Uitgerekend mei - juni 2017

[UnaVida]

Leniemienie, hoe was je derde trimester-controle ? Wat zeiden ze van het vruchtwater ? Lag het kindje goed deze keer zodat het geslacht nu toch duidelijk zichtbaar was ?

Toch moeilijk he, een naam kiezen ! Wij zijn er ook nog steeds niet uit ! We hebben onze doopsuikertjes zodanig gekozen dat we er geen naam op moeten zetten. Dus die kunnen al volledig voorbereid worden. Dus de kans is zeer groot dat we pas gaan beslissen over zijn naam als hij effectief geboren is

Ik had gisteren ook mijn controle echo voor 30w. De baby was al enkele dagen heel stil en ook op de echo was er weinig beweging in te krijgen. Alle orgaantjes deden het echter wel goed en ook het vruchtwater was nog mooi voldoende. Er is dus voorlopig geen verklaring voor zijn verminderde activiteit. Maar de gyn was er ook niet volledig gerust in. Ik heb dan aan de monitor gelegen om te zien of hartslag en harde buiken ok waren. Dit was het geval maar gyn wil me nu toch korter opvolgen en ik moet sneller terug aan de monitor komen liggen. Hij heeft toch ook liever duidelijke kindsbewegingen. Zeker op 30w want voorlopig heeft de baby nog voldoende plaats om te bewegen.

Ik probeer me er niet te veel zorgen over te maken maar tel nu meer dan ooit af naar de bevalling. Dat zorgeloos genieten is er nog niet van gekomen en zal er ook niet meer van komen voor de laatste 10 weken vrees ik. Ik besef hoe gezegend we mogen zijn met deze zwangerschap en hoe een godsgeschenk dit klein prutsje is. Maar de al die kleine dingetjes die telkens weer wat "vreemder" of "abnormaler" zijn, zelfs zonder dat het iets is om in paniek over te zijn, maken die 9 maand echt een uitputtingsslag.

En nu stop ik met zagen .

[Leniemienie]

Ja echo was in orde. Mijn gyn was ook tevreden met hoeveelheid vruchtwater dus ik moet pas over 3 weken teruggaan. Baby'tje is iets groter dan gemiddeld en gewicht schatte ze nu op 1,8 kg. En we weten het geslacht nu, ik heb mijn man kunnen overhalen want qua namen komen we er niet uit dus dan kunnen we ons nu wat meer focussen en ook werk maken van het geboortekaartje.

Unavida, wanneer moet je terug aan de monitor liggen?
Hopelijk is het gewoon even een rustig momentje. En als je twijfelt gewoon gaan?
En als je daar aan de monitor ligt, is het leuk om mer je gsm even het geluid van de hartslag op te nemen. Dat is altijd leuk om te hebben.

[pluimke]

Dag Unavida,

Hoe gaat het intussen? Heb je nog aan de monitor gelegen? Jammer dat je telkens weer nieuwe zorgen hebt, he. Hopelijk alles goed nu!!

Deze week ben ik een paar dagen opgenomen in het ziekenhuis. Ik heb al longrijping gekregen, vooral omwille van mijn voorgeschiedenis. Ik ben blij dat ze geen enkel risico nemen. Ze waren ook heel meelevend. Verder gaat alles goed met de baby, ze weegt intussen al een kilo meer dan mijn eerste baby bij de geboorte, dat is een heel raar gevoel. Ik heb bij de eerste zwangerschap nooit zo een dikke buik gehad of zo een harde stampjes gevoeld.

Emotioneel begint het nu wel zwaar te worden. De vroedvrouwen hadden me daarvoor gewaarschuwd. Deze week was de termijn waarop bij mijn eerste baby mijn water brak. Vier dagen later werd mijn baby dan geboren via keizersnede. Twee dagen later overleed ze. Ik zie er zo naar uit om deze baby vast te houden, maar ik ben ook doodsbang voor de bevalling. Toen ik dinsdag op het verloskwartier aankwam, was ik helemaal in paniek, niet alleen omdat ik bang was de baby te verliezen, maar ook van het idee van al te bevallen. Ik ben er precies nog niet klaar voor...

