Emotioneel moeilijk met geplande keizersnede

[Onzekeremama]

Hallo iedereen,

Ik ben momenteel 35 weken zwanger van mijn eerste kindje en heb eerder deze week te horen gekregen dat ik een geplande keizersnede zal moeten ondergaan. Baby ligt al van in het begin in stuit, donderdag hebben ze geprobeerd om een uitwendige versie te doen, maar na twee pogingen vertelde de gynaecoloog mij dat de baby geen millimeter bewoog en dat ze geen nieuwe poging meer zouden doen. Sindsdien ben ik helemaal van mijn melk. Het klinkt misschien raar, maar ik keek enorm uit naar een zo natuurlijk mogelijke bevalling, had zelfs de intentie om het zonder epidurale te doen. Om hier zo optimaal mogelijk naartoe te werken, doe ik aan zwangerschapsyoga en -zwemmen, volgde ik met mijn partner enkele lessen hier rond, enz... mijn zwangerschap is tot hiertoe ook heel vlot verlopen, ik geniet er al van sinds de eerste dag, ik heb er geen moment rekening mee gehouden dat ik misschien niet natuurlijk zou kunnen bevallen. Eerlijk gezegd voelt het een beetje aan als falen, hoewel iedereen rondom mij zegt dat ik het zo niet mag zien en dat ik blij moet zijn dat ik zwanger ben van een gezond kindje (wat ik uiteraard ook ben!), enz... volgende week heb ik opnieuw een afspraak met mijn gynaecoloog om de verdere planning te bespreken, maar ondertussen pieker ik me dood hierover. Daarbovenop merk ik dat ik soms een beetje 'boos' ben op de baby omdat die maar niet wilt draaien en daar voel ik me dan achteraf weer erg schuldig over... kortom, ik voel me echt rotslecht... omdat ik echt álles wil geprobeerd hebben, heb ik maandag zelfs een afspraak gemaakt bij een acupuncturiste voor moxatherapie, hierbij zou de baby gestimuleerd worden om zich alsnog te draaien. Dit laatste is iets waar ik zelfs helemaal niet in geloof, maar toch wil ik het geprobeerd hebben. Mijn partner staat hier ook wat weigerachtig tegenover, zijn theorie is dat de baby waarschijnlijk een goede reden heeft om niet te willen draaien en is bang dat die therapie misschien wel meer kwaad dan goed zou doen... heeft iemand van jullie misschien ervaring met moxatherapie? En zijn er hier ook mama's die in een gelijkaardige situatie zo geworsteld hebben met hun emoties? Ik weet echt met mijzelf geen blijf ben vooral ook bang dat ik na de keizersnede lang ga moeten wachten voor ik mijn baby bij mij krijg...

Alvast bedankt voor jullie reacties!

Een onzekere mama in spé

[mich75]

Geen ervaring met moxatherapie, maar ik lag naar het schijnt ook in stuit (meer dan 40j geleden) en mij hebben ze kort voor de geboorte nog wel kunnen draaien.
Op zich waren mijn ouders hier heel blij denk ik, maar tot de dag van vandaag moet ik aanhoren hoe tegendraads ik ben en dan zeg ik altijd dat het de schuld van dat draaien is.
Ik denk als jouw baby nog draait door die therapie dat dit anders is dan dat het gebeurt van buitenaf. Je babytje heeft inderdaad misschien wel een goede reden om in stuit te liggen.

Bij een geplande ks heb je normaal je kindje zo goed al direct bij jou. Je wordt ook niet onder volledige narcose gedaan in principe en je maakt het dus wel bewust mee.

Ik zou zeggen probeer je te verzoenen met het idee van de ks en ga er zo relaxt mogelijk mee om, ook beter voor je kindje dan dat je in de stress zit. Moest je baby zich toch nog draaien is dit een bonus.

Ik begrijp ook wel dat je alles al gepland en bedacht hebt hoe het allemaal gaat/zou lopen maar spijtig genoeg komen er soms dingen tussen die alles omgooien.
Je weet nu dat je een geplande ks hebt, het kon ook zijn dat ze zeggen we zien wel, we proberen het natuurlijk en dan ineens een spoed ks, dat zou, zeker achteraf gezien, een stuk emotioneler zijn denk ik. Dan moet je dit verwerken terwijl je kindje er al is, nu heb je nog enkele weken om er aan te wennen.

Succes!

