Ai Mha dat klinkt idd niet zo goed... maar je wordt nu goed opgevolgd, je bent daar nu op de veiligste plaats! Idd wel raar gevoel dat het nu echt bijna zo ver is, maar het voordeel is dat het einde nu echt in zicht is. Binnenkort kan je beginnen aan dat nieuwe leven, stap voor stap!Mha schreef: ↑11 augustus 2019, 20:50Succes allebei!
Hier loopt alles helaas niet zo heel goed. Na de bloeding van enkele weken geleden ben ik afgelopen maandagnacht terug in spoed moeten binnengaan op de materniteit wegens onophoudelijke, onuitstaanbare hoofdpijn. Ik had ook al wel gemerkt dat ik wat aan het opzwellen was, maar dacht dat dat wel normaal was (grote baby, kleine gestalte). Helaas is aan het licht gekomen dat ik een zwangerschapsvergiftiging aan het doen ben. Ik ben nog naar huis mogen gaan na longrijping gekregen te hebben maar ben vrijdag opnieuw opgenomen. Het ging niet, hoge bloeddrukken, me heel slecht voelen, niet kunnen slapen,... Ondertussen ben ik 35+1 en doen we er alles aan om onze zoon nog wat binnen te houden maar we zullen sowieso niet over de 37 weken gaan omwille van de gevolgen voor mijn gezondheid. Ik neem nu medicatie bij voor de bloeddruk en lig hele dagen plat in de kliniek dus daar zal het niet aan liggen! Wel een gek gevoel dat ik binnen max 2 weken onze zoon in mijn armen ga hebben...
Ik hou jullie op de hoogte!
Hier alles op zich wel goed, ik ben effe naar materniteit gemoeten deze week omdat ik vreesde mss vruchtwater te verliezen maar het bleek niet zo te zijn. Verder wordt het nu wel zwaar (34w5d)... nul energie en af en toe wat spanning over wat er op me af komt.
Stephi hoe gaat het nog met jou? En de anderen hier?