De Verdwaalde Ooievaar

Hallo iedereen,

Eind juli zijn ik en mijn man begonnen aan onze eerste ivf poging. Ondanks dat ik erg veel klachten had door de hormonen (ik ben gevoelig aan het hormoon progesteron), ben ik nu 5 weken zwanger van ons eerste kindje. Ik dacht dat eens ik zwanger was, al de stress wel zou verdwijnen, maar iedereen wijst me erop dat zolang je de eerste drie maanden niet doorkomt, er nog vanalles mis kan lopen. Momenteel heb ik hier dan ook enorm veel angst voor. Herkennen jullie dit ook? Hoe gaan jullie hier mee om?

Daarnaast zijn we op zoek gegaan naar kinderopvang. Heeft er iemand ervaring met de boeliewoelies in Baal of Jip en Janneke in tremelo?

Alvast bedankt voor jullie reacties!

Dag Joke,

Ik denk dat velen hier zich hierin herkennen. Een positieve zwangerschapstest betekent vaak geen roze wolk, maar veel zorgen en stress of het al dan niet mis kan lopen.
Ik denk dat dit ook komt omdat we toch allemaal een traject hebben moeten doorlopen, vooraleer onze kinderwens werkelijkheid werd. En dat we ons daarom ook gewoon meer zorgen maken.
En dat is normaal. Je wacht bang af op de bloedresultaten, dan wacht je bang af op de eerste echo, als deze goed is ben je even opgelucht maar daarna komen de zorgen terug: blijft het wel goed gaan?
Wat het nog moeilijker maakt is dat je wisselende symptomen hebt: de ene dag voel je dit, de andere dag dat.
Maar je zult dit toch gewoon moeten doorstaan. Hier kan je niets aan doen.
Probeer er zo rustig mogelijk onder te blijven, maar dit is niet altijd makkelijk. Niet te veel dingen opzoeken op internet want hier lees je enkel negatieve verhalen. En mocht je echt ongerust zijn: even naar je behandelende arts bellen.

Er kan inderdaad nog veel mislopen de eerste 12 weken, maar dit is slechts een klein percentage.

Veel succes in deze spannende tijden!