[Oregano]

Hallo onzekeremama, ik ben zelf nog maar 10,5 week zwanger dus nog niet in de fase waar jij bent, maar ik snap je gevoel helemaal. Ik heb ook al moeten nadenken over al dan niet natuurlijk kunnen bevallen omdat ik een eenhoornige baarmoeder heb en dit daardoor mss niet mogelijk wordt (kindje draait idd niet). En ook ik zou dat erg vinden, op een of andere manier is natuurlijk bevallen iets waar je als vrouw naar uitkijkt, een soort oerinstinct ofzo.


Ik hoop voor je dat de baby nog draait. Ik weet dat het bij mijn schoonzus zo was, ook pogingen gedaan om de baby manueel te draaien, uiteindelijk draaide ze zich als bij wonder toch nog zelf.

En anders is het zoals Mich zegt: proberen deze teleurstelling even te verwerken en je focussen op de positieve elementen... succes.

[Onzekeremama]

Bedankt voor jullie reacties!

Ik besef dat ik inderdaad 'geluk' heb dat het om een geplande keizersnede gaat ipv een spoedkeizersnede. Ik ben er gewoon heel erg van geschrokken hoe emotioneel ik hierover ben, had dit niet van mezelf verwacht Totdat je er zelf voor staat denk je altijd van "als het kindje maar gezond is" en "als het dat maar is", maar nu het zover is word ik gek van iedereen die deze dingen tegen mij zegt!

Ik blijf inderdaad stiekem hopen dat ie toch nog een saltootje maakt en ik zal morgen wel horen wat ik van die moxatherapie mag verwachten... maar tegelijkertijd probeer ik me ook al voor te bereiden op die verdomde keizersnede

Oregano, ondertussen hoop ik met jou mee dat het bij jou anders zal uitdraaien!

Moesten er hier nog mama's zijn met gelijkaardige ervaringen, dan hier ik dat super graag!

Groetjes

[Eve1987]

Jullie zullen het misschien maar raar vinden, maar ik zou al bijna blij zijn met een geplande keizersnede (ben nu nog maar 21 weken zwanger hoor dus er worden nog geen plannen gemaakt)! De enige reden daarvoor is dat ik een soort van trauma heb opgelopen bij mijn eerste bevalling! Die heeft 44uur geduurd, waarvan 2.5 uur persen voor mijn dochter er uiteindelijk was! Ik was wel ingeleid, om medische redenen, dus de baby was mss niet klaar om te komen, maar toch! De kans is zeer reëel dat dit bij deze huidige zwangerschap hetzelfde zal zijn, maar dan zie ik dat inleiden echt niet meer zitten! Dus als het zo ver komt, dan vraag ik om een keizersnede, zeker weten!

Waar wil ik naar toe met mijn reactie … Elke baby heeft zijn reden waarom hij op een bepaalde manier ligt, komt, draait, … Jouw kindje beslist, en ik denk dat jij moet proberen ervan uit te gaan dat dit dan ook het beste zal zijn!!

Veel succes in ieder geval! En ik heb nog dames gehoord waarbij de baby kort voor bevalling draait, dus misschien nog niet helemaal de moed opgeven!

[Germini1989]

Hey, ik ben ook bevallen met een keizersnede. Bij mij een verplichte keizersnede omdat m'n bekken veel te smal is. Ik kreeg achteraf vaak te horen dat 'ik niet echt bevallen ben'. Ik vond dat best kwetsend. Ik heb een week weeën gehad, dus die ervaring heb ik ook 😉. Ach, ik heb er op voorhand niet zoveel over nagedacht. Ik ben iemand die daar ook allemaal niet zoveel bij stil staat. Het 'oerinstinct' is niet zo aan mij besteed . Alles na de geboorte vind ik veel belangrijker. Swat, mijn keizersnede was voor mij wel een positieve ervaring. Ik wist op voorhand dat het nu eenmaal zo was. Dat dit het veiligste was voor ons kindje. De keizersnede verliep heel rustig en mijn dochter werd direct bij mij gelegd. Daarna hebben ze haar bij mijn man gelegd tot ik op de kamer kwam. Eens op de kamer heb ik mijn dochter direct aangelegd. De borstvoeding lukte onmiddellijk super goed... Heb uiteindelijk 13 maanden bv gegeven. Mijn herstel verliep ook vlot en het litteken zie je bijna niet. De eerste dag mocht ik niet uit bed. Mijn man verzorgde onze dochter toen en ik gaf de bv. We waren dus allebei super betrokken. Vind ik ook wel een mooie kant aan ons verhaal.