En Leniemienie, bedankt voor je tip om het geluid van de monitor op te nemen, dat heb ik ook gedaan!

groetjes,
pluimke

[UnaVida]

Ik kom hier even een kleine update geven want ons topic-je ligt al weer even stil . Na mijn 30 weken controle ben ik nog enkele keren in de daaropvolgende 2 weken aan de monitor gaan liggen. Ik kreeg meer en meer harde buiken en de baby was ook nog steeds zeer stil. Dan halverwege april ben ik van de uitputting, stress en bezorgdheden volledig gecrasht. Ik ben toen een weekje thuisgebleven op doktersvoorschrift en dat heeft mij en onze kleine man enorm veel deugd gedaan. Sindsdien terug een superhevig baasje in mijn buik. En toen we gisteren op controle moesten bij de gynaecoloog (intussen ben ik voorbij de 34 weken), verbaasde hij iedereen met zijn lengte en gewicht. Hij is intussen 45 cm en net geen 2kg500g !

Voor 34w en enkele dagen is dat dus een al een behoorlijk ventje. Nochtans zijn mijn man en ik niet van de grootste n de breedste. Het deed wel deugd te horen dat hij nu zo flink groeit omdat het op de vorige controles telkens was van : "hij is toch wat klein" of "het is toch wel een hele lichte". Blij dat hij zo goed groeit en bijkomt. Ik had alleen gehoopt geen 4 kg op de wereld te moeten zetten, maar bij deze laat ik die hoop dus volledig varen . Nuja, beter een stevig baasje dat tegen een stootje kan .

Hij is ook aan het indalen volgens mijn gynaecoloog maar hij zit nog niet "vast" dus de bevalling zal nog niet voor morgen zijn. Oh wat tel ik af naar juni !

Pluimke, Leniemienie, hoe gaat het intussen met jullie ? De laatste loodjes bij jullie zeker ?

[pluimke]

Dag Unavida,

Dat is goed nieuws, dat je zoontje zoveel gegroeid is, je klinkt heel opgelucht! Op 32 weken en 6 dagen werd mijn baby geschat op 2.5kg, dus het ziet ernaar uit dat we hier alle drie een ferme baby zullen hebben! Mijn man is een reus, en ik ben ook niet klein, dus ik vermoed dat de baby daarom ook groot zal zijn. Ik ben de laatste 8 weken bijna niet meer verdikt, ook al eet ik veel. Na mijn opname ben ik door de stress 2kg verloren, die zijn er wel weer terug bijgekomen, waardoor mijn gewicht nog steeds hetzelfde is als 8 weken geleden.

Nu is het inderdaad aftellen. Ik vind dat het nu wel heel snel gaat. Vorige week had ik nog controle, maar toen hebben ze het gewicht niet meer geschat. Door een foutje in het ziekenhuis had ik mijn gewone gynaecologe niet, enkel een echo op het verloskwartier. Omdat ook mijn vorige afspraak plaatsvond toen ik opgenomen was, heb ik de bevalling nog niet kunnen bespreken met de dokter. Dus ik hoop dat ik mijn afspraak volgende week nog haal, zodat ik dan mijn vragen kan stellen. Het hoofdje zit al volledig in het bekken, en ik heb al veel harde buiken die ook meer pijn doen dan tevoren. Binnen een paar dagen ben ik 37 weken ver.

Mijn man is al een paar dagen in het land om de bevalling te kunnen meemaken. Ik ben blij dat hij de baby nog eens kan voelen, en ik heb ook veel meer energie nu hij hier is, ook al moeten we weer even aan elkaar wennen. De baby kent zijn stem wel al, denken we: de voorbije 7 weken, las mijn man elke avond een boekje voor via skype. Hopelijk komt de baby op tijd, voor mijn man weer voor een paar dagen naar het buitenland vertrekt. Na de bevalling verkassen we naar de andere kant van het land, dus daar valt ook nog wat voor te regelen. Ik hoop maar dat ik niet opnieuw een keizersnede heb, want ik sta er wellicht alleen voor terwijl mijn man weg is. Er is geen wasmachine waar we gaan logeren, gelukkig wel een wasserette op wandelafstand. Maar dat is niet echt praktisch na een keizersnede.

