Resultaat op de weegschaal. Amper een halve kilo bijgekomen.... (wel een verschil : bij de gyne en de huisarts heb ik mijn kleren aan op de weegschaal, nu had ik alleen slip en bh aan en had 's morgens bijna niets mogen eten, enkel voor half 8 en het was ondertussen al 11 uur voorbij !)
Buikomtrek wordt normaal gezien ook genomen, maar dat heeft hij niet gedaan !
Chillen
-
MA
- Berichten: 3552
- Lid geworden op: 27 oktober 2008, 17:29
Oei dames, wat lees ik hier allemaal? Gek dat ik deze berichtjes nog niet eerder gezien heb.
Oei Mies, dat maagzuur is verschrikkelijk he, zeker als je moet platliggen. Wat ook helpt zijn melkproducten eten of drinken...
Van Vista krijg je inderdaad de 'webbe'..Gelukkig dat je je pc terug up and running gekregen hebt. Moet er ook niet aan denken dat die nu uitvalt.
En wat heeft ventje mispeuterd ? Toch te veel snoep onthouden ?
Loeki, niet laten opjagen he !
Lisa Marie, bij mij hebben ze nog nooit buikomtrek genomen.
Hoop dat we allemaal goed slapen vannacht !
Oei Mies, dat maagzuur is verschrikkelijk he, zeker als je moet platliggen. Wat ook helpt zijn melkproducten eten of drinken...
Van Vista krijg je inderdaad de 'webbe'..Gelukkig dat je je pc terug up and running gekregen hebt. Moet er ook niet aan denken dat die nu uitvalt.
En wat heeft ventje mispeuterd ? Toch te veel snoep onthouden ?
Loeki, niet laten opjagen he !
Lisa Marie, bij mij hebben ze nog nooit buikomtrek genomen.
Hoop dat we allemaal goed slapen vannacht !
-
grootgevaarke
- Berichten: 4815
- Lid geworden op: 15 juli 2008, 14:20
-
mies
- Berichten: 3814
- Lid geworden op: 22 maart 2009, 14:44
Pffff ik ga hier eventjes mijn gal spuwen, mag ik?
Gisterenavond had ik weer terug die druk en steken vanonder... en ook al had ik voordien tegen mezelf gezegd dat ik pas in een dergelijke situatie in actie zou schieten om hulp te zoeken, wilde ik het toch niet direct. Je denkt de hele tijd "het zal wel direct weer overgaan, ik heb juist een pilletje genomen". En ja, ik heb gisteren toch wel wat meer rechtgezeten dan anders, dus het was een beetje een eigen schuld dikke bult-gevoel.
Samen met mijn man hebben we besloten om het nog enkele uurtjes aan te zien, mocht het niet overgaan zouden we naar de materniteit gaan.
Ik dus plat gaan liggen. Ging niet direct over. Dan beginnen de scenario's weer: wie zegt er dat ik ondertussen al niet opening heb?? Ga ik het mezelf vergeven achteraf mocht ik nu niet op tijd hulp geroepen hebben?
Ikke dus groot kussen onder poep + opgevouwen dekbed onder mijn voeten (anders lig je zo in een driehoek). De druk ging stilaan over.
Heb er nog een megahuilbui aan overgehouden. Besloten om 's nachts geen tussenpauze te laten in de medicatie, dus toch maar weer braaf om de 3u. Met als gevolg dat ik niet kon slapen. Ja, de druk was wel al weg, maar ik begon me allemaal scenario's in mijn hoofd te halen: wat als ik hier plots heel erge persweeën zou krijgen (stel nu dat ik stillekesaan zonder het te weten aan volledige ontsluiting was geraakt). Zou ik dan naar mijn gewoon ziekenhuis gaan, of direct naar het universitair ziekenhuis met een intensieve neonatologie-dienst en op elk moment een gynecoloog + permanentie van neonatologie?? Wat zou ik doen als ik hier overdag alleen ben? Als ze een ambulance met een MUG sturen, hoe geraken ze dan binnen? Wat te doen als ze hier toch thuis eruit "floept"? Heeft zo'n MUG-arts wel ervaring met prematuurtjes van net 28 weken??
Ben dan tegen de ochtend in slaap gevallen. Met mijn man is afgesproken dat ik de vroedvrouw bel van zodra ik druk voel. Het belangrijkste voor mij is immers dat ik weet hoe het met mijn baarmoederhals gesteld is, of er al opening is of niet, of hij volledig verstreken is of niet.