Ik had op voorhand duidelijk aangegeven dat ik bv wilde geven en mijn dochter zo snel mogelijk bij mij wilde. Daar hebben ze echt rekening mee gehouden. Dus misschien op voorhand je wensen doorgeven, je vragen bespreken,... Een bevalling blijft natuurlijk iets onvoorspelbaar en is voor iedereen anders.

Ik voel me door m'n keizersnede zeker niet minder 'mama'.

Komt goed 😉! Succes!

[Onzekeremama]

Bedankt voor jullie reacties!

Eve1987, ik besef maar al te goed dat niet elke natuurlijke bevalling een droombevalling is, heb hier zelf genoeg voorbeelden van gezien in mijn omgeving Ik probeer echt de voordelen van een keizersnede te zien, maar voorlopig slaag ik daar nog niet echt in gelukkig heb ik nog enkele weken tijd zeker?

Germini1989, leuk om een reactie te lezen van iemand die het zelf heeft meegemaakt! Al ging jij er duidelijk beter mee om dan ik ik had ook nooit gedacht dat dat 'oerinstinct' er bij mij wel zo zou inzitten, maar het is sterker dan mezelf... (vandaar dat ze het zo noemen waarschijnlijk ). Ik zou in elk geval ook ongelooflijk gekwetst zijn als ze zouden zeggen dat ik "niet echt bevallen ben"! Ik zou net zoals jij ook heel graag borstvoeding willen geven en ga dit dan ook zeer duidelijk maken aan mijn gynaecoloog! Klopt het dat je armen vastliggen tijdens de keizersnede? Maken ze die dan los op het moment dat je kindje geboren is zodat ik hem/haar op zijn minst toch meteen kan vastnemen? En hoelang duurde het voor jij weer op de kamer was? Ik ben bang dat ik een oneindigheid op recovery ga moeten liggen zonder mijn kindje en mocht je al vanaf de tweede dag uit je bed dan? En hoe lukte dat?
Allemaal vragen die ik eind deze week ook aan mijn gynaecoloog zal stellen, maar wil het toch ook eens van een ervaringsdeskundige horen

Alvast bedankt en ik blijf hier ondertussen hopen op een miraculeuze salto van zoon- of dochterlief!

[Germini1989]

Hey, mijn armen lagen niet vast... Ik heb mijn dochter mogen vasthouden, kon haar aaien, kusjes geven. Er werden foto's gemaakt toen ze bij mij lag. Nadien is ze in de couveuse met papa naar boven gegaan. 45 minuten later was ik op m'n kamer. Als ik mijn tenen kon bewegen, mocht ik naar de kamer. Heb niet op recovery gelegen.

De tweede dag inderdaad uit bed en douchen 😁. De epidurale en mijn blaassonde werden verwijderd. Ik voelde goed wat ik kon en niet kon. Uiteraard op een slakkentempo. Ik kon op de tweede dag al eens in het zeteltje zitten en niet de hele tijd in bed. Uit bed komen vond ik het moeilijkst. Ik recupereerde vrij snel. In de voormiddag sliep ik veel samen met m'n dochter.

Ik duim mee voor de salto!

[Onzekeremama]

Bedankt Germini, voel me al iets meer gerustgesteld door jouw verhaal. Had al zaken gehoord zoals drie dagen te bed blijven enzo en dat is echt niet aan mij besteed

Ik ben gisteren trouwens gestart met die moxatherapie, ik ga het een kans geven, maar tegelijkertijd ga ik er gewoon vanuit dat het toch een keizersnede zal worden. Ik moet echt nog wel wennen aan dit idee, maar dat lukt elke dag beter dus we zien wel he

[Germini1989]

Hey onzekere mama,

Ben benieuwd of je baby zijn / haar salto al gemaakt heeft 😉😋...

Groetjes!

[Ster_]

Hallo onzekere mama, ik weet niet waar je bevalt, maar in sommige ziekenhuizen passen ze zachte keizersnedes toe. Hierbij blijft de baby de hele tijd bij mama. Dit kan enkel in ziekenhuizen waar je niet naar een gewone recovery moet, maar waar het verloskwartier een eigen operatiezaal heeft. Mss kan je hier al eens naar informeren.

Voorts deel ik de mening van je man. Een baby heeft meestal wel een goede reden om in stuit te liggen.

Veel succes!

[Onzekeremama]

Hey allemaal,

Vorige week dus opnieuw naar de gynaecoloog geweest, kleintje blijft in zijn/haar favoriete positie liggen gynaecoloog verwacht niet dat dit nu nog zal veranderen. Datum voor een keizersnede werd afgesproken. Mijn 'dringendste' vragen heb ik al kunnen stellen, gynaecoloog stelde voor om verdere praktische zaken volgende week pas nader te bespreken omdat ik te veel van slag was op dat moment het was opeens allemaal zo concreet dat het wat veel werd...

