Mannen en de bevalling

[lisa marie]

Ik open maar een nieuw topic, ik weet anders niet goed waar ik het moet schrijven.

Hebben jullie ook zo'n 'zwak' ventje dat meent dat hij gaat bezwijken tijdens de bevalling ? Die van mij is er zo dus een.

En gisteren heeft hij ocharme bewezen dat hij echt niet tegen bloed kan (maar ja, bij een bevalling gaat hij niet echt bloed zien... dus waar is het probleem ? )
We waren gisteren in Antwerpen. Hij zou met een vriend naar het concert van Rammstein gaan, ik zou ondertussen met de vriendin van die vriend naar de film gaan. Eerst zijn we op de Groenplaats iets gaan eten. De mannen zijn toen naar de tram vertrokken. Een 20 minuten later zijn wij ook naar de tram gegaan. Boven, bij de trappen komen we die vriend tegen. Blijkbaar was er op de roltrap in de premetro een oude man gevallen, op zijn gezicht. Resultaat: onder het bloed. Die vriend was die man gaan helpen. Mijn man heeft die slag van het vallen gehoord. Zag al dat bloed in die man zijn gezicht, en die vriend en nog een vrouw zaten ook onder het bloed. Resultaat : alles werd zwart voor zijn ogen. Hij moest op de grond gaan zitten, en is net niet flauwgevallen. Hij heeft die vriend dan terug naar boven gestuurd voor een blikje cola. Toen we beneden kwamen, zat hij nog lijkbleek op een stoel, en is daarna nog terug op de grond moeten gaan liggen. Man... die zag er slecht uit. Gelukkig, na de cola was hij weer opgeknapt, en ook al had ik het eerst niet graag, ze zijn toch nog naar Rammstein gegaan, en verder gelukkig geen problemen meer !!

Maar... nu is hij er nog meer van overtuigd dat hij er bij de bevalling niet kan bij zijn. Wat nu gedaan ??? De vroedvrouw en verpleegsters inlichten, zorgen dat er cola in de arbeidskamer is, en gewoon tegen de verpleegsters zeggen dat ze hem moeten dwingen mee te gaan. Dat hij een meter achter mij gaat zitten, daar heb ik geen probleem mee, ik vind gewoon dat hij er moet zijn als Bepke eruit komt !! Die eerste ogenblikken mag hij gewoon niet missen !

[grootgevaarke]

aiaiai, Lisa Marie...
hebben jullie al een rondleiding gehad op de materniteit/bevallingskwartier? Dat zal hem alleszins al een beetje geruststellen. Hij kan ook naast je blijven staan, dan gaat hij bitter weinig zien hoor van het bloed.

Die van mij daarentegen zet een grote mond op en beweert dat hij die gynaecoloog gewoon opzij gaat duwen om baby aan te pakken. Althans, dat was wat hij zei tot gisteren. Gisteren is immers beslist dat het keizersnede wordt. Zegt hij gisterenavond: dat moet wel vies zijn hé, weten dat ze je buik opensnijden terwijl je bij bewustzijn bent
Ik denk dat onze felleman dus mooi langs de 'veilige' kant van het doek zal blijven staan...

[mies]

Ik denk dat die vroedvrouwen al veeeeeeeeel mannen hebben zien slechtkomen, en dat ze wel goede truuken kennen hoor.

Als je man nu aan je hoofduiteinde blijft, ziet hij je alleen maar "afzien". Dan ziet hij in principe geen bloed. En dan een goede afspraak maken dat hij bij het minste flauwe gevoel niet pseudo-stoer gaat doen, maar gewoon op de grond gaat liggen met zijn benen omhoog. Misschien op voorhand al een plekje op de grond voor hem reserveren ofzo? Dat is veel verantwoordelijker/"mannelijker" dan helemaal wegblijven of naar buiten proberen gaan en onderweg tegen de grond klakken. Want op dat moment is het personeel nodig om zich met JOU bezig te houden, niet met hem!

O ja, veel mensen proberen flauwgevallen mensen juist direct recht te trekken, maar dat werkt averechts! Op de grond liggen met benen omhoog, dat brengt het bloed juist terug naar het hoofd! Dat kan ook bij de eerste tekens al, dan is hij geen seconde buiten bewustzijn en kan hij desnoods vanop de grond de eerste kreten van Bepke horen.

Je kan hem natuurlijk nergens toe verplichten he... hoe graag je het ook zou willen.