En mijn man heeft op mijn vraag hier naast mijn bed een tas gezet met veel handdoeken in en zilverpapier, voor mocht ze toch al thuis ter wereld komen (call me crazy, het stelt me gerust om dat in de buurt te hebben).
Ondertussen heb ik mezelf gezworen om de komende dagen, tot aan het bezoek bij de gyn, absoluut plat plat te liggen met mijn poep omhoog. Ik ga nog strenger zijn.
Daarnet ben ik gaan plassen, en ik kon het niet laten om toch maar eens de baarmoederhals te voelen. Ik weet het, dat mag totaal niet, maar de drang was te groot. Ik moest weten hoe het zat. Ik kon hem direct goed voelen, hij was niet volledig verstreken en geen opening. Oef!
Waar al die maanden van cyclusopvolging, checken van baarmoederhalsslijm en positie van baarmoederhals tijdens het proberen zwanger te worden al wel niet goed voor zijn geweest!
Minimies zal er vandaag niet uitkomen vermoed ik!
Gisterenavond had ik weer terug die druk en steken vanonder... en ook al had ik voordien tegen mezelf gezegd dat ik pas in een dergelijke situatie in actie zou schieten om hulp te zoeken, wilde ik het toch niet direct. Je denkt de hele tijd "het zal wel direct weer overgaan, ik heb juist een pilletje genomen". En ja, ik heb gisteren toch wel wat meer rechtgezeten dan anders, dus het was een beetje een eigen schuld dikke bult-gevoel.
Samen met mijn man hebben we besloten om het nog enkele uurtjes aan te zien, mocht het niet overgaan zouden we naar de materniteit gaan.
Ik dus plat gaan liggen. Ging niet direct over. Dan beginnen de scenario's weer: wie zegt er dat ik ondertussen al niet opening heb?? Ga ik het mezelf vergeven achteraf mocht ik nu niet op tijd hulp geroepen hebben?
Ikke dus groot kussen onder poep + opgevouwen dekbed onder mijn voeten (anders lig je zo in een driehoek). De druk ging stilaan over.
Heb er nog een megahuilbui aan overgehouden. Besloten om 's nachts geen tussenpauze te laten in de medicatie, dus toch maar weer braaf om de 3u. Met als gevolg dat ik niet kon slapen. Ja, de druk was wel al weg, maar ik begon me allemaal scenario's in mijn hoofd te halen: wat als ik hier plots heel erge persweeën zou krijgen (stel nu dat ik stillekesaan zonder het te weten aan volledige ontsluiting was geraakt). Zou ik dan naar mijn gewoon ziekenhuis gaan, of direct naar het universitair ziekenhuis met een intensieve neonatologie-dienst en op elk moment een gynecoloog + permanentie van neonatologie?? Wat zou ik doen als ik hier overdag alleen ben? Als ze een ambulance met een MUG sturen, hoe geraken ze dan binnen? Wat te doen als ze hier toch thuis eruit "floept"? Heeft zo'n MUG-arts wel ervaring met prematuurtjes van net 28 weken??
Ben dan tegen de ochtend in slaap gevallen. Met mijn man is afgesproken dat ik de vroedvrouw bel van zodra ik druk voel. Het belangrijkste voor mij is immers dat ik weet hoe het met mijn baarmoederhals gesteld is, of er al opening is of niet, of hij volledig verstreken is of niet.
En mijn man heeft op mijn vraag hier naast mijn bed een tas gezet met veel handdoeken in en zilverpapier, voor mocht ze toch al thuis ter wereld komen (call me crazy, het stelt me gerust om dat in de buurt te hebben).
Ondertussen heb ik mezelf gezworen om de komende dagen, tot aan het bezoek bij de gyn, absoluut plat plat te liggen met mijn poep omhoog. Ik ga nog strenger zijn.
Daarnet ben ik gaan plassen, en ik kon het niet laten om toch maar eens de baarmoederhals te voelen. Ik weet het, dat mag totaal niet, maar de drang was te groot. Ik moest weten hoe het zat. Ik kon hem direct goed voelen, hij was niet volledig verstreken en geen opening. Oef!
Waar al die maanden van cyclusopvolging, checken van baarmoederhalsslijm en positie van baarmoederhals tijdens het proberen zwanger te worden al wel niet goed voor zijn geweest!
Minimies zal er vandaag niet uitkomen vermoed ik!
-
Sterretje
- Berichten: 12336
- Lid geworden op: 18 december 2007, 15:11
pff mies, wat een zenuwslopende nacht en wat een 'stresstoestanden'.
