Uitgerekend april-mei-juni 2022

[Evelyn87]

Hey, fier en blij om te kunnen vertellen dat ons dochtertje Esmé deze middag geboren is.
Het ging allemaal heel snel. Het was een vlotte bevalling. Wat een heerlijk gevoel!! 🥰

Oh, hele dikke proficiat ViTa!!! 🥰 Goed om te horen dat alles vlot is verlopen! Geniet van de eerste momenten samen!

[Evelyn87]

Hallo iedereen,

Ik sluit me inmiddels ook aan bij deze topic. Wij verwachten ons 2e zoontje eind juni. Jammergenoeg is ons traject ook nog niet verlopen zoals het moest. Ik ben eind 2020 - begin 2021 met mijn pil gestopt, in de hoop toen terug snel zwanger te zijn, zoals bij onze eerste zoon. Na enkele maanden waarbij mijn maandstonden telkens bleven komen, toch maar eens een afspraak gemaakt bij de gynaecoloog. Verdict: baarmoederslijmvlies véél te dun. We kregen direct een doorverwijzing naar een fertiliteitsarts in het UZ van Gent. We konden pas in oktober bij deze arts terecht, dus met een wachttijd van 6 maand. In april heeft mijn gynaecoloog in Brugge dan gezegd in afwachting van het traject bij de fertiliteitsarts, toch eens bij zijn collega in Brugge langs te gaan en een diagnostische hysteroscopie te laten doen, daaruit bleek dat ik veel verklevingen had in mijn baarmoeder, die dan ook zijn weggehaald. Ter info, hiervoor had ik al 3 curretages gehad, onder meer door placentarest na bevalling van onze eerste zoon.

Goed, na deze hysteroscopie werd ons gezegd om even te proberen met een hormonenkuur en dan moest ik afgelopen zomer iedere week terugkomen voor een echo en te zien of het baarmoederslijmvlies was ingedikt. Het bleek nog altijd veel te dun (2mm), waardoor er dus niets anders op zat dan te wachten op onze afspraak bij de fertiliteitsarts in Gent. 3 dagen voor deze langverwachte afspraak kwamen mijn maandstonden niet door en ben ik een test gaan halen, deze bleek positief! Ik kon het eerst moeilijk geloven. Heb dan direct de afspraak met de arts in Gent afgebeld. Dan was het wachten op de 6 weken echo. Er was niet onmiddellijk iets te zien... Dus daar ging onze vreugde. Na lang zoeken dan toch iets gevonden en het nieuws gekregen dat het vermoedelijk een buitenbaarmoederlijke zwangerschap zou zijn. Om dit 100% zeker te zijn moesten we asap naar een prof in UZ Leuven die gespecialiseerd is in echo's. We werden hier in feite reeds naartoe gestuurd met het nieuws dat we ons moesten voorbereiden op slecht nieuws. Echter, tot alle verwachtingen in, bleek er wel degelijk een vruchtje te zijn met hartactiviteit, maar door het naar achteren gekanteld zijn van mijn baarmoeder, was deze door mijn eigen gynaecoloog moeilijk te zien op 6 weken. Wij dus enorm blij.

De weken erna een paar keer bang geweest, door enorme steken in mijn buik en regelmatig helder bloedverlies. Telkens laten controleren en met het baby'tje bleek alles ok. Bij mijn vorige zwangerschap ben ik op 32 weken opgenomen met een baarmoederhals van 1,1cm en een positieve febronectine test. Uiteindelijk is onze zoon toen op 36w5d geboren door het spontaan breken van mijn vliezen. Ik was dus enorm bang hetzelfde mee te maken met de verkorte baarmoederhals.

Op 3 maart controle gehad bij de gynaecoloog, ik was toen 24 weken, en daar bleek direct dat mijn baarmoederhals in 3 weken van 3,9 naar 1,8 is gegaan. Ben toen onmiddellijk opgenomen in het ziekenhuis en lig hier inmiddels nog. Morgen heb ik de kaap van 30 weken bereikt en volgende week woensdag mag ik normaalgezien naar huis. In die 6 weken is mijn baarmoederhals niet verder verkort, ondanks harde buiken, maar mits inname progebel en extra magnesium, en stelt ons baby'tje het nog altijd zeer goed in mijn buik. Het is een enorme emotionele rollercoaster geweest tot nu toe, maar ik verlang wel echt om naar huis te kunnen, terug in mijn eigen omgeving, in de hoop dat ons baby'tje dan nog een eindje blijft zitten.

