Uitgerekend mei - juni 2017

[Liesje88]

Super dit te horen! Nu kan je weer gerust zijn.

[UnaVida]

Super nieuws Leniemienie ! Fijn om te horen dat je voorlopig nog helemaal geen zorgen moet maken ! Ik dacht ook harde buiken te hebben vorige week maar na overleg met de vroedvrouw bleek het net zoals jij eerder spierpijn door de groeiende buik. Die is al serieus groot hier .

Hier nog steeds geen teken van beweging van onze klein mannetje. Maar nu ik dit weekend een doppler van een vriendin kon lenen en zn hartje hoorde, ben ik toch gerust gesteld. Hij zal zich wel laten voelen als hij er zin in heeft en binnen een paar maanden beklaag ik het me waarschijnlijk dat hij mijn hele binnenkant bont en blauw stampt .

Nog 10 dagen tot aan mijn 20 weken echo. Ik word toch een beetje zot van dat aftellen. Er zat net wat te veel tijd tussen de vorige en deze echo naar mijn goesting.

Ik vind het fijn om te lezen dat het hier bij iedereen zo goed gaat ! Soms heb ik het gevoel alsof het nog eindeloos gaat duren voor het juni is, om dat 10 minuten later te beseffen dat ik al bijna in de helft zit (en heel wat onder jullie zelfs intussen al voorbij de helft) en ik het toch een beetje benauwd krijg ! Mijn hormonen zijn echt onvoorspelbaar tegenwoordig . Wanneer gaan jullie beginnen kijken voor de babyuitzet / geboortelijst / ... ?

[Dora26]

@pluimke: Herkenbaar die tante zeg… Verschrikkelijk hé! Hier ook iemand in de buurt die zwanger is van een tweeling (BAM) en die nog inwoont bij haar ouders (kangoeroewoning). Maar daar krijgen we ook enkel gezeur en geklaag van te horen; altijd zo’n gedoe, ik word er zelf ook gek van. Als ze binnenkort bevallen is en ze klagen, dan heb ik me voorgenomen het hen recht in het gezicht te zeggen. Ze moeten niet klagen, ze hebben zelf gekozen voor 2 kindjes en ze zouden er beter blij om zijn. Tijdens mijn zwangerschap voel ik nog steeds die gevoeligheden van toen het maar niet wilde lukken en nu uit ik ze ook eens zo snel. Ze zou niet moeten klagen, maar blij moeten zijn. Hatelijk! Maar waarschijnlijk zijn dat bij jou ook mensen waar je veel tegen kan zeggen, maar die toch niet begrijpen hoe het allemaal in elkaar zit, niet?

Hier bijna 19 weken zwanger en ook aan het aftellen naar de 20-weken echo. Hier overigens ook nog niet zoveel beweging te voelen hoor. Dat komt vast nog wel!

[Muse]

Hey dames, voor alle duidelijkheid, ik ben niet zwanger, maar soms voel ik die onweerstaanbare drang om mijn ervaringen toch nog eens even te komen delen.

@ Pluimke: ja hoor, alles A-OK! Ons meisje had idd en te kleine linkerkamer van haar hartje, waardoor de aortaboog ook te fijn was en er dus in de eerste dagen kans was dat die op het moment dat de bloedsomloop zich volledig sluit, de aorta niet sterk genoeg zou blijken en ze zou geopereerd moeten worden, maar de boel heeft zich sterk gehouden en na de geboorte hebben ze regelmatig echo's gedaan tot op het moment dat die bloedsomloop stabiel was. Aangezien de aorta het gehouden heeft, was een operatie niet nodig en zou het hart zichzelf wel sterker gaan maken. We moeten er wel op letten, dat wanneer ze gaat beginnen sporten, ze goed opgevolgd wordt, want dan zou kunnen blijken dat daar haar hart toch niet sterk genoeg voor zou kunnen zijn, maar voorlopig dus geen operaties of zo. De Catte had ons op voorhand ook goed voorbereid en prof Van Mieghem ook. Als je nog een vaste goeie gyn nodig hebt hier in Leuven, da's ook nen aanrader.

