Ik weet niet goed waar ik het moet plaatsen. Ik heb dan maar een nieuwe topic geopend.
In de nacht van maandag op dinsdag, vorige week, kreeg ik plots felle rug- en buikpijn, om de 10 minuten. Heel de nacht lang, ik was uitgeput 's morgens. Mijn gyneacoloog raadde me aan om naar verloskunde te komen ter observatie. Ik werd er aan de monitor gelegd en kreeg medicatie die voor verbetering zorgde. Ik moest voor observatie een nachtje blijven. Maar ik kreeg het die nacht terug. Ik heb dan een 48 uren kuur met baxters gekregen om de weën tegen te gaan. Ook al sprak men niet echt van weeën maar van pijnlijke harde buiken, omdat ik gelukkig nog geen opening had. De volgende dagen ging het beter. Maar 's nachts hebben ze dan een nieuwe kuur van baxters aangelegd + pilletjes + dafalgan fort omdat ik weer helemaal uitgeput raakte en niet kon slapen van de pijn. Ik kreeg er nog een andere remmer 'prepar' bij, die veroorzaakte dan weer hevige hartkloppingen. Kwam er dan nog bij dat ik geen stoelgang meer had, ook medicatie hiervoor. Gelukkig werd het sinds zondag allemaal dragelijker en mocht ik dinsdag naar huis. Weg is de pijn absoluut niet, maar het is te doen. Werken zit er niet meer in.
Ik heb tijdens die week een boek van een vriendin gekregen van Petra de Pauw, de vriendin van Markske van de kampioenen. 'Mag het iets meer zijn?'. Op 2 dagen was het boek uit, het is een soort dagboek van de moeilijke zwangerschap van hun tweede kindje. Ik denk dat het een echte aanrader is voor mama's met te vroeg geboren kindjes. Ik denk dat het voor hen allemaal erg herkenbaar is.
Prematuurtjes
-
Bjorn en Kim
- Berichten: 4308
- Lid geworden op: 24 augustus 2007, 10:56
-
mies
- Berichten: 3814
- Lid geworden op: 22 maart 2009, 14:44
Hey Grieteke,
ik weet niet hoe ver je nu eigenlijk bent, maar ik heb er wat over gelezen en er zijn blijkbaar verschillende "categorieën" van prematuriteit. Je hebt de extreme (vanaf levensvatbaar vechtertje tot 28w), ernstige (28-31w), matige (31-34w) en milde (34-37w).
Het hangt niet strikt van de zwangerschapsleeftijd af, ook gewicht enzo speelt een rol, maar globaal zijn dat de categorieën.
Er is een heel groot verschil tussen prematuurtjes in de 20 weken, en prematuurtjes in de 30 weken. Vanaf ongeveer 31-32w kunnen ze immers hun eigen bloeddruk beter regelen, zodat er minder schommelingen zijn en minder kans op hersenbloedingen en andere moeilijkheden. De longen blijven normaalgezien nog zeer lang immatuur, maar die kunnen heel rap worden gerijpt (met spuitjes tijdens de premature arbeid) dus dat is een minder groot probleem.
Ikzelf ben nu net 30 weken, en ik ben al heel erg blij dat er eindelijk een 3 voor staat. Mijn probleem (soort weeën die reeds verweking + verstrijking van de baarmoederhals gaven) werd vastgesteld op 25 weken. Ik heb dan op 26 weken ook 48u baxters gekregen, en ben sindsdien thuis met prepar.
Een vreselijk rottig medicijn, met inderdaad serieuze hartkloppingen en bevingen, maar ik heb het ervoor over. Ik hou het zo al enkele weken vol met om de 3u 1 pilletje prepar (ook 's nachts), het is te doen. De vervelende effecten ben ik gewoon geraakt, maar als ik iets met de hand moet schrijven ofzo moet ik wachten tot net vóór ik weer een pil moet nemen, omdat ik anders te hard beef om te kunnen schrijven.
Ik ben dus gegaan van 25 tot 28 weken, en nu ben ik reikhalzend aan het uitkijken naar de grens van 31 weken. Als ik daarna toch vroegtijdig beval ga ik me ermee verzoenen, maar dat zou ik al niet meer zo erg vinden als mocht ik enkele weken geleden zijn bevallen...
