Uitgerekend april-mei-juni 2022

[mich75]

@Hope88, hoe gaat het daar? en met de corona-symptomen? Hopelijk valt het nog wat mee!!
Daar heb ik ook zo'n schrik voor. Wij hebben dat ook nog niet gehad. Dus hoop dat dat de volgende weken hier weg blijft!

Hier alles ok hoor. Ik heb zelfs de indruk dat het "ergste" al achter de rug is. Ik moet enkel af en toe snuiten en that's it.
Ik vraag me nu vooral af wat het zal willen zeggen voor de bevalling. Ik ga er vanuit dat onze pcr test op dat moment nog positief zal zijn aangezien het virus wel even in je lichaam kan blijven hangen. Mijn man mag sowieso bij de bevalling zijn, maar wat nadien? Gaat de dochter op bezoek mogen komen? Als mijn man na de bevalling naar huis gaat om voor onze dochter te zorgen, mag hij dan nog terugkomen of niet?
Moest blijken dat dit allemaal niet kan zou ik toch graag zo snel mogelijk naar huis gaan. Ik wil dat onze dochter kan kennismaken met haar broer en dat ze zo snel mogelijk een band kan opbouwen met hem.

Ik duim mee ViTa dat de baby toch nog wat draait voor de bevalling.

12u voor mijn water brak, had onze oudste dochter een positieve zelftest, de school was al gesloten wegens te veel besmettingen. Ik was negatief, mijn man een test gedaan voor we naar het zh vertrokken en negatief.
In het zh ik een pcr test en positief, mijn man diezelfde dag naar ha en ook positief.

Doordat ik positief was, mocht mijn man wel komen en blijven, maar als hij wegging mocht hij niet meer terug binnen.
Kindjes mochten max 1u/dag op bezoek komen, besmet of niet.

Ik ben langer gebleven dan voorzien omdat ik enorm bloedverlies gehad heb, maar 26u na de bevalling was ik buiten omdat ik op mijn papieren moest
wachten, anders was ik al 6u eerder vertrokken.
De beste beslissing ooit, ik zou het zo terug doen, zeker als je al een kindje hebt.

Een kleine 2 weken na de positieve pcr test kreeg ik een herstelcertificaat waardoor mijn cst met 6 of 7 maanden verlengd werd.
Dus dan ben je zogezegd niet besmettelijk.

Dit was allemaal dik 2 maanden geleden, ondertussen is er al heel wat veranderd.

De meeste mensen testen na 10 dagen negatief, vandaar het automatische herstelcertificaat, uitzonderingen testen een maand later nog steeds positief.

Geen stress, eventueel eens navragen, maar het komt wel goed.

[Svezso]

Hey iedereen,

Vandaag toch ergens een beetje trots dat we de 35w al gehaald hebben met onze tweeling maar het emo is aan het overheersen momenteel
Reden waarom ik zo tegen de sectio opzie is omdat ik reeds eentje gehad heb bij mijn dochter. Zij is de hele tijd in stuit blijven liggen en nooit gedraaid. Mijn gynae is persoonlijk geen voorstander voor de draaiingen dus dat hebben we toen zelfs niet geprobeerd. Volgens haar, zelfs al lukt het op het moment zelf, draaien er toch nog heel wat terug. Nu met de tweeling is het draaien al helemaal uitgesloten. Ik heb toen bij de keizersnede heel wat pijn gehad en viel constant flauw in het ziekenhuis waardoor ik 7d diende te blijven en zelfs cardioloog diende te zien. Nu dus wat bang voor dezelfde pijn en last vooral aangezien we enkele weken later communie van de zoon hebben en ik graag fit had geweest daarvoor.

Erger mij ook nog eens dood aan de rommel die hier ligt maar kan het al enkele weken niet meer aan om te stofzuigen of te kuisen en huishoudhulp is nergens te vinden tegenwoordig . Denk dan steeds wat gaat de kraamhulp wel niet denken binnenkort... .

Heb dus dringend wat positieve vibes nodig want stress lijkt mij niet zo ideaal voor de baby's.

[Hoopvol71]

Svezso,
Ik lees in een andere groep mee, over keizersnedes. Want ja, verstandelijk, zou ik er voor kiezen, moest hij in stuit blijven, maar m'n gevoel, maakt ook gekke sprongen.
Wat me verbaast zijn de de vele verhalen dat men zo snel hersteld is. Zeker na een geplande keizersnede. Maar ja, dat wil natuurlijk niets zeggen, hoe jij (of ik) het zal ervaren. Temeer omdat je na je vorige keizersnede zo akelig geweest bent. Misschien dat het daardoor alleen maar mee kan vallen?
Is dit een positieve vibe? Ik hoop het toch een beetje....

