Vragen baby

[Guofan]

Hoi

Ik ben bevallen op 6 febr van een pracht van een dochter.
Ik geef bvoeding maar dit is redelijk zwaar vind ik. Ik wil het wel doordoen, maar ik wil ook wel terug wat slaap in mijn leven.
Sedert we thuis zijn van het ziekenhuis twijfel ik enorm aan mezelf, ween bijna iedere dag wel voor iets, ...
Ik ben een perfectionistisch iemand en dus ook heel onzeker waardoor ik alles in twijfel trek de laatste dagen : doe ik het goed, ben ik lief genoeg, doe ik voldoende, ...
Te weinig slaap en hormonen maken mij de laatste tijd echt emotioneel. Gaat dit voorbij of heb ik een post partum?
Daar heb ik dus ook schrik voor... Of zijn dit de babyblues

Al sedert de geboorte drinkt zij 's nachts enorm veel, maar hangt ze ook aan de borst enkel om te zuigen en om bij mij te zijn. Als we ze in de wieg doen begint ze te huilen, maakt zoekbewegingen en dan leg ik ze opnieuw aan.
In het ziekenhuis kon ik raad vragen en zeiden ze dat dit normaal was en dat de baby maar bij moest blijven liggen gedurende de nacht! Ik heb de eerste dagen dus niet geslapen en als ik dit toch deed schoot ik in paniek wakker uit angst dat ze dood was of ik op haar had gelegen. Niet ideaal dus.
Maar, dit is de rest van mijn ziekenhuisverblijf zo gebleven. Zij is bij mij blijven liggen daar ze constant aan de borst wou 's nachts. Overdag wou ze dan wel na de bv in de wieg en kon ze gemakkelijk een uur of 4 soms 5 blijven liggen.
Nu verneem ik via andere fora dat dit normaal is. Ze weet nog niet wat dag en nacht is, en ze doet aan clusteren.

Ik probeer nu zoveel mogelijk te slapen wanneer zij slaapt, maar dat is niet evident daar Kind en Gezin dan komt, je moet dan naar de kinderarts, de vroedvrouw komt dan, alles moet geregeld worden ivm papieren...dus het wordt soms moeilijk om toch maar een uurtje te slapen.

Wat bedoelen mensen met stuwing?
Ik heb soms dat er een druppel melk spontaan uit mijn borst loopt.
Ik probeer meerdere malen per dag met een warm washandje mijn borsten te masseren. Ze voelen soepel aan, geen knopen meer zoals op dag 3.
Anders heb ik enkel pijn als ze voor het eerst aanligt en zuigt. Zo'n trekkerig gevoel. Dat vermindert met tijd.

Wat ik ook nog wou vragen :
's nachts wil zij niet in haar wieg slapen. Steeds als ze in slaap valt en we ze proberen in haar wieg te leggen, schiet ze wakker en begint te wenen. Ook al heeft ze net 2 borsten gehad.
Dan leg ik ze weer aan (want ze wil dan de borst)
Ze zuigt een klein beetje en blijft dan 'hangen'. Als ik ze wil verwijderen dan zuigt ze terug enkele keren. Dus ik laat ze dan maar hangen tot ze er vanzelf afkomt.
Willen we ze weer in haar wiegje leggen, zelfde scenario.
Moet ik haar dan even laten wenen? Want bij de minste kik haal ik haar er wel uit.
Mijn man zou ze laten huilen, maar mijn moederhart kan dit niet. Dat kind beseft toch nog niet wat ze doet?
Sommige mensen zeggen dat ik ze moet laten wenen, dat ze wel in slaap zal vallen. Maar vandaag zijn we bij de kinderarts geweest en moet ze vanaf nu zeker aankomen.
Ze is geen 10%procent in gewicht verloren, niks alarmerends, maar de dokter zei dat mijn productie nu stilaan op punt staat en dat ze nu stilaan zou moeten aankomen.
Ik twijfel nu dus of ik ze moet laten wenen en strikt om de 3 à 4u de borst moet geven.
Overdag maak ik ze nu wakker zodat ze zeker om de 3à4u voeding binnen heeft. Overdag slaapt ze wel in de wieg.