@iedereen: ik lees hier dat sommigen onder jullie het lastig hebben met andere zwangeren die zeuren en zagen en zo. Ik heb daar nu nog steeds last mee. Wij hebben het grote geluk dat wij via icsi 2 gezonde kindjes hebben. Twee toffe kinderen, waar veel leven in zit, maar die ook streng opgevoed worden en waar we overal complimenten op krijgen, maar ik garandeer je: dat is niet evident, ook wij moeten vechten om consequent te blijven, want het is gemakkelijker om te zeggen "allez ja dan", maar die zin creëert overal rond ons monsters, maar wij "hebben toch veel chance dat wij zo'n brave kinderen hebben". Tjah. Maar wat ik nu eigenlijk wou zeggen, zelfs al is je gezin compleet, de weg ernaartoe heeft invloed gehad. En ik gun iedereen het grote baby-geluk en de trots die je als ouder voelt, maar soms toch net iets minder . Een vriendin van mij, heeft ook icsi nodig gehad, 2 pogingen, tijdens die pogingen zei ze dat ze het toch zo moeilijk had met al die gelukzalige zwangerschappen die je op Facebook om je oren worden geslagen... En blablabla en dat zij niets op FB zou zetten als het zo ver zou zijn en ... Ik zei haar dat ik op geen enkel bericht op FB reageer omdat ik 2 vriendinnen heb die hun kindje verloren zijn, eentje net voor en eentje net na de geboorte en dat ik hen het op geen enkele manier nog moeilijker wil maken. En wat ging ze toen toch met àlles helemaal akkoord, tot er een baby in haar buik zat... Toen was ze alles plotsklaps vergeten. Ik heb nog nooit iemand gekend die zo overdreven alles op FB gooit. Wel, ondertussen is ze bevallen en ik krijg het niet opgebracht om daar nu vrolijk en blij mee te gaan doen, ik ben zo teleurgesteld in haar als 'mens', dat ze zelf zo gemekkerd heeft, om dat dan allemaal zelf nog eens x500 te doen, die hypocrisie begrijp ik niet en pffft. Wel, dat blijft bij mij dus nog steeds wringen alhoewel ik niet jaloers ben, niet zelf nog een onvervulde kinderwens heb... Gewoon dat medeleven met meisjes die nog doormaken wat wij gekend hebben, dat respect, dat geraak ik nooit meer kwijt.
Dus aan iedereen hier: een dikke proficiat, geniet zoveel je kan van die kleine prutsen en erger je gerust aan idioten die enkel en alleen aan zichzelf denken, maar niet teveel, ze zijn het echt niet waard.

[pluimke]

Bedankt muse en dora26, zo is het helemaal, goed gezegd! Vorige zaterdag dan toch maar op babybezoek gegaan bij mijn nicht en haar tweeling, om niet onbeleefd te zijn. Ik ben ter plekke een paar keer in tranen uitgebarsten, maar mijn nicht had zelfs niet door dat dat aan haar opmerkingen/geklaag lag. Mijn zus was dan achteraf kwaad op mij omdat ik er zomaar vanuit ging dat mijn familie na 3 jaar nog wist dat ik een kindje verloren had... Kortom, geen geslaagde namiddag en we gaan niet direct terug.
k lees hier op het forum soms ook posts van dames die even moeten stoom afblazen, maar ik lees in die berichten dan ook heel veel bezorgdheid en liefde voor hun kindje, om nog te zwijgen van de dankbaarheid dat het eindelijk gelukt is.

Verder is er hier enkel positief nieuws: de 20-weken echo vorige week was goed, op een detail na, dat ze verder gaan opvolgen, maar dat normaal geen probleem zou geven. Voor de opvolging van de zwangerschap ben ik in Gent, omdat dat een pak dichter is dan Leuven.

Ik voel de baby nu heel vaak bewegen, dat is zo geruststellend. Ik heb wel al twee keer een nierkoliek gehad, volgens de dokter veroorzaakt doordat de baarmoeder op de nieren drukt, maar sinds ik gelezen heb dat de pijn van een nierkoliek erger is dan een bevalling, heb ik al veel minder schrik voor de bevalling

Blij te lezen muse dat met je dochtertje alles in orde is, en dat je weet waar je in de toekomst moet op letten. Ik was wel onder de indruk in Leuven. Ze zaten met 2 dokters heel geconcentreerd naar het schermpje te kijken, ik durfde bijna niet ademen. Toen ik mijn man achteraf skypte om te zeggen dat alles ok was, barstte ik in tranen uit van opluchting. Mijn man dacht direct dat het slecht nieuws was, en bleef maar vragen wat er mis was. Ik begin wel vaker te wenen, soms van blijdschap, soms van verdriet. Zal er wel bijhoren.

