Zwanger - hoe vertellen?

Plaats reactie
Sisterdew
Berichten: 28
Lid geworden op: 22 juni 2008, 21:50

Zwanger - hoe vertellen?

Bericht door Sisterdew » 17 juli 2009, 9:07

Hallo,

Vanavond ga ik uiteten met vrienden die zelf al jaren aan het proberen zijn om kinderen te krijgen. Ik en mijn partner waren altijd al zo'n koppel dat nog niet toe was aan kinderen, dus 'veilig' gezelschap voor hen.
Nu wisten/weten zij niet dat ik PCO heb (vrienden van mijn partner en hij koos ervoor het niet te vertellen). Ze weten ook niet dat onze houding van "kinderen- nog niks voor ons" bescherming was tegen te veel vragen in de richting (maar dat we er achteraf thuis wel veel moeite mee hadden).
Ondertussen ben ik dus wel spontaan zwanger (13 weken) en kan ik het vanavond ook niet voor hen verbergen (je ziet het al).
Hoe vertel ik dit het best? Wat denken jullie?
Vertel ik het hele verhaal? Of houden we het kort?
Ik gun hun echt een gezonde baby, ze zouden super ouders zijn (ben ik zeker van). En naar hen toe voel ik me soms wat schuldig, dat ik mij onnozel zorgen heb gemaakt, maar wel spontaan zwanger en zij nog steeds in de hele mallemolen zitten :s.
Komt er nog bij dat het allemaal heel mooi gepland lijkt.

Wat denken jullie?

Bedankt voor eventuele reacties!

x

wat is er mis?
Berichten: 8877
Lid geworden op: 13 mei 2008, 16:56

Bericht door wat is er mis? » 17 juli 2009, 9:14

Ik zou het volledige verhaal vertellen. Je zal veel meer begrip krijgen dan als je gewoon vertelt dat je spontaan zwanger bent geworden. Want anders ben je "weer iemand die zo maar in een wip en knip zwanger is geworden". Terwijl als je het hele verhaal vertelt, ze zullen weten dat je hen ook deels begrijpt. Vertel hen ook waarom je dit vroeger niet kon vertellen. Dat is voor iedereen die moeilijk zwanger wordt anders. De ene zal het snel met iedereen delen, anderen willen het voor zich houden. Ik hoop dat ze dit begrijpen.

Veel succes met het vertellen.

liefs,

Bokje

Wappie
Berichten: 3749
Lid geworden op: 7 oktober 2008, 9:56

Bericht door Wappie » 17 juli 2009, 9:23

Ik zou het doen zoals Bokje zegt... Het hele verhaal vertellen. Want anders zouden zij misschien idd denken 'Lap, weer één waar het vanzelf gaat...'.
Je moet goed uitleggen waarom je het daarvoor niet hebt kunnen zeggen. Misschien vinden jullie wel steun bij elkaar. En als je eerlijk bent zullen de vrienden ook heel blij zijn voor jouw. Het zal sowieso pijn doen voor hen omdat het bij hun nog niet zover is, maar als ze weten dat het voor jullie ook niet van een leien dakje liep zullen ze vast begrip opbrengen en jullie vreugde delen.

Sterretje
Berichten: 12336
Lid geworden op: 18 december 2007, 15:11

Bericht door Sterretje » 17 juli 2009, 9:25

idem !

Eerlijk en open vertellen lijkt mij de beste oplossing.

Misschien is het voor je vrienden ook een gelegenheid om over hun 'problemen' te praten en zo ook hun hoop te vernieuwen.

Ik vind het althans heerlijk om met iemand te kunnen praten die op dezelfde golflengte zit en weten wat wij doorgemaakt hebben.

groetjes

snolleke
Berichten: 328
Lid geworden op: 20 augustus 2008, 11:16

Bericht door snolleke » 17 juli 2009, 9:49

Ik zou ook het hele verhaal vertellen, maar hou er rekening mee dat jullie vrienden misschien niet reageren zoals je gehoopt had...

Wij zijn zelf ook nog steeds niet zwanger na 2,5 jaar MMM. Onze vrienden zeiden ons een aantal maanden geleden dat ze ook met de pil zouden stoppen om zwanger te geraken. Ze wilden het ons toen vertellen zodat we niet te erg zouden schrikken als ze moesten komen vertellen dat ze echt zwanger zijn.
Ik heb toen heel emotioneel gereageerd. Ik wou dit helemaal niet, maar ja, daar is natuurlijk niks aan te doen.

Nu is het elke maand voor mij spanning om te weten of het bij hen is gelukt of niet. Ik denk dan steeds: stel dat ze mij zouden zeggen dat ze zwanger zijn, zou ik dat het liefst hebben dat ze dat op een moment zouden doen waarop ik gemakkelijk weg kan. Ik heb echt schrik voor mijn eigen reactie op dat moment. Ik denk dat ik in tranen ga uitbarsten en hen de eerste dagen (weken) niet meer onder ogen wil komen.
Soms voel ik me schuldig dat ik het hen niet gun, toch niet op dit moment. Maar het is sterker dan mezelf. Ik weet dat het een beetje egoïstisch klinkt, maar het is de waarheid. Heel de wereld mag van mij zwanger worden, maar pas als ook wij zwanger zijn.

Sisterdew, ik zou je dus aanraden om hééél voorzichtig te zijn en er rekening mee te houden dat de reactie niet zal zijn wat je hoopt.

Groetjes
Snolleke

Sisterdew
Berichten: 28
Lid geworden op: 22 juni 2008, 21:50

Bericht door Sisterdew » 17 juli 2009, 10:19

Bedankt voor de reacties al :) .

We zullen het idd gewoon vertellen zoals het gegaan is.

Waarom hebben we het niet eerder vertelt? ook niet van de moeilijkheden? Ik denk omdat we zelf nog niet wisten waar we aantoe waren. Was gepland voor deze zomer, al de eerste onderzoeken. Ik had er meer behoefte aan het ze te vertellen, maar mijn partner had dat liever niet.

Ben vandaag ook wel erg emotioneel (zullen de hormonen wel zijn...), dus hoop dat ik zelf niet eerst ga zitten snotteren.
Ik gun het ze zo hard, dat ze zelf ook kunnen genieten van een zwangerschap en een eigen kind. 't Is dat iedereen er altijd zo machteloos tegenover staat eh.

Weet je waar ik ook mee zit? Mijn partner en ik zijn echt wel bang en heel verdrietig geweest, maar uiteindelijk zijn we niet in de hele mallemolen moeten stappen. Weet niet of we dan echt kunnen begrijpen hoe het is om er wel middenin te zitten. Al die behandelingen, al die teleurstellingen.

Nu ja, ooit moeten we het toch vertellen.. .

Echt al hard bedankt voor de reacties!

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 27 gasten