Ah, van die pakjes was ik vergeten, stond inderdaad eens in het krantje geloof ik. Ik herinner me dat ze vroeger heel erg de nadruk legden op de inhoud van het pakje, dat een leren voetbal soms het kostbaarste voorwerp was in heel het dorp en het dus ongepast was als dat eigendom zou worden van een achtjarig kind...
Ik breng trouwens ook enorm veel van mijn tijd al denkend door. Daarom niet piekerend of mijmerend ofzo. Gewoon over vanalles en nog wat. Ergens heb ik dat ook altijd nodig gehad, en krijg ik er de kans niet toe tijdens mijn gewone drukke leven. Mijn man heeft trouwens gisteren nog opgemerkt dat het mij blijkbaar goed deed dat ik weer tijd voor mezelf had...
(ik zal er maar van profiteren zeker? Als madam geboren is zal ik helemaal geen tijd meer hebben!)
Qua eten gaat het als volgt:
- Ik laat me wakker maken door mijn man als hij opstaat. Op die manier kunnen we 's morgens nog het één en ander tegen elkaar zeggen, en hij zet dan ook alles voor mij klaar voor de dag. Ik blijf hier aan mijn kant van het tweepersoonsbed liggen, en op zijn slaapplaats is er dus een ruim oppervlak waar er een heleboel op past, op gelijke hoogte van mij dus. Dan hebben we nog de 2 nachttafeltjes, ook op gelijke hoogte (ik kan aan het zijne als ik me wat uitrek), en het vloeroppervlak aan mijn kant, vanzelfsprekend lager.
- Op mijn nachttafeltje staat mijn wekker, gsm, glas en medicatie. Op de grond naast mij staat een Brita waterkan, nog enkele propere glazen, een fles appelsap, doos papieren zakdoeken, mijn handtas en papiermand/vuilbakje (ik kruip meestal uit mijn bed aan de voetenkant, mocht je het na deze beschrijving afvragen). Naast mij op het bed staat mijn laptop (meestal leg ik hem op mijn bovenbenen zodat ik met beide handen kan typen, afwisselend staat hij aan mijn zijkant, ik dus ook op de zij met één hand om mijn hoofd te ondersteunen). En verder staat er op het bed een groot dienblad met bord, kom, nog een glas (ventje heeft wat overdreven vandaag met de glazen), een yoghurtje, broodzak, choco, confituur, en kaas (individuele verpakkingen, moet niet in de frigo). En op zijn nachttafel liggen bananen, mandarijnen en kleine brikverpakkingen melk. En nu ik kijk staat er blijkbaar aan zijn zijde ook nog een klein flesje limonade, appelsiensap, groentensap, cornflakes en krisprolls! Wow ik lig hier precies IN de keuken haha. Alleen de chocolade is hij vergeten, maar misschien is dat wel met opzet gedaan...
O ja, aan het voeteinde heeft hij wat papieren klaargelegd ivm de hospitalisatieverzekering, dat zal ik straks eens bekijken dan.
De meeste van die dingen blijven in de buurt staan 's nachts, zodanig dat mijn man niet zo heel veel werk heeft om alles klaar te zetten. Alleen naar borden/glazen, verse dingen en vuilbakje moet gekeken worden.
- 's Morgens ontbijt ik samen met mijn man in bed, meestal gewoon een yoghurtje maar we zijn tenminste samen. Tegen de middag zit ik even rechtop en maak ik mijn boterhammen (moest in het ziekenhuis trouwens ook hoor), maar die eet ik dan wel weer liggend op (met bordje onder mijn kin). Ik ben al redelijk handig geworden in het vermijden van kruimels in bed
Ik heb voorlopig ook het grote geluk dat ik geen last heb van maagzuur, en ik kan gerust liggend eten! Tussendoor drink ik wat en eet ik wat fruit, of een koek ofzo (die liggen hier ook). Op gewone werkdagen komt mijn man rond 19u-19u30 thuis, en dan begint hij aan het warme avondeten dat hij me daarna op bed brengt, en dat eten we alweer samen op in bed (met de nodige schorten en andere beschermingsmaatregelen tegen het morsen). Vroeger aten wij trouwens ook pas tegen 21u ofzo. Nu moet ik me tot maandag echter even zelf behelpen omdat ik nog antibiotica moet nemen en daardoor wat vroeger moet eten (mijn man is dit weekend overdag ook altijd weg), dus staan er enkele dingen klaar om op te warmen of misschien steek ik straks even een pizza in. Dat zal nog net lukken, zo nog een klein tripje naar de keuken in de vooravond. En dan weer liggend opeten he.