hopelijk alles goed met de andere dames hier!

pluimke

[Leniemienie]

Ik heb sinds de kerstvakantie enorm veel last van mijn huid, maar alleen in mijn gezicht en op mijn handen. Felrood, droog, jeukt, gloeiende kaken. Volgens de dokter lag het gewoon aan de hormonen, dus bij de apotheek gewoon gezichtscreme gevraagd speciaal voor rode gevoelige huidjes en ik gebruik dat sinds een week en het lijkt toch te helpen. Zo met een rood gezicht op het werk aankomen is toch wat genant.

Voor de rest komen de kilo's hier er vlotjes bij (+ 7kg) en al een stevig rond buikje. Ik kreeg mijn jassen amper toe dus heb nu toch een jas gekocht maar dan zo'n draagjas dat kan ik nu dragen, volgend jaar met de baby en daarna gewoon. Ik had eerst een echte zwangerschapjas van esprit besteld maar amaai, dat model trok op niks, van boven was het ok maar stond kweetniehoe wijd rond de buik, en ok ik weet van de vorige keer hoe dik ik kan worden maar zo dik toch niet

Geen kwaaltjes, tenzij soms last van verstopping. Daar moet ik nog iets op vinden, tips zijn altijd welkom.

En hoe is het met jullie? Al veel kilo's erbij? Leuke reacties gehad op jullie buik? Voelen jullie de stampjes intussen al? En hebben jullie je ook een beetje laten gaan in de solden?

[UnaVida]

Hoi dames,
het is hier al een tijdje zéér stil in deze topic dus wilde ik hier toch even opnieuw wat leven in blazen .

Ik ben intussen bijna 27 weken ver en ik tel de dagen eigenlijk echt al af tot mijn bevalling. Ik heb de zwangerschap toch wel onderschat. Ik ben heel erg moe, de hele dag door. Of ik nu een goede of slechte nacht had, een weekend goed heb bijgeslapen, me rustig heb gehouden, ... maakt allemaal niet uit. Niets helpt om die vermoeidheid wat te doen beteren. Ook constant maagzuur. Pijn aan mijn bekken, rugpijn, hoofdpijn. Dat stralende energieke 2e trimester is echt aan mij voorbij aan het gaan. Maar het is voor een goed doel he . En Ik stop normaal 2,5 week voor mijn uitgerekende datum maar weet niet of ik het echt tot dan ga kunnen volhouden. Ik hoop van wel want ik wil, net zoals elke mama, graag zoveel mogelijk tijd met mijn zoontje na de bevalling en liefst zo weinig mogelijk op voorhand al opgebruiken van mijn zwangerschapsverlof.

Intussen zijn we wel goed opgeschoten met de praktische zaken. De geboortelijst is klaar intussen, kinderkamer is geschilderd, meubeltjes zijn gekozen. Eind april worden ze geleverd en kunnen we alles in elkaar zetten. Ook qua geboortekaartje en doopsuiker hebben we al de nodige knopen doorgehakt en moeten we enkel nog wat finale dingen kiezen de komende weken. Maar de naam blijft een groot probleem. Intussen hebben we onze lange lijst al kunnen inkorten naar 2 kanshebbers maar nu zitten we echt vast. De keuze tussen 1 vd 2 lijkt onmogelijk . Maar we hebben nog tijd gelukkig .

Ik zag dat ik in 1 van mijn vorige posts "klaagde" dat ik hem nog niet echt voelde bewegen. Dat is intussen ook helemaal veranderd. Het is een actief baasje dat me 's nachts ook geregeld wakker schopt. Maar stiekem vind ik dat heerlijk. Ondanks dat ik stikkapot ben en liever zou slapen dan , geniet ik echt van dat gevoel om hem te voelen groeien en bewegen in mijn buik. Dan besef ik eens zo hard hoeveel geluk we hebben, na alles.

Hoe is het met de andere dames hier ? Sommige van jullie zijn de kaap van 30w al voorbij zeker ? Loopt alles nog vlot ? Al veel geregeld ?

