat allemaal combineren, maar ik zou het denk ik niet kunnen. Voor mij is het het ene of het andere, net zoals jij aangaf. En het werk in het onderwijs mindert echt niet, ik sta al 10 jaar in het onderwijs, en ik heb nog evenveel werk als in het begin...De avonden wegen ook zwaar door op het familieleven.
Ik weet niet of ik voltijds loopbaanonderbreking kan nemen langer dan 4 maanden voor een kindje, die neem ik nu op. Ik kan wel parttime werken aanvragen. Mijn familie is vooral om het financiële aspect bezorgd, mijn man is een gemiddelde verdiener, dus we zouden wel zorgvuldig met het geld moeten omspringen. Zeker als er nog een 2de komt. Als jonge dertigers hebben we wel een lening die ( dankzij de rentedaling en herziening) serieus ingekort is, we moeten nog maar 10 jaar afbetalen. De grote werken aan ons huis zijn ook gebeurd. En we zijn geen grote uitgevers dus een drastische aanpassing van onze levensstijl hoeft niet te gebeuren.
Bij ons op school zijn er veel jonge mama's maar niemand heeft de keuze gemaakt om thuis te blijven ,er werken er wel veel parttime. En daarover bestaan al vooroordelen bij de collega's die fulltime werken...Daar ben ik ook bang van : negatieve reacties, en een slecht lessenrooster als straf omdat ik parttime werk, want dat is bij ons ook de trend...
Ik moet inderdaad zeggen dat mijn dagen nu vermoeiender zijn dan toen ik ging werken, ik vraag me af waar die uren naartoe gaan?...Ik ging zoveel doen als ik thuis was met ons baby'tje . Daar is dus nog niks van in huis gekomen ! Alles draait rond ons zoontje, en tussendoor - als hij slaapt- snel het huishouden doen. That's it ! Het zal misschien beteren als hij wat ouder is. Maar dan komen er waarschijnlijk andere dingen in de plaats.
Toen mijn zoontje 3 maanden was zag ik me ook echt niet terug gaan werken, ik was echt heel blij dat ik dat verlof had aangevraagd.
Het komt allemaal neer op hetvolgende he : het moet praktisch en financieel haalbaar zijn en je moet het 100% willen. Ik blijf het toch een grote stap vinden, en ben er wat bang van...

[Aria]

Hoi Isabella,

dan verstaan we mekaar! En inderdaad, ook hier veel respect voor de mama`s die het wel willen/moeten combineren, maar ik denk dat het belangrijk is jezelf te kennen en daar op verder te bouwen. `t Is ook niet zomaar dat zoveel vrouwen (en mannen) met burn-outs en depressies rondlopen, he, `t is gewoon allemaal heel moeilijk te combineren en onze maatschappij blijft steeds meer druk leggen op de mensen en dat is echt niet goed. Ik denk dat als je aan een groep mama`s zou vragen of ze zouden thuisblijven als ze naar niks moesten kijken, het merendeel *ja* zou zeggen, hoor. Alleen wordt daar op neergekeken vandaag (Onbegrijpelijk, maar bon.) en dus ploeteren zovelen maar verder. Ik vind het knap dat je dat durft in vraag stellen.

Ik zou het van mezelf ook totaal niet logisch vinden als ik mijn kind(eren) in de zorg van een ander laat om dan zelf voor andermans kinderen te gaan zorgen...

`t Leven met een kindje(s) is inderdaad echt druk, he! Je begint nu wel in een fase te komen dat het zo wat gaat gemakkelijker beginnen worden. Allez, dat is mijn ervaring. Rond 4 maanden vond ik eindelijk zo wat mijn routine met mijn klein ventje en dan begon ik zo echt een evenwicht te vinden in alles. Vanaf dan werd het eigenlijk ook gemakkelijker allemaal, vond ik. (Langer slapen, minder lange voedingen, ...) Dus mettertijd krijg je wel meer gedaan, maar wij zitten nu in een verlatingsangstfase, dus als mijn zoontje wakker is krijg ik ook niet veel meer gedaan, hihi, hij hangt letterlijk de hele dag in mijn rokken.

Je zegt dat je bang bent, maar `t lijkt eerder dat je bang bent van de reacties van anderen, maar dat je zelf al wel weet wat je wil doen. Je schrijft dat het financieel haalbaar is en ik veronderstel dat je man/vriend ook achter je staat, dus dan zou ik me niet te veel aantrekken van wat anderen denken. Ik denk dat dit een keuze is waar je geen spijt van kan hebben, want dat is zo`n kostbare investering in je kinderen! Vooroordelen hebben mensen over alles, dus daar zou ik gewoon een olifantenvelleke tegen op zetten, hehe.

Ik heb echt een aantal vriendinnen, hoor, in BE die thuisblijfmama zijn, dus `t is ook echt wel financieel haalbaar. (Dat is namelijk het eerste dat je van de mensen gaat horen waarschijnlijk...) Een van mijn vriendinnen is zwanger van haar 5de (!) en is al sinds haar 1e thuisblijfmama en hare man is ook ne gemiddelde verdiener, hoor. Maar dat lukt!

Liefs,
Aria

[Isabella***]

Hey Aria,

Ik vind het leven vandaag de dag ook veel te hectisch, en het wordt inderdaad verwacht van iedereen dat ze aanwezig zijn op de arbeidsmarkt, en liefst voltijds, maakt niet uit of het in combinatie met een gezin is of niet. Het wordt inderdaad wat stabieler nu, de krampjesfase is voorbij en hij weent minder en slaapt langer door. Nu mis ik hem als hij lekker in zijn bedje ligt te slapen...typisch Is het niet zwaar nu in combinatie met je zwangerschap? Niet teveel last van kwaaltjes?

Mijn man staat er 100% achter, voor hem is het ook een geruststelling als ik thuis bij de kinderen zou zijn. Hij overweegt zelfs om van job te veranderen om meer te verdienen. Hij wou het al een tijdje doen en dit is het uitgelezen moment volgens hem. Zelf ben ik er toch ook meer en meer van overtuigd, mijn mama was trouwens ook thuis voor mij en mijn zus.

De reacties ben ik idd bang van, maar ja : het zullen dan wel mijn ex-collega's zijn dus veel zal ik niet meer met hen te maken hebben Misschien inderdaad wat minder piekeren over wat de mensen gaan zeggen.

Amai zeg 5 kindjes Dan moet het wel lukken met 1, maximum 2

Groetjes,

Isabella