Ik ben vandaag begonnen met de doopsuiker ineen te steken. In het prille begin, dacht ik om pas na de bevalling voor doopsuiker en een kaartje te zorgen, voor het geval het weer mis ging, maar dat zou praktisch gezien nogal moeilijk zijn. Bij mijn eerste baby ging ik ook pas achteraf voor doopsuiker zorgen voor de Belgische familie, maar dat was toen logisch omdat ik toen in het buitenland bevallen ben.

Heel veel succes aan iedereen met de laatste loodjes!
pluimke

[UnaVida]

Pluimke, goed om te horen dat bij jou ook alle praktische zaken geregeld geraken en je er, na heel jullie voorgeschiedenis, toch de moed voor kan vinden. Ik bewonder je echt en jullie kindje heeft chance met zo een sterke mama als jij ! Ook fijn dat je man intussen in het land is. Dat geeft toch ineens heel wat minder stress in aanloop naar de bevalling denk ik, als je steun en toeverlaat dicht bij je is. Ik ben ook ene beetje jaloers dat je al 37w bent intussen . Ik zit daar nog 1.5 week vanaf en die grens van 37 w vind ik voor mezelf belangrijk want dan stop ik met werken .

Hier was het vorige week na mijn berichtje weer even een mindere periode. Ik ben donderdag terug aan de monitor moeten gaan liggen met serieuze voorweeën. Een infectie bleek de oorzaak te zijn en na het aanslaan van de medicatie is mijn baarmoeder inderdaad rustiger geworden de voorbije dagen. Er was donderdag wel een nieuwe echo gedaan en onze jongen bleek duidelijker in beeld gebracht te kunnen worden dan de echo van enkele dagen daarvoor. Hij deed eht gelukkig nog steeds goed. Ze hebben wel opnieuw gewicht en lengte ingeschat en daaruit bleek dat hij toch weer een heel pakje lager zat dan wat dinsdag werd gedacht. op 34w en 4 d was hij 2kg080 en 42 cm. Weer een heel fijn ventje dus. De gyn verontschuldigde zich voor de overschatting dinsdag en gaf aan dat de nieuwe meting accurater zal zijn, zeker rekening houdende met hoe ons zoontje al heel de zwangerschap lang evolueert. Op zich ben ik blij dat het geen reusje is, maar langs de andere kant ben ik ook echt wel bezorgder terug. Stel dat hij zich rond 36 w zou aandienen, dan zal hij waarschijnlijk nog niet voldoende zwaar zijn om de couveuse te vermijden... Achja, niets aan te doen en gewoon afwachten.

Komend weekend gaan we de kinderkamer finaal afwerken en ga ik eindelijk mijn ziekenhuiskoffertje maken. Dan nog 1 weekje werken en kan ik eindelijk beginnen aan mijn zwangerschapsverlof. Na alles had ik nooit gedacht dat ik hier zou geraken, aan de moment waarop ik thuis zou kunnen blijven om voor mijn eigen baby te zorgen. Dat gevoel kan me soms zo overvallen dat ik er heel erg emotioneel van word. Achja, dat hoort ook bij de zwangerschapshormonen zeker .

[pluimke]

Dag Unavida,

Jammer dat je weer een mindere periode had en dat de baby weer wat kleiner geschat wordt. Maar ze volgen je precies wel goed op. Intussen ben je wellicht al 37 weken en aan het genieten van je verlof? Ik moet iedereen bewonderen die zo lang doorwerkt, ik zou het niet gekund hebben. Net als jij kan ik het ook nog niet goed geloven dat ik zo ver geraakt ben.
Ik vind mezelf helemaal niet zo sterk hoor, soms zit ik er stevig door en heb ik wat teveel zelfmedelijden.