Eens die molen in jehoofd aan het malen gaat, ik kan het me goed voorstellen hoe het voelt;
ik hoop zo dat minimies lekker blijft zitten en je zo lang mogelijk kan 'genieten' van je ukje in je buik;
Alles beter dan in het ziekenhuis te moeten liggen denk je vooraf, maar soms zou je wel eens een dokter naast je bed willen.
Probeer de zorgen even uit je hoofd te verdrijven
en veel sterkte!
Eens die molen in jehoofd aan het malen gaat, ik kan het me goed voorstellen hoe het voelt;
ik hoop zo dat minimies lekker blijft zitten en je zo lang mogelijk kan 'genieten' van je ukje in je buik;
Alles beter dan in het ziekenhuis te moeten liggen denk je vooraf, maar soms zou je wel eens een dokter naast je bed willen.
Probeer de zorgen even uit je hoofd te verdrijven
en veel sterkte!
-
MA
- Berichten: 3552
- Lid geworden op: 27 oktober 2008, 17:29
Maar meideke toch, wat een rotnacht. Kan me voorstellen dat je geen oog toegedaan hebt en je alle doemscenario's hebt zien passeren. Je bent ook zo hulpeloos op zo'n moment he.
Als ik jou was, zou ik ineens naar een universitair ziekenhuis gaan, moest je nu ineens persweeën krijgen. Anders moet je misschien nog eens verplaatst worden en gaat er kostbare tijd verloren.
Hebben jullie geen buren die quasi altijd thuis zijn waar je eventueel sleutel kan leggen ?
Of, heel stom maar als je man niet thuis is, toch ergens onder de deurmat of een plantenpot een sleutel leggen en dat dan doorgeven als je mug zou bellen.
Ik denk dat die MUG artsen zowat van alle markten thuis zijn hoor.
Zit je nu eigenlijk met datgene waarvoor je eerst naar ziekenhuis bent gemoeten ? Want dan is het misschien toch geen slecht idee (hoewel ik persoonlijk ook liever thuis zou blijven) van je toch terug te laten opnemen.
Misschien gewoon al even vroedvrouw laten komen, ter geruststelling?
Dikke knuffel, wilde dat ik je angst kon wegtoveren en je nog minstens 8 weken kado kon doen.
Als ik jou was, zou ik ineens naar een universitair ziekenhuis gaan, moest je nu ineens persweeën krijgen. Anders moet je misschien nog eens verplaatst worden en gaat er kostbare tijd verloren.
Hebben jullie geen buren die quasi altijd thuis zijn waar je eventueel sleutel kan leggen ?
Of, heel stom maar als je man niet thuis is, toch ergens onder de deurmat of een plantenpot een sleutel leggen en dat dan doorgeven als je mug zou bellen.
Ik denk dat die MUG artsen zowat van alle markten thuis zijn hoor.
Zit je nu eigenlijk met datgene waarvoor je eerst naar ziekenhuis bent gemoeten ? Want dan is het misschien toch geen slecht idee (hoewel ik persoonlijk ook liever thuis zou blijven) van je toch terug te laten opnemen.
Misschien gewoon al even vroedvrouw laten komen, ter geruststelling?
Dikke knuffel, wilde dat ik je angst kon wegtoveren en je nog minstens 8 weken kado kon doen.
-
mies
- Berichten: 3814
- Lid geworden op: 22 maart 2009, 14:44
Ca va, ça va...
Ik begin ondertussen te wennen aan de echte werkelijkheid van platte rust. 'k Zou beter de titel veranderen van "chillen" naar simpelweg "platte rust" ofzo.
Ik lig nu al meer dan 2 weken plat, nog totaal niet te vergelijken met jouw parcours Audrey, maar het nieuwe is er alvast af. Manlief begint het zwaar te vinden, vindt dat hij er alleen voor staat en vindt dat ik meer beroep zou moeten doen op anderen. Voor de anderen is echter het nieuwe eraf, en de vele telefoontjes, sms'jes en kaartjes zijn al serieus afgenomen. Tja, wat kan je zeggen als ze vragen "hoe is't?". Altijd hetzelfde he, ik lig plat. En hun leventje gaat door.
't Is allemaal begrijpelijk, de interesse (of eerder ramptoerisme) neemt altijd na verloop van tijd af. Dat was toen mijn moeder stierf net hetzelfde, ik heb al op mijn 13e geleerd dat mensen veel beloven maar dat er uiteindelijk toch niet veel van komt...
