SilentHeyoka schreef: ↑30 april 2021, 17:28
Sara1987 schreef: ↑29 april 2021, 13:55
Ik kolf inderdaad alles af en geef via een flesje. Als ik nu de verhalen hoor van andere ziekenhuuzen heb ik het gevoel dat de aanpak bij mij toch niet goed zat. Maar goed, dat moet ik loslaten.
Het kolven heeft ook zo zijn voordelen. Ben weer een nieuwe ladîng potjes aan het afwassen om melk in te vriezen
. Eens ik stop met kolven, gaat Hasse toch nog een hele tijd mamamelk kunnen drinken.
Ik mag nu van de lactatiedeskundige voor merdere voedingen per kolfsessie kolven. Dat geeft zoveel meer vrijheid!
Tja, gynaecologen... Ik ben in een weekend bevallen dus had de gynaecoloog van wacht en de assistent. Maar ben er op zich niet rouwig om. De match zat wel goed eigenlijk.
Ik heb precies wel een aanleg voor borstproblemen links. Heb er alweer melkblaasjes gehad. Nochtans doe ik volgens de lactatiedeskundige niets mis...
Proficiat Babs met je flinke dochter! Het is niet min he, 52cm en 3kg600. Er zal niet veel meer passen van maatje 50
.
Hoe kon het anders aangepakt geweest zijn?
Ja, ik was eigenlijk absoluut geen fan van kolven. Toen ik in het moederhuis moest kolven om productie op gang te krijgen was het met tranen met tuiten (ik was ook zoooo gevoelig). Nu ben ik aan het uitkijken om er eentje tweedehands te kopen, om een reserveke aan te leggen als ik de voeding eens uit handen wil nemen, of eentje wil drinken op een warme namiddag.
Ook niet leuk, als de lactatiedeskundige geen oplossing heeft voor je probleem... Melkblaasjes, zijn dat dan blaasjes door het zuigen eigenlijk?
De houding doet ook veel. De minst pijnlijke houding bij mij is de rugbyhouding. Ik wissel momenteel tussen deze en de Madonna.
Tja... Het begon al op de verloskamer. Eerste keer aanleggen:"Oei, hoe we dat met die borst moeten doen, dat weet ik niet".
Ik heb dus ingetrokken tepels maar had nu niet gedacht dat ze in een ziekenhuis er geen weg mee zouden weten.
Ben direct rechts met een tepelhoedje moeten beginnen. Achteraf blijkt dat zo'n 6mm te klein te zijn. Links met voorvormen gestart maar ook dat lukte niet.
Moest liggend voeden maar heb zo'n grote cupmaat dat ik continu moest zien dat ik met mijn eigen borst mijn kind niet aan het verstikken was. Een andere houding aannemen mocht niet.
Ineens bleek Hasse te veel af te vallen en mocht ik niet meer aanleggen. Ik moest volledig kolven en Hasse kreeg volledig flesvoeding.
Ik heb ondertussen zowel van de lactatiekundige als van de gynaecologenpraktijk gehoord dat het inderdaad niet goed zit met de aanpak qua borstvoeding in het ziekenhuis. Ik heb het dan niet over hun inzet of bereidwilligheid maar wel over het gebrek aan visie, een kader, een lijn om te volgen.
Ik hoor bv van sommige mama's dat er bijgevoed werd, dat er met een darmpje de flesvoeding bij werd gegeven tijdens het aanleggen, dat er een lactatiekundige in het ziekenhuis beschikbaar was.
Neemt niet weg dat ik er nu wat vrede mee begin te krijgen, het is wat het is nu. Hasse snapt niet meer dat ze niet enkel haar mondje moet openen maar ook vacuüm moet trekken. En wordt dan uiteindelijk kwaad omdat er niets komt. Haar aanleggen frustreert ons alleen allebei...
Ik ben ondertussen gisteren op controle geweest. Baarmoeder is helemaal hersteld dus in bad gaan mag. 1 van de scheurtjes is toch nog niet zoals het moet zijn dus moet daar een zalfje voor gaan halen. Ook in 1 keer het plezier van het uitstrijkje - dat was eerst erg pijnlijk maar toen ze een kleinere eendebek nam, voelde ik eigenlijk niets meer. Ook voorschrift voor bekkenbodemkine gekregen, ben ik wel blij mee. Ben zo bezig met zorgen voor Hasse, dat ik die oefeningen vergeet...