wie ook nog niet lang geleden bevallen?
-
liesje en david
- Berichten: 133
- Lid geworden op: 6 januari 2008, 18:55
we zijn dinsdag al naar huis mogen komen.
sinds zaterdag kon ik goed mijn bed uit en heb ik me mogen douchen en het gaat elke dag beter.
met me te bukken heb ik wel nog problemen,dat gaat niet echt makkelijk en de wonde doet soms nog een beetje pijn maar voor de rest geen enkel probleem meer.
het nadeel is natuurlijk wel dat je van die stomme steunkousen moet aanhouden en een buikband,als de draadjes eruit zijn zal alles wel prima gaan.
sinds zaterdag kon ik goed mijn bed uit en heb ik me mogen douchen en het gaat elke dag beter.
met me te bukken heb ik wel nog problemen,dat gaat niet echt makkelijk en de wonde doet soms nog een beetje pijn maar voor de rest geen enkel probleem meer.
het nadeel is natuurlijk wel dat je van die stomme steunkousen moet aanhouden en een buikband,als de draadjes eruit zijn zal alles wel prima gaan.
-
Inti
- Berichten: 247
- Lid geworden op: 30 juli 2008, 20:58
Van harte gefeliciteerd Liesje. Spijtig van de keizersnede maar het voornaamste is toch dat alles in orde is met je boeleken he.
Hier ondertussen heel wat gebeurt. Eind oktober heeft mijn dochtertje in het ziekenhuis gelegen met longontsteking. En nu is ze juist terug genezen van een bronchitis en oorontsteking.
Verder gaat de tijd ongelooflijk snel. Mijn meisje is juist 5 maanden geworden.
Iemand vroeg me hoe mijn bevalling is geweest. Wel het tegenovergestelde van mijn zwangerschap (echte hel)
Ben binnengegaan om 19u30 's avonds omdat ik wat ongerust was omdat ik terug bloedverlies had gehad. Was 37 weken zwanger en zou 3 dagen later ingeleid worden wegens verstoorde leverwaarden. Aan de telefoon werd ik gerustgesteld maar ik mocht even komen voor monitoring. Daar bleek dat ik in in volle arbeid was (voelde wel wat krampen maar niet pijnlijk). Toch even de ontsluiting controleren zei de vroedvrouw en wat bleek ik had al 8 cm opening. Ze hebben dan mijn vliezen gebroken en na een kwartier had ik al persweeën (nog steeds niet pijnlijk) en volledige onstluiting.
Ons meisje werd geboren nog geen 2u na aankomst in ziekenhuis. Droombevalling dus.
Inti
Hier ondertussen heel wat gebeurt. Eind oktober heeft mijn dochtertje in het ziekenhuis gelegen met longontsteking. En nu is ze juist terug genezen van een bronchitis en oorontsteking.
Verder gaat de tijd ongelooflijk snel. Mijn meisje is juist 5 maanden geworden.
Iemand vroeg me hoe mijn bevalling is geweest. Wel het tegenovergestelde van mijn zwangerschap (echte hel)
Ben binnengegaan om 19u30 's avonds omdat ik wat ongerust was omdat ik terug bloedverlies had gehad. Was 37 weken zwanger en zou 3 dagen later ingeleid worden wegens verstoorde leverwaarden. Aan de telefoon werd ik gerustgesteld maar ik mocht even komen voor monitoring. Daar bleek dat ik in in volle arbeid was (voelde wel wat krampen maar niet pijnlijk). Toch even de ontsluiting controleren zei de vroedvrouw en wat bleek ik had al 8 cm opening. Ze hebben dan mijn vliezen gebroken en na een kwartier had ik al persweeën (nog steeds niet pijnlijk) en volledige onstluiting.
Ons meisje werd geboren nog geen 2u na aankomst in ziekenhuis. Droombevalling dus.