Amai Jokeds, wat een verhaal! Goed dat je binnenkort naar huis mag! Lijkt mij echt super lastig om zo lang in het ziekenhuis te liggen. Ik hoop met je mee dat je baby’tje nog even blijft zitten

Ik herken wel bepaalde stukken in je verhaal. Zelf zijn er vorig jaar in mei bij mij ook verklevingen vastgesteld, als gevolg van mijn laatste curettage na een miskraam in mei’20. Mijn regels kwamen er elke maand door, dus aan verklevingen werd niet gedacht. Pas toen ik na een jaar niet opnieuw zwanger was, hebben ze in Jette dan een diagnostische hysteroscopie gedaan om echt alles uit te sluiten. Er zijn toen 2 ingrepen nodig geweest om de verklevingen weg te nemen want echt alles zat dicht en nadien 2 maanden een hormoonkuur. Een eileider was nog na de ingrepen nog altijd niet goed toegankelijk. Aangezien de verklevingen konden terugkomen, zouden we in oktober op aanraden in Jette met inseminatie (max 3 pogingen) en nadien IVF beginnen om sneller zwanger te worden. Op de 1e dag van mijn nieuwe cyclus in oktober moest ik naar Jette bellen om met een inseminatie cyclus te starten, maar toen bleek ik opeens terug spontaan zwanger te zijn. Ik ben daarna vanaf week 6 tot week 13 van ‘s morgens tot ‘s avonds misselijk geweest. Door mijn vorige 3 miskramen waren het vreselijk lange weken wachten, maar op de 12 weken echo bleek gelukkig alles deze keer in orde te zijn

Een dikke 2 weken geleden op 29 weken heeft mijn gynaecoloog gezien dat ik blijkbaar al een verkorte baarmoederhals van maar 18-19mm had (ik had toen 22mm verstaan, maar blijkbaar was het nog korter). Waarschijnlijk als het gevolg van alle ingrepen. Ik ben naar de monitoring geweest in Jette, maar met de baby is gelukkig alles nog in orde. Ik moest het een weekje rustig aan doen, max 30 min per dag wandelen en de rest van de dag rusten. Ik neem nu ook Utrogestan 3x per dag. Ik heb gelukkig nog geen harde buiken. Maandag bleek het stabiel te zijn en mocht ik zelf terug op het gemak werken, aangezien ik bureau werk doe en meestal van thuis kan werken. Volgende donderdag moet ik weer op controle, moest het dan slechter zijn dan ga ik waarschijnlijk moeten stoppen met werken. Momenteel ben ik 31 weken zwanger.

Ik verschiet nu wel wat van jouw verhaal en dat ik eigenlijk nog wel een beetje mag bewegen en zelfs terug gaan werken. Waarschijnlijk omdat jij vorige keer nog een veel kortere baarmoederhals had op 32 weken, vroeger bevallen bent en nu terug al heel snel met een verkorte baarmoederhals en harde buiken zat? Mijn baby’tje moet toch ook nog wel even blijven zitten. Ik ga mij rustig houden de komende dagen en hopelijk krijg ik donderdag dan weer goed nieuws

[jokeds]

Hallo iedereen,

Ik sluit me inmiddels ook aan bij deze topic. Wij verwachten ons 2e zoontje eind juni. Jammergenoeg is ons traject ook nog niet verlopen zoals het moest. Ik ben eind 2020 - begin 2021 met mijn pil gestopt, in de hoop toen terug snel zwanger te zijn, zoals bij onze eerste zoon. Na enkele maanden waarbij mijn maandstonden telkens bleven komen, toch maar eens een afspraak gemaakt bij de gynaecoloog. Verdict: baarmoederslijmvlies véél te dun. We kregen direct een doorverwijzing naar een fertiliteitsarts in het UZ van Gent. We konden pas in oktober bij deze arts terecht, dus met een wachttijd van 6 maand. In april heeft mijn gynaecoloog in Brugge dan gezegd in afwachting van het traject bij de fertiliteitsarts, toch eens bij zijn collega in Brugge langs te gaan en een diagnostische hysteroscopie te laten doen, daaruit bleek dat ik veel verklevingen had in mijn baarmoeder, die dan ook zijn weggehaald. Ter info, hiervoor had ik al 3 curretages gehad, onder meer door placentarest na bevalling van onze eerste zoon.

