Wat niet zeggen wanneer zwanger

[JD]

Hey bokje, maakt niet uit, blijkbaar heb je het ook gelezen en bij grootgevaarke zal de euro ook wel vallen waarschijnlijk

[MA]

't is inderdaad op het moment zelf zien...ik weet dat ik om den duur zo afgemat was, dat ik niks gevoeld heb van het steken van die epidurale en nadien ook eindelijk kon slapen tot bijna de bevalling..en ook al had ik toen een pompje en had ik net bijgepomt, ik had niet het gevoel dat ik bevalling niet bewust had meegemaakt.

Nadien hebben ze wel epidurale laten zitten voor curretage en dan heb ik gemerkt dat ze je daar wel heel ver mee kunnen verdoven...Heb op een bepaald moment geroepen dat ik flauw ging vallen, maar dat bleek dan te komen omdat die oelewapper van een dokter in paniek was en maar liet bijspuiten. Enne, niet van schrikken, dit was geen standaard curretage na een bevalling dus ben geen griezelverhalen aan het vertellen. Placenta zat nog heel vast omdat dat op 24 weken was. De volgende dag is die er door een andere dokter probleemloos en onder volledige verdoving uitgehaald.

[Zabbie]

't is zoals Audrey zegt: afwachten hoe je je op dat moment voelt. Bij ons is alles vrij snel gegaan, en op het moment dat ik dacht de pijn echt niet meer te kunnen houden, bleek dat ik al volledige ontsluiting had! Dus ik heb geen epidurale gehad.
Ook mij hadden ze ontzettend bang gemaakt voor de bevalling, en ik begrijp niet dat mensen dat doen. In mijn geval was het dan nog mijn eigen schoonmoeder... Ik was nog nooit bevallen, dus ik kon me geen beeld vormen over wat pijn was, volgens haar. Kan je je voorstellen dat ik er toch niet meer helemaal gerust in was. Maarja, zoals er al velen hier gezegd hebben: de baby laten zitten is geen optie, dus hij moet er toch uit.
Gewoon je laten overkomen en zien hoe het gaat, niemand kan je van tevoren voorspellen hoeveel en hoe lang je pijn gaat hebben. Probeer niet te veel naar die andere mensen te luisteren, als ze je bang willen maken!

[wat is er mis?]

Mijn schoonmoeder is net buiten. "Jaja, tis grauwelijke zenne" (waarmee ze doelt op de pijn bij de bevalling. Ze had aan mijn ventje gevraagd of hij dat wel ging aankunnen

Liefs,

Bokje

[grootgevaarke]

Ook nog regelmatig te horen gekregen "erin is veel gemakkelijker en leuker als eruit hé?" (hoewel dat in ons geval misschien net niet geldt )

[MA]

Of van mannen...'t is veel erger erop te moeten zien hoe je vrouw pijn lijdt...aha..

[Zabbie]

Audrey, ja die heb ik ook al gehoord: ge weet zeker niet hoe erg het voor ons is om jullie te moeten zien pijn lijden en er niets aan kunnen doen.
Mijn ventje wou grappig zijn tijdens de weeën en zei: ge weet toch dat ik verantwoordelijk ben voor de pijn die je nu voelt? Noem ons vreemd, maar op dat moment moest ik er mee lachen.
En ja, erin is niet altijd makkelijker dan eruit, maar daar staan veel mensen niet bij stil, zeker niet diegenen bij wie het allemaal 'vanzelf' ging.
Wat ik veel te horen krijg nu, is: reken er al maar op dat het keizersnede zal zijn hoor, want natuurlijk bevallen bij een tweeling is onmogelijk!
Grrrr.....

[pelkie]

tja, mijn zus dan,... Ik had 20 uur afgezien om er een droppie van 3 kg uit te krijgen; zij vlotjes bevallen op een paar uur tijd van 4,5 kg.
Haar reactie "een kuitkramp is toch veel erger dan bevallen". Ik werd groen!
Sindsdien wil mijn vriend ook niet meer geloven dat't pijn doet, haha!

Soit, 't zal der wel uitkomen he.
xxx

[wat is er mis?]