Huilen jullie babies ook tijdens het verversen of bad geven? Ik word dan zo stressy (wil niet dat ze het koud heeft) dat ik het gevoel heb dat het veel te lang duurt eer ik al die kleertjes terug aanheb, afgedroogd heb, pamper heb aangedaan...ik heb het gevoel dat dit echt nog vlotter kan! Ik voel me soms zo onbekwaam dat ik spontaan zou beginnen wenen.

Ook is het zo dat mijn man en ik constant 'ruzie' maken sedert we thuis zijn van het ziekenhuis. We zijn beiden moe en de verwijten naar elkaar toe zijn soms echt niet mooi. Achteraf zeggen we dan dat het ons spijt, maar ik voel me dan schuldig tov mijn kind dat ik mijn stef verhef en zij daar getuige van is.
Hoort zij dit? Heeft dit effect op haar? Want ik voel me daar dan enorm schuldig over en een slechte moeder. Dan kan ik opnieuw janken!

Ik heb het emotioneel ook zo lastig precies. Te weinig slaap, hormonen...? Echt ik kan soms wenen voor een prul van niks of gewoon als ik naar haar kijk.
Ik ben supercontent dat ik moeder ben geworden en ik een kind heb, maar twijfel zo sterk aan mezelf dat ik er tuut van word.

Wij hebben enkel een vroedvrouw, daar mijn man alle huishoudelijke taken wil opnemen. Hij heeft een 9 to 5 job en zegt dat hij alles zal opnemen.
Ik ben natuurlijk een freak in het huishouden en heb mijn eisen...alles moet netjes zijn.
Dan zegt hij 'ik zal dat dan wel doen, maar het komt er niet van' en dan heb ik opnieuw een reden om ruzie te maken.
Dan verwijt hij mij dat ik mentaal een probleem heb!
Dan schiet ik opnieuw in een colère...want ik wil enkel dat het proper is.

Ik vind het zo ambetant dat ik het niet allemaal zelf kan doen...pfft
Maar bon, ik moet leren loslaten zeker?

Hoe was dat bij jullie de eerste weken?
Ik verlang al tot zijn verlof voorbij is en ik op mijn gemak kan genieten van mijn kind volgende week...erg hé (wat een Valentijnsgevoel)
Ik hou van mijn man, begrijp met niet verkeerd, maar nu soms effen niet

[Leniemienie]

Hey guofan, ik had al gereageerd in het andere topic maar je zit precies nog met een hoop andere vragen.

Die eerste weken zijn gewoon enorm zwaar. Ik herinner mij dat ik op bepaald moment om 4u 's nachts aan het wenen was omdat ik wou slapen en mijn dochter maar bleef wenen. Mijn man is met haar toen naar beneden gegaan en is naar een film beginnen kijken. Om half zeven stond hij terug aan mijn bed omdat ze honger had, maar ik had toen toch een dikke 2u geslapen. Dus hier enkele tips en antwoorden op je vragen:

- laat je man in de zetel of in de logeerkamer slapen. Als je allebei doodmoe en chagrijnig rondloopt, dan heb je daar niets aan. Als hij 's nachts kan doorslapen, dan kan hij overdag eventueel overnemen en jou wat laten bijslapen.
- hulp is altijd welkom. Wil je schoonmoeder, moeder, zus of vriendin even komen helpen, super, neem alle hulp aan die je kan krijgen. Je kan gerust nog proberen om kraamhulp aan te vragen. Die mensen doen wonderen op een halve dag. Ik heb vorige week gebeld, het kost 9 euro per uur maar bvb cm betaalt 4 euro per uur terug. Dus het kost je 20 euro voor zo'n halve dag. Je bepaalt zelf elke week hoeveel halve dagen ze de volgende week moeten komen. Dus misschien ideetje voor als je man terug aan het werk is? En tof dat hij zo wil helpen, maar er is echt werk genoeg
- stuwing, zo te horen heb je er geen last van en pak je het heel goed aan! Voor meer info ivm stuwing: https://www.borstvoeding.com/problemen/ ... /melk.html
- nachtvoedingen: probeer haar 's avonds wat meer aan te leggen. Op den duur clusterde mijn dochter 's avonds ipv 's nachts (clusteren = vb om het uur voeding vragen). Zie ook http://www.lalecheleague.be/borstvoedin ... slaapfasen
- tutje: als de borstvoeding goed gaat en ze goed aanhapt, mag je een tutje gebruiken. Mijn dochter deed exact hetzelfde als jouw babytje en op den duur doen je tepels zó'n pijn. Tepels zijn GEEN tutjes
- slapen en wenen. Ik ben zelf tegen wenen, zeker als ze zo klein zijn. Je kindje is immers gewend om dicht bij jou te zijn. ik ben ook vaak in slaap gevallen tijdens de nachtvoedingen dus voel je daar niet schuldig over Nu ik gaf altijd zittend borstvoeding dus het is niet dat ik op haar kon gaan liggen. Enkele ideetjes: co-sleeper, dan ligt ze toch dicht bij jou maar niet mee in bed? Afwisselen met je man? Tutje proberen? Inbakeren?