Goed, na deze hysteroscopie werd ons gezegd om even te proberen met een hormonenkuur en dan moest ik afgelopen zomer iedere week terugkomen voor een echo en te zien of het baarmoederslijmvlies was ingedikt. Het bleek nog altijd veel te dun (2mm), waardoor er dus niets anders op zat dan te wachten op onze afspraak bij de fertiliteitsarts in Gent. 3 dagen voor deze langverwachte afspraak kwamen mijn maandstonden niet door en ben ik een test gaan halen, deze bleek positief! Ik kon het eerst moeilijk geloven. Heb dan direct de afspraak met de arts in Gent afgebeld. Dan was het wachten op de 6 weken echo. Er was niet onmiddellijk iets te zien... Dus daar ging onze vreugde. Na lang zoeken dan toch iets gevonden en het nieuws gekregen dat het vermoedelijk een buitenbaarmoederlijke zwangerschap zou zijn. Om dit 100% zeker te zijn moesten we asap naar een prof in UZ Leuven die gespecialiseerd is in echo's. We werden hier in feite reeds naartoe gestuurd met het nieuws dat we ons moesten voorbereiden op slecht nieuws. Echter, tot alle verwachtingen in, bleek er wel degelijk een vruchtje te zijn met hartactiviteit, maar door het naar achteren gekanteld zijn van mijn baarmoeder, was deze door mijn eigen gynaecoloog moeilijk te zien op 6 weken. Wij dus enorm blij.

De weken erna een paar keer bang geweest, door enorme steken in mijn buik en regelmatig helder bloedverlies. Telkens laten controleren en met het baby'tje bleek alles ok. Bij mijn vorige zwangerschap ben ik op 32 weken opgenomen met een baarmoederhals van 1,1cm en een positieve febronectine test. Uiteindelijk is onze zoon toen op 36w5d geboren door het spontaan breken van mijn vliezen. Ik was dus enorm bang hetzelfde mee te maken met de verkorte baarmoederhals.

Op 3 maart controle gehad bij de gynaecoloog, ik was toen 24 weken, en daar bleek direct dat mijn baarmoederhals in 3 weken van 3,9 naar 1,8 is gegaan. Ben toen onmiddellijk opgenomen in het ziekenhuis en lig hier inmiddels nog. Morgen heb ik de kaap van 30 weken bereikt en volgende week woensdag mag ik normaalgezien naar huis. In die 6 weken is mijn baarmoederhals niet verder verkort, ondanks harde buiken, maar mits inname progebel en extra magnesium, en stelt ons baby'tje het nog altijd zeer goed in mijn buik. Het is een enorme emotionele rollercoaster geweest tot nu toe, maar ik verlang wel echt om naar huis te kunnen, terug in mijn eigen omgeving, in de hoop dat ons baby'tje dan nog een eindje blijft zitten.

Amai Jokeds, wat een verhaal! Goed dat je binnenkort naar huis mag! Lijkt mij echt super lastig om zo lang in het ziekenhuis te liggen. Ik hoop met je mee dat je baby’tje nog even blijft zitten

Ik herken wel bepaalde stukken in je verhaal. Zelf zijn er vorig jaar in mei bij mij ook verklevingen vastgesteld, als gevolg van mijn laatste curettage na een miskraam in mei’20. Mijn regels kwamen er elke maand door, dus aan verklevingen werd niet gedacht. Pas toen ik na een jaar niet opnieuw zwanger was, hebben ze in Jette dan een diagnostische hysteroscopie gedaan om echt alles uit te sluiten. Er zijn toen 2 ingrepen nodig geweest om de verklevingen weg te nemen want echt alles zat dicht en nadien 2 maanden een hormoonkuur. Een eileider was nog na de ingrepen nog altijd niet goed toegankelijk. Aangezien de verklevingen konden terugkomen, zouden we in oktober op aanraden in Jette met inseminatie (max 3 pogingen) en nadien IVF beginnen om sneller zwanger te worden. Op de 1e dag van mijn nieuwe cyclus in oktober moest ik naar Jette bellen om met een inseminatie cyclus te starten, maar toen bleek ik opeens terug spontaan zwanger te zijn. Ik ben daarna vanaf week 6 tot week 13 van ‘s morgens tot ‘s avonds misselijk geweest. Door mijn vorige 3 miskramen waren het vreselijk lange weken wachten, maar op de 12 weken echo bleek gelukkig alles deze keer in orde te zijn

Een dikke 2 weken geleden op 29 weken heeft mijn gynaecoloog gezien dat ik blijkbaar al een verkorte baarmoederhals van maar 18-19mm had (ik had toen 22mm verstaan, maar blijkbaar was het nog korter). Waarschijnlijk als het gevolg van alle ingrepen. Ik ben naar de monitoring geweest in Jette, maar met de baby is gelukkig alles nog in orde. Ik moest het een weekje rustig aan doen, max 30 min per dag wandelen en de rest van de dag rusten. Ik neem nu ook Utrogestan 3x per dag. Ik heb gelukkig nog geen harde buiken. Maandag bleek het stabiel te zijn en mocht ik zelf terug op het gemak werken, aangezien ik bureau werk doe en meestal van thuis kan werken. Volgende donderdag moet ik weer op controle, moest het dan slechter zijn dan ga ik waarschijnlijk moeten stoppen met werken. Momenteel ben ik 31 weken zwanger.