Mich,
Bij jou hebben ze dus een versie gedaan, vlak voor je bevalling? Of begrijp ik het verkeerd?

Hope88,
Hebben jullie na de Zelftest, een pcr laten doen? De regels zijn ondertussen toch serieus veranderd? Ik dacht; 7 dagen na pos pcr, indien milde klachten, geen beperkingen meer. Maar zeker weten, doe ik her niet.

ViTa,
Als het een sterrenkijker blijkt te blijven, dan ook waarschijnlijk een keizersnede?

Groetjes Hoopvol71

[Evelyn87]

Hallo iedereen,

Alweer even geleden! Hopelijk alles goed met jullie! Voor diegenen voor wie de eindmeet bijna in zicht is, veel succes met de laatste loodjes!

Ik heb een 4-tal weken geleden ook COVID opgelopen. Ik had op voorhand mega veel stress om dit op te lopen, maar gelukkig viel het uiteindelijk nog wel mee, buiten wat spierpijn, een hoest en een loopneus en mij 2 dagen wat beroerd te voelen. Ik hoop dus dat ik nu tot aan de bevalling even beschermd ben

Vorige week wel iets minder goed nieuws gehad. Blijkbaar is mijn baarmoederhals al wat verkort (22mm). Volgens mijn gynaecoloog nog niet dramatisch, maar wel veel minder dan het zou moeten zijn op deze termijn (toen 29 weken). Waarschijnlijk is het een gevolg van de 6 ingrepen die ik heb ondergaan de laatste 3 jaar (currettages, hysteroscopie, etc.), waardoor mijn baarmoederhals wat verzwakt is. Ik moet het een week rustig aan doen, geen platte rust gelukkig maar wel max een half uurtje wandelen per dag en dan in de zetel zitten voor de rest van de dag. Volgende week moet ik terug om te kijken of het verbeterd is of stabiel is, zoniet vrees ik dat ik vasthang aan platte rust voor de komende 10 weken...

Met de baby is gelukkig wel alles OK. Ik verschiet er echt van hoeveel kracht zo'n baby'tje al kan hebben en hoeveel ze beweegt

[Evelyn87]

Hallo medezwangeren,
Dan toch de stap durven, me hier aan te melden. Ik ben al een jarenlange volger van de Verdwaalde Ooievaar maar geen actieve schrijver. Wel veel pb contact gehad met iemand, die op dit forum erg actief is. Moest ze dit lezen; dank hiervoor!

Mijn verhaal.
Op mijn 44ste ben ik voor het eerst, na een lang fertilieitstraject, mama geworden. Daarna 6 jaar geploetert voor een brusje. 2 late miskramen gehad. Nu 6 jaar later eindelijk 32 weken zwanger. Begin er nu echt wel in te geloven.
Heb niet eerder gedurfd me hier aan te melden. Puur de angst dat het alsnog mis zou gaan.
En eigenlijk vanaf de 1ste positieve test tot nu, allellerlei problemen/kwaaltjes gehad. Niet meer kunnen plassen, bloedverlies, mega spataderen op mn schaamlippen, een placenta die uit 2 delen bestaat (daardoor extra groei echo's), corona waardoor ik nog steeds snel buiten adem ben, mn kindje dat al sinds de 20ste week in stuitligging ligt, misselijkheid die ineens sinds 30 weken weer terug is, ineens minder leven voelen (met als gevolg CTG en spoedecho).
Desalniettemin geniet ik enorm van deze zwangerschap. De bewegingen, de dikke buik. Heerlijk! En het allerbelangrijkste, dat m'n kindje het tot nu toe gewoon goed doet.

Afijn, ik heb jullie vanaf het begin gevolgd en hoop vanaf nu mee te kunnen schrijven en ervaringen uit te wisselen.

Zijn er momenteel hier nog mama's die eind mei zijn uitgerekend? Want de meesten, die nu hier actief zijn, zijn eind april uitgerekend.
(Toepi, ViTa, Hope 88)

Zo denk ik aan Aurelie B, Gioaike, KathAnn, Svezso, Hoopertje, BruggeGirl, StilVerlangen, CaroCaro, Thankful007, VeerleW, Evelyn87, OpUitkijk, Caroher.
Die namen ben ik tegen gekomen en heb toch geen slecht nieuws gelezen.

Groetjes Hoopvol71

Welkom Hoopvol71!
Ik duim met je mee dat na dit zware traject het voor jou de laatste weken nog relatief vlot en goed zal gaan!
Ikzelf ben nu 30 weken zwanger, uitgerekend voor midden juni.

[mich75]

@hoopvol, het was een versie omdat het een sterrenkijker was, niet voor stuitligging.
Ik had nog maar enkele weken ervoor gehoord van mijn schoonzus dat ze dat bij haar dochtertje ook hadden gedaan, bij de oudste hebben ze dit dus niet gedaan.

