Prenatale depressie/angst

Plaats reactie
Evelinev
Berichten: 5
Lid geworden op: 15 maart 2021, 10:35

Prenatale depressie/angst

Bericht door Evelinev » 15 maart 2021, 10:42

Hallo allemaal,

Ik volg al een tijdje dit forum omdat we zwanger zijn geraakt na IVF. Momenteel heb ik het echt heel zwaar. Ik ben 32 weken zwanger en de zwangerschaps hormonen nemen met mij een loopje. Ik ben heel angstig en onrustig en las online dat 1/5 vrouwen last krijgt van een psychische kwetsbaarheid tijdens of na de zwangerschap. Bij mij zit het intussen zo ver dat ik morgen een afspraak heb bij een psychiater omdat ik het niet zelf meer onder controle krijg. Familie en vrienden zijn een enorme steun maar ik zoek lotgenoten die dit momenteel meemaken of hebben meegemaakt, ik heb het idee dat ik misschien erdoor kan geraken, wetende dat ik niet alleen ben.

Lieve groetjes
Eveline

irisbloem
Berichten: 1414
Lid geworden op: 14 maart 2017, 13:41

Re: Prenatale depressie/angst

Bericht door irisbloem » 15 maart 2021, 11:37

Evelinev schreef:
15 maart 2021, 10:42
Hallo allemaal,

Ik volg al een tijdje dit forum omdat we zwanger zijn geraakt na IVF. Momenteel heb ik het echt heel zwaar. Ik ben 32 weken zwanger en de zwangerschaps hormonen nemen met mij een loopje. Ik ben heel angstig en onrustig en las online dat 1/5 vrouwen last krijgt van een psychische kwetsbaarheid tijdens of na de zwangerschap. Bij mij zit het intussen zo ver dat ik morgen een afspraak heb bij een psychiater omdat ik het niet zelf meer onder controle krijg. Familie en vrienden zijn een enorme steun maar ik zoek lotgenoten die dit momenteel meemaken of hebben meegemaakt, ik heb het idee dat ik misschien erdoor kan geraken, wetende dat ik niet alleen ben.

Lieve groetjes
Eveline
Zelf heb ik ook een moeiĺjk traject van 5 jaar achter de rug met enkele miskramen Ik ben nu ook 32 weken Deze zwangerschap was ook reeds een emotionele rollercoaster met bloeding op 6 weken, het afsterven van 1 van de 2 embryo's op 9 weken, weer een bloeding op 15 weken, op 20 weken te horen krijgen dat er een ader te kort is in de navelstreng wat tot vroeggeboorte kan leiden Dit heeft weken door mijn hoofd gespookt en enkele weken geleden kreeg ik dan het nieuws dat ze niet genoeg in gewicht was aangekomen en ik maximum 37 weken zou halen Nu word ik wekelijks opgevolgd, stress tot en met en hopen dat ze zolang mogelijk kan blijven zitten en niet te lang in de couveuse moet Deze covidperiode maakt alles nog moeilijker omdat je minder echt contact hebt met mensen die jou anders een steunende knuffel kunnen geven De hormonen zorgen bij mij ook regelmatig voor emotionele momenten in combinatie met de rest Ik heb wel enorm veel aan mijn man, zonder hem zou ik er ook aan onder door gaan
Probeer je op te trekken aan de positieve dingen hoe klein ook om door de resterende weken te geraken, dit is ook belangrijk voor je kindje Denk aan het moois dat je in je buik hebt en straks in je armen
Als tiener had ik een depressie doordat ik gepest werd op school en ik ook de jaren daarvoor heel wat had meegemaakt als kind die mij hebben aangegrepen zoals echtscheiding van mijn moeder Ik zat toen ook in een hormonaal delicate periode van meisje naar jonge vrouw Het was niet evident eruit te geraken want eens je diep valt kom je in een vicieuze cirkel terecht die moeilijk te doorbreken is Toen heb ik gezegd dit nooit meer en dat houdt mij recht, ik laat emoties en verdriet toe zodat ik ze kan verwerken, want negeren en proberen constant happy zijn helpt niet, maar tegelijk zoek ik naar het positieve en probeer ik gelukkige momenten te creëren Een psychiater was voor mij toen als tiener geen hulp maar ik hoop dat jij er wel iets aan hebt Het beste x