[Bjorn en Kim]

Hey,

Bjorn kan tegen alles. Na mijn bevalling is die gewoon mee gaan kijken hoe ze dat aan het naaien waren, die vond dat allemaal interessant om te zien...

Je ligt daar dan op moeders mooiste manier en je man is geinteresseerd hoe ze je terug aan het dichtnaaien zijn, plezant is anders maar we hebben er al vaak om gelachten!!!

Ik heb tegen Bjorn gezegd: "Jij in de zetel en mij gerust laten, als ik iets nodig heb zal ik het wel vragen" en dat heeft goed geholpen, hij lag zelf te slapen...

Mij moet je gerust laten als ik pijn heb dus het is heel vlot gegaan voor mij (met Bjorn he want mijn bevalling duurde 25u...)

[lisa marie]

Ik heb hem ook al gezegd dat hij niets kan zien als hij achter me staat.
Volgens hem werkt het bij hem al psychisch als hij mij gaat horen kreunen en dergelijke...

Bij de 4 PU's die ik in Genk gehad heb, was hij er wel altijd bij, maar ja, dat was onder sedatie, dus ik maakte toen geen geluid, en hij zat toen toch links van mij, maar wel op een dikke meter afstand.

[mies]

Dat is altijd psychisch, maar niet "beïnvloedbaar-psychisch".

Op zich is flauwvallen ook totaal niks om je voor te schamen he, dat mag hij gerust weten.
Ik heb ooit ergens gelezen (jaja hier komt mies theorie weer) dat je als instinct bij levensgevaar twee mogelijke reacties hebt: als er een mammoet achter je aan zit kan je de alomgekende "fight-or-flight" reactie hebben (hartkloppingen, bloed wordt naar de spieren gepompt, versnelde ademhaling, klaar om in actie te schieten om te vechten of weg te lopen), ofwel de "play dead" reactie. Bij dat laatste zou je dus als natuurlijk beschermingsmechanisme neervallen en volledig buiten bewustzijn zijn (=flauwvallen). Je aanvaller zou dan even komen snuffelen (jij merkt het niet en blijft volledig passief liggen) en denkt dat je dood bent. En reeds dode beesten worden niet door roofdieren opgegeten, omdat ze al bedorven zouden kunnen zijn...
(het gaat dus niet om aasgieren ofzo, die vallen natuurlijk niet aan)

Dus als je man denkt dat iemand in gevaar is (door jouw geluiden enzo, of door het bloed van iemand anders), reageert zijn instinct als in een zeer bedreigende situatie, in zijn geval is dat eerder de "play dead" versie. Niks om zich voor te schamen, wel iets om rekening mee te houden. Daarom niet de hele situatie vermijden he, gewoon de truukjes leren om ermee om te gaan. Yes he can!!

[Sterretje]

Ik moet zeggen: mijn ventje heeft het super gedaan tijdens de bevalling.
Mijn rug gemasseerd op commando en de hele tijd flink mijn handen vastgehouden terwijl ik ze plat genepen heb!
Enkel bij het plaatsen van de epidurale zag ik hem ineens wit worden. Dus ik zei: oei, je wordt zo bleek! En ineens nam die vroedvrouw hem vast en sleepte hem mee naar buiten. Hij is dan zeker een kwartier weg geweest. Ze hebben hem ook bruiswater met suiker moeten voeren want anders was hij ook tegen de vlakte gegaan! Was wel grappig. Hij zei dat hij niet tegen die spuit (blijkbaar gigantisch) kon...
Verder is hij zeker niet lastig geweest en heeft ook geen vervelende opmerkingen gemaakt. ik ben wel megafier op hem!

[wat is er mis?]

Mijn ventje heeft ook alles gevolgd. Hij zei op een bepaald moment "amai zoveel bloed" (ik had mega veel bloed verloren - heb extra bloedstollers gekregen). Maar mijn ventje zit zelf voor zijn beroep dagelijks in het bloed, dus ja die kan daar wel tegen.

Naar de epidurale mocht hij wel niet mee. Ik weet niet waarom (miss omdat er daar te veel flauwvallen ).

Ik heb ook geen geluid gemaakt tijdens de bevalling. Dus denk dat hij daar ook geen last van had. Bij mij heeft hij ook vooral id zetel gezeten. Ik w ook liever met rust gelaten bij pijn. Geen vertroeteling hier.

