Uitgerekend april-mei-juni ‘23

[Gioia86]

Oh welkom Hillie, super dat je deze keer gewoon natuurlijk zwanger geworden bent…
Ik snap gezien je leeftijd dat je terug snel wou proberen, chapeau dat zal nog pittig worden maar… je weet ooit betert dat toch en gewoon go with the flow


Jena: wat fijn dat de nipt in orde is. Alweer een stap verder!

Hier heb ik maandag een controle in mijn eigen ziekenhuis best spannend. Ik zal dan normaal 9w zijn.
Wij zijn ook terug van 3 dagen Nederland met onze kleuter, best leuk geweest maar ook vermoeiend.
Gelukkig heb ik er nu wel een goeie nacht opzitten.

Ben ook volop aan afbouwen met duphaston, progynova en utro.
Hoe gaat het met de rest?

[Jena]

Nipt in orde hier🥳🥳🥳

Whooohoooo 🥳

Had jij gisteren ook geen echo sproetje? Ik neem aan dat alles dan in orde is?

[Sproetje]

Nipt in orde hier🥳🥳🥳

Whooohoooo 🥳

Had jij gisteren ook geen echo sproetje? Ik neem aan dat alles dan in orde is?

Hey! Dat was vorige week vrijdag. Alles was in orde. Het embryo was goed gegroeid en we hebben de hartslag gehoord. Nu wachten tot 30 november voor de 12 weken echo en NIPT.

[Bear1234]

Resultaat nipt gekregen, we krijgen een dochter en nipt test is goed
op naar de volgende echo nu op 22/11
start volgende week ook met prenatale yoga (mag vanaf 14 weken), zijn er nog dames die dit doen / gedaan hebben ?

[Muzieknootje]

Resultaat nipt gekregen, we krijgen een dochter en nipt test is goed
op naar de volgende echo nu op 22/11
start volgende week ook met prenatale yoga (mag vanaf 14 weken), zijn er nog dames die dit doen / gedaan hebben ?

Oh zo leuk!
Ik ben wel inderdaad erover aan het denken om ook zoiets te gaan doen. Of bv zwangerschapszwemmen ofzo

[Gioia86]

Resultaat nipt gekregen, we krijgen een dochter en nipt test is goed
op naar de volgende echo nu op 22/11
start volgende week ook met prenatale yoga (mag vanaf 14 weken), zijn er nog dames die dit doen / gedaan hebben ?

Proficiat
Ik zelf heb geen ervaring met prenatale yoga
Maar zo deze keer ook wel is iets willen doen in de zwangerschap…maar weet nog niet goed wat…
Veel plezier gewenst!


Hier had ik vandaag een controle in mijn eigen ZH bij een nieuwe Gyne dat ook nog op fertiliteit in Uz Brussel heeft gewerkt en zij werkt samen met mijn Gyne..
Heel aangenaam iemand ook uur de tijd genomen, veel vragen gesteld en info nog gegeven en dan ook een echo.
🥰 alles perfect stond op 9w3d (officieel vandaag 9w) maar wordt bij 12w echo juist bepaald.
Hartje gehoord, bewoog ook al… medicatie afgebouwd en ze zei van het los te laten want dat ik nu toch al in een fase zit dat de placenta voor progesteron etc zorgt dus we laten het beetje los..ik heb gelukkig 17/11 alweer nieuwe afspraak dan wel bij mijn eigen Gyne en dan 28/11 is het de 12w echo en de nipt test…

Heb al 2 avonden enorme maag kramp met overgeven ik kan niet liggen van pijn, heb dit helaas in verleden vooral na de bevalling van ons zoontje ook gehad… als dit aanhoudt misschien toch maagbeschermer bij nemen…
Ze liet me ook nog extra bloed testen doen voor nog windpokken, lever, parvo, schildklier etc…

Ik ben dus al thuis werkverwijdering, heel gedoe wel voor die uitkering van Mutualiteit in orde te krijgen… met een kleuter in huis ben ik wel beetje blij dat ik overdag dan al het eten kan voorbereiden en wat huishoudelijke taken… en indien nodig wat kan rusten… voor de energie factuur is dit natuurlijk minder interessant maar goed…

Hopelijk met jullie alles goed?