Evelinev
Berichten: 5
Lid geworden op: 15 maart 2021, 10:35

Re: Prenatale depressie/angst

Bericht door Evelinev » 15 maart 2021, 16:30

Hey Irisbloem,

Super bedankt om te reageren. Hoewel we vreemden voor elkaar zijn, doet het gewoon deugd om te weten dat ik toch niet alleen zo'n emotionele rollercoaster meemaak. Wat heftig ook voor jou. Ik herken ook heel veel dingen uit jouw verhaal zoals een lang fertiliteits traject met veel onzekerheid. Ik vermoed dat we daarom ook zo bang zijn om nu iets mis te doen. Iemand zei me onlangs dat we over een zwangerschap eigenlijk helemaal geen controle kunnen hebben en dat maakt het volgens mij zo moeilijk. Ergens ben ik blij dat we al de 32 weken hebben gehaald maar die laatste loodjes wegen toch echt gewoon heel zwaar. Ik duim mee voor jou dat ze nog bijkomt in gewicht en dat je stress wat vermindert. Sowieso gaan onze baby'tjes er goed uitkomen. De kansen op 32 weken zijn namelijk heel groot. Daar hou ik me ook aan vast. Ik moet nu ook afwachten of hij goed blijft groeien. Ik probeer me op te trekken en zoveel mogelijk bezig te blijven met leuke dingen, alhoewel corona erg veel beperkt. Ik vloek ook echt op de situatie waarin we zitten, ik denk dat het anders misschien nooit zo ver had gekomen. Alleszins heel hard bedankt voor je reactie! Indien je ook graag in contact wil blijven, sta ik hier voor open. Zo niet, ook geen probleem. Ik merk gewoon dat praten met andere zwangeren voor een soort community gevoel zorgt en zeker iemand die begrijpt wat we hebben meegemaakt als voortraject. Dan wil je gewoon deze baby extra beschermen. Lieve groeten, Eveline

zoemers
Berichten: 188
Lid geworden op: 27 september 2019, 9:33

Re: Prenatale depressie/angst

Bericht door zoemers » 15 maart 2021, 20:40

Hey Eveline,
Ik ga al vanaf ik weet dat ik zwanger maandelijks naar mijn psychotherapeut.
Aangezien ikzelf een paniekstoornis heb en gewoon professionele begeleiding wou voor moest het mis gaan. Dat is wel echt een steun voor mij geweest omdat ik wist dat ik die sessies had. En moest het dan negatief nieuws geweest zijn, dat ik dan niet op een wachtlijst moest koen om geholpen te worden.
Mijn paniekstoornis is grotendeels hormonaal veroorzaakt. Ik ben momenteel 37,5 weken ver, en ik las gisteren in de opvolgingsapp dat er nu zodanig veel hormonen door je lijf gieren (zo op het einde), dat de kans heel groot is dat je een een dip terechtkomt. En ik moet zeggen dat dat wel zo aanvoelt. De laatste dagen heb ik vaak zin om zomaar te wenen. Niet per se omdat ik denk dat het misgaat met de baby maar gewoon, geen idee waarom.
Zoals je zegt ben je nu echt wel al genoeg gevorderd om een mooie overlevingskans te hebben maar ik duim natuurlijk dat je je kindje tot op het einde kan dragen. ❤️
IUI 1 in juli 2020 => zwanger!
Zoontje geboren 27 maart 💙
BAM

Evelinev
Berichten: 5
Lid geworden op: 15 maart 2021, 10:35

Re: Prenatale depressie/angst

Bericht door Evelinev » 16 maart 2021, 8:35

Hey zoemers,

Bedankt voor je reactie. Wat goed dat je preventief al hulp gezocht hebt. Dat is echt sterk! Die hormonen zijn me toch wat. Ik hoop voor jou dat die 2,5 weken zo voorbij vliegen en dat je overspoelt wordt door geluk bij de geboorte. Ik vermoed dat het bij mezelf ook eerder een paniekstoornis is die hormonaal getriggerd wordt. Zelf heb ik hiervoor nooit last van gehad. Daarom valt het me ook zo zwaar. Ik ben ergens boos op mezelf dat dit me overkomt, ook al weet ik dat ik er weinig aan kan doen. Op 30 weken ben ik in het ziekenhuis beland wegens regelmatige harde buiken, ze hebben me daar toen een weekje gehouden met 2x een kuur van weeenremmers. Daardoor is onze kleine man toch heel wat verder geraakt, maar de ervaring en de medicatie hebben volgens mij ook zijn tol geëist van mijn mentale gezondheid. Omdat jij al ervaring hebt met een paniekstoornis, zijn er misschien tips die je hebt om vooral de ochtenden door te komen? Dan heb ik ze namelijk heel fel. Lieve groetjes, Eveline