En de bezorgdheid/zorgzaamheid van het ventje neemt ook af, ik heb ondertussen al geleerd dat hij mijn gezaag niet meer wil horen. Maar om in de plaats dan zijn moeder of zijn grootmoeder te willen opdringen als luisterend oor, dat gaat me toch weer iets te ver... Maar ja dat is interne keuken he.
Het belangrijkste is dat de druk nu weer volledig weg is, dankzij mijn strikte poep-omhoog-platte rust. Ik douche nu zelfs liggend in bad (hetgeen wel weer een inspanning vraagt van mijn buikspieren als ik recht wil komen, wat de druk weer verhoogt
).
Het liefste slaap ik gewoon, dan passeert de tijd. Ik ben hier tegenwoordig namelijk minstens 13u per dag helemaal alleen, werkdag en weekend. Niet leuk, maar er zijn ergere dingen in de wereld.
Maar stel nu dat ik het tot 34 weken uithou, een reeds comfortabele zwangerschapsduur in mijn ogen, dan heb ik reeds één vierde van de tijd afgelegd. Het belangrijkste vierde dan nog wel.
Het draait allemaal om mijn dochter, voor haar ben ik bereid om alles te doen.
Hoe gaat het ondertussen met jou, Audrey? En met je vader, alles volgens plan verlopen? (geen rolstoelen gepikt enzo?)
Ik begin ondertussen te wennen aan de echte werkelijkheid van platte rust. 'k Zou beter de titel veranderen van "chillen" naar simpelweg "platte rust" ofzo.
Ik lig nu al meer dan 2 weken plat, nog totaal niet te vergelijken met jouw parcours Audrey, maar het nieuwe is er alvast af. Manlief begint het zwaar te vinden, vindt dat hij er alleen voor staat en vindt dat ik meer beroep zou moeten doen op anderen. Voor de anderen is echter het nieuwe eraf, en de vele telefoontjes, sms'jes en kaartjes zijn al serieus afgenomen. Tja, wat kan je zeggen als ze vragen "hoe is't?". Altijd hetzelfde he, ik lig plat. En hun leventje gaat door.
't Is allemaal begrijpelijk, de interesse (of eerder ramptoerisme) neemt altijd na verloop van tijd af. Dat was toen mijn moeder stierf net hetzelfde, ik heb al op mijn 13e geleerd dat mensen veel beloven maar dat er uiteindelijk toch niet veel van komt...
En de bezorgdheid/zorgzaamheid van het ventje neemt ook af, ik heb ondertussen al geleerd dat hij mijn gezaag niet meer wil horen. Maar om in de plaats dan zijn moeder of zijn grootmoeder te willen opdringen als luisterend oor, dat gaat me toch weer iets te ver... Maar ja dat is interne keuken he.
Het belangrijkste is dat de druk nu weer volledig weg is, dankzij mijn strikte poep-omhoog-platte rust. Ik douche nu zelfs liggend in bad (hetgeen wel weer een inspanning vraagt van mijn buikspieren als ik recht wil komen, wat de druk weer verhoogt
).Het liefste slaap ik gewoon, dan passeert de tijd. Ik ben hier tegenwoordig namelijk minstens 13u per dag helemaal alleen, werkdag en weekend. Niet leuk, maar er zijn ergere dingen in de wereld.
Maar stel nu dat ik het tot 34 weken uithou, een reeds comfortabele zwangerschapsduur in mijn ogen, dan heb ik reeds één vierde van de tijd afgelegd. Het belangrijkste vierde dan nog wel.
Het draait allemaal om mijn dochter, voor haar ben ik bereid om alles te doen.
Hoe gaat het ondertussen met jou, Audrey? En met je vader, alles volgens plan verlopen? (geen rolstoelen gepikt enzo?)
-
MA
- Berichten: 3552
- Lid geworden op: 27 oktober 2008, 17:29
Maar meid toch...Ok, ik zit langer, maar gij hebt minder flexibiliteit. Dus kan me voorstellen dat je er onnozel van wordt. Het afhankelijk zijn is verschrikkelijk, en het afhankelijk zijn van iemand die je dat dan nog eens onder de neus wrijft (ook hier met momenten een probleem), is helemaal om gek van te worden. En beroep doen op anderen, ik kan dat ook niet. Mijn moeder ja, daar durf ik bijna alles aan vragen. 1 vriendin is al eens komen koken. Maar verder vind ik het ook moeilijk om ineens aan mijn vriendinnen te vragen of ze dit of dat willen oprommelen of boodschappen kunnen doen. Hier is het bezoek wel toegenomen tov de eerste weken, toen zag ik amper iemand. Maar ik vind het echt spijtig dat te lezen.
