Ja, en op alles zo kort mogelijk antwoorden of liefst helemaal niet. En vooral niet er zelf over beginnen. Gezellig hoor, met niemand over je zw kunnen praten...
Gelukkig laat DVO ons ook daar niet in de steek hé.
Gisteren ook, wel 100 keer, "hoe gaat het met de kleine". Van dezelfde persoon hé. Ik antwoord dan nog "hij beweegt veel, dat is naar het schijnt een goed teken". En dan nog van "jamaar, hoe gaat het". HOE MOET IK DAT NU WETEN! Heb uiteindelijk ook maar gezegd dat ik niet in mijn buik kon kijken. (kwilde nog iets toevoegen over echo's maar heb het maar gelaten...)
We hopen toch maar gewoon dat alles goed gaat, en waarschijnlijk zal ook alles wel goed zijn, maar wat een vraag seg. Dat ze 't een keer vraagt tot daaraan toe, maar ze vroeg het wel drie keer, blijkbaar was geenenkel antwoord van mij goed genoeg, kweet nog altijd niet wat ik dan wel had moeten zeggen.
(waarschijnlijk gewoon een vrolijk "heel goed dank u")
(mja twas dus echt niet tof de opmerkingen, ze zitten me nog altijd beetje dwars...
)
Vooral dat prematuurpakje zou ik 't liefst van al teruggeven...
En mijn zus die ineens ook terug zw wil worden, die gaat zw zijn net als wij er terug aan beginnen, ik zie er nu al tegenop, toch niet normaal hé... (van mij)
(oops, ik denk dat ik naar moppertopic moet verhuizen...)
De tweeling vraag heb ik trouwens ook verschillende keren gehad "het zijn er toch geen twee he". Dit NA ik verteld had over de echo. Weten die nu niks?
M'n zus heeft spontaan een tweeling, dus als het er bij ons twee waren geweest, had niemand daar echt van opgekeken, die "chance" hebben we.
Heb wel moeten horen "je had beter een tweeling gemaakt, dan was je er ineens vanaf geweest".
(en ik maar zielig denken jamaar dat tweede embyke heeft het niet gehaald
)