Oh, als een kuitkramp erger is dan bevallen, dan wil ik gerust zonder epidurale bevallen Pelkie. Maar ik vrees er een beetje voor

Liefs,

Bokje

[pelkie]

ja, ze meent dat dus. En zij staat dan bekend als de kleinzerige van ons twee en ik de stoere... Zij was van plan te bevallen met epidurale, maar ze vond't dan toch de moeite niet.
Ik ging proberen zonder, en na 12 uur miserie kon ik de anesthesist wel kussen toen ze langs kwam

[Ikke26]

Geven ze dan nog epidurale na 7cm??? Ik denk dat dat echt voor iedereen anders is hoor (allé, ik ben er zeker van eigenlijk). Bij mij deed die epidurale steken wél pijn, maar ik had dan ook nog niet zolang weeën en t waren eigenlijk maar 'oefenweeën', dus ik voelde echt wel àlles van die epi hé. Dus als ik ooit het geluk heb een tweede beebje te krijgen, én als dat op natuurlijke manier kan gebeuren, wil ik zéker geen epidurale... (Zeg ik nu) Maar als je al uren ligt te zweten, denk ik dat ik die toch zal nemen hoor, t is echt een beslissing die op t moment zelf zal vallen, maar àls ik ze kan vermijden, dan doe ik dat liever.

Bokje, ik ga je geruststellen: ik heb op mijn 20e een niersteen gehad, da's héél pijnlijk (dacht ff da'k ging sterven), maar ik heb dat dus overleefd hé (met een buscopan-spuitje weliswaar). Die arts zei tegen mij: Voila zie juffrouwke, als ge dit gehad hebt moogt ge met een gerust hart bevallen, want dit doet meer pijn dan een bevalling. (en ik geloof hem wel) Ge moet er gewoon voor gaan allemaal!!!

[mies]

Moest er ineens aan denken, weet niet of het al vermeld is geweest, maar deze heb ik heeeeel vaak gehoord:

Andere: "En, weet ge al of het een jongetje of een meisje is?"
Ik: "Ja, een meisje"
Andere: "En, zijt ge content??" oftewel "Is het dat wat ge wou?"



Soms had ik zin om ze terug te choqueren à la: "Nee, ik wil het niet meer hebben?" of "ik ga ze gaan terugbrengen naar de winkel, hopelijk valt het nog binnen de garantie"
Ben uiteindelijk wel altijd braaf gebleven, ik besefte ook wel dat dat een zinnetje is om de conversatie op gang te houden en niet veel meer dan dat. Maar toch...

(tuurlijk kan het zijn dat je een voorkeur hebt, ook als verminderd vruchtbare, maar toch... de vruchtbaren hebben toch soms zo gemakkelijk praten he!)

[Loeki]

Blijkbaar vinden de meeste mensen een jongetje "top" precies, ik krijg daaromtrend vaak te horen "aaaah, een jongen, goed hé" of iets van die strekking... Ik zeg dan altijd dat een meisje even goed geweest zou zijn!

Waar ik nu vooral onnozel van wordt, is de neverending "en, voor wanneer ist?". De mensen vergeten dat dus hé, en er is geen andere oplossing blijkbaar dan het mij altijd opnieuw en opnieuw te vragen.

Of de eindeloze referenties naar de dikte van mijn buik, variërende van "ge zijt wel niet zo dik hé" tot "gij ontploft bijna", EN last but not least, de topper : "ben je zeker dat het er geen twee zijn?"

AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHH, na 38 weken zwanger denk ik wel dak het onderhand zou weten ja moesten het er twee zijn!!

[mies]

Ja jong, de mensen he...

Mijn man heeft zo'n boek voor mannen van een zwangere vrouw. Daarin staat als tip dat je van in het begin de uitgerekende datum minstens 2 weken later moet communiceren. Dan krijg je veel minder te maken met de "en voor wanneer ist"-vragen, én als er dan opmerkingen volgen ivm de grootte van de buik weet je bij jezelf toch dat het allemaal dikke zever is.
Dat was misschien het enige nuttige in dat boek, de rest was pulp (maar wel leuk voor de mannen )

Wie weet moet je zo'n buikband dragen met daarop het aantal, het geslacht, en de uitgerekende datum, zou dat geen idee zijn?
Al dan niet fictief...

O ja, heeft er iemand onlangs die reportage gezien (van Koppen geloof ik) waarbij mensen speciaal IVF met PGD gaan doen ivm geslachtskeuze? Ik heb ze gemist helaas...

[Loeki]

In het buitenland dan? Bij ons mag dat toch niet, geslachtskeuze, tenzij er medische noodzaak voor is... (ernstige aandoeningen die alleen overgedragen worden op jongetjes / meisjes).

Ik kan me niet voorstellen dat iemand "heel dat circus" zou doen gewoon voor 'n jongen of 'n meisje... Zomaar.

Hihi, waar een buikband al niet goed voor kan zijn hé...