[Jena]

Hey bear, hier ook een meisje! Eerlijk waren we eerst wel even wat aan het twijfelen of we het fijn vonden Ik had echt het gevoel dat ik een jongen zou krijgen + mijn vriend had normaal geen voorkeur maar vond het ineens toch wat spijtig dat het geen jongen was... Maar was na tien minuten over en nu zijn we sowieso ook heel blij met een meisje hoor

Ik heb ook al gekeken voor zwangerschapsyoga in de buurt. Ik ga wrs pas vanaf januari starten, want is op een di avond en dan heb ik al naaiworkshop tot half december. Mss moet ik nog wat andere opties in de buurt bekijken. Is wel wat prijzig he? Maar lijkt me wel fijn die yoga...

Super Gioa! Ja, ivm medicatie zei mn arts dat idd de placenta de progesteron aanmaak overneemt maar dat het op den duur ook beter is om te stoppen zodat de receptoren nog kunnen werken. Ik was wat angstig/behoedzaam om te stoppen en hij zei 'maar als er later placenta of progesteron probleem zou zijn, kan het zijn dat je terug utro moet opsteken maar dan is het niet goed als je de medicatie blijft nemen nu want zo geraken je receptoren verzadigd en is er kans dat medicatie later minder aanslaat.' Daardoor ben ik met gerust hart toch gestopt.

Ik heb vanaf vandaag ook officiële werkverwijdering. Moet ook papieren in orde brengen vr mutualiteit maar heb het gevoel dat iedereen dat voor mij doet? Bundel van personeelsdienst meegekregen om bij mut af te geven, dacht dat het daarmee mss volstaat idd voor energiefactuur is het minder interessant+ ik heb normaal in december opslag (anciënniteit) maar daar zal jk een jaar kunnen naar fluiten...

[Hillie]

Ik heb bij mijn vorige zwangerschap zwangerschapsyoga gedaan, maar was toen een dikke tegenvaller
Heel zweverig en gewoon wat heen en weer wiegen etc, ik dacht dat het echt wel yoga ging zijn, maar had amper iets met yoga te maken. Wil het deze keer wel opnieuw proberen, maar dan zeker ergens anders. Zie dat je je goed informeert met wat zij net verstaan onder die 'yoga' en ga na of dat ook is waar je naar op zoek gaat (bv echt yoga yoga, of eerder grounding en ademhaling etc)

[Sproetje]

Ik heb het best wel zwaar.
Ik kan momenteel ook niet goed meer beoordelen of het door de hormonen komt of ik toch moet opletten voor een opkomende depressie. Ik heb totaal geen energie meer. Ik heb constant huilbuien. Ik slaap heel slecht met nachtmerries erbij. Alles is teveel. Ik heb nergens meer zin in. Ik heb vaak buik- en bekkenpijn, voel me heel erg onbehaaglijk, maar door de Navalit is het beter onder controle. Ik krijg soms angstaanvallen als ik denk aan een levend wezen in mijn buik, of aan bevallen, en een kind opvoeden… ik ben ineens zo onzeker en weet het eventjes allemaal niet meer. Ik dacht dat zwanger zijn een gelukzalig gevoel moest geven, maar ik voel me alles behalve dat… ik voel me zelfs schuldig dat ik me zo slecht voel.
Ik heb een psychische kwetsbaarheid en ben dus enorm bang dat ik in een depressie beland. Ik probeer mezelf constant wijs te maken dat het maar door de hormonen komt. Maar eerlijk? Ik weet het niet meer.
Sorry als ik de sfeer hier een beetje verpest heb nu, maar ik moest het echt eens kwijt.

[Glow]

Ik heb het best wel zwaar.
Ik kan momenteel ook niet goed meer beoordelen of het door de hormonen komt of ik toch moet opletten voor een opkomende depressie. Ik heb totaal geen energie meer. Ik heb constant huilbuien. Ik slaap heel slecht met nachtmerries erbij. Alles is teveel. Ik heb nergens meer zin in. Ik heb vaak buik- en bekkenpijn, voel me heel erg onbehaaglijk, maar door de Navalit is het beter onder controle. Ik krijg soms angstaanvallen als ik denk aan een levend wezen in mijn buik, of aan bevallen, en een kind opvoeden… ik ben ineens zo onzeker en weet het eventjes allemaal niet meer. Ik dacht dat zwanger zijn een gelukzalig gevoel moest geven, maar ik voel me alles behalve dat… ik voel me zelfs schuldig dat ik me zo slecht voel.
Ik heb een psychische kwetsbaarheid en ben dus enorm bang dat ik in een depressie beland. Ik probeer mezelf constant wijs te maken dat het maar door de hormonen komt. Maar eerlijk? Ik weet het niet meer.
Sorry als ik de sfeer hier een beetje verpest heb nu, maar ik moest het echt eens kwijt.