- We hebben voorlopig nog geen hulp moeten inroepen van familie of vrienden, is trouwens ook wat moeilijk omdat wij nog maar pas in een nieuwe stad wonen en iedereen dus redelijk veraf zit. Heb trouwens ook geen zin dat mijn schoonmoeder hier zou komen kuisen ofzo, dan leef ik nog liever in een zwijnestal hihi. Voordeel is bovendien dat ik weinig rommel kan maken al liggend, dus alleen het stof begint zich te verzamelen... En wat mijn man aan rommel maakt moet hij zelf maar opruimen. Dus misschien eens met de stofzuiger en een stofdoekje rondgaan, dat kan mijn man ook wel. Hij doet ook de was en de strijk! O ja, wij hebben geen huisdieren, tuin of planten die verzorgd moeten worden, laat staan een peuter die ook aandacht nodig heeft (wat je veel op andere (gewoon vruchtbare) fora leest bij mensen met verplichte bedrust).
Ik besef dat ik heel veel geluk heb met zo'n goede man, en ik probeer hem dan ook mijn dankbaarheid te tonen en genoeg aandacht te schenken. Als hij thuis komt van zijn werk luister ik eerst en vooral naar hem (ikzelf heb toch niet zoveel te vertellen nu), en ik probeer de gezelligheid erin te houden zodat het niet te zwaar wordt voor hem. Ook laat ik hem gerust doen wat hij graag doet, hij mag van mij 's avonds naar de film gaan, of heel het weekend doen wat hij wil doen, hij moet het immers ook nog lang volhouden he. Ik heb al gelezen dat langdurige bedrust een serieuze last kan vormen op een relatie, dus ik probeer te voorkomen dat bepaalde dingen te ver zouden ontsporen...
Over dat autorijden:
ik ben het mij beginnen afvragen omdat mijn gyn mij een keer een afspraak voorstelde in de namiddag, maar ik heb spontaan een avonduur gekozen zodat mijn man zou kunnen rijden. Maar zou dat nu eigenlijk niet mogen, dat ik eventjes zelf rijd om naar de gyn te gaan? Tenslotte doe je zowiezo telkens al een hele inspanning om tot daar te komen (jezelf eerst volledig fatsoeneren, volledig aankleden, trap af naar de auto, tijdje in de auto zitten met alle hobbels, dan stukje wandelen, dan toch een tijdje rechtzitten in de wachtzaal, dan weer uitkleden, op de gyn-stoel kruipen en dan weer helemaal terug naar huis... op zich is dat alleen al een grote uitzondering op "platte rust", denk je niet??)
Ik zal het hem nog eens vragen, al snap ik jouw redenering wel ivm het bewaken van de grenzen.
Het dagprogramma in het ziekenhuis was heel simpel hoor: 's morgens rond 7u30 bloeddruk en pols nemen + bed verversen, daarna kwam iemand me het ontbijtplateau brengen, dan ontbijten, mezelf wassen (kon hulp roepen als ik wou), ontbijtplateau werd weer weggehaald, halfuur later en monitor werd aangelegd, halfuurtje later weer monitor afgelegd, tegen 12u kwam de plateau met warm middageten, eten, tegen 13u werd plateau weggehaald, nog eens binnenspringen met vraag naar koffie (nee, ik moet geen caffeine hebben duh!!), tegen 15u kwam de gyn op ronde, 17u30 plateau met avondeten, 18u30 plateau weer weg, 19u en ventje kwam op bezoek. Tussendoor dan vervangen van baxters op bepaalde uren enzo, soms kwamen de vroedvrouwen wiens dienst begon of eindigde gewoon nog eens dag zeggen en informeren hoe het ging, was echt wel gezellig hoor. En je dag is vanzelf gevuld.
Pffff spierpijn, ik merk nu bijvoorbeeld toch al wel dat mijn thuisbed niet zo comfortabel is als een ziekenhuisbed. Ik probeer zowiezo veel te veranderen van linker zijlig naar ruglig naar rechter zijlig etc. Verder heb ik ook gelezen dat het beter is om bepaalde oefeningen te blijven doen tijdens bedrust, om zo spierverslapping en te weinig kracht tijdens arbeid, bevalling en kraamperiode te vermijden. Ik heb zo nog geen oefeningen gevonden, als jij iets weet? Ik meen me ook te herinneren dat je te rade zou kunnen gaan bij je kinesist, die eventueel zelfs aan huis zou kunnen komen?? Nog geen ervaring mee dus...
Take care,
mies
Anyway, onze eerste verweekdag in de chill-periode is een beetje in het water gevallen omdat ik dezelfde avond direct binnen moest in de kliniek. Heb dus nog geen ervaring.
, en door de mutualiteit is het ook alleen na de geboorte)
En die discussie met mijn man heb ik ook gehad. Zeker na die test in een programma met Marcel van Thilt.