Ik verschiet nu wel wat van jouw verhaal en dat ik eigenlijk nog wel een beetje mag bewegen en zelfs terug gaan werken. Waarschijnlijk omdat jij vorige keer nog een veel kortere baarmoederhals had op 32 weken, vroeger bevallen bent en nu terug al heel snel met een verkorte baarmoederhals en harde buiken zat? Mijn baby’tje moet toch ook nog wel even blijven zitten. Ik ga mij rustig houden de komende dagen en hopelijk krijg ik donderdag dan weer goed nieuws

Amai, onze verhalen hebben inderdaad heel wat gelijkenissen ! Zelfs onze uitgerekende datums zullen niet ver van elkaar liggen, aangezien ik komende weken 31 weken zwanger ben.

Je hebt precies ook al een en ander moeten doorstaan.. Ik denk dat ze mij hier vooral houden uit vrees dat ik thuis te veel zou doen en weer zou beginnen werken (mijn gynaecoloog kent me al langere tijd en weet dat ik niet kan stilzitten). Aan de andere kant meldden ze me hier ook steeds dat ik het bij onze eerste zoon ook tot 36w5d heb kunnen rekken en dat dat een hele goede indicatie is. Ik denk dus dat ze geval per geval bekijken en dan beslissen of een opname nodig is of niet!

Ze hebben maandag wel getest of de harde buiken nog iets doen op de hals (dmv inwendige echo) en dat was voorlopig niet het geval dus ik hoop dat het zo blijft…

Veel succes donderdag !

[Hope88]

Amai, Joke. Dat is idd een heel verhaal. Heavy seg!

Proficiat met de geboorte van je dochtertje ViTa! Wat goed dat het zo vlot is gegaan.

Ik ben er even niet geweest, maar het is hier de voorbije dagen dan ook druk geweest.
Afgelopen dinsdag had ik opnieuw controle: eerst monitor, nadien echo bij de gynae. Maar 5 minuten voor het einde van de monitor is mijn water spontaan gebroken. Ze hebben me toen opgenoen, maar had niets van weeën of harde buiken. 1u later de eerste wee gehad en 3u later is onze Aiden geboren. 3.755 kg en 51.5 cm.
Vrijdag hebben ze dan een echo van zijn nieren gedaan en jammer genoeg is zijn linker nier wel degelijk vergroot. Morgen moeten we dus naar het UZ in Gent voor verdere onderzoeken. Maar onze jongen doet het goed en zit al bijna terug op zijn geboortegewicht.

[Evelyn87]

Amai, Joke. Dat is idd een heel verhaal. Heavy seg!

Proficiat met de geboorte van je dochtertje ViTa! Wat goed dat het zo vlot is gegaan.

Ik ben er even niet geweest, maar het is hier de voorbije dagen dan ook druk geweest.
Afgelopen dinsdag had ik opnieuw controle: eerst monitor, nadien echo bij de gynae. Maar 5 minuten voor het einde van de monitor is mijn water spontaan gebroken. Ze hebben me toen opgenoen, maar had niets van weeën of harde buiken. 1u later de eerste wee gehad en 3u later is onze Aiden geboren. 3.755 kg en 51.5 cm.
Vrijdag hebben ze dan een echo van zijn nieren gedaan en jammer genoeg is zijn linker nier wel degelijk vergroot. Morgen moeten we dus naar het UZ in Gent voor verdere onderzoeken. Maar onze jongen doet het goed en zit al bijna terug op zijn geboortegewicht.

Dikke proficiat Hope88 met de geboorte van je zoontje!!! Alles precies ook redelijk vlot gelopen! Ik duim heel hard met je mee voor de verdere onderzoeken morgen

[Hoopvol71]

Hope88,

Gefeliciteerd met jullie zoon! Je vliezen braken dus, op precies de juiste plek en het juiste moment. Blij te lezen dat hij het goed doet. En dan ook nog zo'n vlotte bevalling.

Hopelijk morgen geruststellende berichten.
Laat iets weten hè.

Groetjes Hoopvol71

[ZonderZorgen]

Amai, Joke. Dat is idd een heel verhaal. Heavy seg!