Ik had op voorhand wel aangegeven dat ik een sectio wou als het een sterrenkijker was, gezien de extreem zware bevalling de eerste keer, maar ze hebben nooit gezegd dat er een versie kon gebeuren.

Uiteindelijk was het weer een heel zware bevalling met massaal bloedverlies, er heerste serieus paniek, ook zag ik er heel slecht uit naar het schijnt.
De vroedvrouw die me tijdens mijn zwangerschap heeft opgevolgd heeft zelfs de volgende ochtend gebeld om te vragen hoe het ging omdat ze er echt niet gerust in was, ook wel door de info die het zh haar had gegeven.

Maar buiten extreem veel pijn van mijn knip de eerste week, verliep het herstel heel goed.

Ik heb blijkbaar ook wel geluk gehad met mijn spoed ks, vaak verloopt het met meer complicaties.

[Hope88]

Svezso: Daar mag je terecht trots op zijn dat je de 35 weken al gehaald hebt met de tweeling! Ik kan me wel voorstellen dat je emo bent ivm de geplande ks, zeker gezien je vorige ervaring. Zijn er zaken die ze deze keer eventueel anders kunnen doen gezien je vorige ervaring, vb. van in het begin meer pijnstilling geven? Geen idee of dit kan, maar zeker het bespreken waard denk ik.
Qua hulp in het huishouden: kraamhulp mag ook al enkele weken voor je uitgerekende datum komen he. Al is het om eens te stofzuigen of te koken/af te wassen. Zeker als je geen poetshulp vindt, kan dat mss even wat gemoedsrust geven.

Hoopvol: Ik had een bericht gestuurd naar de gynae of ik best ook een pcr liet doen of niet ikv de bevalling, maar hij zag er geen meerwaarde in. Sowieso doen ze een pcr op het moment dat de bevalling start en blijkbaar kunnen ze dan ook kijken of het om een recente besmetting gaat of niet. Hij zei wel dat ik waarschijnlijk toch in quarantaine zal moeten op de afdeling. Ik blijf hopen dat onze jongen zo lang mogelijk in mijn buik blijft, zodat mijn waarden zo veel mogelijk kunnen zakken en alles zo normaal mogelijk kan verlopen. Zeker aangezien ik een verhoogd risico heb dat mijn placenta niet spontaan wil komen en dat ze hem operatief moeten verwijderen (was de vorige keer ook). Dan heb ik zo veel bloedverlies gehad dat het kantje boord was voor een bloedtransfusie. In dat geval zou ik waarschijnlijk niet vroeger naar huis mogen.

Evelyn: Amai, dat moet idd wel schrikken geweest zijn dat je baarmoederhals al wat verkort is. Goed dat ze het op tijd gezien hebben en hopelijk helpt de rust om het stabiel te houden. Wanneer moet je terug op controle volgende week?

[mich75]

@hope88, elke situatie is natuurlijk anders, bij mij was het ook net wel of niet bloedtransfusie.
Ze hebben eerst nog bloed afgenomen om op kweek te zetten omdat ik koorts had, bloeddruk van 8/6 en een hartslag van +120.

Toen ik 's morgens aan de vroedvrouw vroeg of ik die dag naar huis zou mogen zei ze dat dat niet zou gaan (ik was op dat moment nog aan mijn bed gekluisterd met langs beide kanten een infuus en ook een blaassonde), maar om 10u gaf mijn gyn me groen licht, ik zat net onder de ondergrens, maar omdat ik echt weg wou, mocht het, op voorwaarde dat de baby goedgekeurd werd door de pediater en dat ik zou terugkomen als het niet goed ging.

Ik vond het wel jammer dat ik die eerste nacht niet uit mijn bed kon en mocht en dus afhankelijk was van de vroedvrouwen om mijn dochter aan te geven en weg te leggen, ook het verschonen werd uiteraard door hen gedaan.

Ik zou zeggen niet te veel stressen en positief denken, zo ben ik ook naar de laatste bevalling toegegaan. Niets is gelopen zoals ik had gehoopt, er is zelfs veel fout gelopen en het was de zwaarste bevalling van de 3, maar wel met het snelste herstel.

@svezso, ik weet niet hoe jouw tweeling het doet, maar bij mij had de gyn gezegd dat als ik de 35w zou halen dat ze dan niet in de couveuse moesten en na 3 of 4 dagen mee naar huis mochten.

