Uitgerekend april 2021

[OpUitkijk]

Dankjewel dames voor alle lieve woorden. Wij hebben gisteren onze vruchtwaterpunctie gehad, maar ook deze gynaecoloog was niet zo positief van wat ze op de echo zag. Teveel indicaties voor het syndroom van Down. We proberen de komende weken nog met de juiste mensen te praten zoals psycholoog, arts van de Down kliniek, ouders met een kindje van Down en onze fertiliteitsarts. Hopelijk kunnen we op die manier een beslissing maken, waarvan we achteraf geen spijt gaan hebben.

Alleszins doet het mij ook deugd om te lezen dat het bij velen wel goed gaat. Het kan dus ook zo verlopen en tja ondertussen cliché maar genieten mag altijd!

[irisbloem]

Irisbloem, wij hadden voor de 2 kindjes een "werknaam" (Kruimeltje en Prutske). En we spreken er ook wel nog steeds over. Ook heb ik een echo met de twee vruchtzakjes samen op. Die wordt natuurlijk gekoesterd. Ik heb het ook echt ervaren als een verlies en er met iedereen over gesproken hoe ik me voelde. Dat heeft mij enorm geholpen. Hierdoor kon ik ook op begrip rekenen.
Ik heb ook een tijdje schrik gehad dat het tweede kindje mee ging "verdwijnen". Geef ook ruimte aan deze angst, spreek erover.
Veel sterkte alleszins met het verlies van je kindje.
De enige goede manier om hiermee om te gaan, is jouw manier.

En natuurlijk ook van harte gefeliciteerd met je zwangerschap. Vergeet niet ervan te genieten.

Dikke knuffel.

Syl

Ik wou het ook een naam geven maar mijn man wil dat niet Heb gelukkig ook enkele echofoto's en zelfs een filmpje met het kloppend hartje Ik ben inderdaad ook heel erg bang nu voor het andere en dat begrijpt hij wel Wat is er bij jou met het ander gebeurd? Ze zeggen dat het er bij mij kan blijven zitten tot de geboorte van het ander en dat dit geen gevaar is voor het ander daar het nog te klein is Is wel raar dat er in mijn lichaam een dood kindje zit dat er misschien nog maanden in zal blijven

[irisbloem]

Oh Irisbloem, wat een verschrikkelijk nieuws. Ik kan me niet voorstellen hoe het moet zijn om te ontdekken dat het hartje gestopt is met kloppen. Ook al heb je nog een kindje, je bent er wel eentje kwijt. Ik volg Silkie haar raad volledig, want het is niet omdat er nog eentje is, dat het dan ondankbaar is om te rouwen voor je ander kindje. Neem je tijd en zoek naar een manier om dit te plaatsen. Je kan altijd contact opnemen met professionele hulp, ik heb bv contact gezocht bij fara.be. Dit heeft mij al enorm geholpen, want sommige zaken kan je nu éénmaal niet alleen verwerken.

Veel sterkte!

Bedankt voor je medeleven ook al maak jij nu ook een heel moeilijke periode door Er wacht jullie een moeilijke keuze en ik wens je daarbij heel veel sterkte! Ik weet dat professionele hulp niets voor mij is, ik heb er wel veel aan om te praten met mensen die hetzelfde hebben meegemaakt en jou echt begrijpen en weten wat je voelt

[Silkie]

Irisbloem, dat kindje is niet zichtbaar blijven zitten. Dat verdwijnt stilletjes (Vanishing). Bij mij was het nog zichtbaar op de echo van 9 weken en op de echo van12 weken zag je er al niets meer van.
Ik heb er wel behoefte aan om ons Prutske te benoemen. Het hartje heeft geklopt, het heeft geleefd en is ook mijn kindje. Ze heeft toch ook bestaan. Onverwacht maar niet minder gewenst.
Ondertussen ben ik 34 weken zwanger en ons Kruimeltje doet het goed. Ik heb in het begin zo'n 9 maandenboek gekocht. Daarin heb ik ook de echo's geplakt van hun beiden en heb ik ook wel van mij af kunnen schrijven dat Prutske ook heel erg welkom was en dat ik het er wel moeilijk mee had. Zo blijft de herinnering bestaan als we later dat boek doorgeven aan Kruimeltje.

Je moet dit verwerken op jouw manier. Jouw man probeert je waarschijnlijk te beschermen tegen de emotionele pijn en zijn onmacht om hier wat aan te kunnen doen. Zo was het toch bij mij. Ik heb hem uitgelegd dat deze pijn heel normaal is en dat ik hier door moest om het een plaats te geven en verder te kunnen.

Dikke knuffel.