[pluimke]

Hallo,

Leuk nog eens wat nieuws te lezen. Jammer dat je zoveel last hebt, Unavida. Ik mis mijn werk wel, maar ik weet ook niet of ik het zo lang zou volhouden. Ik ben wel bezig met wat vakliteratuur, maar ik merk dat ik heel weinig focus heb. Tijdens de voormiddag heb ik bijna elke dag een appelflauwte, waarbij ik soms op de grond moet gaan liggen. Volgens de dokter ligt dat aan mijn bloeddruk. Mijn voormiddagen zijn dan ook heel onproductief.

Ik slaap wel beter dan tijdens mijn eerste zwangerschap, toen werd ik telkens rond 1u wakker, dus dat waren heel korte nachten. Ik zat toen in de namiddag vaak te vechten tegen de slaap op mijn buro. Tot een paar weken geleden kon ik toch tot 4 of 5 uur slapen. De laatste 2 weken word ik ook wel rond 2u wakker, maar dan blijf ik gewoon liggen en rond 5u doe ik dan nog een kort dutje. Tussendoor geniet ik van de stampjes van de baby. Dat is inderdaad zo leuk he! Als ik draai in mijn bed, dan moet zij haar precies ook eens draaien, en ze doet dat ook met heel veel geweld net zoals ik. Dat vind ik wel grappig, ik ben zo benieuwd op wie ze gaat lijken. Ik merk dat deze baby veel meer beweegt en veel harder stampt dan mijn eerste baby. Mijn eerste baby bewoog ook wel, maar niet zo hard. Ik vermoed nu dat dat ligt aan het feit dat ze misvormd was.

Ik begin ook wat last te krijgen van mijn heup. Tijdens mijn eerste zwangerschap had ik last van sciatic, ik hoop maar dat dat niet terugkomt. Verder heb ik geen noemenswaardige kwaaltjes. Rood zien doe ik ook, maar ik bloos altijd al veel, dus nu bloos ik gewoon voor twee.

Ik heb ook al een serieus buikje. Mensen denken dat ik elk moment kan bevallen. Ik ben momenteel 28 weken en in totaal 8 kilo verdikt. Mijn gewicht gaat precies in sprongetjes omhoog. Ik ben een ganse tijd op 65kg blijven hangen maar zit nu plots aan 66kg. Bij mijn eerste zwangerschap mocht ik van de dokter slechts 1 kg per maand verdikken, en moest ik op dieet omdat ik eens 2kg verdikt was tussen twee controles. Ik was nog nooit op dieet geweest! Bij de geboorte bleek dat mijn baby 3 weken groeiachterstand had. Toen zei mijn man: volgende keer eet jij wat je wil, wat de dokter ook zegt. Dat doe ik nu ook, maar ik vermijd suikers en andere lege calorieen. Dit keer zit de baby voor op het groeischema. Mijn man is ook een reus, dus volgens de dokter is dat geen probleem.

Mentaal heb ik het de laatste weken wat lastig gehad. Ik logeer bij mijn moeder en zus, en dat is niet evident. Ze hebben een gans andere persoonlijkheid en levensstijl. Ik mis mijn man en ik zou zo graag thuis zijn. Maar het is het zo waard om hier te zijn voor de medische zorg. Ik was onlangs op een babybeurs in een naburig ziekenhuis, en ik stond versteld van wat er hier allemaal beschikbaar is voor zwangeren. Bij mijn eerste zwangerschap was er gewoon niks, geen prenatale kine, geen vroedvrouw aan huis, geen rondleidingen of cursussen etc. In het verloskwartier mocht ik niemand meenemen. Belgie is echt wel een luxeland.

Vanavond komt mijn man voor een ganse week. Ik heb hem niet meer live gezien sinds begin januari. De voorbije 3 weken heeft hij het heel druk gehad, dus ook via skype heb ik hem recent maar weinig gesproken. Hij brengt dan ook het kleine gerief mee voor de baby, en mijn zomerzwangerschapskleren van de eerste zwangerschap. We zijn in de bijna 12 jaar dat we samen zijn, nog nooit zo lang van mekaar gescheiden geweest. Deze week moet ik terug op controle, ik ben zo blij dat mijn man meekan en de echo eens kan meemaken.