Vorige woensdag was er weer even een paniekmoment: ik voelde de baby bijna niet meer bewegen. Na allerlei zaken geprobeerd te hebben (muziek, suiker, liggen), toch maar naar het UZ vertrokken. Toen we daar 50 minuten later aankwamen en ze de monitor installeerden, begon ze weer te bewegen! Een echte grapjas wordt het

Mijn man moet normaal begin juni een paar dagen naar het buitenland, maar heeft het net kunnen regelen dat hij hier kan blijven indien de baby er dan nog niet is. Een ganse geruststelling, want ik zie het niet echt zitten om alleen te bevallen. Ik was sinds ik 38 weken ben, ook al begonnen met veel rond te lopen, zodat de baby op tijd komt, maar nu ik weet dat hij hier kan blijven moest het nodig zijn, ben ik minder nerveus dat ze te laat zou komen. Ik geniet ook nog wat van het zwanger zijn en van mijn dikke buik. Ik heb de indruk dat ik pas sinds ik 36 weken ben, er echt ben in beginnen geloven en van de zwangerschap kon gaan genieten. Ik heb nu ook zoveel meer energie, ook al slaap ik heel weinig.

Geniet nog van je verlof!
pluimke
PS Leniemienie, alles in orde met jou?

[Leniemienie]

Ja hoor alles ok met mij. Ik ben nu 2 weken op zwangerschapsverlof wat toch een verademing is. Ik ben normaal gezien uitgerekend voor morgen maar loop hier nog steeds met een dikke buik rond. Eergisteren om de 6 min harde buiken maar het deed geen pijn en naar het schijnt doen voorweeen toch pijn? Dus de bevalling is precies niet voor direct. Langs de ene kant niet erg want ik geniet van mijn rust maar ik hoop wel op een natuurlijke bevalling en ja, die kans begint nu wel kleiner te worden. Ik had vorige week 1 cm opening en ik heb morgen terug controle dus ik veronderstel dat de gyn dan nog eens gaat checken en misschien ook gaat strippen.
Ik heb langs de andere kant wel schrik voor de bevallling, met name de pijn, ook omdat de vorige keer de epidurale zetten heel moeizaam ging. ... afwachten hé

[Leniemienie]

Ik kom even melden dat ik gisteren ben bevallen.

Er was woensdag nog geen verschil, situatie was exact hetzelfde als de week ervoor. Donderdag ben ik opgestaan met menstruatie-achtige pijn maar niet in pieken ofzo, dus ik wist niet goed of het voorweeen waren of last van mijn darmen. In de namiddag leken het toch precies voorweeen maar om de 12 minuten ofzo. Tegen de avond aan om de 7 min en ondanks douchen en rust ging het niet weg en kwamen ze daarna om de 5 min. Itt de harde buiken deden ze wel wat pijn, niet dat ik moest wegpuffen maar ik moest wel kunnen rondlopen.
Aangezien ik toch niet kon slapen, en omwille van de ks-litteken, zijn we dan naar het ziekenhuis gegaan. Daar bleek ik 2 cm opening te hebben, baarmoederhals was aan het verweken en ik had idd regelmatige weeën. Om half 4 dikke 3 cm, 2u nadien 4 cm en dan geen vooruitgang meer. Omwille van de keizersnede bij de eerste, kreeg ik een badter en moest ik regelmatig een halfuur aan de monitor maar in de ochtend waren de weeën al pijnlijk genoeg dat ik moest kunnen zitten op de bal of rondlopen maar ja dat ging niet met de monitor. Dus ik heb dan beslist om epidurale te vragen, als ik dan toch niet vrij kon rondlopen om de weeen op te vangen, dan kon ik evengoed een epidurale nemen dan was de pijn tenminste weg. En OMG die epidurale was geweldig, deze keer was ze heel vlot gezet, ze hebben dan mijn vliezen gebroken en ik heb dan nog een beetje kunnen slapen.
2u nadien, om 12u30 5 cm, rond 14u45 7 cm en dan ging het ineens snel want een dik uur later had ik effectief het gevoel alsof ik naar de wc moest gaan en had ik volledige ontsluiting. Het persen ging heel goed en onze dochter is om 16u geboren. Ze weende onmiddelijk maar had daarna wat moeite met ademen en zag wat bleker. Na onderzoek door pediater bleek dat ze wat koorts had en wat ondersteuning voor het ademen nodig had. Ze ligt dus nu op neonatologie en het gaat al beter maar het is toch vreemd om ze niet op de kamer te hebben.