Syl

[YDV]

Bedankt Silkie Ik moet inderdaad kunnen rouwen maar dat is moeilijk daar mijn man en mijn moeder dit niet zo voelen. Mijn man was direct verliefd op het ander toen hij het hoofdje met neusje en de handjes zag en zei dat ik mij op dat moest concentreren. Ik kreeg het gevoel dat ik niet mocht rouwen om het ander, dat ik er niet om mocht wenen. Intussen begrijpt hij wel beter dat ik dat toch moet doen. Mijn moeder is 'opgelucht' omdat ze bang was voor de risico's die een tweelingzwangerschap met zich mee kan brengen. Ik begrijp hen wel maar toch wil ik dit ergens een plaats kunnen geven maar ik weet niet hoe, ik wil niet dat dit kind waarvan ik het hartje 2 keer heb horen kloppen wordt vergeten.

Hoi Irisbloem, dat je hierom moet rouwen is toch niet meer dan normaal. Je hebt een hartje zien of horen kloppen en het heeft bestaan!
Vorig jaar waren wij zwanger van een tweeling maar door een te late celdeling deelden ze zowel vruchtzak als placenta. Wij stonden toen voor een heel moeilijke keuze, ermee doorgaan met alle risico’s eraan verbonden of de zwangerschap afbreken. Uiteindelijk zijn de hartjes vanzelf gestopt met kloppen. Zoals bij jou waren mijn schoonouders eerder opgelucht en mijn vriend ook dat we de keuze niet hebben moeten maken. Ik begreep dat toen niet, ze hebben bestaan. Daar moet je toch verdrietig om zijn, niet opgelucht? Mijn ouders begrepen wel meer mijn kant. Achteraf heeft mijn vriend dan wel zijn klop ervan gekregen.
Dus ik wou je toch even laten weten dat je zeker jezelf de tijd moet geven om te rouwen, verdrietig te zijn. Ook al is er nog je andere baby’tje dat het goed doet. Daar hoef je je niet schuldig over te voelen! Geluk en verdriet ligt vaak heel dicht bij elkaar.
Dikke knuffel!

[YDV]

Dankjewel dames voor alle lieve woorden. Wij hebben gisteren onze vruchtwaterpunctie gehad, maar ook deze gynaecoloog was niet zo positief van wat ze op de echo zag. Teveel indicaties voor het syndroom van Down. We proberen de komende weken nog met de juiste mensen te praten zoals psycholoog, arts van de Down kliniek, ouders met een kindje van Down en onze fertiliteitsarts. Hopelijk kunnen we op die manier een beslissing maken, waarvan we achteraf geen spijt gaan hebben.

Alleszins doet het mij ook deugd om te lezen dat het bij velen wel goed gaat. Het kan dus ook zo verlopen en tja ondertussen cliché maar genieten mag altijd!

Ooh dat moet echt een klap zijn voor jullie.. hopelijk hebben jullie veel steun aan elkaar, welke beslissing jullie ook nemen. Wel goed om te lezen dat jullie hierin begeleid worden. Ik wens jullie heel veel sterkte toe!

[Babske84]

Ik heb vanavond een afspraak gemaakt bij de vroedvrouw. Al 2 dagen hoofdpijn en buikpijn en ik wil zeker zijn dat alles goed is met het kleintje. 12w echo is pas woensdag dus even tussentijdse check-up. Ik heb toch 12 prenatale sessies dus kan ze beter gebruiken bij onzekerheid

Vertellen ze je bij de resultaten van de NIPT test automatisch het geslacht (als je het wil weten) of moet je er expliciet achter vragen? Ik wil het wel weten zodat ik kan inspelen op promoties die ik zie

Hou jullie goed en goed rusten allemaal

[Babske84]

Dankjewel dames voor alle lieve woorden. Wij hebben gisteren onze vruchtwaterpunctie gehad, maar ook deze gynaecoloog was niet zo positief van wat ze op de echo zag. Teveel indicaties voor het syndroom van Down. We proberen de komende weken nog met de juiste mensen te praten zoals psycholoog, arts van de Down kliniek, ouders met een kindje van Down en onze fertiliteitsarts. Hopelijk kunnen we op die manier een beslissing maken, waarvan we achteraf geen spijt gaan hebben.

Alleszins doet het mij ook deugd om te lezen dat het bij velen wel goed gaat. Het kan dus ook zo verlopen en tja ondertussen cliché maar genieten mag altijd!

Ooh dat is echt niet het nieuws wat je wou horen. Het is goed dat jullie met zoveel mogelijk mensen gaan praten om een beslissing te kunnen nemen. Welke beslissing het ook wordt, het is jullie keuze! Ik wens jullie heel veel moed en sterkte in deze zware periode. Take care meid, dikke knuffel!