Inti
-
Tammyke
- Berichten: 507
- Lid geworden op: 6 juni 2008, 12:09
-
Bjorn en Kim
- Berichten: 4308
- Lid geworden op: 24 augustus 2007, 10:56
Hey Tammyke,
dat is iets wat je moet doen als je er zelf weer klaar voor bent. Wij mochten tijdens de laatste 3 maanden van mijn zwangerschap niets meer doen dus ik stond op springen
Wij hebben de draad terug opgenomen na 5-6weken maar ik kan me heel goed inbeelden dat je daar nog geen zin in hebt hoor.
dat is iets wat je moet doen als je er zelf weer klaar voor bent. Wij mochten tijdens de laatste 3 maanden van mijn zwangerschap niets meer doen dus ik stond op springen
Wij hebben de draad terug opgenomen na 5-6weken maar ik kan me heel goed inbeelden dat je daar nog geen zin in hebt hoor.-
Sterretje
- Berichten: 12336
- Lid geworden op: 18 december 2007, 15:11
Ik heb eerlijk gezegd zin genoeg.... Ventje wil nog wachten omdat ik serieus geknipt was en hij is bang dat het nog niet volledig geheeld is 
En ik heb nog steeds een beetje bloedverlies... Maar ik ben nog maar drie weken geleden bevallen, dus ik denk dat we het binnen een weekje zeker eens gaan proberen. En ja, ik vraag me wel af of ik er nog veel energie voor ga hebben
En ik heb nog steeds een beetje bloedverlies... Maar ik ben nog maar drie weken geleden bevallen, dus ik denk dat we het binnen een weekje zeker eens gaan proberen. En ja, ik vraag me wel af of ik er nog veel energie voor ga hebben
-
Wappie
- Berichten: 3749
- Lid geworden op: 7 oktober 2008, 9:56
Hey Tammyke,
Ik kan je heel goed begrijpen, ik heb net hetzelfde...
Ik heb er echt geen zin in... Ik ben door mijn zwangerschap redelijk 'uitgerokken' om het met zo'n lelijk woord te zeggen. Ik heb vrij veel striemen en nog redelijk wat extra gewicht (ong. 8Kg)en ik was al niet de magerste. Ik voel me dus ook alles behalve aantrekkelijk. Dat is ook één van de redenen waarom ik de boot afhoud. Mijn man bevestigd me elke dag dat ik nog steeds de mooiste ben voor hem, maar ik worstel er nog steeds mee dat mijn lichaam niet meer hetzelfde is. Die buik raak ik nooit meer kwijt, het is echt vel te veel. Iedere keer dat ik mijn gezinnetje zie kan het mij niet schelen hoe ik eruit zie, ik ben de gelukkigste vrouw van de wereld! Maar als ik mijn lichaam in de spiegel zie heb ik er nog moeite mee.
Ik heb ook een keizersnede gehad en ik had nog vrij veel last van de snee achteraf.
Ondertussen komt het stilletjesaan weer op zijn plooi en 'ontdekken' we mekaar weer.
Zorg vooral dat je er met je man over kan praten, dat is heel belangrijk, mijn man weet exact hoe ik me voel en heeft daar ook begrip voor! En dat is voor mij heel belangrijk!
Ik kan je heel goed begrijpen, ik heb net hetzelfde...
Ik heb er echt geen zin in... Ik ben door mijn zwangerschap redelijk 'uitgerokken' om het met zo'n lelijk woord te zeggen. Ik heb vrij veel striemen en nog redelijk wat extra gewicht (ong. 8Kg)en ik was al niet de magerste. Ik voel me dus ook alles behalve aantrekkelijk. Dat is ook één van de redenen waarom ik de boot afhoud. Mijn man bevestigd me elke dag dat ik nog steeds de mooiste ben voor hem, maar ik worstel er nog steeds mee dat mijn lichaam niet meer hetzelfde is. Die buik raak ik nooit meer kwijt, het is echt vel te veel. Iedere keer dat ik mijn gezinnetje zie kan het mij niet schelen hoe ik eruit zie, ik ben de gelukkigste vrouw van de wereld! Maar als ik mijn lichaam in de spiegel zie heb ik er nog moeite mee.
Ik heb ook een keizersnede gehad en ik had nog vrij veel last van de snee achteraf.
Ondertussen komt het stilletjesaan weer op zijn plooi en 'ontdekken' we mekaar weer.
Zorg vooral dat je er met je man over kan praten, dat is heel belangrijk, mijn man weet exact hoe ik me voel en heeft daar ook begrip voor! En dat is voor mij heel belangrijk!
-
Tammyke
- Berichten: 507
- Lid geworden op: 6 juni 2008, 12:09
Hey Bjorn en Kim, probleem is dat ik door die endometriose jaren lang enorme pijn had tijdens het vrijen! Begon gewoon te hyperventileren bij het gedacht alleen.. na men operatie ging dat beter, pijn was veel minder. De laatste keer bij men zwangerschap zat de kleine vrij laag en dat deed ook pijn. Ik weende toen echt, niet alleen van oh die pijn is er weer, maar ook van de schrik. De laatste weken van de zwangerschap durfde ik ook ni meer goed.