Snap ook dat je helemaal geen zin hebt om 'te zagen' tegen schoonmoeder of schoongrootmoeder...En 13u alleen is lang he...ik ken dat...ik probeer echt mijn dagen te breken door mijn 'bezoek' goed te plannen. Ook de kinesist is daar een factor in.
Poep omhoog platte rust...wat moet ik me daar in godsnaam bij voorstellen ?? Ah, dat je je achterste stuk van bed naar omhoog hebt gezet ?
Ik ga nu ook stuk minder in de douche want merk sinds vorig weekend dat ik heel snel een ongemakkelijk gevoel in mijn buik krijg, dus voorzichtiger geworden. Sevens ook maar naar een warm baddeke (goed voor het verschot in mijn poep). En ja, ge merkt dat ge uw buikspieren geweld moet aandoen als je daar uit moet he. STraks moet ik nog badstoeltje van mijn vader lenen. Is iets heel simpels dat je aansluit op de kraan en dat dan naar omhoog of omlaag gaat zodat je niet zelf uit diepte van bad moet komen. (misschien kan je wel huren bij CM winkel of zo)
Mijn vader heeft nog heel veel pijn en zit er moreel een beteke onderdoor.Normaal ben ik zijn oppepper, maar langs de telefoon is toch niet hetzelfde als life. Dit weekend ga ik dus toch eens proberen langs te gaan. Mijn ouders hebben het niet graag omdat ze vrezen voor bacteriën en dat ik daar nog wat op doe..;maar ik denk dat het toch niet zo'n vaart zal lopen. Zijn stoel is hij nog niet kwijt denk ik
En wat je schrijft over dat ramptoerisme, dat klopt ook...langs de andere kant merk ik wel dat vaak uit onverwachte hoek er wel blijvend interesse en steun is. Maar meeste steun die je krijgt is ook 'verbaal' of bezoek maar weinig mensen die je echt praktische dingen uit handen nemen he.
Afin een dikke knuffel, ik ga de knoop in mijn achterwerk spieren proberen te ontwarren in bad
Snap ook dat je helemaal geen zin hebt om 'te zagen' tegen schoonmoeder of schoongrootmoeder...En 13u alleen is lang he...ik ken dat...ik probeer echt mijn dagen te breken door mijn 'bezoek' goed te plannen. Ook de kinesist is daar een factor in.
Poep omhoog platte rust...wat moet ik me daar in godsnaam bij voorstellen ?? Ah, dat je je achterste stuk van bed naar omhoog hebt gezet ?
Ik ga nu ook stuk minder in de douche want merk sinds vorig weekend dat ik heel snel een ongemakkelijk gevoel in mijn buik krijg, dus voorzichtiger geworden. Sevens ook maar naar een warm baddeke (goed voor het verschot in mijn poep). En ja, ge merkt dat ge uw buikspieren geweld moet aandoen als je daar uit moet he. STraks moet ik nog badstoeltje van mijn vader lenen. Is iets heel simpels dat je aansluit op de kraan en dat dan naar omhoog of omlaag gaat zodat je niet zelf uit diepte van bad moet komen. (misschien kan je wel huren bij CM winkel of zo)
Mijn vader heeft nog heel veel pijn en zit er moreel een beteke onderdoor.Normaal ben ik zijn oppepper, maar langs de telefoon is toch niet hetzelfde als life. Dit weekend ga ik dus toch eens proberen langs te gaan. Mijn ouders hebben het niet graag omdat ze vrezen voor bacteriën en dat ik daar nog wat op doe..;maar ik denk dat het toch niet zo'n vaart zal lopen. Zijn stoel is hij nog niet kwijt denk ik
En wat je schrijft over dat ramptoerisme, dat klopt ook...langs de andere kant merk ik wel dat vaak uit onverwachte hoek er wel blijvend interesse en steun is. Maar meeste steun die je krijgt is ook 'verbaal' of bezoek maar weinig mensen die je echt praktische dingen uit handen nemen he.
Afin een dikke knuffel, ik ga de knoop in mijn achterwerk spieren proberen te ontwarren in bad
-
mies
- Berichten: 3814
- Lid geworden op: 22 maart 2009, 14:44
Wij zijn onlangs verhuisd, en onze vrienden wonen op 100km hiervandaan... schoonfamilie zit maar op 50km nu, maar is nogal honkvast. Dus ja veel praktische hulp is zowiezo niet mogelijk. De buren kennen we ook nog niet, we zijn trouwens niet zo van die hypersociale mensen die iedereen direct kennen.