Proficiat met de geboorte van je dochtertje ViTa! Wat goed dat het zo vlot is gegaan.

Ik ben er even niet geweest, maar het is hier de voorbije dagen dan ook druk geweest.
Afgelopen dinsdag had ik opnieuw controle: eerst monitor, nadien echo bij de gynae. Maar 5 minuten voor het einde van de monitor is mijn water spontaan gebroken. Ze hebben me toen opgenoen, maar had niets van weeën of harde buiken. 1u later de eerste wee gehad en 3u later is onze Aiden geboren. 3.755 kg en 51.5 cm.
Vrijdag hebben ze dan een echo van zijn nieren gedaan en jammer genoeg is zijn linker nier wel degelijk vergroot. Morgen moeten we dus naar het UZ in Gent voor verdere onderzoeken. Maar onze jongen doet het goed en zit al bijna terug op zijn geboortegewicht.

Dikke proficiat! Hopelijk brengen de onderzoeken morgen meer duidelijkheid.

[Hope88]

Vandaag hebben ze opnieuw een echo gedaan en eigenlijk heeft dit enkel bevestigd wat we al wisten: zijn linkernier is wat vergroot. Hier kunnen verschillende redenen voor zijn. Voorlopig moeten we 1 maand zijn medicatie verder geven en volgende maand gaan ze opnieuw een echo doen. Indien zijn nier dan beter is, gaan ze waarschijnlijk verder afwachten en kan het zijn dat hij er gewoon vanzelf uit groeit. Is de niet de volgende controle idem of slechter dan volgt er mogelijks een verder onderzoek waarbij ze contrastvloeistof inspuiten in zijn blaas om te kijken of er urine terugstroomt naar zijn nieren. Nog even afwachten dus.

Maar het belangrijkste is dat onze jongen er geen last van heeft en het verder goed doet.

@ZonderZorgen: Hoe gaat het intussen met jou? Ik dacht gelezen te hebben dat je intussen ook in Jette bent opgestart? Hopelijk is dat voor jullie de sleutel tot een blijvende zwangerschap. Ik blijf iig voor je duimen!

[Hoopvol71]

Hope88,
Klinkt geruststellend. Temeer omdat jullie zoontje het gewoon goed doet.
Geniet van jullie kleine man!
Groetjes Hoopvol71

[ZonderZorgen]

Vandaag hebben ze opnieuw een echo gedaan en eigenlijk heeft dit enkel bevestigd wat we al wisten: zijn linkernier is wat vergroot. Hier kunnen verschillende redenen voor zijn. Voorlopig moeten we 1 maand zijn medicatie verder geven en volgende maand gaan ze opnieuw een echo doen. Indien zijn nier dan beter is, gaan ze waarschijnlijk verder afwachten en kan het zijn dat hij er gewoon vanzelf uit groeit. Is de niet de volgende controle idem of slechter dan volgt er mogelijks een verder onderzoek waarbij ze contrastvloeistof inspuiten in zijn blaas om te kijken of er urine terugstroomt naar zijn nieren. Nog even afwachten dus.

Maar het belangrijkste is dat onze jongen er geen last van heeft en het verder goed doet.

@ZonderZorgen: Hoe gaat het intussen met jou? Ik dacht gelezen te hebben dat je intussen ook in Jette bent opgestart? Hopelijk is dat voor jullie de sleutel tot een blijvende zwangerschap. Ik blijf iig voor je duimen!

Dankjewel.
Wij zijn nog altijd aan het wachten om te mogen beginnen stimuleren. Een raar verhaal. Wachten staat gelijk aan dit traject voor sommige toch.

[jokeds]

Hallo iedereen,

Ik sluit me inmiddels ook aan bij deze topic. Wij verwachten ons 2e zoontje eind juni. Jammergenoeg is ons traject ook nog niet verlopen zoals het moest. Ik ben eind 2020 - begin 2021 met mijn pil gestopt, in de hoop toen terug snel zwanger te zijn, zoals bij onze eerste zoon. Na enkele maanden waarbij mijn maandstonden telkens bleven komen, toch maar eens een afspraak gemaakt bij de gynaecoloog. Verdict: baarmoederslijmvlies véél te dun. We kregen direct een doorverwijzing naar een fertiliteitsarts in het UZ van Gent. We konden pas in oktober bij deze arts terecht, dus met een wachttijd van 6 maand. In april heeft mijn gynaecoloog in Brugge dan gezegd in afwachting van het traject bij de fertiliteitsarts, toch eens bij zijn collega in Brugge langs te gaan en een diagnostische hysteroscopie te laten doen, daaruit bleek dat ik veel verklevingen had in mijn baarmoeder, die dan ook zijn weggehaald. Ter info, hiervoor had ik al 3 curretages gehad, onder meer door placentarest na bevalling van onze eerste zoon.