Nu heb ik de fut er ni voor, die knip blijft nog gevoelig en ik huiver als men vriend nog maar naar men borsten kijkt. Is allemaal zo gevoelig en niet fijn gevoelig hoor..
Mijn vriend snapt da dus niet, volgens hem scheelt er iets bij mij omdat ik geen zin heb. Ik ben die ruzie ervoor gewoon moe, dus dan gebeurt het omdat hij het wil, ergens tegen mijn zin dan weer.
Ik snap ook, dat zijn behoefte er wel is! Ik denk er gewoon niet aan om erbij te beginnen en dat krijg ik dus ook elke dag te horen, ma als je geen honger heb t ja dan eet ge toch ook ni! De eerste keer was omdat hij het wou en ik het maar moest proberen en het was helemaal ni fijn, zie er echt tegenop elke keer.b
Nu heb ik de fut er ni voor, die knip blijft nog gevoelig en ik huiver als men vriend nog maar naar men borsten kijkt. Is allemaal zo gevoelig en niet fijn gevoelig hoor..
Mijn vriend snapt da dus niet, volgens hem scheelt er iets bij mij omdat ik geen zin heb. Ik ben die ruzie ervoor gewoon moe, dus dan gebeurt het omdat hij het wil, ergens tegen mijn zin dan weer.
Ik snap ook, dat zijn behoefte er wel is! Ik denk er gewoon niet aan om erbij te beginnen en dat krijg ik dus ook elke dag te horen, ma als je geen honger heb t ja dan eet ge toch ook ni! De eerste keer was omdat hij het wou en ik het maar moest proberen en het was helemaal ni fijn, zie er echt tegenop elke keer.b
-
Loeki
- Berichten: 12951
- Lid geworden op: 8 mei 2008, 9:30
Ben nog niet bevallen maar na 10 jaar vaginisme ken ik helaas wel iets van pijn bij 't vrijen... tot huilen en verkrampen (fysiek en emotioneel) toe. De schrik is ook heel herkenbaar.
Je moet aan jezelf denken Tammyke... Als 't echt pijn doet krijg je hoe langer hoe meer schrik en je maakt 't zelf erger. Het is een viscieuze cirkel...
Het is jammer dat je ventje dat niet begrijpt, maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat je bij de pakken moet blijven zitten hé!
Wat bij mij altijd wel hielp, was op de allereerste plaats een goed glijmiddel. Ten tweede op eigen houtje "oefenen" met vingers of een dildo, zo bouw je zelfvertrouwen op, je voelt dan van "inderdaad, het doet geen pijn", of "inderdaad, het doet nog wel pijn", en dan weet je dat je ook niet met ventje moet proberen. Eerst op eigen houtje geen pijn hebben.
En als ik dan besliste dat ik wilde proberen, veel glijmiddel gebruiken, en een standje kiezen waarbij jij vanboven zit. Zodat je zelf controle hebt over hoe diep en hoe snel hij gaat. En als het dan pijn doet, durven stoppen, heel belangrijk. Niet op je tanden bijten voor 't ventje want op lange termijn help je hem daar ook niet mee. Heb ik het ook heel moeilijk mee gehad maar ik denk wel dat het belangrijk is dat je die "klik" maakt.
De eerste stapjes lijken misschien langzaam te gaan, maar je kan 't wel vrij snel opbouwen op die manier. Als je pijn blijft houden, ga dan eens naar je gyne of naar een goede bekkenbodemtherapeute (postnatale kine!!!). Ik ken een fantastische bekkenbodemtherapeute in Leuven, gespecialiseerd in postnatale kine en vaginisme (ik zeg niet dat je vaginisme hebt hé, maar ze kent wel alles van pijn bij 't vrijen). PB me als je 't adres wil...
Als je uitlegt aan je ventje dat het moeilijk is, maar dat je voorstelt het op die manier stap voor stap te proberen, en dat als het niet lukt, dat je dan hulp zoekt... Misschien kan hij dan wat meer geduld opbrengen, want dat is toch ook belangrijk, dat je je gesteund voelt. Tis ook voor jou moeilijk hé.
Knuff!!!
Je moet aan jezelf denken Tammyke... Als 't echt pijn doet krijg je hoe langer hoe meer schrik en je maakt 't zelf erger. Het is een viscieuze cirkel...