Unavida, jij hebt al veel voorbereid. Ik voel me wat nerveus worden Thuis heb ik al veel klaarstaan. We hadden al een bedje en wat kleertjes gekocht en gekregen in 2013 (we wisten niet op voorhand dat de baby ging misvormd zijn), en wat ontbreekt, zoals een badje, zal mijn man wel halen eer ik naar huis ga. We hebben ook een ganse doos met herbruikbare luiers, maar dat weegt teveel om naar Belgie over te vliegen voor een paar maand, dus zullen we hier even gewone luiers gebruiken.

Hier in Belgie ging ik mijn eigen bedje gebruiken, en het wiegje dat mijn vader zaliger nog voor mij en mijn zus gemaakt heeft. Die dingen staan nog steeds op zolder bij mijn moeder. Maar bij nadere inspectie bleek dat geen van beiden voldoet aan de moderne veiligheidsnormen, jammer. Binnenkort zijn er enkele tweedehandsbeurzen hier in de streek, en dan zal ik eens gaan zien voor een bedje en misschien een kinderwagen. Een autostoeltje moet ik ook nog vinden, maar dat koop ik liever nieuw. Wat wel nog intact is, is mijn oud badje, en een ganse doos met mooie babyjurkjes, die mijn moeder gekregen heeft toen wij geboren zijn. Mijn zus en mijn moeder willen het geslacht niet op voorhand weten, dus die doos kleedjes blijft nog even op zolder. Ik hou ervan om dingen te gebruiken waar een geschiedenis aan zit. Ik draag nu ook een kleed waar ik zelf 42 jaar geleden ingezeten heb, toen mijn moeder van mij in verwachting was. Nogal seventies, maar heel comfortabel. Ik draag het wel op een broek want ik ben een stuk groter dan mijn moeder

Pas na de echo op 25 weken, waarbij alles in orde was, ben ik er wat beginnen in geloven dat het dit keer misschien wel goed gaat aflopen. Ik ben wel nog steeds bang om te veel op voorhand te plannen of te kopen, alsof ik het noodlot zou tarten. Bij mijn eerste baby hadden wij dat ook. Slechts 2 jaar en 1 IVF, en direct zwanger, het leek te mooi om waar te zijn, en dat was het ook. Ik was me toen tijdens de zwangerschap heel erg bewust van hoeveel geluk we hadden. Ik ben nu ook dolgelukkig dat ik zwanger ben, maar mijn hele voorgeschiedenis weegt toch door. Ik weet niet hoe ik ga reageren op de bevalling of op de baby, eens ze er is. Maar dan geeft mijn baby me een paar stampjes en dan moet ik weer glimlachen.

groetjes,
pluimke

[Leniemienie]

Leuk om hier terug wat reacties te zien, want het komt nu echt wel dichterbij.

Ik heb helaas ook niet zo'n aangenaam 2de trimester achter de rug. 3 weken ziek geweest, eerst griep dan serieuze luchtweginfectie, keihard moeten hoesten waardoor ik nu, 2 weken later, er nog steeds pijn van heb aan de onderste ribben.
Vorige week was de pijn meer stekend en wat lager, na 1 dag toch naar het ziekenhuis geweest voor alle zekerheid want ik was aan het stappen als een oud dametje van de pijn en ze vermoeden dat de baby mijn rechternier wat aan afknellen was (nierstuwing). Tijdens de echo hebben ze ook het vruchtwater gemeten en dat was aan de lage kant. Weekje verplichte rust hoewel dat niet makkelijk is met zo'n actieve peuter in huis. Morgen terug controle want zo mogen niet afgaan op 1 meting want hangt sterk af van de ligging van de baby. Ik heb nochthans een serieuze buik en babytje is gemiddeld dus wat zit er dan in mijn buik. Ik heb wel enkel een buik, langs achter zie je niet dat ik zwanger ben.

Doordat ze spraken van eventueel vroeger te bevallen, zijn we wel ineens in gang geschoten want er was echt niks in orde . Dus to do lijstje opgemaakt en stilaan begint er toch een shortlist van namen te komen en qua geboortekaartje en traktatie heb ik stilaan enkele concrete ideeën. Alleen vind ik 1 idee enkel goed voor een jongen maar we weten nog steeds het geslacht niet want mijn man wil het nog steeds niet weten.