Goed, na deze hysteroscopie werd ons gezegd om even te proberen met een hormonenkuur en dan moest ik afgelopen zomer iedere week terugkomen voor een echo en te zien of het baarmoederslijmvlies was ingedikt. Het bleek nog altijd veel te dun (2mm), waardoor er dus niets anders op zat dan te wachten op onze afspraak bij de fertiliteitsarts in Gent. 3 dagen voor deze langverwachte afspraak kwamen mijn maandstonden niet door en ben ik een test gaan halen, deze bleek positief! Ik kon het eerst moeilijk geloven. Heb dan direct de afspraak met de arts in Gent afgebeld. Dan was het wachten op de 6 weken echo. Er was niet onmiddellijk iets te zien... Dus daar ging onze vreugde. Na lang zoeken dan toch iets gevonden en het nieuws gekregen dat het vermoedelijk een buitenbaarmoederlijke zwangerschap zou zijn. Om dit 100% zeker te zijn moesten we asap naar een prof in UZ Leuven die gespecialiseerd is in echo's. We werden hier in feite reeds naartoe gestuurd met het nieuws dat we ons moesten voorbereiden op slecht nieuws. Echter, tot alle verwachtingen in, bleek er wel degelijk een vruchtje te zijn met hartactiviteit, maar door het naar achteren gekanteld zijn van mijn baarmoeder, was deze door mijn eigen gynaecoloog moeilijk te zien op 6 weken. Wij dus enorm blij.

De weken erna een paar keer bang geweest, door enorme steken in mijn buik en regelmatig helder bloedverlies. Telkens laten controleren en met het baby'tje bleek alles ok. Bij mijn vorige zwangerschap ben ik op 32 weken opgenomen met een baarmoederhals van 1,1cm en een positieve febronectine test. Uiteindelijk is onze zoon toen op 36w5d geboren door het spontaan breken van mijn vliezen. Ik was dus enorm bang hetzelfde mee te maken met de verkorte baarmoederhals.

Op 3 maart controle gehad bij de gynaecoloog, ik was toen 24 weken, en daar bleek direct dat mijn baarmoederhals in 3 weken van 3,9 naar 1,8 is gegaan. Ben toen onmiddellijk opgenomen in het ziekenhuis en lig hier inmiddels nog. Morgen heb ik de kaap van 30 weken bereikt en volgende week woensdag mag ik normaalgezien naar huis. In die 6 weken is mijn baarmoederhals niet verder verkort, ondanks harde buiken, maar mits inname progebel en extra magnesium, en stelt ons baby'tje het nog altijd zeer goed in mijn buik. Het is een enorme emotionele rollercoaster geweest tot nu toe, maar ik verlang wel echt om naar huis te kunnen, terug in mijn eigen omgeving, in de hoop dat ons baby'tje dan nog een eindje blijft zitten.

Amai Jokeds, wat een verhaal! Goed dat je binnenkort naar huis mag! Lijkt mij echt super lastig om zo lang in het ziekenhuis te liggen. Ik hoop met je mee dat je baby’tje nog even blijft zitten

Ik herken wel bepaalde stukken in je verhaal. Zelf zijn er vorig jaar in mei bij mij ook verklevingen vastgesteld, als gevolg van mijn laatste curettage na een miskraam in mei’20. Mijn regels kwamen er elke maand door, dus aan verklevingen werd niet gedacht. Pas toen ik na een jaar niet opnieuw zwanger was, hebben ze in Jette dan een diagnostische hysteroscopie gedaan om echt alles uit te sluiten. Er zijn toen 2 ingrepen nodig geweest om de verklevingen weg te nemen want echt alles zat dicht en nadien 2 maanden een hormoonkuur. Een eileider was nog na de ingrepen nog altijd niet goed toegankelijk. Aangezien de verklevingen konden terugkomen, zouden we in oktober op aanraden in Jette met inseminatie (max 3 pogingen) en nadien IVF beginnen om sneller zwanger te worden. Op de 1e dag van mijn nieuwe cyclus in oktober moest ik naar Jette bellen om met een inseminatie cyclus te starten, maar toen bleek ik opeens terug spontaan zwanger te zijn. Ik ben daarna vanaf week 6 tot week 13 van ‘s morgens tot ‘s avonds misselijk geweest. Door mijn vorige 3 miskramen waren het vreselijk lange weken wachten, maar op de 12 weken echo bleek gelukkig alles deze keer in orde te zijn