Succes pluimke en unavida, hopelijk hebben jullie allebei binnenkort een vlotte bevalling en een gezonde baby in jullie armen.

[pluimke]

Proficiat Leniemienie!!!

Ik was al een paar keer komen kijken om te zien of er nieuws was. Fijn te lezen dat je geen keizersnede nodig had, en dat het zetten van de epidurale dit keer beter meeviel.

Hopelijk mag je dochtertje snel bij jou op de kamer!

groetjes,
pluimke

[mich75]

Proficiat Lenieminie!!!

Hopelijk is jullie dochtertje snel terug bij jullie.

[UnaVida]

Proficiat Leniemienie ! Ik hoop dat je dochtertje vlug van neo kan en met jullie mee naar huis kan ! geniet van het gezinsgeluk !

[Sloebertje]

Proficiat Leniemienie!!!
Ik hoop dat je dochtertje ondertussen op de kamer is.

[pluimke]

Hoe gaat het intussen met je jongste dochtertje, Leniemienie?
En met jou, Unavida? Intussen ben je ook al voorbij de 38 weken, zeker?

Gisteren was ik 40 weken, en ik had nog geen ontsluiting. Volgende week nog een paar keer op controle, maar de dokter heeft me gisteren gezegd dat ze me niet voorbij 41 weken laten gaan, omdat ik al een keizersnede gehad heb. Heel vreemd om na de uitgerekende datum nog zwanger te zijn, terwijl mijn gynaecoloog die het eerste deel van mijn zwangerschap opvolgde, ervan overtuigd was dat ik te vroeg zou bevallen. Dat was ook één van de redenen dat ik al zo vroeg gestopt ben met werken en al zo lang in Belgie ben... Maar ja, beter zo dan omgekeerd he.

Het ziet er dus meer en meer naar uit dat het weer een keizersnede wordt. Dat zou ik liever niet hebben, want ik heb geen goeie herinneringen aan mijn eerste keizersnede: ik werd volledig verdoofd, en toen ik mijn baby na 24 uur eindelijk kon gaan zien, vertelde men me botweg dat ze niet ging blijven leven. Ik ben bang dat ik die ganse film weer ga terugzien bij de bevalling, zeker als het terug een keizersnede wordt. Maar als het moet, dan moet het... Zolang de baby maar gezond geboren wordt.

groetjes,
pluimke

[Leniemienie]

@pluimke, Op 40w leek het erop dat het bij mij ook nog niet voor direct was en de dag erna had ik toch weeën. Dus hé elan snel veranderen. Ik duim alvast voor jou dat het een vlotte natuurlijke bevalling wordt met een gezonde baby als resultaat.
Ik voel me nu alvast stukken beter dan na de keizersnede. Ik denk dat het toen minstens een maand of misschien zelfs 2 maand geduurd heeft tegen dat ik me na de keizersnede zo voelde als nu.

Wij mochten vandaag het ziekenhuis verlaten. Mijn dochtertje heeft haar laatste dosis antibiotica nog gekregen, bloed afgenomen en geen infectie meer. Ik ben opgelucht om thuis te zijn, was materniteit beetje beu en miste mijn oudste enorm. Maar het zal thuis weer even zoeken zijn naar nieuwe routines, een nieuw evenwicht.