Ik moest wel meer rusten dan bij de 1e zwangerschap anders had ik te veel last van harde buiken, uiteindelijk ook terug utro genomen, wat heel goed hielp. Maar de laatste weken ging het me echt niet goed af en zeker niet de laatste dagen, alles was te veel en het was dan ook nog een hittegolf.
Het lukte me niet om mijn koffer te maken, die voor de bevalling was met veel moeite wel gelukt.
Vanaf 35+3 ging het me echt niet en die nacht is mijn water totaal onverwacht gebroken, want de gyn had verwacht dat ik zonder problemen de 37w ging halen. Door de adrenaline lukte het wel, ik mijn koffer gemaakt, die van de dochter om te gaan logeren. Ik ben zeker 10x de trap op en af gelopen

We zijn uiteindelijk 8 dagen moeten blijven door een tegendraadse pediater. Het was omdat ik er helemaal onderdoor ging dat de vroedvrouwen ervoor gezorgd hebben dat we toch konden vertrekken. Ik was op dag4 al klaar en de kids ook.

[mich75]

Bij de tweeling hebben ze eigenlijk niets verteld over bloedverlies, maar toen ze me aan het dichtnaaien waren was er plots paniek want mijn bloeddruk was maar 6/3.
Ik heb de dagen erna 3 ijzerbaxters gehad om vlug aan te sterken, misschien mede daardoor dat ik me vrij snel goed voelde.

Ik bedenk nu dat ik bij mijn eerste bevalling misschien ook wel tekorten had maar het niet wist en dat daarom mijn herstel zo lang geduurd heeft (meer dan 6 maanden)

[Toepi]

Enkele nieuwe namen in ons groepje, heel leuk en blij om te lezen dat de baby's het allemaal goed doen! Nog heel veel succes iedereen!

Een covid besmetting ben ik ook wel ongerust voor.. gelukkig valt het bij jou mee, Hope88. Maar wat extra zorgen voor de bevalling en erna natuurlijk.

Morgen ben ik 38 weken en vandaag op controle geweest. Eerst aan de monitor en alles was oke. Baby is 3kg200 en ik heb 3 cm ontsluiting. Daar schrok ik erg van want heb nog niet veel last gehad ofz.. af en toe wat steken onderaan, maar niet heel erg. Gynaecoloog zei dat ik er wel nog even mee kan lopen, maar ik weet niet wat ik ervan moet denken. Komt nu wel heel dichtbij precies.

[Hoopvol71]

Toepi,
Ik las elders iemand met 4 cm ontsluiting vandaag en de verloskundige verwacht dat het kindje dit weekend geboren wordt. Maar deze persoon had wel rommelingen en krampen.
Spannend hoor!

Evelyn,
Die verkorte baarmoederhals is schrikken zeg. Gelukkig word je kort opgevolgd.
Weet niet of ze er specifiek bij mij naar gekeken hebben. Heb toch ook al wat "polonaise" daar gehad. Ga het de volgende keer eens vragen.

Groetjes Hoopvol

[Hope88]

Oh Toepie, 3 cm ontsluiting al. Maar dat kan idd alle kanten op he. Je kan er nog ff mee rondlopen of de bevalling kan er ook al zitten aan komen. Het is in ieder geval al 3 cm waar je niet voor moeten werken eens de bevalling op gang komt.

[Toepi]

Nog even een update: vrijdag zei de gynaecoloog dat ik wat bloedverlies zou hebben na het onderzoek. Was inderdaad zo en gisterenmiddag was het duidelijk over. Maar gisterenavond plots vrij veel helder rood bloedverlies. Naar ziekenhuis gebeld en we mochten direct gaan. Paar keer aan de monitor en ik moest een nacht blijven. Gynaecoloog van wacht kwam ook langs en ze zei dat er inderdaad 3-4cm ontsluiting is. Anders zag alles er goed uit (actieve baby, placenta nog goed, voldoende vruchtwater). Ze hebben bloedonderzoek gedaan en dan ging ze vandaag beslissen wat ze gingen doen. Tegen de middag kwam ze zeggen dat ik naar huis mocht want ik heb geen bloedverlies meer. Het is nu echt wachten, maar ze verwachten ons binnenkort terug
Normaalgezien moest ik nog een week werken, maar ik moet nu wat eerder in zwangerschapsverlof.
Bloedverlies kan zijn door combinatie van het onderzoek en mijn bloedverdunners die ik al 10 jaar neem omwille van een trombose die ik toen had.
Opgelucht dat er niks aan de hand is! Maar het wordt nog spannender nu en de baby lijkt niet gehaast

[Hoopvol71]

Toepie,
Das toch een heel avontuur geweest. Gelukkig goed verlopen en weer thuis nu.
Hopelijk kun je nog wat genieten van je verlof.
Groetjes Hoopvol

[Hope88]

Oh, dat klinkt idd spannend Toepie! Gelukkig is met de baby alles nog ok.
Allee, het zou dus goed kunnen zijn dat de eerste aankondiging van jou komt.