Liefs,

Bokje

[Vereltje]

Mijn man is ook nog niet zeker of hij dat allemaal wel wil zien gebeuren... Ik zou er op zich niet mee inzitten dat hij op de gang wacht en dat bijvoorbeeld mijn zus me dan actief steunt, liever zo dan dat hij daar flauwvalt of de zielige gaat uithangen op een moment dat ik daar waarschijnlijk geen behoefte aan ga hebben!
Maar ik denk stiekem dat hij het toch liefst allemaal wil meemaken hoor. Met die echo's doet hij ook altijd heel stoer op voorhand maar hij staat er telkens weer bij te glunderen hihi! Hij heeft nog veel tijd om erover na te denken!

[Loeki]

Kdenk dat je idd je ventje nergens toe kan dwingen. De mijne wil er bijzijn, maar we zijn het erover eens dat als het echt niet gaat, hij zich maar een beetje moet afzonderen. Dat zou jammer zijn maar tis dan maar zo, als hij flauwvalt kan hij er idd ook niet veel aan doen. Hij moet maar zien dat hij op tijd op de grond gaat zitten of liggen, kwestie van niet te diep te vallen...

Ik kan me ook heel goed voorstellen dat hij me overwegend gerust zal moeten laten, toch zeker tijdens de arbeid zelf. We zullen zien.

En ja, die vv zijn daar volgens mij ongelofelijk op getraind, die zien dat iedere dag... Als hij er schrik voor heeft, zou ik het zeker van te voren zeggen. Mijn ventje is vooral bang dat er iets mis gaat gaan tijdens de bevalling. Hebben we ook gezegd tegen de vv, ze vraagt daar trouwens ook zelf achter, dus ze wil 't blijkbaar graag weten.

Wat ik vooral niet wil, is zoals Vereltje zegt, dat hij daar de zielige gaat uithangen. Hij moet voor zichzelf zorgen, en mij m'n ding laten doen. Daarom hebben we afgesproken dat als 't niet gaat, hij maar beneden moet gaan zitten.

[meisje100]

Mijn man is ook zo een "play dead" type: had het bij het zetten van de epidurale ook zitten - was plots verdwenen. Is buiten op de hang gaan bekomen

We hadden dan ook zo een super-enthousiaste anesthesist die tot in detail beschreef wat hij allemaal deed: "ja mevrouw, nu ga ik steken, mooi blijven stilzitten, ja mevrouw, ik denk dat ik een bloedvatje geraakt heb, de epidurale ruimte stroomt nu waarschijnlijk vol met bloed, ..."

Dat laatste was er te veel aan voor de toekomstige papa

[meisje100]

... "op de gang..."

wat een spelfout!!

[MA]

Oh Lisa Marie, wat heb ik moet lachen met je verhaal...
Mijn man zal overal met zijn neus wel bovenop staan...er schuilt een mislukte dokter in Nu wil hij dat ook nog filmen...Ik kan me voorstellen dat ik op dat moment vooral goesting ga hebben om die camara een sjot te geven.

Momenteel ziet het er naar uit dat het bij ons een keizerssnede wordt..ik heb niet zoveel angst voor manlief maar eerder voor mezelf. Ik heb de laatste jaren heel wat ondergaan en ben wat beter erin geworden, maar ik ben zo'n reflexmatige flauwvaller. Ik heb al heel wat vlekken moeten laten wegsnijden, onder plaatselijke verdoving, allemaal geen probleem, doet danook geen pijn, maar als ik die naald dan in mijn lichaam voel gaan en vooral het aantrekken van de draad voel om dat toe te naaien, dan draai ik weg...niet van de pijn, want die is er niet, maar van het idee dat dat ding in mijn lichaam zit. Ik vraag me dus af wat dat gaat zijn bij een keizersnede, waar er een heel stuk dokter in je lichaam aan het rommelen is....

[lisa marie]

Ik heb er eigenlijk ook om moeten lachen, achteraf toch.
Hij zat er wel zo zielig, hij zag er zo slecht uit, maar op zich moet je er toch om lachen hè, zo'n grote 'stoere' vent die op weg was naar Rammstein dan nog !

[MA]

Nu bij mij heeft yoga wel geholpen om het beter onder controle te krijgen...de ontspanningsoefeningen die je daar leert

Weet jij soms of babydump in het begin van het jaar nog acties heeft ? want lopen tot dit weekend maar weet niet of we er geraken