[Leniemienie]

Als ik 1 tip mag geven, als je borstvoeding wil geven, probeer dan zo een infoavond of cursus te volgen. Het is niet iets dat vanzelf gaat maar iets dat zowel jij als je kindje moet leren.
Ik zie in het maart-april topic dat zr al velen het hebben opgegeven en volgens mij zeker te wijten aan tekort aan voorbereiding en begeleiding. Je mag nu maar 3 dagen in het ziekenhuis blijven dus dat is weinig tijd om het te leren en problemen op te lossen en dan die vroedvrouw die daarna 1 keer per dag langskomt, kan wel op vragen antwoorden maar niet helpen met aanleggen enzo.

Als je al wat voorbereiding hebt gekregen, dan heb je dat toch al mee. Ik heb er alvast veel aan gehad

[Lindaaa]

Ik ben 1 van de maart-april topic schrijvers , en inderdaad gestopt met borstvoeding.
Dit lag zeker niet aan te kort van voorbereiding..
Helaas lukt het bij sommige vrouwen niet !! En bij sommige baby's niet...

Er zijn genoeg vrouwen waarbij borstvoeding bij het eerste kindje wel lukt en bij de 2e niet & Vince versa.

Hier in Nederland krijg je 8 dagen kraamhulp en we hebben zeer intensief geprobeerd maar op een gegeven moment moet je beslissen wat het belangrijkste voor je kindje is en wat goed voelt voor je zelf... het woord "opgeven" vind ik dus ook niet heel fijn om te lezen, maja gelukkig zijn het maar woorden die op internet geschreven worden want er zijn genoeg tranen om gelaten.

Maar de tip van Leniemienie om naar een voorlichtingsavond te gaan kan nooit geen kwaad maar geeft helaas geen garanties !!

[MayaM]

Inderdaad jammer om te lezen... opgeven...

Ik heb alle trucken uit de kast gehaald om de borstvoeding te laten slagen en ik heb hier heel veel tranen om gelaten, maar als je baby hier nadeel aan heeft dan moet je keuzes maken..
En dat valt zeker niet onder het begrip opgeven. Maar eerder onder "het beste willen" voor je kindje...
En dat is een van de moeilijkste keuzes die je als kersverse moeder moet maken...
En dit komt niet door gebrek aan voorbereiding en begeleiding, integendeel...

Ik hoop voor jullie dat jullie wel succesvol borstvoeding kunnen geven!

[Lindaaa]

Mooi geschreven Maya !!!

[Leniemienie]

Ik bedoel het zeker niet om jullie aan te vallen maar als je over borstvoeding nadenkt als je zwanger bent dan denk je "oh dat doe ik wel even" maar helaas is het niet makkelijk. Mijn zus heeft bij haar tweede kindje ook alles geprobeerd alle mogelijke begeleidingen en ze houdt nog steeds vol hoewel ik eerlijk moet bekennen dat in haar situatie ik er al lang mee gestopt was. Ik vind het trouwens super dat jullie het tenminste geprobeerd hebben en vind het erg voor jullie dat je ermee moet stoppen voor het welzijn van jullie kindjes want de borst geven aan je kindje is toch echt een heel speciaal mamamomentje en het is toch meer dan alleen eten geven. Ik vond de fles geven toch nooit hetzelfde.

Ikzelf heb "dankzij" mijn keizersnede 6 dagen in het ziekenhuis gebleven en ik had omwille van mijn vlakke tepels moeite met aanleggen dus ik heb de eerste dagen bij elke voeding bijna de vroedvrouw gebeld om me te helpen haar aan te leggen. Ik had op bepaald moment ook bloedende tepels van slecht aanleggen maar toen ik het ziekenhuis uit was, ging het allemaal heel vlot. Als je thuis zit, ook al heb je een vroedvrouw of kraamhulp, die zijn er niet altijd. Daarmee mijn advies: bereid je goed voor als je kan want borstvoeding geven is niet zo evident als het lijkt.

[Leniemienie]

Morgen controle bij mijn eigen gyn voor de 3e trimester echo. Ik ben benieuwd wat ze gaat zeggen over het vruchtwater.
Beetje nerveus toch. Ik zou graag toch nog zeker 2 weken willen werken en dan mijn weekje vakantie hebben

Het begint nu wel dichterbij te komen hé. Nog 8 weken voor mij en het geslacht is nog steeds een verrassing maar ik ga het morgen wel vragen, dan kunnen we eens beslissen over de naam en dus ook het geboorte kaartje. Als het een meisje is, dan hebben we nog wel wat werk want ik heb op dit moment geen naam waar ik enthousiast over ben.

En hoe is het met jullie?