Ik hoop dat je met je vragen ivm borstvoeding ook terechtkan bij je vroedvrouw. Maar je kan online ook terecht bij enkele organisaties zoals la leche league.

Proficiat met je kindje en super van jou dat je borstvoeding geeft. Het is dan elke voeding aan jou maar het wordt echt gemakkelijker!

[lieze81]

Guofan, die gevoelens waar je nu mee worstelt zijn volledig normaal.. niet mee inzitten, het wordt beter

Zelf weinig ervaring met Bv, aangezien het bij mij niet wou lukken, maar ik wou je ook de groep LLL aanraden (zoals Leniemienie al deed), zij hebben ook een FB groep).
Zij gaan zeker en vast een antwoord kunnen geven op je vragen daarom trent.
Kan je daarvoor ook niet terecht bij je vroedvrouw? Dat is toch een belangrijk deel van hun taak?

wat het huishouden betreft, ik denk dat je je eisen wat moet bij stellen. met een pasgeborene in huis ligt het niet altijd even net. Probeer op vrije momenten wat bij te slapen ipv te kuisen, strijken, enz... je leven is nu al druk genoeg.
misschien tijdelijk es via een strijkcentrale, of poetsdienst passeren.
Je kan misschien toch nog kraamzorg inschakelen. zij mogen ook 2/4u huishouden doen, al is het maar es stofzuigen of zo.

laten huilen zou ik zowiezo niet doen.
hier wordt hij bijna 1 jaar, krijgt FV maar laten huilen daar doe ik niet aan mee!

[Kimmie01]

Guofan,

De eerste maand borstvoeding is idd zwaar. Borsten die gespannen staan, pijnlijke tepels, supermoe... Dat is normaal dus hier moet je effe door. Na een 7tal weken had ik voor het eerst zoiets van ja het begint beter te gaan en hij begon wat langer te slapen snachts dus vanaf dan kon ik wat deftiger slapen. Daarbuiten was het vooral overdag dutjes als hij sliep en dan snachts onderbroken.

Wat ik je nog steeds aanraad is, had het in de andere topic ook gezegd, vraag een vroedvrouw aan huis. Desnoods om de 2 dagen dat die langskomt voor al je vragen tot je zelf vindt dat het beter begint te gaan. Het is haar taak om je te begeleiden met de borstvoeding en zij houdt ook int oog hoe het met jezelf gaat. Alles wat je nu hier vertelt, dat je het emotioneel moeilijk hebt enz daar kan zij ook raad in geven. Zij staan ook in voor het psychische van de mama, erop letten dat ze geen tekenen krijgt van de babyblues.
Maar je moet idd meer kunnen loslaten en hulp aanvaarden zoals kraamzorg, poetshulp...
Je bent daardoor geen slechtere moeder, je gaat meer uitgeruster zijn en je kan je tijd meer in je gezin en baby steken. Kraamhulp kan je ook perfect voordoen hoe je best een badje geeft en wat tips geven omtrent verzorging van de baby.
Ik heb nu bijvoorbeeld ervoor gezorgd dat onze poetshulp elke week komt tot half maart ipv om de 2 weken. Mijn man zijn reactie: "Nee, ik zal dat wel doen." Yeah right, en vanaf het moment dat hij moe is laat hij natuurlijk alles liggen... En zo komen er discussies. Dus ik heb niet naar hem geluisterd en nu komt ze gewoon elke week sinds begin februari tot half maart. Voor ik kinderen had deed ik alles zelf in huis, massa's tijd, vanaf dat de 1ste er was hebben gekozen voor poetshulp. Ik kon kiezen tussen: Toch alles zelf doen, overstresst zijn in het weekend en fulltime werken tijdens de week en minder tijd met mijn gezin of het deels uit handen geven en meer tijd in het weekend met mijn gezin.
De keuze was snel gemaakt! Maar je moet dat kunnen loslaten. Ik vind persoonlijk, mensen die daar niet gebruik van maken ook al kunnen en weten ze het en toch klagen achteraf, tja, ze doen het hun eigen aan.