Ik heb een groot stevig kussen onder mijn poep en mijn benen rusten ook op enkele kussens. Bed omhoog ging helaas niet. Dat kussen gebruikten we trouwens nog in de beginperiode van het zwanger worden, wisten wij dat dat in ons geval niet kón helpen
Dus ja, mijn oude vertrouwde poep-kussen kan nu toch nog mijn redding zijn.
Ik probeer voorlopig zoveel mogelijk mijn armspieren te gebruiken om uit de badkuip te geraken, en ook uit bed enzo. 't Zal nogal een zicht zijn als ik dan uiteindelijk bevallen ben: flabberbuik, sprieterige beentjes, en bodybuilders-armen
Weet je, je kan gerust vragen dat je moeder in het ziekenhuis een mondmaskertje vraagt aan de verpleging. Ze hebben er daar genoeg hoor. Als zij dat dan meebrengt kan jij dat aandoen van op de parking van het ziekenhuis. En als je binnenkomt in een kamer, is er meestal ergens een bus alcohol-gel in de buurt, die gebruik je maar om jouw handen te ontsmetten (mochten ze schrik hebben dat je iets zou opgedaan hebben door op het lift-knopje geduwd te hebben).
Op die manier maakt er geen enkel beestje nog kans, en kunnen jouw ouders er niks op tegen hebben dat je komt!
Is het nu trouwens beter met je rug door de kiné? Of heeft het zich verplaatst naar de billen?
Ik heb een groot stevig kussen onder mijn poep en mijn benen rusten ook op enkele kussens. Bed omhoog ging helaas niet. Dat kussen gebruikten we trouwens nog in de beginperiode van het zwanger worden, wisten wij dat dat in ons geval niet kón helpen
Dus ja, mijn oude vertrouwde poep-kussen kan nu toch nog mijn redding zijn.
Ik probeer voorlopig zoveel mogelijk mijn armspieren te gebruiken om uit de badkuip te geraken, en ook uit bed enzo. 't Zal nogal een zicht zijn als ik dan uiteindelijk bevallen ben: flabberbuik, sprieterige beentjes, en bodybuilders-armen
Weet je, je kan gerust vragen dat je moeder in het ziekenhuis een mondmaskertje vraagt aan de verpleging. Ze hebben er daar genoeg hoor. Als zij dat dan meebrengt kan jij dat aandoen van op de parking van het ziekenhuis. En als je binnenkomt in een kamer, is er meestal ergens een bus alcohol-gel in de buurt, die gebruik je maar om jouw handen te ontsmetten (mochten ze schrik hebben dat je iets zou opgedaan hebben door op het lift-knopje geduwd te hebben).
Op die manier maakt er geen enkel beestje nog kans, en kunnen jouw ouders er niks op tegen hebben dat je komt!
Is het nu trouwens beter met je rug door de kiné? Of heeft het zich verplaatst naar de billen?
-
MA
- Berichten: 3552
- Lid geworden op: 27 oktober 2008, 17:29
Dat is inderdaad wel een afstand...Mijn schoonouders wonen ook zo ver (soms is dat net goed maar ik zal daar ook niks aan vragen. Tja lastig dat je zo op niemand kan terugvallen he. Wij zijn bijna 4 jaar geleden verhuisd en hebben een beetje contact met de buren, maar die hebben momenteel nog meer problemen dan wij ..
En heb je misschien collega's die wat in de buurt wonen ?
Uiteindelijk ben je dan inderdaad aangewezen op thuiszorg en dergelijke, maar dat probeer ik ook zo lang mogelijk te vermijden.
Ah zo'n poepkussen...ja ja dat heb ik ook nog gebruikt
Stuur een foto he, want die combinatie wil ik wel eens zien
Tja, het is inderdaad gezakt
Moet beter op mijn houding letten en een zetel is geen stoel he.
Alle nog een extra dikk knuffel op deze knuffeldag
maar ik zal daar ook niks aan vragen. Tja lastig dat je zo op niemand kan terugvallen he. Wij zijn bijna 4 jaar geleden verhuisd en hebben een beetje contact met de buren, maar die hebben momenteel nog meer problemen dan wij ..En heb je misschien collega's die wat in de buurt wonen ?
Uiteindelijk ben je dan inderdaad aangewezen op thuiszorg en dergelijke, maar dat probeer ik ook zo lang mogelijk te vermijden.