Het is jammer dat je ventje dat niet begrijpt, maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat je bij de pakken moet blijven zitten hé!
Wat bij mij altijd wel hielp, was op de allereerste plaats een goed glijmiddel. Ten tweede op eigen houtje "oefenen" met vingers of een dildo, zo bouw je zelfvertrouwen op, je voelt dan van "inderdaad, het doet geen pijn", of "inderdaad, het doet nog wel pijn", en dan weet je dat je ook niet met ventje moet proberen. Eerst op eigen houtje geen pijn hebben.
En als ik dan besliste dat ik wilde proberen, veel glijmiddel gebruiken, en een standje kiezen waarbij jij vanboven zit. Zodat je zelf controle hebt over hoe diep en hoe snel hij gaat. En als het dan pijn doet, durven stoppen, heel belangrijk. Niet op je tanden bijten voor 't ventje want op lange termijn help je hem daar ook niet mee. Heb ik het ook heel moeilijk mee gehad maar ik denk wel dat het belangrijk is dat je die "klik" maakt.
De eerste stapjes lijken misschien langzaam te gaan, maar je kan 't wel vrij snel opbouwen op die manier. Als je pijn blijft houden, ga dan eens naar je gyne of naar een goede bekkenbodemtherapeute (postnatale kine!!!). Ik ken een fantastische bekkenbodemtherapeute in Leuven, gespecialiseerd in postnatale kine en vaginisme (ik zeg niet dat je vaginisme hebt hé, maar ze kent wel alles van pijn bij 't vrijen). PB me als je 't adres wil...
Als je uitlegt aan je ventje dat het moeilijk is, maar dat je voorstelt het op die manier stap voor stap te proberen, en dat als het niet lukt, dat je dan hulp zoekt... Misschien kan hij dan wat meer geduld opbrengen, want dat is toch ook belangrijk, dat je je gesteund voelt. Tis ook voor jou moeilijk hé.
Knuff!!!
-
Tammyke
- Berichten: 507
- Lid geworden op: 6 juni 2008, 12:09
Het is voor mij zeker niet makkelijk, ik ga er echt aan onderdoor!
Ik voel me gewoon niet goed in men vel, ondanks dat ik er hetzelfde uit zie als voor men zwangerschap.
Ik zeg dat ook vaak tegen hem, dat ik me niet mooi voel. Probleem is dat echt ewa dikker wil zijn ipv overal been te voelen!
Ik kan die klik ook ni maken, vrijen is in mijn ogen pijn hebben.. Het zou enkele keren goed moeten gaan en dan pas zal da terug komen, maar eraan beginnen is echt een zware opgave.
Ik ben die ruzie erover echt moe, precies of daar al mijn energie in op geraakt. Als ik mijn bed zie, dan wil ik slapen!
Vaganisme, ja daar heb ik ook al aan gedacht. Maar ik kan me wel ontspannen, al moet ik er wel echt aandenken. Tijdens mijn bevalling vroeg de gyne ook wat ik deed voor sport omdat ik zo sterke spieren had. Ebe zijn kopje was maar 31cm van omtrek en toch had ik een enorme knip!
Ik voel me gewoon niet goed in men vel, ondanks dat ik er hetzelfde uit zie als voor men zwangerschap.
Ik zeg dat ook vaak tegen hem, dat ik me niet mooi voel. Probleem is dat echt ewa dikker wil zijn ipv overal been te voelen!
Ik kan die klik ook ni maken, vrijen is in mijn ogen pijn hebben.. Het zou enkele keren goed moeten gaan en dan pas zal da terug komen, maar eraan beginnen is echt een zware opgave.
Ik ben die ruzie erover echt moe, precies of daar al mijn energie in op geraakt. Als ik mijn bed zie, dan wil ik slapen!
Vaganisme, ja daar heb ik ook al aan gedacht. Maar ik kan me wel ontspannen, al moet ik er wel echt aandenken. Tijdens mijn bevalling vroeg de gyne ook wat ik deed voor sport omdat ik zo sterke spieren had. Ebe zijn kopje was maar 31cm van omtrek en toch had ik een enorme knip!
-
Loeki
- Berichten: 12951
- Lid geworden op: 8 mei 2008, 9:30
Het zou idd enkele keren goed moeten gaan, maar je kan dat niet forceren hé... Hoe harder je dat wil, hoe minder goed het gaat waarschijnlijk. Ik weet het, het is het droomscenario hé, dat het zo ineens allemaal ok is. Maar zo werkt 't niet hé. 