[mich75]

Dankjewel dames voor alle lieve woorden. Wij hebben gisteren onze vruchtwaterpunctie gehad, maar ook deze gynaecoloog was niet zo positief van wat ze op de echo zag. Teveel indicaties voor het syndroom van Down. We proberen de komende weken nog met de juiste mensen te praten zoals psycholoog, arts van de Down kliniek, ouders met een kindje van Down en onze fertiliteitsarts. Hopelijk kunnen we op die manier een beslissing maken, waarvan we achteraf geen spijt gaan hebben.

Alleszins doet het mij ook deugd om te lezen dat het bij velen wel goed gaat. Het kan dus ook zo verlopen en tja ondertussen cliché maar genieten mag altijd!

Ik ken iemand die hetzelfde heeft meegemaakt en waarbij het bevestigd werd door vruchtwaterpunctie. Zij werden eigenlijk gedwongen om de zwangerschap te beëindigen, maar wilden dit niet. Ze zijn meerdere malen op gesprek geweest, maar om telkens hetzelfde te horen, stoppen met de zwangerschap.

Ze zijn volop voor het kindje gegaan, het meisje heeft een hartoperatie gehad op 6 maanden en pas toen ze het vertelden dat ze down had zag ik het ook, ze heeft het blijkbaar in een lichte vorm.
Ze is onlangs op 2,5j met school gestart.

Veel sterkte in deze moeilijke tijden.

[Melissa00]

Ik heb vanavond een afspraak gemaakt bij de vroedvrouw. Al 2 dagen hoofdpijn en buikpijn en ik wil zeker zijn dat alles goed is met het kleintje. 12w echo is pas woensdag dus even tussentijdse check-up. Ik heb toch 12 prenatale sessies dus kan ze beter gebruiken bij onzekerheid

Vertellen ze je bij de resultaten van de NIPT test automatisch het geslacht (als je het wil weten) of moet je er expliciet achter vragen? Ik wil het wel weten zodat ik kan inspelen op promoties die ik zie

Hou jullie goed en goed rusten allemaal

Hi babske, heb dinsdag de test laten doen. De gyn moet het aanduiden dat je het geslacht wil weten .
Veel succes vanavond!

[irisbloem]

Bedankt Silkie Ik moet inderdaad kunnen rouwen maar dat is moeilijk daar mijn man en mijn moeder dit niet zo voelen. Mijn man was direct verliefd op het ander toen hij het hoofdje met neusje en de handjes zag en zei dat ik mij op dat moest concentreren. Ik kreeg het gevoel dat ik niet mocht rouwen om het ander, dat ik er niet om mocht wenen. Intussen begrijpt hij wel beter dat ik dat toch moet doen. Mijn moeder is 'opgelucht' omdat ze bang was voor de risico's die een tweelingzwangerschap met zich mee kan brengen. Ik begrijp hen wel maar toch wil ik dit ergens een plaats kunnen geven maar ik weet niet hoe, ik wil niet dat dit kind waarvan ik het hartje 2 keer heb horen kloppen wordt vergeten.

Hoi Irisbloem, dat je hierom moet rouwen is toch niet meer dan normaal. Je hebt een hartje zien of horen kloppen en het heeft bestaan!
Vorig jaar waren wij zwanger van een tweeling maar door een te late celdeling deelden ze zowel vruchtzak als placenta. Wij stonden toen voor een heel moeilijke keuze, ermee doorgaan met alle risico’s eraan verbonden of de zwangerschap afbreken. Uiteindelijk zijn de hartjes vanzelf gestopt met kloppen. Zoals bij jou waren mijn schoonouders eerder opgelucht en mijn vriend ook dat we de keuze niet hebben moeten maken. Ik begreep dat toen niet, ze hebben bestaan. Daar moet je toch verdrietig om zijn, niet opgelucht? Mijn ouders begrepen wel meer mijn kant. Achteraf heeft mijn vriend dan wel zijn klop ervan gekregen.
Dus ik wou je toch even laten weten dat je zeker jezelf de tijd moet geven om te rouwen, verdrietig te zijn. Ook al is er nog je andere baby’tje dat het goed doet. Daar hoef je je niet schuldig over te voelen! Geluk en verdriet ligt vaak heel dicht bij elkaar.
Dikke knuffel!

Bedankt YDV voor de steun, zo erg dat je ze allebei moest verliezen ik ben bang dat het verdriet dat ik nu heb voor het ene en de angst voor het andere mij ook geen goed doen, wat dan misschien weer slecht is voor het andere kindje, maar ik kan het niet zomaar over mij laten gaan Ik loop ook zo moe door alles, ik moet binnen de huidige omstandigheden constant vechten om mijn zaak zo goed mogelijk draaiende te houden en dat is mij nu teveel.