Ster, blijkbaar zouden zowel papa als baby mee mogen naar recovery dus dat stelde me wel gerust. Enkel onmiddellijk na de geboorte wordt baby eventjes weggenomen voor de nodige controles ( zou ongeveer 15min duren en in de operatiezaal zelf), dat gaat het moeilijkste worden voor mij vrees ik

Ondertussen al even de tijd gehad om aan het idee te wennen, ik vind het nog steeds verschrikkelijk jammer, maar besef wel dat ik dit allemaal snel vergeten zal zijn eens ik ons kleintje bij mij heb die moxatherapie heb ik na een dag alweer gestaakt, was eigenlijk iets waar ik zelf toch aĺ niet echt in geloofde, volgens mijn vriend hoorde dit gewoon even bij mijn verwerkingsproces

Ben nu vooral benieuwd of we bij de geboorte gaan te weten komen of ons kleintje inderdaad een goede reden heeft om zo dwars te zijn

In elk geval nogmaals bedankt voor jullie reacties, ik tel nu alvast de dagen af!

[mich75]

Ik heb wel een vaginale bevalling gehad en ze hebben mijn dochter op mij gelegd na de geboorte, echt maar enkele tellen en dan is ze meegenomen naar de kamer ernaast.
Daar is ze dan gecontroleerd, heeft ze (door de moeilijke bevalling) nog eventjes zuurstof moeten krijgen en verder verzorgd. Ondertussen moest bij mij de placenta er nog uit, werd ik genaaid en gewassen, dus ik heb ons kindje toch ook een tijdje moeten missen.
Hoelang? Geen idee, want ik was een beetje van de wereld, door de emotie, de epidurale en de inspanning. Bij navraag aan mijn man schat hij toch een half uurtje, dus een kwartier valt best mee denk ik dan

[Germini1989]

Ben je ondertussen al bevallen onzekere mama...

[Lyne]

Hallo

Ik begrijp heel goed hoe je je voelt.
Heb zelf een geplande ks gehad en van tevoren nooit gedacht dat dit mij zou overkomen.
Ik ging thuis bevallen..
Toen ze me vertelde dat ik niet mocht bevallen was dit voor mij verschrikkelijk! En ook ik heb me proberen op te trekken en wat iedereen zei. Hij is toch gezond, wees blij dat ze dit van tevoren weten, gij hebt tenminste een gemakkelijke geboorte want je moet zelf niks doen..
En eerlijk? Ik vond dat dit het juist moeilijker maakte.
Achteraf heb ik hier ook nog veel verdriet over gehad.
Jammer genoeg had ik ook pech met het personeel dat die dag aan het werken was. Ik had hier geen steun aan en mijn gyn was ronduit grof. Maar op 35 weken een andere gyn zoeken durfde ik niet..
Gelukkig heeft de vroedvrouw aan huis mij er echt bovenop geholpen. Gewoon door mijn gevoelens te erkennen en te luisteren zonder het te proberen minimaliseren (wat iedereen uit mijn omgeving goed bedoeld deed)
Mijn man zei vlak af. Zet u erover, je hebt gewoon pech.
Verschrikkelijk vond ik dat.
Hopelijk heb je ook iemand die gewoon je gevoelens kan erkennen en bevestigd dat dit moeilijk voor je is en dat dat oke is.

Zelf lag ik vastgebonden en heb 3uur op de recovery gelegen zonder dat ik mijn kind had kunnen zien..
Ik las dat bij jou de partner en kind wel mee mogen, dat is al fantastisch. Het onderzoek in de OK zelf duurd echt niet lang, dit gebeurd ook bij een gewone bevalling.
15 minuutjes, tegen dat de ks afgerond is is je kindje al bij jou.

Nu willen we graag een 2e kindje en ben ik opzoek gegaan naar een zh waar je als mama wel bij je kindje mag blijven en bij een gyn waar ik me goed bijvoel.

Hopelijk gaat alles goed bij jou!
Probeer eraan te denken dat je absoluut niet gefaald hebt. Een ks is ook bevallen! En verdriet omdat je het graag anders wou? Dat is absoluut normaal je bent niet alleen met deze gevoelens. Maak dit zeker bespreekbaar bij je gyn en heb geen bang om iets te zeggen en te vragen.

Heel veel succes!