Ah zo'n poepkussen...ja ja dat heb ik ook nog gebruikt
Stuur een foto he, want die combinatie wil ik wel eens zien
Tja, het is inderdaad gezakt
Moet beter op mijn houding letten en een zetel is geen stoel he.Alle nog een extra dikk knuffel op deze knuffeldag
-
mies
- Berichten: 3814
- Lid geworden op: 22 maart 2009, 14:44
Ik ben uit mijn catacomben gekropen
Tja, de afgelopen week was echt wel zwaar, het strikte platliggen had eventjes psychisch en relationeel zijn tol geëist. Al goed dat ik iets had om naar uit te kijken: het gyn-bezoekje vanochtend.
In het weekend hadden we dan maar hetvolgende beslist: als het niet goed is op de controle, vlieg ik waarschijnlijk terug naar de kliniek, en als het wel goed is, ga ik terug naar mijn oude vertrouwde omgeving gaan logeren.
Gisterenavond heeft mijn man dan alles ingepakt: een valiesje voor de kliniek, en een valies voor mochten we tijdelijk verhuizen (mijn man zou mee komen logeren). Vanmorgen dan alles netjes in de auto geladen, en ik vertrok naar de gyn. Was een beetje angstaanjagend (moest immers van secretaresse "plat op de achterbank liggen" remember?) omdat ik toch een halfuurtje recht moest zitten, en anderzijds zeer bevrijdend. Ik heb er zo naar uitgekeken de afgelopen dagen, ik heb ook heel hard mijn best gedaan om alles daarvanonder zo goed mogelijk te ontlasten.
Dus ja, vanmorgen zetelverwarmingske op, radio aan, en lekker zelf gereden naar de gyn. Dat was zoooo tof om de buitenwereld nog eens te zien, de mooie verkleurde bladeren aan de bomen enzo. Eigenlijk was ik helemaal niet zo bang eens ik aan het rijden was, het verkeer was gelukkig ook vlot en het was voornamelijk autostrade dat ik moest doen. Daar aangekomen mocht ik direct een halfuurtje gaan liggen voor de monitor, dan rap bij de gyn (weeral niet eens naar de baby gekeken, maar toch heel blij cfr. zwanger en blij), en dan weer halfuurtje naar huis gereden.
Aangezien ik niet naar de kliniek moest, heb ik dan 2,5u thuis plat gelegen, en dan weer vertrokken voor een lange reis. Gelukkig moest ik niks anders dragen dan mijn handtas, alles zat al in de auto. En alles was perfect getimed: onder de middag om de files te vermijden (de Brusselse ring ging heel vlot maar ik vermoed dat de vakantie daar ook voor iets tussen zit), en ook op een moment waarop ik het minste bijwerkingen zou hebben van de weeënremmer.
Onderweg telkens 20min gereden, en dan telkens minimum 20min gerust op snelweg-parkings. Ik heb er in totaal 2,5u over gedaan, maar zo ging dat perfect! Het was trouwens beter zo dan mocht ik gewoon meegereden zijn met mijn man, die zou nooit het geduld hebben opgebracht om telkens weer zo lang te pauzeren onderweg.
En nu lig ik hier in goed gezelschap, in een superbed waarvan alle onderdelen elektrisch te verstellen zijn (minstens evengoed als mijn ziekenhuisbed), en ik heb al chinees gegeten. Gewoon zalig!
Nu hopen dat mijn man hier zijn draai zal kunnen vinden...
Tja, de afgelopen week was echt wel zwaar, het strikte platliggen had eventjes psychisch en relationeel zijn tol geëist. Al goed dat ik iets had om naar uit te kijken: het gyn-bezoekje vanochtend.
In het weekend hadden we dan maar hetvolgende beslist: als het niet goed is op de controle, vlieg ik waarschijnlijk terug naar de kliniek, en als het wel goed is, ga ik terug naar mijn oude vertrouwde omgeving gaan logeren.
Gisterenavond heeft mijn man dan alles ingepakt: een valiesje voor de kliniek, en een valies voor mochten we tijdelijk verhuizen (mijn man zou mee komen logeren). Vanmorgen dan alles netjes in de auto geladen, en ik vertrok naar de gyn. Was een beetje angstaanjagend (moest immers van secretaresse "plat op de achterbank liggen" remember?) omdat ik toch een halfuurtje recht moest zitten, en anderzijds zeer bevrijdend. Ik heb er zo naar uitgekeken de afgelopen dagen, ik heb ook heel hard mijn best gedaan om alles daarvanonder zo goed mogelijk te ontlasten.