Het Sproetje, ik breek hier even in maar ik wil je een hart onder de riem steken. Dit is een hele heftige periode en laat je zeker niet misleiden door verhalen van hoe je je hoort te voelen. Daar klopt niets van. Iedereen beleeft dit anders en het is niet omdat het moeilijk was om zwanger te worden dat je je dan tijdens de zwangerschap alleen maar goed hoort te voelen. Zwanger zijn is super zwaar! Het vergt heel veel van jouw lijf. En mentaal is dat niet altijd gemakkelijk. Het is ook normaal dat je je zorgen maakt. Je weet niet wat eraan komt (niemand weet dat) en dat kan je angstig maken. En dan spreken we natuurlijk nog niet eens van die hormonen die alles wat je voelt uitvergroten. Dus weet dat het normaal is dat een zwangerschap niet aanvoelt als het beste wat je overkomen is. Dat is geen realistische verwachting en je mag ook andere dingen voelen. Als je je zorgen maakt daarover, dan kan je misschien kijken voor professionele hulp? Tijdens een zwangerschap wordt er tegenwoordig ook al sneller gekeken naar het mentale welzijn van de moeder. Zelf heb ik daarvoor verschillende vragenlijsten gedurende mijn zwangerschap moeten invullen. Die dingen zijn er voor een reden. Het is bewezen dat psychologische begeleiding van (toekomstige) moeders superbelangrijk is om ppd zo snel mogelijk op te pikken. Dus als jij twijfels hebt, dan kan het zeker geen kwaad om hulp te zoeken.

[Gioia86]

Ik heb het best wel zwaar.
Ik kan momenteel ook niet goed meer beoordelen of het door de hormonen komt of ik toch moet opletten voor een opkomende depressie. Ik heb totaal geen energie meer. Ik heb constant huilbuien. Ik slaap heel slecht met nachtmerries erbij. Alles is teveel. Ik heb nergens meer zin in. Ik heb vaak buik- en bekkenpijn, voel me heel erg onbehaaglijk, maar door de Navalit is het beter onder controle. Ik krijg soms angstaanvallen als ik denk aan een levend wezen in mijn buik, of aan bevallen, en een kind opvoeden… ik ben ineens zo onzeker en weet het eventjes allemaal niet meer. Ik dacht dat zwanger zijn een gelukzalig gevoel moest geven, maar ik voel me alles behalve dat… ik voel me zelfs schuldig dat ik me zo slecht voel.
Ik heb een psychische kwetsbaarheid en ben dus enorm bang dat ik in een depressie beland. Ik probeer mezelf constant wijs te maken dat het maar door de hormonen komt. Maar eerlijk? Ik weet het niet meer.
Sorry als ik de sfeer hier een beetje verpest heb nu, maar ik moest het echt eens kwijt.

Ik zou sws is met een psycholoog gaan praten, zij hebben daarin een betere positie om je bij te staan en tips te geven.

Maar geloof me ook hier is dat niet rozengeur en maneschijn, ook vaak angst van onze kleuter wordt 5 binnenkort, gaat hij dat wel nog leuk vinden een broertje of een zusje, gaan we dat wel allemaal nog is aankunnen we zijn nu toch ook niet meer van de jongsten en ons zoontje was geen makkelijke baby en slaper (nog steeds geen makkelijk kind met veel energie maar wel een gouden hart)
De reacties gaan sws niet goed zijn als we het nieuws naar buiten brengen, mijn papa verklaarde me vorig jaar al dat we zouden gek zijn nog is te herbeginnen in zo een moeilijke tijd en ook voor mijn gezondheid en voorgeschiedenis wat ik allemaal al meegemaakt heb…