En over het snachts aan de borst hangen, een tepel mag niet aanschouwt worden als een tut of troostmiddel. Dat is iets dat ik van elke vroedvrouw al gehoord heb dus als jouw vroedvrouw zegt dat dat normaal is... kweet niet. Je mag haar dat echt niet gewoon laten worden of je hangt eraan voor een tijdje. Mijn advies is, maak ze overdag wakker en hou een ritme aan om de 3u borstvoeding. Geef 's avonds mss wat meer en een laatste voeding rond 23u en laat ze dan liggen. Probeer haar ook in te bakeren, leg er wat kussens rond zodat ze precies in een nestje ligt. Babytjes hebben dat graag. Zet haar wiegje dicht bij u. Ik gaf mijn zoontje wel een tut 's nachts, ook al gaf ik borstvoeding. Sommige zeggen dat dat niet mag, bij mij heeft dat nooit problemen gegeven met de borstvoeding. Dat is ieder zijn mening. Had hij het niet nodig, dan gaf ik het niet maar als hij echt ontroostbaar was, dan wel.

Het laten wenen... De eerste weken nam ik hem ook altijd bij mij. Wat ik dan bijvoorbeeld niet deed is hem altijd direct uit zijn wieg halen voor het minste. Ik ging bij hem en probeerde hem te troosten met mijn stem, knuffeltje, muziekje opzetten... Werd hij rustig, des te beter. Bleef hij maar doorwenen, dan pas nam ik hem eruit. Na een tijdje heb je zelf ook wel door of het "echt" wenen is of gewoon wenen voor aandacht. Ik geef toe dat ik hem ook wel laten liggen heb toen ik doorhad dat hij "met ons voeten aan het spelen was". Dat kan hard overkomen maar ik wou daar geen gewoonte van maken. Als hij na een paar minuten toch nog bleef wenen, dan ging ik kijken. Ik nam hem dus pas uit bed als hij echt over zijn toeren was, honger had, vuile pamper... Maar voor de rest niet eigenlijk.
Ik ken een mama (iemand van de familie) en zij had van in het begin de gewoonte gemaakt om haar altijd vast te houden bij de minste kik, in slaap te wiegen in haar armen overdag en 's nachts enz. Nu bijna 2 jaar later slaapt haar dochtertje moeilijk door, veel aandacht vragen, moeilijke eter... Gewoon omdat ze het zo gewoon is dat haar mama altijd voor haar springt bij wijze van spreken. Ze hebben dan besloten om niet meer voor een 2de te gaan wat begrijpelijk is want dat zou ik ook niet aankunnen. Dusja, ergens moet je ermee oppassen met zo direct gewoontes te maken van aan de borst laten hangen snachts, er een hele nacht mee in uw armen zitten... Het kan zijn dat het niks is en ze dat afleert maar de kans is ook groot dat ze dat gewoon wordt en als je het haar dan moet afleren, dat gaat ook tijd en moeite vragen.