Evelinev
Berichten: 5
Lid geworden op: 15 maart 2021, 10:35

Re: Prenatale depressie/angst

Bericht door Evelinev » 16 maart 2021, 8:37

zoemers schreef:
15 maart 2021, 20:40
Hey Eveline,
Ik ga al vanaf ik weet dat ik zwanger maandelijks naar mijn psychotherapeut.
Aangezien ikzelf een paniekstoornis heb en gewoon professionele begeleiding wou voor moest het mis gaan. Dat is wel echt een steun voor mij geweest omdat ik wist dat ik die sessies had. En moest het dan negatief nieuws geweest zijn, dat ik dan niet op een wachtlijst moest koen om geholpen te worden.
Mijn paniekstoornis is grotendeels hormonaal veroorzaakt. Ik ben momenteel 37,5 weken ver, en ik las gisteren in de opvolgingsapp dat er nu zodanig veel hormonen door je lijf gieren (zo op het einde), dat de kans heel groot is dat je een een dip terechtkomt. En ik moet zeggen dat dat wel zo aanvoelt. De laatste dagen heb ik vaak zin om zomaar te wenen. Niet per se omdat ik denk dat het misgaat met de baby maar gewoon, geen idee waarom.
Zoals je zegt ben je nu echt wel al genoeg gevorderd om een mooie overlevingskans te hebben maar ik duim natuurlijk dat je je kindje tot op het einde kan dragen. ❤️
Hey zoemers,

Bedankt voor je reactie. Wat goed dat je preventief al hulp gezocht hebt. Dat is echt sterk! Die hormonen zijn me toch wat. Ik hoop voor jou dat die 2,5 weken zo voorbij vliegen en dat je overspoelt wordt door geluk bij de geboorte. Ik vermoed dat het bij mezelf ook eerder een paniekstoornis is die hormonaal getriggerd wordt. Zelf heb ik hiervoor nooit last van gehad. Daarom valt het me ook zo zwaar. Ik ben ergens boos op mezelf dat dit me overkomt, ook al weet ik dat ik er weinig aan kan doen. Op 30 weken ben ik in het ziekenhuis beland wegens regelmatige harde buiken, ze hebben me daar toen een weekje gehouden met 2x een kuur van weeenremmers. Daardoor is onze kleine man toch heel wat verder geraakt, maar de ervaring en de medicatie hebben volgens mij ook zijn tol geëist van mijn mentale gezondheid. Omdat jij al ervaring hebt met een paniekstoornis, zijn er misschien tips die je hebt om vooral de ochtenden door te komen? Dan heb ik ze namelijk heel fel. Lieve groetjes, Eveline

zoemers
Berichten: 188
Lid geworden op: 27 september 2019, 9:33

Re: Prenatale depressie/angst

Bericht door zoemers » 16 maart 2021, 17:20

Hey Eveline, wat mij enorm geholpen heeft is de combinatie van cognitieve gedragstherapie bij mijn psychotherapeut en ook een mindfulness cursus. Dat laatste kan je misschien eens proberen.
Ik had mijn eerste depressieve episode toen ik 12 was, daarna op 18, en nog eens op 24. In totaal ook 7 jaar anti depressiva genomen.
Mijn sinds mijn huidige psychotherapeut en de mindfulness cursus ben ik intussen al 6 jaar depressie- en medicatie vrij. En in die 6 jaar toch ook wel wat dingen gedaan die een paniekaanval zouden kunnen triggeren hoor 😅 (alleen een huis gekocht, rijbewijs gehaald, ontslag genomen, BAM mama worden).

Ik zou dus zeggen : zeker snel genoeg hulp zoeken bij een professional (maar dat heb je gedaan), en voor de rest eens kijken of mindfulness meditaties iets voor jou zijn. Bij mij heeft het me ook enorm gesterkt dat ik al die dingen maar mooi alleen heb gerealiseerd zonder paniekaanval, en dat helpt me vaak door de moeilijke momenten. Dat wil niet zeggen dat ik die nooit heb, maar wel dat ik altijd wel in perspectief kan zetten.