Stapje voor stapje, er zit echt niks anders op. Je beter voelen in je vel (wat zou je daarvoor kunnen doen denk je?), geen pijn bij penetratie, geen pijn bij 't vrijen, en pas later opnieuw het plezier en genot. Komt helaas helemaal achteraan, maar ja, je kan 't nu eenmaal niet forceren.
Echt, als je 't gevoel hebt dat je er niet geraakt, zoek dan hulp, je gaat je beter voelen, het gaat meer vooruit gaan, en ventje gaat duidelijker zien (mannen hé...
) dat je echt wel je best doet en dat je het zelf ook graag wil oplossen. Waardoor hij misschien meer begrip kan opbrengen...
Een van de eerste dingen die ze vaak ook doen is afspreken met de partner dat er de komende x weken geen poging gedaan wordt tot vrijen (met penetratie, er bestaan veel andere manieren ook hé om te vrijen!), en dat hij er niet naar mag vragen. Net om die druk een beetje van de ketel te laten... Maja, ventje moet wel meewillen hé.
Stapje voor stapje, er zit echt niks anders op. Je beter voelen in je vel (wat zou je daarvoor kunnen doen denk je?), geen pijn bij penetratie, geen pijn bij 't vrijen, en pas later opnieuw het plezier en genot. Komt helaas helemaal achteraan, maar ja, je kan 't nu eenmaal niet forceren.
Echt, als je 't gevoel hebt dat je er niet geraakt, zoek dan hulp, je gaat je beter voelen, het gaat meer vooruit gaan, en ventje gaat duidelijker zien (mannen hé...
) dat je echt wel je best doet en dat je het zelf ook graag wil oplossen. Waardoor hij misschien meer begrip kan opbrengen...Een van de eerste dingen die ze vaak ook doen is afspreken met de partner dat er de komende x weken geen poging gedaan wordt tot vrijen (met penetratie, er bestaan veel andere manieren ook hé om te vrijen!), en dat hij er niet naar mag vragen. Net om die druk een beetje van de ketel te laten... Maja, ventje moet wel meewillen hé.
-
Tammyke
- Berichten: 507
- Lid geworden op: 6 juni 2008, 12:09
Tis da, mannen.. 
Hij weet dat ik er problemen bij heb, maar ik ben dan weer niet normaal..
Vanmorgen lag ik blijkbaar te kort tegen hem en had hij het warm, ik zei seg! Ge doet nog erger of ik op u lag. Krijg ik als antwoord, ja da zou ge beter es doen! Boenk, drek erop als ge nog maar net uw ogen open doet.
Dan is mijne dag al naar de ***
Hij weet dat ik er problemen bij heb, maar ik ben dan weer niet normaal..
Vanmorgen lag ik blijkbaar te kort tegen hem en had hij het warm, ik zei seg! Ge doet nog erger of ik op u lag. Krijg ik als antwoord, ja da zou ge beter es doen! Boenk, drek erop als ge nog maar net uw ogen open doet.
Dan is mijne dag al naar de ***
-
Loeki
- Berichten: 12951
- Lid geworden op: 8 mei 2008, 9:30
Ben heeeeelemaal mee!
Tgaat zielig klinken, maar de truuk voor ons om erdoor te geraken was wel het vrijen initieel te zien als iets technisch. Het gevoel erbij wat uitschakelen dus. Tot de pijn onder controle was.
Als jullie gewoonlijk vrijen met hem vanboven, kan het wel al veel schelen denk ik als je een goed glijmiddel gebruikt, en jij idd vanboven gaat zitten. Het geeft je zoveel meer controle en bovendien kom je sneller aan "je trekken", een goede les in "hoe ben ik lekker egoïstisch in bed", want dat moeten we leren, zolang het pijn doet, moet je aan jezelf denken.
Tgaat zielig klinken, maar de truuk voor ons om erdoor te geraken was wel het vrijen initieel te zien als iets technisch. Het gevoel erbij wat uitschakelen dus. Tot de pijn onder controle was.
Als jullie gewoonlijk vrijen met hem vanboven, kan het wel al veel schelen denk ik als je een goed glijmiddel gebruikt, en jij idd vanboven gaat zitten. Het geeft je zoveel meer controle en bovendien kom je sneller aan "je trekken", een goede les in "hoe ben ik lekker egoïstisch in bed", want dat moeten we leren, zolang het pijn doet, moet je aan jezelf denken.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 78 gasten