[irisbloem]

Irisbloem, dat kindje is niet zichtbaar blijven zitten. Dat verdwijnt stilletjes (Vanishing). Bij mij was het nog zichtbaar op de echo van 9 weken en op de echo van12 weken zag je er al niets meer van.
Ik heb er wel behoefte aan om ons Prutske te benoemen. Het hartje heeft geklopt, het heeft geleefd en is ook mijn kindje. Ze heeft toch ook bestaan. Onverwacht maar niet minder gewenst.
Ondertussen ben ik 34 weken zwanger en ons Kruimeltje doet het goed. Ik heb in het begin zo'n 9 maandenboek gekocht. Daarin heb ik ook de echo's geplakt van hun beiden en heb ik ook wel van mij af kunnen schrijven dat Prutske ook heel erg welkom was en dat ik het er wel moeilijk mee had. Zo blijft de herinnering bestaan als we later dat boek doorgeven aan Kruimeltje.

Je moet dit verwerken op jouw manier. Jouw man probeert je waarschijnlijk te beschermen tegen de emotionele pijn en zijn onmacht om hier wat aan te kunnen doen. Zo was het toch bij mij. Ik heb hem uitgelegd dat deze pijn heel normaal is en dat ik hier door moest om het een plaats te geven en verder te kunnen.

Dikke knuffel.

Syl

Bij mij is het rond de 9 weken gestopt met groeien … Ik heb volgende week dinsdag een extra echo, ik hoop dat het ene het goed zal blijven doen en hoop enerzijds dat het andere niet zo zichtbaar meer zal zijn, het is zo'n trieste aanblik ,dat lichaampje dat je in die vruchtzak ziet hangen Ik weet nog niet hoe ik dit volledig ga verwerken, heb eerlijk gezegd de 2 vroege miskramen die ik al eerder heb gehad nog niet volledig verwerkt en toen heb ik nooit een hartje mogen horen kloppen, en toch viel het verlies mij toen al zwaar. Het enige waar ik nu op hoop is dat dit kindje goed mag blijven groeien en mijn man en ik het volgend jaar in onze armen zullen mogen houden, gezond en wel. Het is in ieder geval bemoedigend dat het bij jou allemaal goed is verder gelopen

[irisbloem]

Ik had daarnet een huilbui, enerzijds normaal gezien de hormonen, het verdriet voor mijn ene kindje en mijn angst voor het andere, ik weet echter dat dit niet goed is, ik probeer positief te zijn maar in deze omstandigheden waarin het recht houden van mijn zaak ook al constant door de covidmaatregelen wordt bemoeilijkt en ik vele zaken die mij ontspannen hierdoor ook niet kan doen, vraag ik jullie hoe houden jullie jezelf positief nu? hoe blijven jullie mentaal gezond? Ik wil niet dat wanneer met mijn ene kindje alles goed mag gaan het later nadelen ondervind van mijn huidige gemoedstoestand. We leven op dit moment in een uitzonderlijke situatie maar we moeten proberen dit niet aan ons hart te laten komen, ik ben echter veel te empathisch en als ik bepaalde artikels lees of de situatie hoor van mensen die ik ken dan pakt dit mij, zeker nu ik nog gevoeliger loop door de hormonen.
Pscycholoog of yoga is niets voor mij maar misschien hebben jullie nog goede tips

[mich75]

@irisbloem, ik denk dat het belangrijkste is wat je nu kan doen, het verdriet toelaten. Het kan echt geen kwaad dat je nu huilt, je moet je daar niet schuldig over voelen, het is ook niet nadelig voor je kindje (als het niet de hele zwangerschap duurt), het moet eruit en beter vroeger dan later. Als je als gaat opkroppen om je sterk te houden voor jezelf, je kindje, je omgeving,..gaat dit zich op termijn keren.

Eens je ziet dat het met je kindje goed gaat, dan zal de angst waarschijnlijk wel wat afnemen.

Kom hier maar veel schrijven, dat helpt ook, gewoon even ventileren en wat steun krijgen van lotgenoten.


Neem tijd voor jezelf, zonder je er schuldig over te voelen. Ik weet dat het misschien niet altijd makkelijk is met je eigen zaak, maar je kan andere dingen soms ook opzij schuiven zoals het huishouden of de strijk.
Soms kan in de zetel liggen en een boek lezen of wat binge watchen ook een afleiding zijn en ontspannend werken.

[Mitte]

X