Al begrijp ik zeker dat met wat je meegemaakt hebt dat dat voor enorme angstgevoelens zorgt. Ik probeer me op zo’n momenten dus te concentreren op wat ik op dat moment aan het doen ben (basis van mindfulness).
Veel succes.
IUI 1 in juli 2020 => zwanger!
Zoontje geboren 27 maart 💙
BAM

zoemers
Berichten: 188
Lid geworden op: 27 september 2019, 9:33

Re: Prenatale depressie/angst

Bericht door zoemers » 16 maart 2021, 17:23

Hoe was het trouwens vandaag bij de psychiater?
IUI 1 in juli 2020 => zwanger!
Zoontje geboren 27 maart 💙
BAM

mich75
Berichten: 2982
Lid geworden op: 8 juni 2014, 16:28

Re: Prenatale depressie/angst

Bericht door mich75 » 17 maart 2021, 8:07

Evelinev schreef:
15 maart 2021, 10:42
Hallo allemaal,

Ik volg al een tijdje dit forum omdat we zwanger zijn geraakt na IVF. Momenteel heb ik het echt heel zwaar. Ik ben 32 weken zwanger en de zwangerschaps hormonen nemen met mij een loopje. Ik ben heel angstig en onrustig en las online dat 1/5 vrouwen last krijgt van een psychische kwetsbaarheid tijdens of na de zwangerschap. Bij mij zit het intussen zo ver dat ik morgen een afspraak heb bij een psychiater omdat ik het niet zelf meer onder controle krijg. Familie en vrienden zijn een enorme steun maar ik zoek lotgenoten die dit momenteel meemaken of hebben meegemaakt, ik heb het idee dat ik misschien erdoor kan geraken, wetende dat ik niet alleen ben.

Lieve groetjes
Eveline
Ik heb je een pb gestuurd.

Evelinev
Berichten: 5
Lid geworden op: 15 maart 2021, 10:35

Re: Prenatale depressie/angst

Bericht door Evelinev » 17 maart 2021, 12:34

zoemers schreef:
16 maart 2021, 17:23
Hoe was het trouwens vandaag bij de psychiater?
Hey,

Ik volg nu inderdaad ook cognitieve gedragstherapie bij een psychologe. Had eigenlijk beide ingeschakeld, maar de psychiater wou ik toch ook zeker doen voor het geval hij medicatie voorschreef. Blijkbaar zou ik een genetische kwetsbaarheid hebben om een angst of depressie te ontwikkelen, omdat mijn mama en grootmoeder dit ook hebben gehad. Ik dacht altijd dat ik redelijk sterk was, maar ze gaf aan dat een zwangerschap echt veel kan doen met een persoon en dat dus een depressie/angststoornis kan triggeren. Ik ben dus ergens opgelucht om te weten dat ik er niet aan kan doen en dat ik het moet aanvaarden, al zal dat nog even een proces zijn :).
Heel erg bedankt voor jullie reacties! Het is ook fijn en geruststellend om te weten dat ik hier niet alleen mee zit.

Lieve groetjes,
Evelinev

zoemers
Berichten: 188
Lid geworden op: 27 september 2019, 9:33

Re: Prenatale depressie/angst

Bericht door zoemers » 17 maart 2021, 19:55

Evelinev schreef:
17 maart 2021, 12:34
zoemers schreef:
16 maart 2021, 17:23
Hoe was het trouwens vandaag bij de psychiater?
Hey,

Ik volg nu inderdaad ook cognitieve gedragstherapie bij een psychologe. Had eigenlijk beide ingeschakeld, maar de psychiater wou ik toch ook zeker doen voor het geval hij medicatie voorschreef. Blijkbaar zou ik een genetische kwetsbaarheid hebben om een angst of depressie te ontwikkelen, omdat mijn mama en grootmoeder dit ook hebben gehad. Ik dacht altijd dat ik redelijk sterk was, maar ze gaf aan dat een zwangerschap echt veel kan doen met een persoon en dat dus een depressie/angststoornis kan triggeren. Ik ben dus ergens opgelucht om te weten dat ik er niet aan kan doen en dat ik het moet aanvaarden, al zal dat nog even een proces zijn :).
Heel erg bedankt voor jullie reacties! Het is ook fijn en geruststellend om te weten dat ik hier niet alleen mee zit.

Lieve groetjes,
Evelinev
Bij mij ook genetisch langs papa’s kant.
Fijn dat je dat daardoor een beetje kan plaatsen.
Veel succes nog!
IUI 1 in juli 2020 => zwanger!
Zoontje geboren 27 maart 💙
BAM

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 25 gasten