En dat ruzie maken met je man... Ik geef toe dat wij ook geen modelgezin zijn en wij maken ook wel ruzie tegen elkaar en ik merk wel dat mijn zoon daar niet tegen kan (hij is inmiddels bijna 3 jaar). Het is niet dat wij zitten te roepen en tieren tegen elkaar als hij erbij zit maar mijn man is spanjaard, zuiders temperament dus kan soms zijn stem wat verheffen en dan zie ik dat mijn zoontje er wil tussen komen en ook zijn stem begint te verheffen door te roepen dus ja hij merkt wel dat er spanningen zijn. Dus dan is het beter van te stoppen en effe af te koelen.

Ik hoop dat ik je wat heb kunnen helpen met je twijfels. Laat die stressgevoelens wat van je af. Neem je kindje bij u en geniet er samen van met je man. Volg je instinct en geloof in jezelf. Het feit dat je bezorgd bent om je baby maakt al dat je een goede moeder bent en je hebt er lang voor moeten wachten. Maak met je man ook afspraken. Wissel vaak af snachts en overdag zodat de 1 kan rusten en omgekeerd. En als er daar eens een volle wasmand staat dat gestreken moet worden, jullie zijn alletwee moe, laat dat staan. Dat is geen ramp dat het op die dag niet gestreken gaat zijn.
Vooral dat laatste heb ik leren aanvaarden sinds ik mama geworden ben. Mijn man heeft het er ook nog moeilijk mee want hij zegt dat hij mentaal niet kan rusten als hij weet dat er nog zaken moeten worden gedaan int huishouden. Hij is daar nu ook van aant afstappen. Ik heb mij daar sneller kunnen bij neerleggen

[Leniemienie]

Ik heb mijn dochter die eerste zes maanden nooit laten wenen, pas wanneer ze wat ouder was maar je hoort op den duur wel aan manier van wenen of ze pijn heeft of het voor aandacht is. Nu is ze 20 maanden en we laten ze nooit langer dan 10 minuutjes wenen (echt wenen, niet jammeren). Onze dochter gaat echter heel vlot slapen en slaapt meestal van 20u30 tot 9u. We krijgen vaak complimentjes dat we zo'n vrolijk kindje hebben, ik denk dan soms wel eens dat dit komt omdat we ze juist zo vaak hebben vastgepakt en ook van al die chocolade tijdens de zwangerschap
Je kan ze als ze zo klein zijn, echt niet verwennen! Doe vooral waar jij je goed bij voelt. Ik geloofde vroeger ook in laten wenen maar nu ik zelf mama ben, ben ik helemaal van mening verandert.

[Guofan]

Hoikes
Nog een update
Deze namiddag kwam er dus iemand van K&G en vroeg ze hoe de bv liep.
Ik was net bezig met bv te geven, dus ze kwam eens kijken. 'Maar ze drinkt niet' zei ze, ze is aan het sabbelen.
Ik moest ze losmaken met mijn pink, maar natuurlijk begon ze direct te wenen en begon ze met haar hoofdje te slaan en met haar mondje te zoeken.
Mevr zei dat ik mijn pink in haar mond moest steken en inderdaad ze zuigde er enkele seconden op, maar dan was de leute er ook af voor haar.
Dan moest ik een tuut nemen maar die wou ze ook niet aannemen.
Volgens mij is het verschil tussen een tuut en een tepel nog te groot voor haar en wil ze inderdaad steeds aan de borst voor troost, krampjes, drinken...
Ze was aangekomen vandaag, ze plast en poept goed, dus ik veronderstel dan mijn bv goed loopt?
Ik toonde haar mijn app voor de borstvoeding en ze zei dat het veel te lang was dat ze aan de borst hangt. Ze hangt soms een uur aan de borsten. Als ze lost wissel ik van kant.
Ze sabbelt te veel volgens haar. Maar wat moet ik dan doen? Ze wil geen tuut, pink ook niet, enkel de borst.
Het is inderdaad zwaar want vandaag heb ik het gevoel dat ik al de ganse dag tuut ben.
Ze heeft vandaag nog geen enkel moment in haar wieg gelegen, enkel bij papa komt ze ook nog tot rust (na 10 min wenen)
Mijn man zegt dat ik ze niet direct mag opnemen, maar ik vind dat zo moeilijk.
Zoals Lennemie zegt, ik wil niet dat ze verdriet heeft...enkel dat ze zich goed voelt

Ik vind het moeilijk...de ene zegt sus de ander zegt zo.
Ik heb nu nog een mail gestuurd naar iemand van de LLL site en morgen bespreek ik het nog eens met mijn vroedvrouw
Op den duur denk ik dat ik geen melk genoeg aanmaak of zo...
Mijn tepels beginnen ook serieus af te zien zunne

Pfft waar is die handleiding?