Ik zal eens kijken of ik dat boek te pakken kan krijgen. Is wel wat moeilijk nu ik aan bed gebonden ben, maar ik zal het proberen.
Courage!!!
ik weet niet hoe ver je nu eigenlijk bent, maar ik heb er wat over gelezen en er zijn blijkbaar verschillende "categorieën" van prematuriteit. Je hebt de extreme (vanaf levensvatbaar vechtertje tot 28w), ernstige (28-31w), matige (31-34w) en milde (34-37w).
Het hangt niet strikt van de zwangerschapsleeftijd af, ook gewicht enzo speelt een rol, maar globaal zijn dat de categorieën.
Er is een heel groot verschil tussen prematuurtjes in de 20 weken, en prematuurtjes in de 30 weken. Vanaf ongeveer 31-32w kunnen ze immers hun eigen bloeddruk beter regelen, zodat er minder schommelingen zijn en minder kans op hersenbloedingen en andere moeilijkheden. De longen blijven normaalgezien nog zeer lang immatuur, maar die kunnen heel rap worden gerijpt (met spuitjes tijdens de premature arbeid) dus dat is een minder groot probleem.
Ikzelf ben nu net 30 weken, en ik ben al heel erg blij dat er eindelijk een 3 voor staat. Mijn probleem (soort weeën die reeds verweking + verstrijking van de baarmoederhals gaven) werd vastgesteld op 25 weken. Ik heb dan op 26 weken ook 48u baxters gekregen, en ben sindsdien thuis met prepar.
Een vreselijk rottig medicijn, met inderdaad serieuze hartkloppingen en bevingen, maar ik heb het ervoor over. Ik hou het zo al enkele weken vol met om de 3u 1 pilletje prepar (ook 's nachts), het is te doen. De vervelende effecten ben ik gewoon geraakt, maar als ik iets met de hand moet schrijven ofzo moet ik wachten tot net vóór ik weer een pil moet nemen, omdat ik anders te hard beef om te kunnen schrijven.
Ik ben dus gegaan van 25 tot 28 weken, en nu ben ik reikhalzend aan het uitkijken naar de grens van 31 weken. Als ik daarna toch vroegtijdig beval ga ik me ermee verzoenen, maar dat zou ik al niet meer zo erg vinden als mocht ik enkele weken geleden zijn bevallen...
Ik zal eens kijken of ik dat boek te pakken kan krijgen. Is wel wat moeilijk nu ik aan bed gebonden ben, maar ik zal het proberen.
Courage!!!
-
Grieteke
- Berichten: 130
- Lid geworden op: 14 februari 2009, 14:14
Ik ben blij te horen dat het met Billie allemaal goed gaat!
Ik ben ondertussen 32 weken, wat me al een beetje gerust begint te stellen. Onze baby zou nu trouwens als 2,150 kog wegen. Ik moet 2 pilletjes adelat per dag nemenen de vieze vaginale utrogestan tabletten. De pijn die ik nu heb is vooral rugpijn. Maar het is te doen. Zoals je zegt, we hebben het er allemaal voor over.
Alleen zijn we naar een gespecialiseerde arts moeten gaan voor een echo, omdat ik op een week tijd slechts 2 goede opnames van de hartslag van de monitor heb. Blijkbaar slaat het hartje soms over en dan registreerde de monitor steeds mijn hartslag. De arts heeft ons in die mate gerustgesteld dat alles wat hij kon zien in orde was en dat die onregelmatige hartslag bij de meeste kinderen direct bij de geboorte verdwijnt. 100% zekerheid dat alles in orde is kan hij ons niet geven, aangezien hij niet alles kan zien, maar met 80% probeer ik er toch ook een goed oog in te hebben. Ik ben wel blij dat hij zelf voorstelde van volgende week nog eens terug te komen, aangezien ik pas in december bij mijn eigen arts terecht kan.