Een dikke 2 weken geleden op 29 weken heeft mijn gynaecoloog gezien dat ik blijkbaar al een verkorte baarmoederhals van maar 18-19mm had (ik had toen 22mm verstaan, maar blijkbaar was het nog korter). Waarschijnlijk als het gevolg van alle ingrepen. Ik ben naar de monitoring geweest in Jette, maar met de baby is gelukkig alles nog in orde. Ik moest het een weekje rustig aan doen, max 30 min per dag wandelen en de rest van de dag rusten. Ik neem nu ook Utrogestan 3x per dag. Ik heb gelukkig nog geen harde buiken. Maandag bleek het stabiel te zijn en mocht ik zelf terug op het gemak werken, aangezien ik bureau werk doe en meestal van thuis kan werken. Volgende donderdag moet ik weer op controle, moest het dan slechter zijn dan ga ik waarschijnlijk moeten stoppen met werken. Momenteel ben ik 31 weken zwanger.

Ik verschiet nu wel wat van jouw verhaal en dat ik eigenlijk nog wel een beetje mag bewegen en zelfs terug gaan werken. Waarschijnlijk omdat jij vorige keer nog een veel kortere baarmoederhals had op 32 weken, vroeger bevallen bent en nu terug al heel snel met een verkorte baarmoederhals en harde buiken zat? Mijn baby’tje moet toch ook nog wel even blijven zitten. Ik ga mij rustig houden de komende dagen en hopelijk krijg ik donderdag dan weer goed nieuws

Hoe is het gisteren geweest?
Wij zijn inmiddels sinds woensdag thuis! Baarmoederhals zo goed als stabiel gebleven, vanaf nu wel wekelijkse controle bij de gynaecoloog. De eerste avond was stresserend, af en toe harde buiken, maar nu heb ik precies mijn draai terug gevonden en ben ik tot rust gekomen.

[Toepi]

Eindelijk wat tijd gevonden om hier wat te schrijven..
Zaterdagavond begon ik wat last te krijgen in mijn buik, we hebben om 23u gebeld en mochten naar ziekenhuis gaan.
Eerst was er nog twijfel of het wel op gang zou komen, maar ik had al snel rugweeën. Amai echt de hele, enkel op een zitbal was het een beetje uit te houden! Heel de nacht niet geslapen, om 8u 's morgens was er nog altijd maar 6cm ontsluiting. Toen heb ik een epidurale gevraagd. De ontsluiting ging zeer langzaam en in de namiddag begon ik de weeën weer wat te voelen. Ze hebben mijn water gebroken en om 15u mocht ik beginnen persen. Onze dochter kon moeilijk haar draai nemen en de rugweeën waren er opnieuw. Ik dacht echt dat het mijn einde was, zo'n pijn heb ik nog nooit gevoeld! Uiteindelijk heeft er een vroedvrouw op mijn buik geduwd en heeft de gynaecoloog een zuignap moeten gebruiken. Om 16u20 is onze dochter Fee geboren!
Het was nogal druk op materniteit waardoor ze haar (naar mijn gevoel) bruusk hebben aangelegd aan mijn borst. Haar aanhappen was niet goed en mijn tepel was toen al helemaal misvormd, pijnlijk en met een wonde. Op de materniteit hebben we blijven proberen haar aan te leggen maar was zeer pijnlijk en ze bleef honger hebben. De nacht van maandag op dinsdag was ik de wanhoop nabij en had ik een vroedvrouw die mij antwoorde 'waarom bel je nu eigenlijk en we weten ook niet wat je moet doen'. Vanaf dan flesjes beginnen bijgeven en gestopt met aanleggen. Ik kreeg geen optie wat ik kon doen om met bv te stoppen, enkel dat ik moest afkolven. Woensdag naar huis gegaan met een serieuze stuwing en bijna borstontsteking. Samen met de vroedvrouw aan huis ben ik aan het afkolven om dit op te lossen en is ondertussen gelukkig veel beter. Aanleggen heb ik nog steeds niet gedaan en zie ik niet meer zitten. Volgende week beslis ik of ik het afkolven zal afbouwen. Nu geeft mijn man een flesje en ik afkolven, wat niet zo leuk is voor mij natuurlijk.
Fee doet het eigenlijk wel heel goed. Ze drinkt goed en is nu 3 kg ( bij geboorte 3,1 kg).
Ik moet wel zeggen dat ik de kraamweek onderschat heb, ik heb angstgevoelens en mijn lichaam is vaak aan het trillen. Ik hoop dat ik volgende week wat meer mijn draai heb gevonden. 's nachts vind ik het ook wel moeilijk, je bent dan precies alleen op de wereld met een wenend kind en zij zou natuurlijk liefst van al bij jou liggen. In het ZH heb ik dit wel gedaan, maar dan slaap je niet zo diep natuurlijk.
Zijn deze gevoelens wat herkenbaar?