Dus ook hier veel down en bang en nog maar te zwijgen of ze toch niets gaan vinden na 12w zoals bij ons tweelingzusje…

Verder ook hier vaak rare heftige dromen, heel moe en niet altijd goed slapen, nacht misselijkheid met maagkramp en pijn door het vele overgeven ondanks navalit, dokter zou nu ook primperan op mijn id gezet hebben… (navalit neem ik al)

Dus Sproetje geloof me… zwanger zijn is absoluut niet altijd zo mooi dan dat je je dat had voorgesteld.
En vaak ook heel eenzaam!
Dikke knuffel en veel moed…
Hier kan je altijd komen je hart luchten…

[Sproetje]

Dank je voor de steunende berichtjes. Ik ga bij een psychologe. Ik volg nog altijd therapie na mijn burn-out vorig jaar. Ze maakt zich ook wel zorgen. Maar ze verwijzen al snel naar een opname in het ziekenhuis, maar dat zie ik echt niet zitten. Ik moet hier, in mijn vertrouwde omgeving, met mijn beestjes en mijn lieve vriendin zijn. Een opname vind ik een stap te ver. Het maakt me ook nog angstiger.
Mijn maatschappelijk assistent heeft Amberbegeleiding aangevraagd voor me. Dat is een soort van gezinsbegeleiding voor moeder en kind. Dit kan al starten voor de bevalling en loopt tot 3 maanden na de bevalling. Ik weet alleen niet wanneer dit kan opstarten. Ik probeer echt m’n best te doen om me niet door die gevoelens naar beneden te laten halen. Het is ok om je eens niet ok te voelen. Maar het geeft me gewoon zoveel angst van wat als dit niet overgaat? Ik ga sowieso naar een psycholoog blijven gaan. En maandag heb ik gesprek met de psychiater. Maar medicatie wil ik niet en de meeste medicijnen tegen depressie werken bij mij ook gewoon niet zoals het moet. Ik ben ook zeer gevoelig aan bijwerkingen. En het is niet goed voor het kindje. Dus dat wil ik liever niet. Ik heb de laatste dagen veel buikpijn en omdat ik niet kan thuisbrengen van waar het juist komt word ik ook weer paranoia. Is er iets mis met de baby? Ben ik daar de oorzaak van omdat ik me niet goed voel? Heel lastig allemaal. Ik hoop dat de tijd voorbij vliegt en er een beter 2de trimester aankomt.

[Jena]

Hey sproetje, goed dat je al verschillende steunpunten gebruikt (psychologe, therapie, amberbegeleiding)!
Doordat ik bij het begin van de zwangerschap voelde dat ik onrustig en angstig was voor een miskraam, heb ik therapeute gevonden die ook kennis heeft van fertiliteit en dat doet me wel deugd. Nu de 12w voorbij zijn, is de rust er wel gekomen. Probeer niet te hard te zijn voor jezelf en niet teveel stil te staan bij de toekomst en hoe je dan zal zijn (het is het heden, het nu dat telt) en verzorg je goed! 30 nov is een belangrijke dag vr jou en probeer ondertussen nog wat te genieten van je beestjes en je vriendin. We zijn hier voor jou!

[Hillie]

En laat je vooral niet beïnvloeden door die nachtmerries, en ga er zeker en vast absoluut niets achter zoeken! Het zijn geen voortekens of what so ever, echt niet! Bij mijn vorige zwangerschap had ik vanaf het begin enorm last van super intense dromen. Ik ben vaak wenend wakker geworden, totaal overstuur en in paniek. Ik kan me de dromen zo nog voorhalen, waarin bv plots mijn embryootje naast mij in het water dreef. Voor je het weet, begin je daar dingen achter te zoeken en ga je de dieperik in. Niet doen, ze betekenen echt gewoon niets.
De kans dat alles goed verloopt en dat het in het 2e trimester beter wordt is echt veel groter dan de kans dat het fout loopt. Dus vertrouw er op dat het goed gaat komen, dat brengt massa's rust in je hoofd en maakt de juiste stofjes aan in je lichaam. Sterkte, meid!

[Jena]

Hoe gaat het nog met iedereen hier?
Ik heb echt veel waterige, zoete afscheiding Kleurloos en echt waterig, zoeterig....