Dus ja, vanmorgen zetelverwarmingske op, radio aan, en lekker zelf gereden naar de gyn. Dat was zoooo tof om de buitenwereld nog eens te zien, de mooie verkleurde bladeren aan de bomen enzo. Eigenlijk was ik helemaal niet zo bang eens ik aan het rijden was, het verkeer was gelukkig ook vlot en het was voornamelijk autostrade dat ik moest doen. Daar aangekomen mocht ik direct een halfuurtje gaan liggen voor de monitor, dan rap bij de gyn (weeral niet eens naar de baby gekeken, maar toch heel blij cfr. zwanger en blij), en dan weer halfuurtje naar huis gereden.
Aangezien ik niet naar de kliniek moest, heb ik dan 2,5u thuis plat gelegen, en dan weer vertrokken voor een lange reis. Gelukkig moest ik niks anders dragen dan mijn handtas, alles zat al in de auto. En alles was perfect getimed: onder de middag om de files te vermijden (de Brusselse ring ging heel vlot maar ik vermoed dat de vakantie daar ook voor iets tussen zit), en ook op een moment waarop ik het minste bijwerkingen zou hebben van de weeënremmer.
Onderweg telkens 20min gereden, en dan telkens minimum 20min gerust op snelweg-parkings. Ik heb er in totaal 2,5u over gedaan, maar zo ging dat perfect! Het was trouwens beter zo dan mocht ik gewoon meegereden zijn met mijn man, die zou nooit het geduld hebben opgebracht om telkens weer zo lang te pauzeren onderweg.
En nu lig ik hier in goed gezelschap, in een superbed waarvan alle onderdelen elektrisch te verstellen zijn (minstens evengoed als mijn ziekenhuisbed), en ik heb al chinees gegeten. Gewoon zalig!
Nu hopen dat mijn man hier zijn draai zal kunnen vinden...
-
MA
- Berichten: 3552
- Lid geworden op: 27 oktober 2008, 17:29
Dat kan ik snappen dat ge af en toe het even niet meer ziet zitten...dan nog dat grijze weer en die 1 november periode...
En dus nu blijkbaar een goei verwenadresje gevonden...leuk dat je nu niet meer heel dag alleen bent en dat er iemand is die voor je kan zorgen. Laat je maar eens goed verwennen.
Goh en leuk om nog eens auto te rijden !!!! DAt zou ik ook zo graag nog eens doen. (Zou vast dan op de autosnelweg me even laten gaan en gaspedaal induwen). Maar geen last van dat rijden...? En ge hebt dus braaf plat op de achterbank gelegen, om de 20 minuten weliswaar
Inderdaad te hopen dat ventje zijn draai ook vind en anders enkel in het weekend en dag in de week of zo daar samen doorbrengen ? Jullie vinden vast wel een oplossing.
By the way, is daar nog een beddeke vrij ?
En dus nu blijkbaar een goei verwenadresje gevonden...leuk dat je nu niet meer heel dag alleen bent en dat er iemand is die voor je kan zorgen. Laat je maar eens goed verwennen.
Goh en leuk om nog eens auto te rijden !!!! DAt zou ik ook zo graag nog eens doen. (Zou vast dan op de autosnelweg me even laten gaan en gaspedaal induwen). Maar geen last van dat rijden...? En ge hebt dus braaf plat op de achterbank gelegen, om de 20 minuten weliswaar
Inderdaad te hopen dat ventje zijn draai ook vind en anders enkel in het weekend en dag in de week of zo daar samen doorbrengen ? Jullie vinden vast wel een oplossing.
By the way, is daar nog een beddeke vrij ?
-
mies
- Berichten: 3814
- Lid geworden op: 22 maart 2009, 14:44
Hehe, ja hier naast mij! Dan kunnen we hier elke dag een pyjama-party houden 
Dan moet mijn man maar op een opblaasmatraske slapen he
En nee, ik heb me braaf aan de snelheidslimiet gehouden hoor. Wilde het écht niet meegemaakt hebben om dan een ongeval te krijgen, stel je voor!!
Ik was wél weer blij dat ik zo'n zwangerschaps-gordelgeleider heb, zo was er echt weer minder druk op mijn buik. Alleen mijn jeans spande een beetje, tja ik ben die nu niet meer gewoon...
Dan moet mijn man maar op een opblaasmatraske slapen he
En nee, ik heb me braaf aan de snelheidslimiet gehouden hoor. Wilde het écht niet meegemaakt hebben om dan een ongeval te krijgen, stel je voor!!
Ik was wél weer blij dat ik zo'n zwangerschaps-gordelgeleider heb, zo was er echt weer minder druk op mijn buik. Alleen mijn jeans spande een beetje, tja ik ben die nu niet meer gewoon...
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 27 gasten