Proficiat trouwens aan de andere mama's! Eindelijk kunnen we ons wondertje vasthouden na al die maanden/jaren verlangen

[Hoopvol71]

Toepi,
Allereerst gefeliciteerd met jullie dochtertje! Das een pittige bevalling geweest. Vandaar misschien de angst gevoelens?

Dat verkeerd aanhappen herken ik van bij m'n zoon. Dat ging de allereerste keer ook niet goed en die tepel is gedurende de verdere borstvoeding altijd pijnlijk gebleven. Maar het was, nog wel te doen.

En dat het 's nachts zwaarder/moeilijker valt,
herken ik ook. Een situatie waar jullie alle 3 aan moeten wennen. De vertrouwde ziekenhuis omgeving is weg en er is ook geen vroedvrouw. Je staat er wat dat betreft echt even alleen voor met zo'n kwetsbaar, afhankelijk wezentje. Maar zoals je zelf al aangeeft; daar vind je iedere dag/nacht vast meer je draai in.

Groetjes Hoopvol71

[Hope88]

Hey Toepie,

Wat jammer dat je het gevoel had dat het allemaal nogal snel moest gaan en dat er niet echt geduld was om je te helpen bij de moeilijke aanhap. En dat terwijl het begin bij borstvoeding zo belangrijk is om wat zelfvertrouwen te krijgen hierin en het te doen slagen!
Wel goed dat het nu beter is met begeleiding van je vroedvrouw. Wat je later wil doen (kunstvoeding, blijven kolven of toch proberen aanleggen) is helemaal aan jou. Met de goede begeleiding is elk van die keuzes een opte, maar het is aan jou (en je partner natuurlijk) wat jij ziet zitten.

Hoe ze de hele situatie hebben aangepakt in het ziekenhuis heeft denk ik ook wel wat te maken met je sombere gevoelens. Hier was het ook ontzettend druk op materniteit, maar daar hebben wij eerlijk gezegd niets van gemerkt. Ze hebben volledig mijn tempo en dat van de baby gevolgd (zo lang huid op huid als we wilden, hem eerst laten drinken omdat hij zo hongerig was nog voor ze hem verder verzorgden, enz.). Sowieso is het wel een overweldigende periode waarin alles nieuw is. Onderschat ook de hormonale veranderingen niet. De uitspraak 'kraamtranen' is er niets voor niets. Maar geef het tijd en roep zeker op tijd om hulp indien nodig (van je partner, vroedvrouw, eventueel mensen in je omgeving die al kindjes hebben) en weet dat het betert. Jij en je baby gaan elkaar beter en beter leren kennen en weten wat de ander wil en je gaat ook meer zelfvertrouwen krijgen.

Wou je trouwens nog even zeggen wat een mooie naam jouw dochtertje heeft. Dezelfde als onze oudste, maar anders geschreven (Faye).

[Hillie]

Hey Toepie,
Echt niet fijn om je verhaal te lezen
Heb je al een tepelhoedje geprobeerd? Ik moest op dag 3 kolven omdat ik het niet meer hield vd pijn vd tepelkloven. Gelukkig raadde dan 1 vd vroedvrouwen mij aan om tepelhoedje v Medela te proberen, was mijn redding (wel anderhalve dag gekolfd zodat tepels iets of wat konden genezen)! En qua aanhappen leek dat voor mijn dochter zeker niet moeilijker dan zonder. Soms raden ze tepelhoedje niet aan omdat het kan zijn dat ze dan de echte aanhaptechniek verkeren, maar aangezien die bij jou toch al niet goed is... Hoe verzorg jij je pijnlijke tepels nu?
Qua flesje geven kan je ook gerust ervoor of erna kolven, zodat je met je partner kan afwisselen om flesje te geven.

En die angstgevoelens zijn redelijk normaal hoor, die eerste weken zijn hels. Ik had ook rillingen trouwens, maar ook heel soms heel even hoge koorts (dat bleek dan een nierinfectie te zijn door het sonderen wegens epidurale).
Elke dag gaat net iets beter gaan dan de vorige! En dit forum kan ook veel hulp bieden (mijn dochter is nu 3 maanden en heb heel veel gehad aan dit forum).
Sterkte!