Ik ben ondertussen 32 weken, wat me al een beetje gerust begint te stellen. Onze baby zou nu trouwens als 2,150 kog wegen. Ik moet 2 pilletjes adelat per dag nemenen de vieze vaginale utrogestan tabletten. De pijn die ik nu heb is vooral rugpijn. Maar het is te doen. Zoals je zegt, we hebben het er allemaal voor over.
Alleen zijn we naar een gespecialiseerde arts moeten gaan voor een echo, omdat ik op een week tijd slechts 2 goede opnames van de hartslag van de monitor heb. Blijkbaar slaat het hartje soms over en dan registreerde de monitor steeds mijn hartslag. De arts heeft ons in die mate gerustgesteld dat alles wat hij kon zien in orde was en dat die onregelmatige hartslag bij de meeste kinderen direct bij de geboorte verdwijnt. 100% zekerheid dat alles in orde is kan hij ons niet geven, aangezien hij niet alles kan zien, maar met 80% probeer ik er toch ook een goed oog in te hebben. Ik ben wel blij dat hij zelf voorstelde van volgende week nog eens terug te komen, aangezien ik pas in december bij mijn eigen arts terecht kan.
-
mies
- Berichten: 3814
- Lid geworden op: 22 maart 2009, 14:44
Ikzelf mag geen adalat nemen omdat dat oorspronkelijk een medicijn is tegen hoge bloeddruk en ik heb nu al van mezelf een te lage bloeddruk (in het ziekenhuis 8/4, max. 10/6). Dus ik ben wel wat jaloers op jou nu 
Over die hartjes: mij zeiden ze dat het moeilijk was om bij deze kleintjes de hartslag continu op de monitor te krijgen, ze bewegen nog veel en zijn dan weg. Ikzelf moet telkens de sensor voor de hartslag zelf vasthouden tijdens de monitoring, anders verlies ik haar ook.
Ik vertrouw erop dat die hartjes wel in orde komen. Mijn beebje had een verdikte nekplooi, waarvoor vlokkentest en nadien nog een speciale echo van het hartje op 16 weken. En nu ik die prepar neem, is mijn hartslag verhoogd maar ook die van het kindje. Blijkbaar zou dat kunnen leiden tot een "mini-sporthartje" bij de foetus, maar na 3 maanden na de geboorte is dat alweer helemaal genormaliseerd volgens de studies. We moeten er gewoon op vertrouwen he!
Over die hartjes: mij zeiden ze dat het moeilijk was om bij deze kleintjes de hartslag continu op de monitor te krijgen, ze bewegen nog veel en zijn dan weg. Ikzelf moet telkens de sensor voor de hartslag zelf vasthouden tijdens de monitoring, anders verlies ik haar ook.
Ik vertrouw erop dat die hartjes wel in orde komen. Mijn beebje had een verdikte nekplooi, waarvoor vlokkentest en nadien nog een speciale echo van het hartje op 16 weken. En nu ik die prepar neem, is mijn hartslag verhoogd maar ook die van het kindje. Blijkbaar zou dat kunnen leiden tot een "mini-sporthartje" bij de foetus, maar na 3 maanden na de geboorte is dat alweer helemaal genormaliseerd volgens de studies. We moeten er gewoon op vertrouwen he!
-
Grieteke
- Berichten: 130
- Lid geworden op: 14 februari 2009, 14:14
Inderdaad, vertouwen op de wetenschap. We kunnen hier misschien samen aftellen, dag per dag een stapje dichter ...
Mijn grootmoeder moet trouwens dezelfde pilletjes innemen.
Ik moest die knoppen ook vasthouden maar oftewel begon onze pruts er tegen te trappen of te wel schoof ze stilletjes op. Telkens 2 andere verpleegsters aan mijn bed, want zij gingen het wel kunnen. Maar telkens was het maar voor eventjes.
Mijn grootmoeder moet trouwens dezelfde pilletjes innemen.
Ik moest die knoppen ook vasthouden maar oftewel begon onze pruts er tegen te trappen of te wel schoof ze stilletjes op. Telkens 2 andere verpleegsters aan mijn bed, want zij gingen het wel kunnen. Maar telkens was het maar voor eventjes.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Google [Bot] en 22 gasten