[Leniemienie]

Welke tut heb je? Eventueel kan je eens een ander merk ofzo proberen?
Wij hebben hier de difrax natural, die hebben een ronde vorm en dat zou meer overeenkomen met de vorm van een tepel.

Ivm de wieg, soms voelt dat wat te groot aan voor zo'n babytje. Je kan dan proberen om ze in te bakeren, ofwel om het borstvoedingskussen erin te leggen in een u-vorm en er haar bovenop te leggen, dan ligt ze wat geborgen. Best enkel doen als je zelf in de buurt bent.

[mich75]

Ik zal het allemaal nog moeten ondervinden, maar van dat wenen kan ik wel zeggen dat ik vroeger dacht dat babytjes niet zo heel veel besef hadden, tot mijn neefje 12 jaar geleden geboren werd. Ik ging op kraambezoek de dag na thuiskomst, was ongeveer een week oud want was via ks gekomen. Toen wist dat kereltje al dat als hij begon te wenen dat hij uit zijn wiegje werd genomen, niet normaal, was zelfs de papa die troost kon geven. Die kleine was nog niet te goei uit zijn wiegje dat het wenen stopte en toen dacht ik dat moet ik onthouden, maar ik denk dat mijn moederhart toch ook gaat breken en dat ik ze niet ga kunnen laten wenen.

Guofan het zal wel goed komen, we moeten allemaal leren en probeer te relaxen dat komt je dochter ook ten goede.

[BluePixie]

Hoi Guofan,

Ik zie dat je hier op de meeste van je vragen al een goed antwoord gekregen hebt. Maar ik wou gewoon even reageren om je een hart onder de riem te steken. Je verhaal is echt heel normaal, en heel veel mama's zullen zich erin herkennen. Dat je zo twijfelt aan jezelf, is heel normaal. Maar aan alles wat je schrijft, zie ik dat je een hele goede mama bent, die alleen maar het beste wil voor haar kindje. Kortom: kop op, het wordt echt wel beter. Je doet het supergoed!

Zulke kleintjes hebben heel veel warmte nodig, mijn zoontje had ook heel erg veel 'huidhonger' zoals ze dat noemden. Hij wilde constant op me liggen (sliep overdag anders niet dus heb veel series gekeken in die periode) en 's nachts kon ik niet anders dan hem bij me in bed nemen. Zelfs een cosleeper was te ver. Hij sliep helemaal bovenaan in bed, tussen onze hoofdkussens in en met een borstvoedingskussen onder zijn voetjes. Zo kon hij niet naar beneden schuiven, lag hij niet onder ons deken en konden wij er ook niet op rollen. We hebben 3 maand zo geslapen, ik had de hele nacht zijn handje vast omdat hij anders zo onrustig was. Het was trouwens ook deels door verborgen reflux dat hij constant wakker werd, maar als ik zijn hand vasthield werd hij meteen weer rustig. Na 3 maand hebben we hem zonder problemen in zijn bedje kunnen leggen en ook overdag ging alles veel vlotter. Nu ben ik heel blij dat hij nog altijd zo'n grote knuffelaar is, maar meestal wil hij dat mama hem loslaat zodat hij kan spelen. Dus echt, het wordt allemaal beter

Qua borstvoeding: doe waar je je goed bij voelt, en laat je door niemand schuld aanpraten moest het niet lukken. Maar ook hier kan ik je zeggen dat het na een 6tal weken veel beter begon te gaan bij mij. Ik heb ook heel veel hulp gehad aan de vroedvrouw aan huis!

Dus... geloof in jezelf! Je bent echt een goede mama!